السَّلامُ عَلى الشَّجَرَةِ النَّبَوِيَّةِ ، وَالدَّوْحَةِ الهاشِمِيَّةِ ، المُضِيئَةِ المُثْمِرَةِ بِالنُّبُوَّةِ المُونِقَةِ (۱) بِالإمامةِ ، وَعَلى ضَجِيعَيْكَ آدَمَ وَنُوحٍ عليهما السلام. السّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى المَلائِكَةِ المُحْدِقِينَ بِكَ وَالحافِّينَ بِقَبْرِكَ. يا مَوْلايَ يا أَمِيرَ المُؤْمِنِينَ هذا يَومُ الاَحَّدِ ، وَهُوَ يَوْمُكَ وَبِإِسْمِكَ ، وَأَنا ضَيْفُكَ فِيهِ وَجارُكَ ، فَأَضِفْنِي يا مَوْلايَ ، وَأَجِرْنِي فإِنَّكَ كَرِيمٌ تُحِبُّ الضِّيافَةَ ، وَمَأْمُورٌ بِالاِجارَةِ فَافْعَلْ مارَغِبْتُ إِلَيْكَ فِيهِ ، وَرَجَوْتُهُ مِنْكَ بِمَنْزِلَتِكَ وَآلِ بَيْتِكَ عِنْدَ اللهِ ، وَمَنْزِلَتِهِ عِنْدَكُمْ ، وَبِحَقِّ ابْنِ عَمِّكَ رَسُولِ الله صلّى الله عليه وآله (۲) وسلّم وعَلَيْهِمْ (۳) أَجْمَعِينَ (٤). الهوامش ۱. المونعة ـ خ ـ. ۲. وآله : خ. ۳. وعليكم ـ خ ـ. ٤. جمال الاسبوع : ٣٠ ، فصل ٣.

السَّلامُ عَلى الشَّجَرَةِ النَّبَوِيَّةِ ، وَالدَّوْحَةِ الهاشِمِيَّةِ ، المُضِيئَةِ المُثْمِرَةِ بِالنُّبُوَّةِ المُونِقَةِ (۱) بِالإمامةِ ، وَعَلى ضَجِيعَيْكَ آدَمَ وَنُوحٍ عليهما السلام. السّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى المَلائِكَةِ المُحْدِقِينَ بِكَ وَالحافِّينَ بِقَبْرِكَ. يا مَوْلايَ يا أَمِيرَ المُؤْمِنِينَ🌴

شتاب سحر (مثنوی)🌴 سحرگاه خونین سحر برای دمیدن، شتاب می‌گیرد  شتاب، از قدم بوتراب می‌گیرد  سحر برای مناجاتیان، پر از عبرت  سحر برای ملاقاتیان، پر از حیرت سحر برای شهیدان، رسیدنی زیباست سحر برای شهادت، دمیدنی زیباست  سحر برای علی، لیلةالمبیتانه  شدن شهید تماشا، شبیه پروانه!  سحر برای علی، آشناترین درمان  سحر برای علی، رستن از غم زندان  سحر برای علی، پرتو رخ همسر سحر برای علی، فتح قلعه‌ی خیبر سحر برای علی، گفتگوی دل با دوست  سحر برای علی، لحظه‌ای عجب نیکوست! * سحر برای دمیدن، شتاب می‌گیرد  شتاب، از قدم بوتراب می‌گیرد  به آسمان، که نظر می‌کنی، پریشان است  به هر کران، که نظر می‌کنی، پریشان است! خدای من! چه مگر اتفاق می‌افتد؟! کدام فتنه، سحر، اتفاق می‌افتد؟! چه اتفاق مگر در کمین شیر خداست؟ که لحظه‌های زمین مبتلای ثانیه‌هاست! سحر مگر به زمین، آفتاب می‌گیرد و یا کسی، سحر از بوتراب، می‌گیرد چرا نوای علی، جان گداز می‌آید؟! چرا به ذهن زمان، مثل راز، می‌آید؟! کسی به غیر علی، آگه از خبر‌ها، نیست  کسی به غیر علی، آگه از سحر‌ها، نیست  کسی به غیر علی، پی نبرده بر دل راز: که می‌رسد به طلب، عاقبت، میان نماز! سحر برای علی، گفتگوی دل با دوست سحر برای علی، فرصتی عجب نیکوست! تمام کوچه، تو گویی که، مست مولا بود  تمام کوچه نگاهش، به دست مولا بود تمام کوچه از این پس، به فکر فرداهاست تمام کوچه، از این پس، گرفته و تنهاست  گمان نمی کنم ای مردمان کوفه نشین! که بعد از او بنشیند، خلیفه، روی زمین امیر بنده نوازی، که فخر عالم بود  برای خیل گدایان، همیشه همدم بود امیر بنده نوازی که شب نمی آسود به فکر نان یتیمان دشمن خود بود 🌴🌴🌴 امیر قافله‌ی عشق، مرد راهت کو؟! شهید جاذبه‌ی حضرتِ نگاهت کو؟! کجاست آن که چو مالک، فدایی ات باشد؟ فدای عشق همیشه خدایی ات باشد!  اگر چه لایق عشقت نِه ایم، می‌دانیم  در این سلوک نرفته، ز راه می‌مانیم! توجهی : که اجابت کنی دعاهامان تفقدی: که شود، دردهایمان، درمان ! ** مکتب شعر امامیه مکتب شعر دینی در ایران سیدعلی اصغرموسوی قم- ۸۵- ۱۳۷۵ 🌴🌴🌴🌴🌴 https://eitaa.com/saa_institute 🖋️📚✅

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم تلاوت های استادان مشهور سوره قدر برای تلطیف اوقات شب قدر التماس دعا💐 روح اموات حاضرین وغائبین, علماء و شهداء وصلحا و متقین ،بی وارثین و بدوارثین، مستضعفین و محرومان جوامع انسانی، و جمیع اموات مؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات شاد ،بالنبی وآله و صحبه وانصاره ومُحبّیه و شیعة اهل بیته جمیعا ،الفاتحة مع الصلوات🌷🌴 @saapoem Eitaa.com/saapoem

طوبای قدر🌴 هرشب قدری که با نام تو احیا می شود ارتفاع استجابت، نخل طوبی' می شود عشق تو همچون پرستو با شروع ارغوان ناگهان شب های قدر از دور پیدا می شود عشق،هرکس رابه نوعی کرده مشتاق سخن نوبت ما،کی دراین کنج تمنا می شود! امشب از مولا فقط عشق حسینی خواستم! این مهم، آیا میّسر در دل ما می شود؟ «ياحسين»! ای نورجاری در زمین و آسمان اشک من بایاد تو لبریز دریا می شود اشکِ استغفار را امشب به یادت ریختم لاله در جام گلاب آیینه آرا می شود! از ازل «حُبّ الحُسین» آرایش اندیشه ها ست ترجمان مکتب توحیدِ «طه'» می شود در درخت سبز طوبی'، شاخهٔ گلرنگ تو دست گیرِشرمِ هرگمنامِ تنها می شود من، نه گمنامم که بدنامم به درگاهِ خدا ضامن رسوایی ام، نام تو آیا می شود؟ ازسویدای دلم، نام تو آوردم به لب مطمئنم، دربه روی حسرتم وا می شود! مطمئنم حضرت حق،دوست دارد:ياحسين! هرشب قدری که با نام تو احیا می شود. 🌴🌷🌴 سیدعلی اصغرموسوی (سعا) قم - ۱۶خرداد۹۷ (۲۱ رمضان ۱۴۳۹) #سعا #سیدعلی_اصغرموسوی #saapoem @saapoem

✅🌷🌴 سید المحراب | نوحه عربی شهادت امام علی (ع) | عمار الحلواجی

حسرتی دیرینه مناجات با خدا «الهی، حسرتی دیرینه دارم/غمی سنگین درون سینه دارم/دلم امشب غمی محسوس دارد/هوای عشق «یا قدوس» دارد/میان پیله های غم، اسیرم/خطا کارم، گنه کارم، حقیرم»؛ شاعر: «سيدعلي اصغر موسوی» https://sound.tebyan.net/Play/122449/%D8%AD%D8%B3%D8%B1%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C%D9%86%D9%87

حسرتی دیرینه مناجات با خدا «الهی، حسرتی دیرینه دارم/غمی سنگین درون سینه دارم/دلم امشب غمی محسوس دارد/هوای عشق «یا قدوس» دارد/میان پیله های غم، اسیرم/خطا کارم، گنه کارم، حقیرم»؛ شاعر: «سيدعلي اصغر موسوی» <iframe src='https://sound.tebyan.net/SoundPlayer/122449' allowFullScreen="true" webkitallowfullscreen="true" mozallowfullscreen="true" height="270" width="480" ></iframe>

✅لیلة القدر صفحه ای بودغرق ظلمت نقش،چشمکی زد،پر از تبلور شد «لیلة القدر» فرع عنوانش، «مطلع الفجر» در تظاهر شد «لوح» هم عاشق «قلم» گردید، تا سپیده به نازکی خندید جویبار جمال جاری گشت، هستِ هستی به ناز درخور شد! از ازل هستگاه هستی را، مثل رازی به ناکجا بخشید بعداز آن «عقل» را فرا آورد، نوبت همت تدبّر شد آسمان و زمین و کرسی و عرش، مَلَک و جنّ و انس و آتش و خاک،... در پی ثبت اَمرِ «کُن فَیکون»، شاهد رؤیت تلنگر شد ... زین میان یک بهانه لازم بود:حضرت «آدم» و بهشت و هبوط آخر ماجرا همین کافی ست: نان«ابلیس»سفله آجر شد! *** در مسیر طلوع «قوس نزول»، صحبت از یک «عروج» رنگین بود! ... عاقبت غربت فلق نازل، با شفق در افق تصوّر شد از زمانی که ذره ای بودم، تا جهانی که پیش رو دارم دیده ام بارها که در «شب قدر»، جانم از عشق «یاعلی» پر شد! جلوهٔ پرتو همان «نور»ند، «آل طه» در آسمان و زمین این یقین، آفتاب شعر «سعا»، در نهانخانه تظاهر شد. 🖋️📚 مکتب شعر امامیه مکتب شعر دینی در ایران سید علی اصغر موسوی قم- ۲۲فروردین۱۴۰۲ ۲۰ رمضان ۱۴۴۴ #سعا #استاد_سعا #لیلة_القدر #saapoem @saapoem

نیامد عباس چشم ها غرق تماشا، که نیامد عباس نگران بر لب دریا،که نیامد عباس اشک ها همسفر آه، در آن لحظه ی تلخ خسته از دیدن صحرا که نیامد عباس کودکان منتظر او که مگر برگردد آه از این شوق تماشا، که نیامد عباس بانگی از دور که در حنجره زخمی دارد می کند فاش سخن را که نیامد عباس کودکی از دل خیمه، به پدر می گوید تو ندیدیش بگو،یا که نیامد عباس🌷🌴 شاعر: سیدعلی اصغر موسوی خواننده: سعید خوانساری سال ساخت: ۱۳۸۸ سال بارگذاری و اجرا در سایت سرود رسانه صدا و سیما: ۱۴۰۱ ⌛

✍🏻کوفه خالی از خورشید🌴 صبح شد کوفه در غمی سنگین، در به روی فرشته‌ها وا کرد آمدند و امیر(ع) را بردند، کوفه اما فقط تماشا کرد! کوفه دیگر یتیم و تنها بود، در مسیر حوادث دوران گوشه ای رفت و با دلی پر درد، گره از بغض اشک‌ها وا کرد قدر نام پدر کسی داند، که یتیمی کشیده در دنیا شهر نامردمان چه می‌داند، چه کسی نان شب مهیا کرد؟ روزگاری علی(ع) در این سامان، نخل سبز عدالت حق بود از حسادت شریر بدطینت، قصد قطع درخت طوبی کرد ابن ملجم نشست با اشعث، هم معاویه با بنی شیطان فتنه و توطئه ز هرسمتی، قامت دولت جهان تا کرد کوفه در خواب ناز، چون هر شب، میر بیدار، شهربانش بود کوفه را بانگ نالۀ جبریل، ناگهان غرق شور و غوغا کرد جز علی(ع)، هر که بود، نالان بود، صحبت وصل عشق و هجران بود گرچه زخم عمیق را با مهر، جبرئیل امین، مداوا کرد! نوبت وصل و وعده جانان، شوق مولا به چهره می‌آورد اهل خانه، تمامشان دیدند، که چه وجدی به چهره پیدا کرد آن که می‌رفت، حال و فالش خوش، آن که می‌ماند، روزگارش سخت زان میان عشق، با غم غربت، بعد مولا فقط مدارا کرد یا علی جان، به جان تو سوگند، دوستت دارم از ته قلبم قسمت من همین، محبت بود، آنچه دنیا نصیب بر ما کرد یک هزار و چهارصد سال، از پی نام و یادتان، طی شد با تو تاریخ، دشمنی‌ها در کوفه و شام و کل دنیا کرد لیک، یک روز می‌رسد مردی، از تبار درخت طوبایت آن که آینده را فقط خواهد ، چون علی، با علی مصفا کرد 🌴✍🏻📚 مکتب شعر امامیه مکتب شعر دینی در ایران سیدعلی اصغرموسوی قم- ۲۱رمضان ۱۴۴۰ خرداد۱۳۹۸ #saapoem @saapoem

✍🏻کوفه خالی از خورشید🌴 صبح شد کوفه در غمی سنگین، در به روی فرشته‌ها وا کرد آمدند و امیر(ع) را بردند، کوفه اما فقط تماشا کرد! کوفه دیگر یتیم و تنها بود، در مسیر حوادث دوران گوشه ای رفت و با دلی پر درد، گره از بغض اشک‌ها وا کرد قدر نام پدر کسی داند، که یتیمی کشیده در دنیا شهر نامردمان چه می‌داند، چه کسی نان شب مهیا کرد؟ روزگاری علی(ع) در این سامان، نخل سبز عدالت حق بود از حسادت شریر بدطینت، قصد قطع درخت طوبی کرد ابن ملجم نشست با اشعث، هم معاویه با بنی شیطان فتنه و توطئه ز هرسمتی، قامت دولت جهان تا کرد کوفه در خواب ناز، چون هر شب، میر بیدار، شهربانش بود کوفه را بانگ نالۀ جبریل، ناگهان غرق شور و غوغا کرد جز علی(ع)، هر که بود، نالان بود، صحبت وصل عشق و هجران بود گرچه زخم عمیق را با مهر، جبرئیل امین، مداوا کرد! نوبت وصل و وعده جانان، شوق مولا به چهره می‌آورد اهل خانه، تمامشان دیدند، که چه وجدی به چهره پیدا کرد آن که می‌رفت، حال و فالش خوش، آن که می‌ماند، روزگارش سخت زان میان عشق، با غم غربت، بعد مولا فقط مدارا کرد یا علی جان، به جان تو سوگند، دوستت دارم از ته قلبم قسمت من همین، محبت بود، آنچه دنیا نصیب بر ما کرد یک هزار و چهارصد سال، از پی نام و یادتان، طی شد با تو تاریخ، دشمنی‌ها در کوفه و شام و کل دنیا کرد لیک، یک روز می‌رسد مردی، از تبار درخت طوبایت آن که آینده را فقط خواهد ، چون علی، با علی مصفا کرد 🌴✍🏻📚 مکتب شعر امامیه مکتب شعر دینی در ایران سیدعلی اصغرموسوی قم- ۲۱رمضان ۱۴۴۰ خرداد۱۳۹۸ #saapoem @saapoem

بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیمِ شمارهٔ ۱۵۸ سلام می‌دانیم که هرگز دو لفظ مترادف در کلام وحی وارد نشده است. فرق است بین ( إِسْتِهْزاء ) و ( سخْریّه ) و ( إِزْدِراء ) اگرچه در لغت فارسی هر سه لفظ را به ( کوچک شمردن و مسخره کردن ) ترجمه می‌کنند. در این مقال فقط به تفاوت مفهومی دو لفظ ( إِسْتِهْزاء ) و ( سخْریّه ) توجّه دارم. ألف— إِسْتِهْزاء: این لفظ از ریشهٔ ( ه‍َ زُ أَ ) مشتق است و کلمهٔ ( هُزُواً ) که در مصحف شریف به وفور کاربرد دارد مصدر است و به همین معنای ( إِسْتِهْزاء ) باشد و از نظر مفهومی، عامّ است یعنی هم برای أشخاص و هم برای غیر أشخاص کاربرد دارد: ۱— وَ إِذا نادَیْتُمْ إِلَی ٱلصَّلوٰةِ ٱتَّخَذُوها هُزُواً ( مائده ۵۸ ) و وقتی به نماز ندا می‌دهید آنها آن را به إسْتِهْزاء می‌گیرند. ۲— وَ إِذا عَلِمَ مِنْ آیاتِنا شَیْئاً ٱتَّخَذَها هُزُواً ( جاثیه ۹ ) و وقتی چیزی از آیات ما بداند به إسْتِهْزاء می‌گیرد. ۳— وَ لا تَتَّخِذُوا آیاتِ ٱللّٰهِ هُزُواً ( بقره ۲۳۱ ) و آیات خداوند را به إسْتِهْزاء نگیرید. در آیات مذکوره ( صَلوٰة ) و ( شَیْئاً مِنْ آیاتِنا ) و ( آیات ٱللّٰهِ ) همگی غیر أشخاص هستند. ۴— وَ لَقَدِ ٱسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ ( أنعام ۱۰ ) و ( أَنبیاء ۴۱ ) و بتحقیق و مسلّماً پیامبران قبل از تو هم مورد إسْتِهْزاء واقع شده‌اند. در این آیهٔ شریفه ( رُسُل ) شخص است. ۵— أَللّٰهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ ( بقره ۱۵ ) منافقین شخص هستند. آیه‌ای هم داریم که در موضوع ( إِسْتِهْزاء ) بین شخص و غیر شخص جمع کرده است: ۶— قُلْ أَ بِٱللّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ آیاتِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤُونَ ( توبه ۶۵ ) ب— سخْریّه: این لفظ خاصّ است یعنی فقط برای أشخاص کاربرد دارد: ۷— وَ یَصْنَعُ ٱلْفُلْکَ وَ کُلَّما مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ ( هود ۳۸ ) هر زمان گروهی از قومش بر او می‌گذشتند او را به مسخره می‌گرفتند. ( جناب نوح ) قالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنّا فَإِنّا نَسْخَرُ مِنْکُمْ کَما تَسْخَرُونَ که هم جناب شیخ ٱلْأَنْبیاء و مؤمنین به آن بزرگوار، شخص هستند و هم کسانی‌که طرف مقابل قرار داشتند شخص بودند ۸— وَ ٱلَّذینَ یَلْمِزُونَ ٱلْمُطَّوِّعینَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنینَ في ٱلصَّدَقاتِ وَ ٱلَّذینَ لا یَجِدُونَ إِلّا جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ ٱللّٰهُ مِنْهُمْ ( توبه ۷۹ ) که هم مسخره کننده و هم مسخره شونده شخص هستند. تفاوت دو کلمهٔ ( إِسْتِهْزاء ) و ( سخْریّه ) از زاویهٔ دیگر: ألف— إِسْتِهْزاء: ( إِسْتِهْزاء ) عامّ است یعنی گاهی در قبال کار صورت می‌گیرد و گاهی شخص بدون اینکه کاری انجام دهد به إسْتِهْزاء گرفته می‌شود. ب— سخْرِیّه: ( سخْریّه ) فقط در قبال فعل مفهوم پیدا می‌کند: در آیهٔ ۷ از این مقال سخن از ساختن کشتی است یعنی آنها نه جناب نوح را بلکه کار ساخت کشتی را به مسخره می‌گرفتند و در آیهٔ ۸ سخن از پرداختن صدقات است یعنی آنها نه مؤمنین را بلکه کار دادنِ صدقه را به مسخره می‌گرفتند. حال آیه ای بیاورم که هم حاوی ( إسْتِهْزاء ) باشد و هم حاوی ( سخْریّه ): ۹— وَ لَقَدِ ٱسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَحاقَ بِٱلَّذینَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُونَ ( أنعام ۱۰ ) و ( أنبیاء ۴۱ ) که در این آیهٔ شریفه بین هر دو مفهوم، جمع صورت گرفته است یعنی هم بحث از ( إِسْتِهْزاء ) است و هم بحث از ( سخْریّه ) و بقول علماء اگر نگویم ( فَٱفْهَمْ ) لا أقلّ باید بگویم ( فَتَأَمَّلْ ) إلتماس دعاء هفدهم رمضان ٱلمبارک ۱۴۴۵ ألحقیر: مُحَمّد بن ٱلمرحوم عَليٍ ٱلْقَمْصَريّ

‏فیلم از طرف dr salamtian m

‏فیلم از طرف dr salamtian m

بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیمِ شمارهٔ ۱۵۹ سلام روند دعوت جناب شیخ ٱلْأَنبیاء ( عَلَیْهِ وَ عَلیٰ نَبِیِّنا وَ آلِهِ ٱلصَّلوٰةُ وَ ٱلسَّلامُ ) در نظر است. ۱ و ۲ — أَعْراف و مؤمنون: یا قَوْمِ ٱعْبُدُوا ٱللّٰهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلٰهٍ غَیْرُهُ ( أَعراف ۵۹ ) و ( مؤمنون ۲۳ ) ای قوم من ! خدا را پرستش کنید که خدایی جز خدای أَحَد واحد برای شما نیست. در این دو سوره آن عالیجناب مردم را به ( یکتاپرستی ) أمر فرموده است. ۳— هُود: إِنّي لَکُمْ نَذیرٌ مُبینٌ ( هُود ۲۵ ) در این آیهٔ شریفه جناب نوح ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ وَ عَلیٰ نَبِیِّنا وَ آلِهِ ) به مردم خبر می‌دهد که او نَذیرٌ مُبینٌ است یعنی بیم دهنده و روشنگر. ۴— شُعَراء: فَٱتَّقُوا ٱللّٰهَ وَ أَطیعُونِ ( شُعَراء ۱۰۸ ) در این آیهٔ شریفه مردم را به تقوای إلهي و إطاعت از خود أمر می‌فرماید. محور دعوت آن بزرگوار در سوره های مختلفه بصورت متفرق آمده است که در سورهٔ مبارکهٔ ( نوح ) بصورت یکجا بیان شده است: ألف— دعوت به توحید: آنچه در هُود آمده: قالَ یا قَوْمِ إِنّي لَکُمْ نَذیرٌ مُبینٌ ( نوح ۲ ) آنچه در أَعْراف و مؤمنون آمده: أَنِ ٱعْبُدُوا ٱللّٰهَ ( نُوح ۳ ) آنچه در شُعَراء آمده: فَٱتَّقُوهُ وَ أَطیعُونِ ( نوح ۳ ) ب— گزارش کار: قالَ رَبِّ إِنّي دَعَوْتُ قَوْمي لَیْلاً وَ نَهاراً ( نُوح ۵ ) که می‌فرماید من قوم خود را شبانه روز دعوت به توحید کردم و تا آیات بعدی... ج— إقتراح = پیشنهاد ( نفرین ): رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی ٱلْأَرْضِ مِنَ ٱلْکافِرینَ دَیّاراً ( نُوح ۲۶ ) جناب نوح دست به نفرین برداشتند: پروردگارا بر روی زمین أَحَدی از کُفّار را وا نگذار. د— پذیرش این نفرین و بیان عاقبت کُفّار در دنیا و آخرت: مِمّا خَطیئاتِهِمْ أُغْرِقُوا بخاطر خطاهایشان غرق شدند وَ أُدْخِلُوا ناراً ( نوح ۲۵ ) و به آتش جهنم وارد شدند ( از باب اینکه آیندهٔ محقّق ٱلْوُقُوع در حُکم ماضی است. ) ه‍— تعلیل: چرا به خداوند متعال پیشنهاد می‌دهد که کُفّار را نابود کند؟ إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبادَکَ وَ لا یَلِدُوا إِلّا فاجِراً کَفّاراً ( نوح ۲۷ ) چون اگر کسی از آنها ماندگار باشند بندگان تو را گمراه خواهند کرد و نخواهند زایید مگر أفرادی فاجر و بسیار ناسپاس. و— دعاء: جناب شیخ ٱلْأَنْبیاء ( عَلیٰ نَبِیِّنا وَ آلِهِ وَ عَلَیْهِ ٱلسَّلامُ ) دست به یک دعاء وسیع برمی‌دارد که بی نظیر است یعنی مثل این دعاء را در هیچ موضع دیگری از مصحف شریف نمی‌توان یافت حتّی در آیهٔ شریفهٔ ۴۱ از سورهٔ مبارکهٔ إبراهیم نیز دعاء جناب خلیل ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ وَ عَلیٰ نَبِیِّنا وَ آلِهِ ) نیز به وسعت این دعاء نیست: رَبِّ ٱغْفِرْ لي وَ لِوالِدَيّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ ٱلْمُؤْمِناتِ ( نوح ۲۸ ) نکتهٔ دیگر اینکه در سورهٔ مبارکهٔ نُوح که گزارش تمامی حکایات طول عمر بابرکت خود را إرائه می‌فرماید: قالَ رَبِّ إِنّي دَعَوْتُ قَوْمي لَیْلاً وَ نَهاراً ( نوح ۵ ) کیفیت دعوت خود را نیز بیان می‌کند: با أمر صریح ( ٱعْبُدُوا = بپرستید ) همراه با ( أَنْ ) که علماء آن را مفسّره گویند: أَنِ ٱعْبُدُوا ٱللّٰهَ ( نوح ۳ ) نکتهٔ جالب توجّه اینجاست که از آن زمان تا به امروز و تا قیامت میلیارد ها إنسان آمده اند و رفته اند، همه و همه از نسل جناب نُوح هستیم: وَ جَعَلْنا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ ٱلْباقینَ ( صافّات ۷۷ ) در آستانهٔ شب‌های قدر هستیم. عرض بنده این است که در مسجد کوفه یک نانجیب شمشیر فرود آورد بر تارُک مبارک حضرت مولانا جناب إمام أمیر ٱلمؤمنین ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ ) در کربلاء هم وجود محترم قمر منیر بنی هاشم با یمین و یسار قطع شده مشک را به دندان گرفت که یک نانجیب عمود آهنین بر فرق مبارک آن بزرگوار.... أَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا قَمَرَ ٱلْعَشیرةِ أَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا أَبا عَبْدِ ٱللّٰهِ خدایا. به مقام جناب أَبا الفضل ٱلعباس قسم. توفیق عبادت و بندگی و دوری از معاصی به همه ما عنایت بفرما. أمواتمان ببخش و بیامرز. بیماران شفا عنایت بفرما. آبرویمان در دو دنیا حفظ بفرما. مطالعه کنندگان این وجیزهٔ مختصره و راقم این سطور حاجت روا بفرما. وجود مقدس حضرت مولانا جناب إمام زمان ( عَلَیْهِ آلافُ ٱلتَّحیَّةِ وَ ٱلثَّناء ) از جمیع بلایا مصون و محفوظ بدار. موانع ظهور آن حضرت برطرف بفرما. در فَرَج آن إمام عالی مقام تعجیل بفرما آمینَ إلتماس دعاء هجدهم رمضان ٱلمبارک ۱۴۴۵ ألحقیر: مُحَمّد بن ٱلمرحوم عَليٍ ٱلْقَمْصَريّ

بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیمِ شمارهٔ ۱۶۰ سلام شب نوزدهم اول شب‌های قدر است. أعمال و مستحبات فراوان برای این شب با عظمت، وارد شده است. عاجزانه تقاضا دارم این حقیر را از دعای خیر بی نصیب نگذارید. همچنین بدبخت ترین فرد در پهنهٔ روزگار مرتکب جنایتی شد که داغی بس بزرگ بر دل صاحبان بصیرت گذاشت. خدایا. دم به دم بر عذاب مرادی ملعون بیفزای. ضربت خوردن حضرت مولانا جناب إمام أمیر ٱلمؤمنین، مولَی الموحّدین ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ ) را به حضور شما سروران ارجمند عرض تسلیت دارم. یک نکتهٔ قرآنی عرض کنم. فرق است بین دو لفظ ( قَرْیَة ) و ( مَدینَة ) که ذیلاً به یکی از تفاوت‌ها إشاره دارم: ألف— مَدینَة: ریشهٔ ( مَ دَ نَ ) بمعنای ( إقامت کردن ) است. وقتی میگوییم ( مَدینَة ) مراد مکانی است وسیع که برای إقامت و سکونت صلاحیت داشته باشد. ب— قَرْیَة: قرآن مجید در هر موضع که هلاک و ویرانیِ آبادی‌ها را گوشزد می‌کند، کلمهٔ ( قَرْیة ) را می‌آورد چون به گونه ای می‌شود که برای سکونت صلاحیت ندارد: وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَةٍ إِلّا وَ لَها کِتابٌ مَعْلُومٌ وَ إِنْ مِنْ قَرْیَةٍ إِلّا نَحْنُ مُهْلِکُوها قَبْلَ یَوْمِ ٱلْقیامَةِ وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنا مُتْرَفیها أَوْ کَٱلَّذي مَرَّ عَلیٰ قَرْیَةٍ وَ هيَ خاوِیَةٌ عَلیٰ عُرُوشِها حال به آیهٔ شریفهٔ ذیل توجه کنیم: وَ ٱضْرِبْ لَهُمْ مَثَلاً أَصْحابَ ٱلْقَرْیَةِ إِذْ جاءَهَا ٱلْمُرْسَلُونَ سخن از پیامبران بزرگوار ( عَلَیْهِمُ ٱلسَّلامُ ) است که برای إرشاد و راهنمایی مردم أَنْطاکیة مبعوث شدند. در اینجا کلمهٔ ( قَرْیَة ) آمده چون همگی مردم در آن آبادی در معرض هلاک قرار داشتند. یک فرد بزرگوار که نور إیمان به قلبش افتاده بود بنام جناب حبیب نجّار از مکانی دور دوان دوان آمد و إعلام کرد که به آن پیامبران أرجمند ایمان آورده. إیمان آوردن یک نفر باعث شد که عذاب و هلاک از مردم آن آبادی برداشته شود و لذا کلمهٔ ( مَدینة ) را فرموده است: وَ جاءَ مِنْ أَقْصَی ٱلْمَدینَةِ رَجُلٌ یَسْعیٰ اگرچه هم جناب حبیب نجّار را کشتند و هم چه ظلم ها به آن پیامبران بزرگوار روا داشتند و به عذاب مبتلا شدند. خواستم عرض کنم که در مباحث جامعه شناسی ( شهر ) و ( روستا ) را به گونه‌های مختلف تعریف می‌کنند. بعضی به وجود و عدم وجود إمکانات بعضی به کثرت جمعیت بعضی به حِضارَة و تمدّن و فرهنگ. امّا قرآن مجید تفاوت ( قَرْیَة ) و ( مَدینه ) را آنگونه فرموده که گفته شد. إلتماس دعاء نوزدهم رمضان ٱلمبارک ۱۴۴۵ ألحقیر: مُحَمّد بن ٱلمرحوم عَليٍ ٱلْقَمْصَريّ

‏فیلم از طرف dr salamtian m

✍🏻کوفه خالی از خورشید🌴 صبح شد کوفه در غمی سنگین، در به روی فرشته‌ها وا کرد آمدند و امیر(ع) را بردند، کوفه اما فقط تماشا کرد! کوفه دیگر یتیم و تنها بود، در مسیر حوادث دوران گوشه ای رفت و با دلی پر درد، گره از بغض اشک‌ها وا کرد قدر نام پدر کسی داند، که یتیمی کشیده در دنیا شهر نامردمان چه می‌داند، چه کسی نان شب مهیا کرد؟ روزگاری علی(ع) در این سامان، نخل سبز عدالت حق بود از حسادت شریر بدطینت، قصد قطع درخت طوبی کرد ابن ملجم نشست با اشعث، هم معاویه با بنی شیطان فتنه و توطئه ز هرسمتی، قامت دولت جهان تا کرد کوفه در خواب ناز، چون هر شب، میر بیدار، شهربانش بود کوفه را بانگ نالۀ جبریل، ناگهان غرق شور و غوغا کرد جز علی(ع)، هر که بود، نالان بود، صحبت وصل عشق و هجران بود گرچه زخم عمیق را با مهر، جبرئیل امین، مداوا کرد! نوبت وصل و وعده جانان، شوق مولا به چهره می‌آورد اهل خانه، تمامشان دیدند، که چه وجدی به چهره پیدا کرد آن که می‌رفت، حال و فالش خوش، آن که می‌ماند، روزگارش سخت زان میان عشق، با غم غربت، بعد مولا فقط مدارا کرد یا علی جان، به جان تو سوگند، دوستت دارم از ته قلبم قسمت من همین، محبت بود، آنچه دنیا نصیب بر ما کرد یک هزار و چهارصد سال، از پی نام و یادتان، طی شد با تو تاریخ، دشمنی‌ها در کوفه و شام و کل دنیا کرد لیک، یک روز می‌رسد مردی، از تبار درخت طوبایت آن که آینده را فقط خواهد، چون علی، با علی مصفا کرد 🌴✍🏻📚 مکتب شعر امامیه مکتب شعر دینی در ایران سیدعلی اصغرموسوی قم- ۲۱رمضان ۱۴۴۰ خرداد۱۳۹۸ #saapoem https://eitaa.com/saa_institute 🌴🌴🌴🌴🌴

سپاه پاسداران از شهادت سردار «زاهدی» و «حاجی رحیمی» خبر داد - ایرنا https://www.irna.ir/news/85432262/%D8%A7%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%87-%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D9%86%D8%B3%D9%88%D9%84%DA%AF%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1

🇮🇷 سپاه پاسداران از شهادت سردار «زاهدی» و «حاجی رحیمی» خبر داد - ایرنا https://www.irna.ir/news/85432262/%D8%A7%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%87-%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D9%86%D8%B3%D9%88%D9%84%DA%AF%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1

Dirty criminal! Israel is stuck in the mud of the Gaza war like a donkey! Now he wants to save himself by involving Iran in the war. The attack on the Iranian consulate will definitely be expensive for the claimants of "human rights"! Because in international law, attacks on embassies are considered a form of aggression. جنایتکار کثیف!☠️ اسرائیل مثل الاغی در لجن جنگ غزه مانده است ! حالا با درگیر کردن ایران در جنگ می خواهد خودش را نجات دهد. حمله به کنسولگری ایران قطعا برای مدعیان «حقوق بشر» گران تمام خواهد شد! زیرا در حقوق بین الملل،حمله به سفارت ها نوعی تجاوز محسوب می شوند. https://eitaa.com/saa_institute 🖋️📚🪴