✅درباره جهش تولید با مشارکت مردم 🔹در رابطه با مردمی سازی و جهش تولید صحبت فراوان است اما اینجا به اختصار چند نکته کوتاه مرقوم می‌شود، اول اینکه این موضوع از دو منظر قابلیت پیگیری و تقویت دارد. یکی از منظر راهبردی و یکی از منظر تاکتیکی. 🔸منظر راهبردی منظر بلند مدت است و نیاز به تغییر نگرش سیاستگذار دارد. ما باید در منظر راهبردی تلاش کنیم #شرایط و سازوکاری فراهم شود که مردم مشارکتشان در اقتصاد واقعی بیشتر شود. 🔹منظور از مشارکت، نرخ مشارکت فعالیت اقتصادی مرسوم نیست، منظور این است که مردم سهامدار کسب و کار محل فعالیت خود باشند، البته منظور چیزی شبیه به سهام عدالت هم نیست، چون مردم در سهام عدالت با اینکه از طریق یک دبیرخانه و به صورت غیر مستقیم تاثیراتی از جنس انتصابات و ... دارند اما همچنان تاثیر موثری بر عملکرد شرکتها ندارند، ما فکر میکنیم از طریق توسعه بخش #تعاون میتوان و باید مردم را در تصمیمات کسب و کارهای محل فعالیت خود شریک کرد. 🔸مردم باید کسب و کار را از خود بدانند، تا سرنوشت کسب و کار برای آنها مهم باشد و سرنوشت آنها هم برای کسب و کار مهم باشد. 🔹در سرمايه داری همین مدل فعلی کسب و کارهایمان، تکریم انسانها اتفاقی است، اما در تعاون ما با فرایندی مواجه هستیم که انسان و کارگر در آن تکریم میشود، بنابراین از منظر راهبردی فکر میکنیم مشارکت مردم اینگونه در اقتصاد بیشتر شود و منجر به تقویت تولید و #علقه به تولید و اقتصاد کشور شود. 🔸اما از منظر تاکتیکی که از منظر نتیجه، منظر اقدامات کوتاه مدت ماست و باید بر این اساس دولت اقداماتی را در اولویت بگذارد که مردم بیشتری به سرمایه گذاری رغبت داشته باشند. مهمترین این اقدامات تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار است که انصافا در دولت، وزارت اقتصاد به سختی برای تسهیل این مجوزها جنگیده است و امسال لازم است همه دستگاههای اجرایی تا حد ممکن تعارض منافع را کنار بگذارند و دسترسی مردم به مجوزها را تسهیل کنند.  🔸برخی اقدامات دیگر مانند امتناع از تصمیمات خلق الساعه در بخشنامه ها و... یا غیر جذاب کردن بازارهای موازی تولید که بدیهی هستند و الان نیاز به پرداختن ندارد.  🔹اما اقدامات دیگری که در کوتاه مدت میتوان انجام داد این است که دولت اگر یک کیکی در اختیار دارد تلاش کند این کیک به افراد بیشتری اصابت کند. برخی اینجا یک دوگان درست میکنند که ما منابع را بدهیم به یک بخش خصوصی قوی و بزرگ بهتر نیست تا اینکه بدهیم به هزار تولید کننده خرد؟ منظور بنده ایستادن میان این دوگان نیست. 🔸منظور این است که در وهله اول باید سازوکاری پیش بینی کرد که زنجیره های تولید در کشور تکمیل شود (جایی که ارزش افزوده و ظرفیت اشتغال فراوانی دارد) و در مرحله بعد این کیک به گستره بیشتری از کسب و کارهای کوچک و متوسط رسانده شود.  🔹بعنوان مثال اگر دولت قرار است تسهیلاتی به تولیدکنندگان بدهد باید مقرراتی وضع شود که هر کسب و کار بیش از یکبار از تسهیلات دولت استفاده نکند، مقرراتی وضع شود که بخشی از این تسهیلات حتما به مجوز اولی ها داده شود، یا کارمندان دولت و بانکها خود  از اخذ این تسهیلات ممنوع شوند تا این تسهیلات به کسب و کارهای بیشتری برسد و مردم بیشتری رغبت به حضور در تولید کشور پیدا کنند. 🔸البته همچنان تاکید میشود حرف اصلی در میان مدت همان اصلاح رویکرد راهبردی است و حتی اگر پیشنهادی اجرایی در این خصوص وجود داشته باشد، می‌توان با استفاده از ظرفیت های موجود آن را به اطلاع مسولان ذیربط رساند تا تعاون نه به عنوان ضلع سوم بلکه به عنوان ضلع اصلی اقتصاد کشور بتواند جای خود را بین مردم باز کند.