خانه گفتگوی انتخابات به لطف دعوت همکارانم فرصت و توفیق شد تا در نشست صمیمانه جمع قابل توجهی از چهره های سرشناس کشور از طیف های مختلف سیاسی در قالب خانه گفتگوی انتخابات که به همت دانشگاه تهران برگزار شد شرکت کنم (۲۸ بهمن۱۴۰۲). تجارب قبلی این گفتگو در موضوعات اعتراضات سال ۱۴۰۱ و نیز مباحث اقتصادی و فرهنگی در کنار حال و هوای انتخاباتی احزاب سیاسی باعث استقبال قابل توجه آنان شده بود، از مطهری سرلیست اصلاح طلبان و ظریف و مرعشی و همتی و هاشمی و ابتکار تا حسینی و بهادری جهرمی و احدیان و مالک شریعتی و میرسلیم و پورمحمدی و ابوترابی و مصباحی مقدم از سوی دیگر در کنار اساتید یا صاحبنظران علوم سیاسی و اجتماعی چون متقی و عاملی و اشتریان و زیدآبادی و عبدی به اظهار نظر پرداختند. من نیز مطالبی را جهت ارائه در نشست آماده کرده بودم که با توجه به طولانی شدن بحث که از ساعت ۱۸ آغاز شده و پس از خروج من در ساعت حدود ۲۳ همچنان نیز ادامه داشت فرصتی برای بیان آنها فراهم نشد و بعید هم می دانم شنیدن شان برای حاضران مفید و اثربخش می بود. قطعا اگر شنیدن شان برای کسی مهم باشد درخواست خواهد کرد. بیشترشان آمده بودند تا حرفشان را بزنند، چه شنیده شود چه نه و‌چه اثر کند چه خیر. شاید برای ثبت در تاریخ یا شاید آرام کردن دل ناآرام خود آمده بودند. بیشتر یک گفت و گفت بود تا یک گفت و گو. آنچه در این نشست برای من قابل توجه بود نه نقدها و نق های عمدتا تکراری سیاستمداران پیر دو جناح سیاسی بود، نه راهکارهای بی اثرشان برای کشور یا طرف مقابل. نکته قابل تامل، دوقطبی حاکم بر ادبیات نخبگان برجسته سیاسی مان بود. به سادگی میشد وضعیت سیاسی جامعه را از همین نشست فهمید؛ دو دنیای موازی با دو جامعه، دو ملت و دو حکمرانی متفاوت سیاه و سفید که کمترین نقاط تقاطع خاکستری میانشان تعریف نشده و هریک در مسیر خود با شتاب حرکت می کنند. رادیکال شدگی را به خوبی می شد از ادبیات نخبگان سیاست فهمید، جایی که حدوسط معقولی تعریف نشده و نخبگان جامعه در دو سر تند یک خط بردار سیاسی ایستاده و مردم را در میانه آن رها کرده اند. حتی معتدلان دیروز هم این روزها برای شنیده شدن، رادیکال حرف می زنند. در این دوقطبی آشکار هویتی و سیاسی که عقلانیت و معقولیت به دشواری در دسترس نخبگان است انتظار جامعه ای روبه پیشرفت کمی دشوار است. در چنین سپهر سیاسی، احساس رهاشدگی و بی پناهی از سوی جامعه شاید طبیعی ترین وضعیت قابل تصور باشد. تا نتوان میان نخبگان جامعه اجماع نظری برقرار و میانه روی را در فرایند حکمرانی عملیاتی کرد، بیانات رادیکال سیاستمداران دو جناح، جز خنک کردن دل عده ای از سیاست زدگان کارکردی نخواهد داشت. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی #انتخابات #احزاب #رادیکالیسم #گفتگو #دانشکاه_تهران به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat