پیشرفت در مذاکرات یعنی عقب‌نشینی ایران؟! 🔸 از ابتدای دور هفتم مذاکرات، برخی از رسانه‌های بیگانه و معاند تلاش کرده‌اند تا مواضع هیأت ایرانی را در قالب دوگانه‌ای از «موضع حداکثری» و «عقب‌نشینی» به تصویر بکشند، به نحوی که هر بار طرف‌های غربی از کندی و عدم پیشرفت در گفت‌وگوها سخن می‌گویند، این رسانه‌ها «خواسته‌های حداکثری ایران» را مانع پیشرفت مذاکرات معرفی می‌کنند و هر زمان طرف‌های مقابل به جدیت ایران و پیشروی گفت‌وگوها اشاره‌ای دارند، این رسانه‌ها از «عقب‌نشینی» ایران سخن می‌گویند. 🔶 در این مورد باید اشاره کرد: 🔸 چنین دوگانه‌ای اساسا بی‌مبنا و تهی از معناست؛ 🔸 واقعیت آن است که هیأت ایرانی از ابتدا با خواسته‌هایی مبتنی بر متن و ادبیات توافق سال ۲۰۱۵ وارد گفت‌وگوها شده و پیشرفت نسبی مذاکرات نیز بیش از هر چیز ناشی از آن است که طرف‌های غربی بعد از کش و قوس‌های اولیه حاضر شدند خواسته‌های ایران را به رسمیت بشناسند؛ 🔸 با به رسمیت شناخته شدن اصل خواسته‌های ایران، از جمله رفع مؤثر تحریم‌ها، راستی‌آزمایی و ارائه تضمین‌های لازم، گفت‌وگوها وارد مباحث محتوایی و جزئی‌تر شده و در این مرحله طبیعتا بسته به موضوعات و موارد مختلف ممکن است شتاب گفت‌وگوها کم یا زیاد شود؛ 🔸 در چنین شرایطی، نه پیشرفت مذاکرات به معنی عقب‌نشینی طرف ایرانی است و نه احیانا بروز کندی در حل موضوعات معنای طرح خواسته‌های حداکثری را دارد، چراکه حل برخی مسائل نیازمند زمان و تمرکز بیشتری است و موضوعاتی دیگر با اتخاذ بعضی تصمیمات سیاسی در زمانی کوتاه‌تر قابل حل هستند. ⚡️ بگیرید 🆔 @masale_shetab