بسم الله الرحمن الرحیم چند نکته از قرآن کریم صفحه 395 1* غرور علمى، گاهى آنچنان انسان را خودمحور مى‌سازد كه دیگر نقش هیچ كس یا هیچ چیز را قبول ندارد. «انّما أوتیته على عِلمٍ عندى» 2* به علم خود نازیدن، اخلاق قارونى است. «على‌ عِلمٍ عندى» 3* ثروت و قدرت را احسان الهى بدانیم، نه محصول علم و تلاش خود. (مردم مى‌گفتند: این خداوند است كه به تو ثروت داده است، قارون مى‌گفت: خودم بر اساس علم، آن را پیدا نموده‌ام.) «احسن اللّه - على عِلمٍ عندى» 4* آشنایى با تاریخ، بهترین درس عبرت است. «أولم یعلم... من قبله» 5* دست بالاى دست بسیار است. «من هو أشدّ منه» 6* قدرت و ثروت در دست انسان‌هاى غافل، سبب فخرفروشى، خودنمایى وتجمّل‌گرایى است. «فخرج على‌ قومه فى زینته» 7* به رخ كشیدن ثروت، صفتى قارونى است. «فخرج على‌ قومه فى زینته» 8* قارون صفتان، خود را برتر از دیگران مى‌دانند. «على قومه» 9* اشرافى‌گرىِ حاكمان، مى‌تواند فرهنگ مردم را تغییر دهد. «على قومه فى زینته... یا لیت لنا...» 10* ظواهرِ زیباى دنیا، دامى براى جذب و انحراف كوته‌فكران است. «قال الّذین یریدون الحیاة الدّنیا» 11* علم واقعى، انسان را به سوى آخرت و تقوى و عمل صالح سوق مى‌دهد. «قال الّذین اوتوا العلم ویلكم ثواب اللّه خیر» 12* علما باید مردم را از عشق به دنیا برحذر دارند. «قال الّذین اوتوا العلم ویلكم ثواب اللّه خیر» 13* اگر چیزى را از كسى منع مى‌كنیم، در صورت لزوم و توان، بهتر از آن را به او عرضه نماییم. «ثواب اللّه خیر» 14* ایمان و عمل صالح، زمانى سعادت آفرین است كه انسان بر آن پایدار باشد. «آمن و عمل صالحاً و لا یلقّاها الاّ الصّابرون» 15* نتیجه ظلم، هلاكت است. «فبغى‌ علیهم... فخسفنا به» 16* به جاى تمنّاى ثروت دیگران، به داده‌هاى الهى قانع باشیم. «تمنّوا مكانه... یبسط الرّزق... و یقدر» 17* همه آرزوها، به صلاح نیست. «تمنّوا مكانه» 18* گاه، مستجاب نشدن دعا و برآورده نگردیدن آرزو، بزرگ‌ترین لطف و منت الهى بر انسان است. «تمنّوا مكانه... منّ اللّه علینا» 19* ثروتى كه انسان، آن را از جانب خدا و براى او نداند، او را به كفر مى‌رساند. «لایفلح الكافرون» 20* در حدیث مى‌خوانیم كه اگر كسى به واسطه بهتر بودن بند كفشش بر دیگرى خود را برتر ببیند، جزو كسانى است كه اراده‌ى علوّ در زمین دارند. چه بسیارند كسانى كه در تهیه مسكن، مركب، لباس، كلام، ازدواج و نام‌گذارى فرزند، كارى مى‌كنند كه در جامعه نمودى داشته باشند و مردم متوجّه آنان شوند كه به فرموده روایت، این افراد اراده برترى در زمین دارند و از بهشت محرومند. 21* هرگونه برترى‌طلبى، ممنوع است. «لا یریدون علوّاً» 22* منشأ فساد، برترى‌جویى است. «لایریدون علوّاً... و لا فسادا» 23* پرهیزكار كسى است كه اراده‌ى تفاخر وبرترى بر دیگران ندارد. «لایریدون علوّاً... والعاقبة للمتّقین» 24* مهم‌تر از انجام كار نیك، به سلامت رساندن آن به صحنه‌ى قیامت است. «جاء بالحسنة» (چه بسیارند كسانى كه كارهاى خوبى انجام مى‌دهند، ولى به واسطه گناه، منّت گذاشتن، عُجب و یا تحقیر دیگران، آن را از بین مى‌برند و نمى‌توانند كار خوب خود را به قیامت برسانند.) 25* حتّى در گفتار، سخن خویش را از خوبى‌ها آغاز كنیم. (ابتدا كلمه «الحسنة» آمده، سپس «السیئة») 26* خداوند پاداش نیكى‌ها را با فضل خود مى‌دهد، ولى در كیفر بدكاران با عدل خویش رفتار مى‌كند. «فله خیرٌ منها - لایجزى‌... الاّ ما كانوا یعملون» #تفسیر_آسان_قرآن #صفحه_395 #غرور_علمی #علم #ثروت #قدرت #قارون #علما #نتیجه_ظلم #تمنای_ثروت_دیگران #آرزو #برتری_جویی #تفاخر #کار_نیک #کانال تفسیر آسان قرآن https (https://eitaa.com/tafser_asan_quran)

21* راه رسیدن به ایمان، اطاعتِ عملى است، نه ادّعاى زبانى. «لما یدخل الایمان... و ان تُطیعوا اللَّه و رسوله...» 22* قرآن، هم ملاك و معیار كمال را بیان مى‌كند، «انّ اكرَمَكم عنداللّه اتقاكم» و هم الگوهاى كامل را نشان مى‌دهد. «انّما المؤمنون الّذین...» 23* نشانه‌ى ایمان واقعى، پایدارى و عدم تردید در آن است. «ثمّ لم یَرتابوا» 24* ایمان بدون جهاد، شعارى بیش نیست. «جاهدوا باموالهم و انفسهم...» (كمال ایمان به گذشت از جان و مال است.) 25* در برابر خداوندى كه همه چیز را مى‌داند، ادّعا و تظاهر نداشته باشیم. «أتعلّمون... واللّه یعلم...» 26* بعضى از مسلمانان مثل طائفه‌ى بنى‌اسد، اسلام آوردن خود را منّتى بر پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله مى‌دانستند و مى‌گفتند: ما با آغوش باز به اسلام روى آوردیم و تو باید قدرشناس ما باشى. این آیه آنان را از این عمل نهى فرمود. 27* مسلمان واقعى خود را طلبكار خدا نمى‌داند 28* اگر انسان به علم وبصیرت خداوند ایمان داشته باشد، در رفتار و گفتار خود دقّت مى‌كند. «واللّه بصیر بما تعملون» (اگر بدانیم از روزنه‌اى فیلم ما را مى‌گیرند و یا صداى ما را ضبط مى‌كنند، در كلمات وحركات خود دقّت بیشترى مى‌كنیم.) #تفسیر_آسان_قرآن #صفحه_517 #غیبت #دوری_از_گناهان #گناه #اسلام #تفاخر #تبعیض_ها #فرهنگی #ایمان #نشانه_ایمان_واقعی #جهاد #تظاهر #کانال تفسیر آسان قرآن https (https://eitaa.com/tafser_asan_quran)

بسم الله الرحمن الرحیم ان شاء الله نکته هایی از قرآن کریم صفحه 540 1* شاید از جمع بندى آیات قرآن در مورد دنیا بتوان این گونه استفاده كرد كه هرگاه دنیا را به عنوان هدف و مقصد بنگریم، دنیا وسیله اغفال و غرور خواهد بود ولى اگر دنیا را مزرعه آخرت، مقدّمه و وسیله رسیدن به كمال بنگریم، دنیا و نعمت‌هاى آن ارزشمند و سازنده خواهند بود؛ بنابر این از همین زندگانى دنیا، گروهى آن گونه بهره مى‌گیرند كه مغفرت و رضوان الهى را دریافت مى‌نمایند و گروهى آن گونه كه گرفتار عذاب شدید مى‌شوند. 2* این آیه (20)به دوران مختلف زندگى انسان(كودكى و نوجوانى، جوانى و بزرگسالى) اشاره داشته و بیان مى‌كند كه در هر دوره‌اى از عمر، یكى از جلوه‌هاى دنیا، انسان را مشغول مى‌كند؛ دوران كودكى و نوجوانى، مشغول لهو و لعب است، دوره جوانى، در فكر زینت و زیبایى و دوره میانسالى و پیرى، گرفتار تفاخر و تكاثر است. 3*زیبایى‌هاى دنیا زودگذر است. «و زینة... تراه مصفرّاً» 4* زینت‌هاى دنیا مثل زیورهاى شخصى وخانه وماشین، اگر موجب فخرفروشى و تفاخر گردد، انسان را به دوزخ مى‌كشاند. «زینة وتفاخر... فى الآخرة عذاب شدید» 5* هنگام طرد یك امر ناپسند، باید جایگزین مناسبى ارائه داد. «متاع الغرور... سابقوا الى مغفرة...» به جاى این‌كه به سوى تفاخر و تكاثر (كه در آیه قبل بود) سبقت بگیرید به سوى مغفرت و بهشت سبقت بگیرید. 6* آنچه به كارهاى خیر ارزش مى‌دهد، سرعت و سبقت است. «سابقوا...» 7* نسبت به بهشتى یا جهنّمى بودن افراد داورى نكنیم كه خداوند در قیامت، با فضلش رفتار مى‌كند و چه بسا دوزخیان نزد ما، بهشتیان نزد خداوند باشند. «یؤتیه من یشاء و اللّه ذو الفضل العظیم» 8* در حدیث مى‌خوانیم: بلاها براى ظالم وسیله ادب و هشدار است، ولى براى مؤمنان وسیله آزمایش و رشد و براى انبیا وسیله دریافت درجات و براى اولیاى خدا وسیله‌ى دریافت كرامت است. «البلاء للظالم أدب و للمؤمن امتحان و للانبیاء درجة و للاولیاء كرامة»(تفسیرنمونه و بحار، ج‌64، ص‌235.) 9* تمام حوادث تلخ و شیرین، همچون پلّه‌هایى از سنگ‌هاى سیاه و سفید، براى بالا رفتن و به كمال رسیدن است و باید بدون توجّه به رنگِ پلّه‌ها، به سرعت از آن گذشت. 10* اگر حوادث را براساس علم و حكمت خدا بدانیم نه اتفاقى و بى‌دلیل و اگر حكمت بروز حوادث را بدانیم، حسد نمى‌ورزیم، حرص نمى‌زنیم، دشمنى نمى‌كنیم و عصبانى نمى‌شویم زیرا مى‌دانیم كه صحنه‌ها از قبل طراحى حكیمانه شده است. اگر بدانیم عطاى نعمت، مسئولیّت و وظیفه به دنبال مى‌آورد، از داشتن آن شاد نمى‌شویم و اگر بدانیم گرفتن نعمت، جبرانش در قیامت است، از فوت شده‌ها غمناك نمى‌شویم. 11* حضرت على‌علیه السلام فرمودند: تمام زهد در دو كلمه قرآن است، سپس این آیه را تلاوت كرده و فرمودند: و آنچه از دست دادید تأسف نخورید و بر آنچه به شما داده مى‌شود، دلخوش نباشید وكسى كه چنین باشد، زاهدى جامع الاطراف است.(نهج‌البلاغه، حكمت 439) 12* غم و شادى طبیعى بد نیست، اندوه خوردن بر گذشته‌ها و یا سرمست شدن به داشته‌ها مذموم است. «لكیلا تأسوا... و لاتفرحوا» 13* كسى كه از مقدّرات الهى غافل است، گمان مى‌كند فضیلتى دارد كه خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر دیگران فخر مى‌فروشد. «مختال فخور» 14* بخیل، محبوب خدا نیست. «و اللّه لایحبّ كلّ مختال فخور الّذین یبخلون» 15* چون بخیل مى‌داند كه اگر دیگران بخشش كنند، بخل او هویدا و سبب رسوایى او مى‌شود، به دیگران دستور بخل مى‌دهد. «یأمرون الناس بالبخل» 16* بخل، اعراض و رویگردانى از فرمان خداست. «و من یتولّ» #تفسیر_آسان_قرآن #صفحه_540 #دنیا #زینت #تفاخر #داوری_نکنیم #بلاها #حکمت_خدا #تمام_زهد #بخیل #کانال تفسیر آسان قرآن https (https://eitaa.com/tafser_asan_quran)

بسم الله الرحمن الرحیم ان شاء الله نکته هایی از قرآن کریم صفحه 600 1* چون خداوند خبیر است، حسابرسى او نیز دقیق است. «یومئذ لخبیر» 2* شخصى سلمان را تحقیر كرد كه تو كیستى و چیستى؟ پاسخ داد: اول من و تو نطفه و آخر من و تو مردار است. این دنیاست، اما در قیامت، «مَن ثقلت موازینه فهو الكریم و من خفّت موازینه فهو لئیم»(تفسیر نور الثقلین) هر كس میزان او سنگین باشد، تكریم مى‌شود و هر كس سبك باشد، تحقیر و ملامت خواهد شد. 3* زندگىِ سراسر شاد، مخصوص قیامت است. زیرا در دنیا در كنار كامیابى‌ها، دغدغه بیمارى، سرقت، حسادت، از دست دادن و گذرا بودن هست. «عیشة راضیة» 4* حضرت على علیه السلام در خطبه 221 نهج البلاغه، بعد از تلاوت این سوره مطالبى دارند كه ابن ابى الحدید در شرح آن مى‌گوید: در طول پنجاه سال، بیش از هزار بار این خطبه را خوانده‌ام و عظمت این خطبه به قدرى است كه سزاوار است بهترین گویندگان عرب جمع شوند و این خطبه برایشان تلاوت شود و همه به سجده افتند، همانگونه كه هنگام تلاوت بعضى از آیات قرآن، همه به سجده مى‌افتند. 5* یقین، باور قلبى است كه عمیق‌تر از دانستن است. مثلا همه مردم مى‌دانند كه مرده كارى به كسى ندارد ولى حاضر نیستند در كنار مرده بخوابند، ولى مرده‌شور در كنار مرده به راحتى مى‌خوابد، زیرا مردم فقط مى‌دانند ولى مرده‌شور باور كرده و به یقین رسیده است. راه بدست آوردن یقین عمل به دستورات الهى است، همانگونه كه مرده‌شور در اثر تكرار عمل به این باور رسیده است. 6* یقین درجاتى دارد كه دو مرحله‌اش در این سوره آمده و مرحله دیگرش در آیه 95 سوره واقعه آمده است. مراحل یقین عبارتند از: علم الیقین، حق الیقین و عین الیقین. انسان، گاهى از دیدن دود پى به آتش مى‌برد كه این علم الیقین است، گاهى خودِ آتش را مى‌بیند كه عین الیقین است و گاهى دستى بر آتش مى‌نهد و سوزندگى آن را احساس مى‌كند كه حق الیقین است. 7* بر اساس احادیث، مراد از نعمتى كه در قیامت مورد سوال قرار مى‌گیرد، آب و نان نیست، كه بر خداوند قبیح است از این امور سؤال كند. بلكه مراد نعمت ولایت و رهبرى معصوم است(تفسیر نور الثقلین) امام رضا علیه السلام فرمود: سؤال از آب و نان و... از مردم قبیح است تا چه رسد به خداوند، بنابراین مراد از سؤال از نعمت، همان نعمت رهبرى معصوم است.(عیون الاخبار، ج‌2، ص‌129) 8* فزون طلبى و فخرفروشى انسان را به كارهاى بیهوده و عبث مى‌كشاند. «الهاكم التكاثر» 9* فزون‌طلبى، عامل غفلت از حساب قیامت است. «الهاكم التكاثر - لتسئلنّ یومئذ عن النعیم» 10* در برابر افكار و رفتار انحرافى باید هشدار را تكرار كرد. «كلاّ - ثمّ كلاّ - كلاّ» 11* تكاثر و تفاخر، كیفر سختى دارد. «الهاكم التكاثر... لترونّ الجحیم» 12* عاقبت اندیشى مانع فخر فروشى است. «كلاّ سوف تعلمون...» 13* كسانى‌كه به دنیا سرگرم هستند، هرگز به درجه یقین نمى‌رسند. «لو تعلمون علم الیقین» (كلمه لو در موارد نشدنى بكار مى‌رود.) 14* حساب قیامت بر اساس امكاناتى است كه خداوند به هركس داده است و لذا هر كس متفاوت از دیگرى است. «لتسئلنّ یومئذ عن النعیم» #تفسیر_آسان_قرآن #صفحه_600 #حسابرسی #تحقیر #شاد #حضرت_علی_علیه_السلام #یقین #نعمت_ولایت #فزون_طلبی #تکاثر #تفاخر #حساب #کانال تفسیر آسان قرآن https (https://eitaa.com/tafser_asan_quran)