اعیاد موالید ائمّه و موالید نبیّ اکرم و عید مبعث پیغمبر و بقیّهی اعیادی که ما داریم، یک
#فرق_اساسی و
#جوهری با این عید دارد؛ در آن اعیاد، همهی نگاه به
#گذشته است؛ در این عید، همهی نگاه به
#آینده است. در اعیاد موالید ائمه یا عید بعثت، از حادثهای که در گذشته اتفاق افتاده است و البته اثرات آن مثل رودخانهی فیّاضی جریان در تاریخ دارد، تجلیل میکنیم؛ از گذشته تجلیل میکنیم؛ به گذشته متوجه میشویم، اگرچه آن گذشته در زندگی کنونی ما و در آیندهی ما هم اثر دارد؛ اما در این عید، همهی نگاه به آینده است؛
📍یعنی چه نگاه به آینده است؟
یعنی دو چیز را این نگاه با خود دارد: یکی
#امید، یکی
#تلاش. وقتی نگاه(متوجه)به آینده شد، اولین چیزی که محصول این نگاه است، امید است. دلهای افسرده در نهایت گرفتاری و تنگنا، یک روزنهی روشن و درخشانی به یک دنیای نورانی و بهشتآسا در مقابل چشمشان میبینند و به آینده امید دارند؛ میدانند قضیه اینجوری نخواهد ماند. حتّی آن وقتی که همهی دنیا از ظلم و جور پر شده باشد، یعنی همه جا را ظلم و جور فرا گرفته باشد، این روزنهی امید نه فقط بسته نمیشود بلکه حتی
#گشادهتر میشود؛...لذا معتقد به این امید، معتقدبه
#عقیده_مهدویت هرگز
#مأیوس و
#سرخورده و مانند اینها نمیشود. میگوید ممکن است من درک نکنم اما خواهد شد؛ ممکن است مَن خزی و خذلان ظالمان را نبینم، اما
#خزی و
#خذلان_ظالمان #حتمی است. این،
#امید است؛ این اولین چیزی است که از این اعتقاد منشأ میگیرد و در دل انسان
#ریشه میدواند، وطبعا تأثیرش را در زندگی میگذارد.
🎙بیانات رهبری(۱۳۹۴/۳/۱۲)
✅
@ziafat_andishe