اعیاد موالید ائمّه و موالید نبیّ اکرم و عید مبعث پیغمبر و بقیّه‌ی اعیادی که ما داریم، یک #فرق_اساسی و #جوهری با این عید دارد؛ در آن اعیاد، همه‌ی نگاه به #گذشته است؛ در این عید، همه‌ی نگاه به #آینده است. در اعیاد موالید ائمه یا عید بعثت، از حادثه‌ای که در گذشته اتفاق افتاده است و البته اثرات آن مثل رودخانه‌ی فیّاضی جریان در تاریخ دارد، تجلیل میکنیم؛ از گذشته تجلیل میکنیم؛ به گذشته متوجه میشویم، اگرچه آن گذشته در زندگی کنونی ما و در آینده‌ی ما هم اثر دارد؛ اما در این عید، همه‌ی نگاه به آینده است؛ 📍یعنی چه نگاه به آینده است؟ یعنی دو چیز را این نگاه با خود دارد: یکی#امید، یکی#تلاش. وقتی نگاه(متوجه)به آینده شد، اولین چیزی که محصول این نگاه است، امید  است. دلهای افسرده در نهایت گرفتاری و تنگنا، یک روزنه‌ی روشن و درخشانی به یک دنیای نورانی و بهشت‌آسا در مقابل چشمشان میبینند و به آینده امید دارند؛ میدانند قضیه این‌جوری نخواهد ماند. حتّی آن وقتی که همه‌ی دنیا از ظلم و جور پر شده باشد، یعنی همه جا را ظلم و جور فرا گرفته باشد، این روزنه‌ی امید نه فقط بسته نمیشود بلکه حتی #گشاده‌تر میشود؛...لذا معتقد به این امید، معتقدبه#عقیده_مهدویت هرگز#مأیوس و#سرخورده و مانند اینها نمیشود. میگوید ممکن است من درک نکنم اما خواهد شد؛ ممکن است مَن خزی و خذلان ظالمان را نبینم، اما #خزی و #خذلان_ظالمان #حتمی است. این،#امید است؛ این اولین چیزی است که از این اعتقاد منشأ میگیرد و در دل انسان#ریشه میدواند، وطبعا تأثیرش را در زندگی میگذارد. 🎙بیانات رهبری(۱۳۹۴/۳/۱۲) ✅@ziafat_andishe