12) امام سجاد (ع) در جملهى اولى كه موضوع بحث امروز است از پيشگاه الهى درخواست غنا و تمكن مالى مىنمايد، او از خدا غنا مىطلبد تا به خانوادههاى بىبضاعت كمك كند، غنا مىخواهد تا يتيمان بىسرپرست را كفالت نمايد، تمكن مالى تقاضا مىكند تا در پرتو آن موجبات رضاى الهى را فراهم آورد، غنا مسئلت مىنمايد تا به زندگى خانوادهى خود بهبود بخشد و گشايشى در گذران آنان فراهم آورد، و اين مطلب از جملهى دومى كه امام (ع) بعد از درخواست غنا، از پيشگاه الهى مسئلت نموده است روشن مىشود:
و اوسع على فى رزقك.
بار الها! رزق خود را كه به من عطا مىفرمايى وسيع گردان.
13) در روايات اولياى گرامى اسلام تاكيد شده است كه افراد غنى و متمكن در زندگى خانوادهى خود سختگير نباشند و از تامين رفاه و آسايش آنان خوددارى ننمايند.
حضرت رضا (ع) مىفرمايد: بر صاحبان نعمت واجب است كه بر عيالات خود توسعه دهند و به زندگى آنان گشايش بخشند.
ابىحمزه مىگويد حضرت على بن الحسين مىفرمود: اگر من داخل بازار شوم و با من چند درهم پول باشد و به وسيلهى آن براى خانوادهى خود گوشت تهيه كنم كه به آن نياز بسيار دارند براى من اين عمل محبوبتر است از اينكه بندهاى را آزاد نمايم.
عبدالله بن عباس مىگويد، رسول اكرم مىفرمود: هر كس داخل بازار شود و تحفهاى، مثلا ميوهاى، بخرد و آن را براى خانوادهى خود بياورد همانند صدقهاى است كه انسانى براى جمعيت محتاجى ببرد و سپس مىفرمود وقتى وارد منزل مىشود اول، پيش از پسر بچهها، از دختربچهها شروع كند و تحفه را به آنها بدهد. بعد از آن فرموده هر كس دختر خود را در منزل شاد كند همانند اين است كه بندهاى را از فرزندان اسمعيل آزاد كرده باشد.
14) اگر كسى قدرت مالى دارد و بخواهد پيوستگى خود را با مكتب اسلام و تعاليم قرآن شريف محفوظ بدارد حتما بايد زندگى عائلهى خود را توسعه دهد و آنان را در تنگنا و مضيقه نگذارد و رسول اكرم در اين باره فرموده است:
پيغمبر اكرم مىفرمود: كسى كه وسعت مالى دارد و داراى تمكن است ولى بر خانوادهى خود سخت بگيرد و آنان را از زندگى مرفه محروم دارد از ما نيست و به ما بستگى ندارد.
15)امام سجاد (ع) در جملهى اول دعا از خداوند درخواست غنا و تمكن مالى دارد.
در جملهى دوم از توسعهى رزق سخن مىگويد و شايد تمناى غنا را براى رفاه اهلبيت خويش خواسته است.
در جملهى سوم عرض مىكند: و لا تفتنى بالنظر.
بار الها! با توجه و التفات به اموالى كه در دست ثروتمندان است مرا مورد آزمايش و امتحان قرار مده.
16) دعاى سوم امام (ع) ناظر به غناى نفس و بىاعتنايى به دارايى و اموال سرمايهداران و مالاندوزان دنياست و اين همان چيزى است كه خداوند در قرآن شريف به پيمبر گرامى فرموده و او را مخاطب ساخته است:
و لا تمدن عينيك الى ما متعنا به ازواجا منهم زهره الحيوه الدنيا لنفتنهم فيه و رزق ربك خير و ابقى.
اى رسول معظم! چشمان خود را به اموال و زينتهاى دنيوى كه به اصناف كفار اعطا نمودهام مگشاى كه اين ثروت و سرمايه را به منظور آزمايش و امتحانشان دادهام. و رزق و روزى پروردگارت كه براى اهل ايمان مقرر گرديده به مراتب بهتر و عاليتر است و همواره باقى و برقرار خواهد بود.
در ذيل اين آيه حديثى از رسول اكرم است كه فرموده:
كسى كه چشم خود را براى نگاه كردن به اموال و ثروت دگران بگشايد اندوهش طولانى خواهد بود و غيظ و غضبش هرگز شفا نمىيابد.
17) طبع بشر حريص و فزونطلب است، هر قدر ثروت بيندوزد و مال گرد آورد حرص و طمعش بيشتر مىشود، همواره در باطن با خود به جنگ و ستيز است، از نظر دارايى، احساس كمبود مىكند و سرانجام با ناكامى از دنيا مىرود مگر آنكه خود را اصلاح كند و عنان حرص را به دست عقل واقعبين و مالانديش بسپارد و خويشتن را از سركشى و طغيان آن برهاند.
مردى به شكايت نزد امام صادق (ع) آمد، عرض كرد: من از پى مال مىروم و آن را به دست مىآورم اما از درآمد خويش قانع نمىشوم و همواره با نفس خود درجنگم و از آن بيشتر مىخواهد، عرض كرد به من چيزى بياموزيد كه از آن منتفع شوم، يعنى درمانم نماييد. حضرت فرمود: اگر آن مقدار درآمد كه امر ترا كفايت مىكند بىنيازت مىسازد چيز جزئى از مال دنيا ترا غنى مىنمايد و اگر درآمدى براى تو كافى است و بىنيازت نمىكند تمام آنچه در دنياست بىنيازت نخواهد نمود.
در واقع، امام (ع) مىخواهد بفرمايد: اگر مايلى از جنگ درونى خلاص شوى و از شر حرص رهايى يابى هدف خود را از كسب مال، ادارهى زندگى شرافتمندانه قرار ده، در اين صورت، مال قليلى ترا غنى و بىنياز مىسازد و كفاف زندگيت را مىنمايد، اما اگر هدفت در كسب مال، ثروتاندوزى و سرمايهدارى باشد تمام اموال جهان براى تو كافى نيست و هرگز از جنگ داخلى و سركشى حرص، آزاد نخواهى شد. بنابراين علاج اين حالت روانى در اختيار خود انسان است و شخص حريص بايد تمرين كند و عقل خود را به قضاوت بياورد و بگويد: چرا من اينقدر مىدوم و براى چه تا اين اندازه در گردآورى مال مىكوشم و بدون اينكه نفعى ببرم بايد آنها را بگذارم و بگذرم. وقتى توطين نفس نمود و خود را به عمل ناروا و غيرعاقلانهى خويش متوجه ساخت مىتواند بر هواى نفس خود و حرص خويش غلبه كند و خود را از آن بلا و بدبختى برهاند، و اين حالت، در منطق اخبار و روايات، غناى نفس است.
18) رسول اكرم مىفرمود: غنا و بىنيازى از كثرت اموال دنيوى نيست، بلكه از بىنيازى نفس است و بايد روح آدمى احساس بىنيازى كند و از دنيا آن را بخواهد كه محترمانه صرف زندگيش شود.
على (ع) فرموده است: غناى بزرگ و بىنيازى مهم، نااميدى و ياس از آن چيزهايى است كه در دست مردم است، يعنى بىاعتنايى و عدم توجه به اموال ثروتمندان و هستى افراد متمكن. كسى كه داراى اين حالت نفسانى باشد او در واقع غنى بزرگ اجتماع است، يعنى به اموال ثروتمندان بزرگ و سرمايهداران مهم اعتنا ندارد.
ابىبصير مىگويد از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود: عثمان به وسيلهى دو نفر از غلامان خود دويست دينار طلا براى ابوذر فرستاد و گفت: نزد او ببريد و سلام مرا به وى برسانيد و بگوييد: اين دويست دينار است كه عثمان براى شما فرستاده كه نياز خود را برطرف نمايى و حوايج خويشتن را تامين كنى.
ابوذر گفت: آيا به هيچيك از مسلمانان چنين مبلغى را داده است؟ گفتند: نه. ابوذر گفت: من يكى از مسلمانانم، گشايشى كه براى من است بايد براى همهى مسلمين باشد. به ابوذر گفتند كه عثمان اين مبلغ را از مال شخصى خود فرستاده و قسم ياد كرده است كه من آن را به حرام نيالودهام و براى شما جز حلال نفرستادهام. ابوذر گفت: من احتياجى به اين پول ندارم و امروز صبح نمودهام و از غنىترين مردمم. غلامان گفتند: خداوندت عافيت بخشد، ما كه در اطاق شما كم يا زياد چيزى كه از آن بهرهمند شوى نمىبينيم.
گفت: زيرا اين پالان، سفرهى من است و در آن دو قرصهى نان جوين دارم، به اين پول محتاج نيستم و به خدا قسم هرگز آن را نمىگيرم.
19) امام جواد (ع) هم در موضوع غناى نفس و بىنيازى روح، مىفرمايد: غنا عبارت از كمى تمنيات درونى و راضى بودن به همان چيزى است كه زندگى انسان را كفايت كند. فقر نفسانى عبارت از حدت و شدت نوميدى از لياقت خود و ياس از اموالى است كه در دست مردم است.
20) در عصر جاهليت، ثروتمندى و تمكن مالى داراى ارزش انسانى بود و مردم تصور مىكردند كه افراد مالدار، گروه برتر و ممتاز اجتماعاند و عقيده داشتند كه امور مهم مردم، خواه جنبهى معنوى داشته باشد و خواه جنبهى مادى، بايد به اين گروه سپرده شود و آنان عهدهدار گردند و تا آنجا به اين پندار باطل معتقد بودند كه وقتى وحى الهى بر رسول گرامى نازل شد و آن حضرت به رسالت مبعوث گرديد لب به اعتراض گشودند.
و قالوا لولا نزل هذا القرآن على رجل من القريتين عظيم.
گفتند: اگر خداوند اراده فرموده است كه پيمبرى از جانب خود بين مردم بفرستد چرا اين ماموريت مهم را به وليد بن مغيره، مالدار نامى مكه محول نفرمود يا آنكه چرا عروه بن مسعود ثقفى ثروتمند مشهور طائف را براى اين كار ماموريت نداد و اين امر مهم را به عهدهى شخصى سپرد كه در كودكى يتيم بوده و در بزرگسالى تهيدست و بىبضاعت است. اينان چنان در اشتباه بودند كه گمان مىكردند معيار صلاحيت رهبرى و نمايندگى باريتعالى بين مردم، تمكن مالى و سرمايهدارى آن كسى است كه خداوند، او را به رسالت انتخاب مىنمايد، و اين خود نمونهى روشنى است از اينكه چقدر در آن مردم، سرمايهدارى و ثروت مهم بوده و تا چه اندازه، تمكن در نظر آنان جلوه داشته و معيار احراز شخصيت و مقام بوده است. گردآورى مال، براى مردم عصر جاهليت، آنقدر ارزشمند و گرانبها بود كه تا دم مرگ از پى آن بودند و براى آن تلاش مىنمودند.
21) قرآن شريف : الهاكم التكاثر، حتى زرتم المقابر.
فزون طلبى و تكثير ثروت در نظر شما آنقدر اهميت دارد و شما را از خدا و سجاياى انسانى غافل نموده ( #ياد_مرگ ) كه تا زمان فرارسيدن مرگ و ديدن قبر، از پى آن تلاش و كوشش مىنماييد و در گردآورى آن همت مىگماريد. ثروتمندان، بر اثر غرور مال، مردم تهيدست را به باد مسخره مىگرفتند و حتى در زمان قيام رسول اكرم مومنين را استهزا مىنمودند و به آنان طعنه مىزدند و اين عمل ناروا را بر اثر داشتن ثروت، انجام مىدادند. قرآن شريف دربارهى اين گروه فرموده است:
ويل لكل همزه لمزه، الذى جمع مالا و عدده.
واى بر آن مردم عيبجو و غيبتكننده كه با همز و لمز و با طعن و مسخره نسبت به مردم تعدى مىنمودند و براى اينكه ثروتمندند دچار غرور شده و گمان مىكنند كه ثروت موجب حيات ابدى آنان مىگردد و اينان را براى هميشه نگه مىدارد. اسلام افكار مردم را در مورد ثروت دگرگون ساخت و به آنان فهماند كه مال براى گذران زندگى و رفع نيازمندى است نه مايهى افتخار و مباهات و ضمنا خاطرنشان ساخت كه خداوند مردم را به وسيلهى مال امتحان مىكند، مراقب باشيد كه تمكن مالى حجاب نفستان نشود و شما را از ياد خداوند و انجام وظايف دينى باز ندارد كه نه تنها مالدارى، امتحان خداوند است بلكه مال دگران را با ديدهى تمنى نگريستن نيز امتحان است و مردان الهى خود را از آن بركنار مىدارند.
22) امام سجاد (ع) در جملهى سوم دعا، به پيشگاه الهى عرض مىكند:
و لا تفتنى بالنظر.
پروردگارا! مرا با نگاه كردن به اموال دگران و چشم دوختن به ثروت آنان مورد آزمايش و امتحان قرار مده.
23) امام فرموده اند:«واوسع علی فی رزقک»دراین عبارت نکته ادبی وجود دارد،قاعده«تضمین».فعل« اوسع» متضمن معنای «بارک فی»است؛«اوسع و بارک علی فی رزقک» در رزق من وسعت وبرکت قرار ده،که شامل رزق معنوی ازجمله اولاد هم می شود.
وسعت رزق موضوعیت دارد؛1_حفظ آبرو شود.2_دغدغه مادی نداشته باشیم.
----»آرامش داشته باشیم برای عبادت خداوند،واین ازرحمت خداوند است.
در صحیفه سجادیه ازمعانی بیان، بسیار استفاده شده،بطور مثال وقتی نعمتی را از خداوند می خواهند،بلافاصله دعا برای دفع آفت نعمت هم می کنند.دراینجا «ولاتفتنی بالنظر»خداوندا مرا با «نظر»مورد آزمایش قرارمده.یعنی «من را بی نیاز کن ودررزقم برکت و وسعت قرار بده وبا «نظر»مورد آزمایش قرار نده.
دواحتمال در مورد« نظر»هست،1_مرا نسبت به رزقم منتظر نگذار....که به فتنه مبتلا نشوم.2_چشمم دنبال مال مردم نباشد،تا به فتنه نیفتم.
در سوره مبارکه طه/131آمده است«ولاتمدن عینک الی ما متعنا....لنفتنهم فیه ورزق ربک خیر وابقی»
برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی
#نهج_البلاغه_حكمت_205
◀️ گستردگی علم و دانش
وَ قَالَ (علیه السلام): كُلُّ وِعَاءٍ يَضِيقُ بِمَا جُعِلَ فِيهِ، إِلَّا وِعَاءَ الْعِلْمِ، فَإِنَّهُ يَتَّسِعُ بِهِ.
علی علیه السلام که درود خدا بر او فرمودند : هر ظرفى با ريختن چيزى در آن پر مى شود جز ظرف دانش كه هر چه در آن جاى دهى، وسعتش بيشتر مى شود.
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
◀️ وسعت پيمانه علم:
قسمت اول
📜 امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به نكته مهمى درباره اهميت علم و دانش اشاره مى كند و مى فرمايد: «هر ظرفى بر اثر قرار دادن چيزى در آن از وسعتش كاسته مى شود مگر پيمانه علم كه هرقدر از دانش در آن جاى گيرد وسعتش افزون مى گردد!»; (كُلُّ وِعَاء يَضِيقُ بِمَا جُعِلَ فِيهِ إِلاَّ وِعَاءَ الْعِلْمِ، فَإِنَّهُ يَتَّسِعُ بِهِ).
اين نكته بسيار دقيقى است كه امام(عليه السلام) به آن اشاره فرموده است. حقيقت اين است كه در «وعاء» (ظرف) مادى گنجايش محدودى وجود دارد كه اگر چيزى در آن قرار دهند تدريجاً محدود و سرانجام پر مى شود به گونه اى كه قابل قرار دادن چيز ديگرى در آن نيست; ولى روح و فكر و قوه عاقله انسان كاملاً با آن متفاوت است; هرقدر علوم تازه در آن قرار دهند گويى گنجايش بيشترى پيدا مى كند هر علمى سرچشمه علم ديگرى مى شود و هر تجربه اى تجربه ديگرى با خود مى آورد وبه يك معنا تا بى نهايت پيش مى رود و اين دليل اهميت فوق العاده آن و اشاره است به اين كه ما از فراگيرى علوم هرگز خسته نشويم كه واقعاً خسته كننده نيست، بلكه نشاط آور و روح پرور است. هنگامى كه انسان مى بيند در كنار نهالى كه از يك مسئله علمى در سرزمين مغز خود كاشته نهال هاى ديگرى جوانه مى زند و مى رويد و اطراف خود را پر گل مى كند، قطعاً به شوق و نشاط مى آيد. حتى مغزهاى كامپيوترى كه در عصر و زمان ما به وجود آمده و بعضى از روى ناآگاهى گمان مى برند مى تواند روزى جانشين مغز انسان شود هر كدام ظرفيت محدودى دارند كه وقتى اشباع شد مطلب تازه اى را نمى پذيرد در حالى كه روح آدمى چنين نيست و بسيارند دانشمندان بزرگى كه تا آخرين لحظه هاى عمر در تكاپوى علم و دانش بوده و هر روز حتى در واپسين ساعات عمر حقيقت تازه اى را كشف مى كردند.
از جمله کسانى که به این حقیقت در شرح کلام حکیمانه بالا اشاره کرده ابن ابى الحدید معتزلى است که در شرح نهج البلاغه خود چنین مى گوید: «در ذیل این کلام سرّ عظیمى نهفته شده و رمزى است به معناى شریف پیچیده اى که طرفداران نفس ناطقه (روح مجرد) از این راه دلیل براى اثبات عقیده خود گرفته اند نتیجه آن این است که قواى جسمانى بر اثر تکرار افعال خسته و ناتوان مى شوند; مثلاً هرگاه با چشم هاى خود پیوسته صحنه هایى را ببینیم چشم خسته مى شود و اگر باز هم ادامه دهیم ممکن است چشم صدمه ببیند. همچنین است گوش انسان از شنیدن صداهاى مکرر به زحمت مى افتد (و خسته و ناتوان مى گردد) و چنین است سایر قواى جسمانى; ولى وقتى به قوه عاقله مى رسیم مى بینیم قضیه برعکس است، چرا که هر گاه معقولات بیشترى به این قوه وارد گردد، نیرو و توان و وسعت و انبساط آن بیشتر مى شود و آمادگى براى درک مسائل جدیدى غیر از آنچه قبلاً دریافته پیدا مى کند و در حقیقت تکرار معقولات شمشیر آن را تیزتر کرده و زنگار آن را مى زداید و به همین دلیل مى توان گفت: قواى جسمانى همه مادى هستند; اما قوه عاقله مجرد است و ماوراى مادیات». یکى از بخش هاى قوه عاقله، حافظه انسان است که همه چیز را در خود حفظ مى کند در حالى که قواى مادى این چنین نیست.
ادامه دارد ...
#نهج_البلاغه_حكمت_205
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
◀️ وسعت پيمانه علم:
قسمت اول
📜
این کلام حکیمانه پیام هاى متعددى دارد از جمله این که انسان هرگز نباید از فراگیرى علم و دانش خسته شود یا گمان کند به مرحله نهایى علم و دانش رسیده است. بداند به سمتى حرکت مى کند که هر قدر جلوتر مى رود وسیع تر مى شود.
در حدیث معروفى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «مَنْهُومانِ لا یَشْبَعُ طالِبُهُما طالِبُ الْعِلْمِ وَطالِبُ الدُّنْیا; دو گروه گرسنه اند و هرگز سیر نمى شوند: طالبان علم و طالبان دنیا»
به همین دلیل تحصیل علم در اسلام از جهات مختلف نامحدود است: از نظر مدت حدیث معروف از پیامبر(صلى الله علیه وآله) است که فرمود: «أُطْلُبُ الْعِلْمَ مِنَ الْمَهْدِ إِلَى اللَّحْدِ; از گهواره تا گور دانش بجوى» گرچه آن را در جوامع حدیثى نیافتیم.
از نظر مکان در حدیث دیگرى مى خوانیم: «أُطْلُبُوا الْعِلْمَ وَلَوْ بِالصّینِ; به دنبال علم و دانش بروید هرچند در سرزمین چین باشد».
از نظر مقدار کوشش در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «أُطْلُبُوا الْعِلْمَ وَلَوْ بِخَوْضِ اللُّجَجِ وَسَفْکِ الْمُهَجِ; در طلب دانش باشید هرچند براى تحصیل آن در دریاها فرو روید و خون خود را فدا کنید».
از نظر استاد در حدیث دیگرى مى خوانیم: «الْحِکْمَةُ ضالَّةُ الْمُؤْمِنِ یَأْخُذُها حَیْثُ وَجَدَها; علم و دانش گمشده فرد با ایمان است، نزد هر کس باشد گمشده خود را مطالبه مى کند»
این سخن را با حدیثى که از امیرمؤمنان(علیه السلام) در غررالحکم آمده است پایان مى دهیم: «اَلْعالِمُ مَنْ لا یَشْبَعُ مِنَ الْعِلْمِ وَ لا یَتَشَبَّعُ بِهِ; عالم و دانشمند کسى است که هرگز از علم و دانش سیر نمى شود و اظهار سیرى نیز مى کند»
#نهج_البلاغه_حكمت_205
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم
هر روز یک آیه
تفسیر نور – استاد محسن قرائتی
سوره #بقره
#بقره_78
وَ مِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ الْكِتَبَ إِلَّا أَمَانِىَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ
و بعضى از آنان (یهودیان)، افراد درس ناخوانده‌اى هستند كه كتاب خدا را جز خیالات و آرزوهاى خود نمى‌دانند، آنها تنها پایبند گمان خویشند.
🔴 باید جامعه‌ى خود را شناخت و با افكار و عقائد حاكم بر مردم زمان خود، آشنا بود. «و منهم اُمیّون»
👤استاد #قرائتی
⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
❇️ اعمال روزها و شب های #هفته
🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #شنبه
👉🏻 1da.ir/TXfZ6s2I
🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
🔴کیسه‌ای در زیر ناف نوعی آهوست که در بهار از مشک پـر می‌شود ، وقتی نافه پر از مشک شد شروع به خارش می‌کند و آهو شکم خود را بر سنگهای تیز می‌کشد و نافه پاره می‌شود و بر سنگ می‌ریزد و دشت سرشار از بوی خوش می‌گردد.به جهت کیمیا بودن بسیار ارزشمنداست. حافظ خاک راه معشوق را بسیارباارزش می داندوبه قیمت نافه ی کیمیا درنظرگرفته است یعنی خاک راهی که هیچ ارزشی نداردوقتی که تو(معشوق )بر روی آن می گذری مانند نافه ی چین که کمیاب وارزشمنداست قیمتی وپربهامی گردد. تناسب بین “خون بها” و “نافه ی چین”که خودنوعی خون است بسیارزیبا وبی نظیراست.خاک پای تو آنقدررایحه ی دلپذیرداردکه نافه ی چین را ازرونق می اندازدوبه عبارتی آن را ازبین می برد، پس خون بهای نافه ی چین فقط می تواندخاک پای توباشد.سایه پرور: نازپرورده،خانه زاد
خورشیدباآن همه عظمت ودرخشندگی در زیر سایه ی لبه ی کلاه تـو پرورده شده واین چنین فروزندگی پیداکرده است.از زاویه ای دیگر خورشیدهمان چهره ی فروزان معشوق است که زیرلبه ی کلاه پرورده شده است.
✳️ ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
خورشید سایه پرور طرف کلاه تو
نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام
ای من فدای شیوه چشم سیاه تو
خونم بخور که هیچ ملک با چنان جمال
از دل نیایدش که نویسد گناه تو
آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی
زان شد کنار دیده و دل تکیه گاه تو
با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم
از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو
یاران همنشین همه از هم جدا شدند
ماییم و آستانه دولت پناه تو
#حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت
آتش زند به خرمن غم دود آه تو
🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی
#حافظ_غزل_409
🆔 @sahife2
✳️ «3» اللَّهُمَّ وَأَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ أَحْسَنُوا الصَّحَابَةَ وَالَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ وَكَانَفُوهُ وَأَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ وَسَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ وَاسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالاتِهِ #دعا_چهارم_3
«4» وَفَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَالْأَوْلادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ وَقَاتَلُوا الآْبَاءَ وَالْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ وَانْتَصَرُوا بِهِ #دعا_چهارم_4
خدايا! و به ويژه اصحاب محمّد را، آنان كه شرط همنشينى با او را، به خوبى پاس داشتند، و كسانى كه در يارى دادن به حضرتش، امتحان دادند، امتحانى نيكو، و او را در تمام پيشامدها كمك كردند، و به زيارت و ديدارش شتافتند، و براى شنيدن دعوتش، بر يكديگر پيشى جستند، و هنگامى كه دليل پيامهايش را، به گوش آنان رساند، او را اجابت كردند، و آيينش را پذيرفتند
و در راه آشكار كردن دينش، از همسران و فرزندان جدا شدند، و براى پابرجا شدن نبوّتش، با پدران و فرزندان خود جنگيدند، و به خاطر وجود او، در آن جنگها پيروز شدند.
استاد حسین #انصاریان
دعای #چهارم
https://b2n.ir/sahife2_4
◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_4
#دعا_چهارم_3
#اصحاب_محمد
قسمت 1
🔴 اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله
گروهى از مسلمانان كه تعدادشان كم نيست بر اين عقيدهاند كه هر كس صحابى رسول خدا صلى الله عليه و آله بوده عادل، مجتهد، قابل قبول و اهل نجات است، و اگر گناهى از او سرزده باشد در اجتهادش خطا رفته، بنابراين بر او ايرادى نيست و مىتوان به او
اقتدا كرد.
ولى اهل انصاف، و آنان كه محورى جز حق و حقيقت و بينايى و بصيرت ندارند، اين عقيده را خلاف عقل و مخالف عدل و بر ضدّ آيات صريح قرآن و روايات رسول خدا صلى الله عليه و آله كه حتّى در كتب اهل سنّت نقل شده مىدانند و مىگويند صحابى بودن، ملاك عدل و مقبوليّت و نجات نمىباشد و اگر بنا باشد آنان را مجتهد بدانيم:
اوّلًا: قسمت عمدهاى از اجتهادهايشان مخالف نصّ صريح كتاب و روايات رسول خدا صلى الله عليه و آله بوده و اجتهادى كه اين گونه باشد مجتهدش به هيچ عنوان و با هيچ دليلى در پيشگاه حق معذور نيست.
و ثانياً: چرا همه امّت را در هر خطائى كه مرتكب مىشوند مجتهد ندانيم؟ به كدام دليل آنان مجتهدند و بقيّه مجتهد نيستند؟ براساس گفته شما بايد هر طاغوت، هر ستمگر، هر ظالم، هر مشروبخوار، هر زناكار، هر رباخوار، هر آدمكش، هر دزدى را كه ادّعاى مسلمانى دارد، مجتهد بدانيم، آنهم مجتهد معذور!
با توجه به اين مسأله ديگر نبوّت انبيا، كتب آسمانى، ولايت اوليا و حلال و حرام چه مفهومى دارد؟ در صورتى كه هر متخلّفى چه صحابى، چه تابعى، چه غير صحابى و تابعى، مجتهد باشد عذاب حق براى مجرم در قيامت چه معنائى دارد؟!
آنچه درباره عدالت همه اصحاب و اجتهاد و وثاقت آنان در بعضى از كتب اسلامى على الخصوص كتب مكتب خلفا، يعنى كتب مدرسه خلفاى سقيفه و بنى اميّه و بنى عبّاس آمده، هر عاقل منصفى را غرق حيرت و تعجّب مىكند. كدام دليل قانع كننده را از قرآن و سنّت بر اين عقيده، دارند؟
👈 ادامه دارد ....
✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج3، ص: 278
دعای #چهارم
◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_4
#دعا_چهارم_3
#اصحاب_محمد
قسمت 2
🔴 اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله در قرآن
گروهى دائم با پيامبر بودند، و در تمام برنامههاى اسلامى شركت داشتند، امّا در پنهان با دشمنان خدا و رسول همكارى مىكردند، و بر ضدّ پيامبر و مسلمانان نقشه داشتند، از نظر ظاهر مىتوان به آنان صحابه گفت، چون اكثر اوقات با رسول خدا صلى الله عليه و آله مصاحبت داشتند.
قرآن در حق آنان مىفرمايد:
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ
و گروهى از مردم [كه اهل نفاقاند] مىگويند: ما به خدا و روز قيامت ايمان آورديم، در حالى كه آنان مؤمن نيستند.
يُخادِعُونَ اللّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ
[به گمان باطلشان] مىخواهند خدا و اهل ايمان را فريب دهند، در حالى كه جز خودشان را فريب نمىدهند، ولى [اين حقيقت را] درك نمىكنند.
فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضاً وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ
در دلِ آنان بيمارىِ [سختى از نفاق] است، پس خدا به كيفرِ نفاقشان بر بيماريشان افزود، و براى آنان در برابر آنچه همواره دروغ مىگفتند، عذابى دردناك است.
همه مسلمانان براساس آيات سوره حجرات و ديگر سور قرآن معتقدند ملاك كرامت و محبوبيّت نزد حق، و نجات از عذاب قيامت، تقواست.
انَّ أكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّهِ أتْقاكُمْ
بىترديد گرامىترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شماست.
بَلى مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ وَاتَّقى فَإِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ
آرى، هر كه به پيمان خود [در تعهد به اجراى احكام دين] وفا كرد، و [در همه امور زندگى] تقوا پيشه ساخت، [بداند كه] يقيناً خدا تقوا پيشگان را دوست دارد.
وَإنْ مِنْكُمْ إلّاوارِدُها كانَ عَلى رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيّاً* ثُمَّ نُنَجِّى الَّذينَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظّالِمينَ فيها جِثِيّاً
و هيچ كس از شما نيست مگر آن كه وارد دوزخ مىشود، [ورود همگان به دوزخ] بر پروردگارت مسلّم و حتمى است.* سپس آنان را كه [از كفر، شرك، فساد و گناه] پرهيز كردند، نجات مىدهيم، و ستمكاران را كه به زانو درافتادهاند، در دوزخ رها مىكنيم.
👈 ادامه دارد ....
✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج3، ص: 278
دعای #چهارم
◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2