◀️ قرب #سلطان است از آن قرب، الحذر! قسمت 1 📜 امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه اشاره به موقعيت خطرناك اطرافيان سلاطين وپادشاهان و زمامداران مى كند و مى فرمايد: «همنشين سلطان مانند كسى است كه بر شير سوار است، ديگران به مقام او غبطه مى خورند ولى او خود بهتر مى داند در چه وضع خطرناكى قرار گرفته است». (صَاحِبُ السُّلْطَانِ كَرَاكِبِ الاَْسَدِ: يُغْبَطُ بِمَوْقِعِهِ، وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَوْضِعِهِ). تاريخ نشان مى دهد كه مقربان سلاطين هميشه گرفتار خطرى بوده اند كه امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به آن اشاره كرده است. مردم، مقام و جاه آنها را مى بينند و غبطه مى خورند كه اى كاش به جاى آنها بودند و با استفاده از قدرت سلطان مى توانستند هر كارى را بخواهند انجام دهند. اين در حالى است كه آنها همواره بر لب پرتگاه خطرند و بسيار شده است كه ناگهان سلطان به آنها بدبين شده، نه تنها دستور عزل آنها را داده، بلكه آنها را به شدت مجازات نموده و در بسيارى از موارد نابود كرده است. اين به آن سبب است كه از يكسو سلاطين انتظار دارند اطرافيانشان كارهاى آنها را بزرگ جلوه دهند و نقاط ضعف را نبينند و #تملق و چاپلوسى را به درجه اعلا برسانند و از سوى ديگر افراد حسود، همواره به سخن چينى درباره آنها مى پردازند و اگر كمترين لغزشى براى آنها پيدا شود آن را بزرگ كرده به سلطان گزارش مى دهند و سعى مى كنند تخم بدبينى را در ذهن او بكارند و از سوى سوم، گاه سلطان از نفوذ آنها به وحشت مى افتد و چنين مى پندارد كه ممكن است اطرافيانش رقيب او شوند و حتى قدرت را از دست او گرفته او را از اوج عزت به زير آورند. اين عوامل دست به دست هم مى دهند و سبب مى شوند كه آنها هميشه در خطر باشند. چه تشبيه جالبى امام عليه السلام فرموده است: شخصى كه سوار شير است مردم او را صاحب قدرت تصور مى كنند كه چگونه توانسته شير را كه قوى ترين حيوانات است تحت سلطه خود قرار دهد ولى از سويى ديگر، شير هرگز خوى درندگى خود را فراموش نمى كند؛ ناگهان از يك فرصت استفاده كرده، سوار خود را بر زمين مى زند و او را مى درد. بسيار ديده شده است كه پرورش دهندگان شير در باغ وحش يا در سيركها براى تماشاى مردم سالها از اين حيوان درنده مراقبت كرده و به او محبت نموده اند؛ ولى ناگهان خوى درندگى شير ظاهر شده و مراقب و پرورش دهنده خود را دريده است. در سراج الملوك (طرطوشى) تعبير زيباى ديگرى از اين حديث آمده است؛ او از امام عليه السلام چنين نقل مى كند: «صاحِبُ السُّلْطانِ كَراكِبِ الاْسَدِ يَهابُهُ النّاسُ وَهُوَ لِمَرْكُوبِهِ أهْيَبُ؛ يار سلطان همچون كسى است كه بر شير سوار شده، مردم از او مى ترسند و او از مركبش بيشتر مى ترسد». ادامه دارد .... #نهج_البلاغه_حكمت_263 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ قرب #سلطان است از آن قرب، الحذر! قسمت 2 📜 با توجه به اينكه اين مشكل براى اطرافيان سلاطين و زمامداران به خصوص زمامداران خودكامه در هر عصر و زمان و در هر مكانى وجود داشته، ضرب المثل هاى زيادى در اين زمينه، ميان مردم رواج يافته كه «ابن ابى الحديد» موارد زيادى از آنها را در سخنان خود آورده است، از جمله از «عتابى» (از شعراى عباسى و دوستان برامكه، وزراى بنى عباس) نقل مى كند كه به او گفتند: چرا به سراغ امير نمى روى؟ گفت: زيرا مى بينم يكى را بدون اينكه كار خوبى انجام داده باشد پاداش مى دهد و تشويق مى كند و ديگرى را بدون گناه به قتل مى رساند و من نمى دانم جزء دسته اولم يا دوم و آنچه از او اميد دارم به اندازه خطرى نيست كه مرا تهديد مى كند. از شخص ديگرى به نام «سعيد حميد» نقل مى كند كه مى گويد: خدمت سلطان مانند حمام است؛ آنها كه بيرون هستند مايلند هرچه زودتر وارد و آنها كه داخلند مايلند خارج شوند. از «ابن مقفع» نقل مى كنند كه توجه سلطان بر اطرافيانش باعث دردسر است وبى اعتنايى او باعث ذلت. ديگرى مى گويد: سزاوار است كسى كه همنشين سلطان است هميشه خود را آماده عذرخواهى از گناهى كند كه هرگز انجام نداده و در حالى كه نزديك ترين افراد به اوست از همه ترسانتر باشد. نيز از بعضى نقل مى كند هنگامى كه با سلطان همنشين شدى بايد با او چنان مدارا كنى كه زن زشت صورت با شوهرى كه از او متنفر است رفتار مى كند؛ يعنى پيوسته خود را در نظر او زيبا جلوه دهى. بديهى است آنچه در اين كلام حكيمانه امام عليه السلام آمده است اشاره به اطرافيان و حواشى سلاطين جور و زمامداران خودكامه است وگرنه همراهى و معاونت وكمك به زمامدار عادل مسلمين و كسانى كه به حكم خداوند و پذيرش حق حكومت دارند، خدمت بزرگ و افتخار عظيمى است. #نهج_البلاغه_حكمت_263 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_144 قَدْ نَرَى‏ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِى السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَبَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّهِمْ وَ مَا اللَّهُ بِغَفِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ‏ (اى پیامبر!) همانا مى‌بینیم كه تو (در انتظار نزول وحى، چگونه) روى به آسمان مى‌كنى، اكنون تو را به سوى قبله‌اى كه از آن خشنود باشى، برمى‌گردانیم. پس روى خود را به جانب مسجدالحرام كن. و (شما اى مسلمانان) هر جا بودید، روى خود را به جانب آن بگردانید و همانا كسانى كه كتاب (آسمانى) به آنها داده شده، (به خوبى) مى‌دانند كه این فرمان به حقّ است كه از ناحیه‌ى پروردگار صادر شده و خداوند از اعمال آنها غافل نیست. این آیه حاكى از آن است كه پیامبر صلى الله علیه وآله منتظر و مشتاق نزول وحى در جهت تغییر قبله بود واین تغییر قبله از بیت‌المقدّس به كعبه، وعده‌ى خداوند به پیامبرش بوده است. رضایت رسول اكرم صلى الله علیه وآله از قبله بودن كعبه، دلائلى داشت از جمله: الف: كعبه، قبله‌ى ابراهیم علیه السلام بود. ب: از زخم زبان، تحقیر و استهزاى یهود آسوده مى‌شد. ج: استقلال مسلمانان به اثبات مى‌رسید. د: به اوّلین پایگاه توحید یعنى كعبه، توجّه مى‌شد. چون مسئله‌ى تغییر قبله یك حادثه‌ى مهمّى بود، لذا در آیه، دوبار در مورد توجّه به كعبه، فرمان داده شده است: یك‌بار خطاب به پیامبر با لفظ؛ «وجهك» و یك‌بار خطاب به مسلمانان با كلمه؛ «وجوهكم» ⏺ ادب پیامبر در نزد خداوند به قدرى است كه تقاضاى تغییر قبله را به زبان نمى‌آورد، بلكه تنها با نگاه، انتظارش را مطرح مى‌نماید. «قدنرى تقلب وجهك» ⏺ خداوند رضایت رسولش را مى‌خواهد و رضاى خداوند در رضاى رسول اوست. «قبلة ترضاها» ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_144 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی کار خود گر به کرم بازگذاری #حافظ ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی ای صبا بندگی خواجه جلال الدین کن که جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_481 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#دعای_روزانه_رمضان 🌺 #رمضان_روز_9 اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ نَصِیبا مِنْ رَحْمَتِکَ الْوَاسِعَةِ خدایا برای من در این ماه بهره‌ای از رحمت گسترده‌ات قرار ده وَ اهْدِنِی فِیهِ لِبَرَاهِینِکَ السَّاطِعَةِ و به جانب دلایل درخشانت راهنمایی کن وَ خُذْ بِنَاصِیَتِی إِلَى مَرْضَاتِکَ الْجَامِعَةِ و به سوی خشنودی فراگیرت متوجه کن بِمَحَبَّتِکَ یَا أَمَلَ الْمُشْتَاقِینَ به مهرت ای آرزوی مشتاقان 👈 شرح صوتی دعا در لینک زیر http://alumni.miu.ac.ir/index.aspx?siteid=2&pageid=30651 http://www.aviny.com/Voice/ramazan/sharh_doa_ruzane/mojtahedi.aspx 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#رمضان_روز_9 👈 #ختم_سی_روزه_قرآن_کریم #جزء_خوانی قرآن بصورت #تحریر (تندخوانی) #جزء_9 https://qurantv.ir/qariinfo/6827 👈 #ختم_سی_روزه_صحیفه_سجادیه از صفحه 95 تا صفحه 110 http://moshaf.org/files/other/document/Sahifeh%20Sajjadiyeh.pdf 👈 مقید باشیم به توفیق الهی و با استمداد از آقا امام سجاد علیه السلام روزانه برنامه ی تعیین شده را با هم قرائت کنیم 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🌙 لطفا کتاب صحیفه سجادیه - از صفحه 95 تا صفحه 115 مطالعه شود

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_15 «15» وَ قُلْتَ: ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» «16» فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تَرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ فَذَكَرُوكَ بِمَنِّكَ وَ شَكَرُوكَ بِفَضْلِكَ وَ دَعَوْكَ بِأَمْرِكَ وَ تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَباً لِمَزِيدِكَ وَ فِيهَا كَانَتْ نَجَاتُهُمْ مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزُهُمْ بِرِضَاكَ‏ و گفتى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم. آنان كه از عبادت من- دعا- تكبّر مى‏كنند، به زودى خوار و ذليل وارد جهنّم مى‏شوند. دعا و خواندن خود را عبادت، و تركش را استكبار ناميدى، و بر ترك دعا به ورود در جهنّم با ذلّت و خوارى تهديد كردى. بندگان واقعى‏ات، به خاطر نعمتت تو را ياد كردند، و به سبب احسانت به شكرگزاريت برخاستند، و به فرمانت تو را خواندند، و براى گرفتن عطاى افزونت صدقه دادند، نجاتشان از خشمت، و كاميابيشان به خشنوديت در اين امور بود.» دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_15 #تکبر_در_دعا 1 ⏺ ذلّت و خوارى در استكبار از دعا دعا، ارتباط انسان با خدا را بيشتر كرده و هر موفّقيّت و پيروزيى را كه انسان در زندگى به دست مى‏آورد و يا هر نعمتى كه نصيبش مى‏شود را از طرف خدا دانسته و شناخت و معرفتش نسبت به پروردگار افزون مى‏شود، كه اگر انسان به اين درجه از معرفت و شناخت برسد، يعنى هر چيز را كه موجب رشد و كمال او شده يا هر نعمت و موفّقيّت را، از بارى تعالى دانسته و به برترين سرمايه زندگى دست پيدا كرده است، و از طرف ديگر اگر انسان خود را بى‏نياز ديد و در هر توفيقى يا نعمتى كه به او رسيد، نسبت به پروردگار عالم بى‏اعتنا بود و تلاش و كوشش خود را باعث اين موفقيت دانست، و در برابر پروردگار تكبّر ورزيد، اين جاست كه به انواع و اقسام بدبختى‏ها و مجادله‏ها در آيات الهى دچار شده، كه خسران دنيا و آخرت را در پى دارد. ⏺ اقسام #تکبر تكبّر، انواع مختلفى دارد كه به اعتبار شخصى تكبّر بر سه قسم تقسيم مى‏شود: 1- تكبّر در برابر خدا، و آن زشت‏ترين انواع تكبّر است و فقط از جهالت محض و طغيان نشأت مى‏گيرد، مانند: تكبّر نمرود؛ زيرا او با خود مى‏گفت: من پروردگار جهانيان هستم و با پروردگار آسمان پيكار مى‏كنم، هم چنان كه مدّعيان ربوبيّت مانند فرعون و ديگران بر اثر تكبّرشان مى‏گفتند: فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى‏ و گفت: من پروردگار بزرگ‏تر شما هستم. چون امتناع كرد كه بنده خدا باشد، از اين رو خداى متعال فرمود: إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ آنان كه از عبادت من تكبّر ورزند، به زودى خوار و رسوا به دوزخ درآيند. و نيز فرمود: لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لّلَّهِ وَلَا الْمَلئِكَة الْمُقَرَّبُونَ وَمَن يَسْتَنكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعًا* فَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصلِحتِ فَيُوَفّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُم مّن فَضْلِهِ‏وَأَمَّا الَّذِينَ اسْتَنكَفُواْ وَاسْتَكْبَرُواْ فَيُعَذّبُهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا مسيح از اينكه بنده خدا باشد، هرگز امتناع ندارد، و فرشتگان مقرّب هم امتناع ندارند؛ و كسانى كه از بندگى او امتناع كنند و تكبّر ورزند، به زودى همه آنان را [براى حسابرسى‏] به سوى خود گردآورى خواهد كرد.* اما كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، پاداششان را به طور كامل مى‏دهد، و از فضل و احسانش بر آنان مى‏افزايد؛ و اما كسانى كه [از ايمان و عمل شايسته‏] امتناع كردند و تكبّر ورزيدند، به عذاب دردناكى عذاب مى‏كند؛ و براى خود جز خدا سرپرست و ياورى نخواهند يافت. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_15 #تکبر_در_دعا 2 ⏺ 2- تكبّر كردن بر پيامبر صلى الله عليه و آله يعنى وجود خود را بزرگتر از آن مى‏داند كه در برابر بشرى چون ديگر انسان‏ها اطاعت كند، چنين تكبّرى، گاه متكبّر را از انديشيدن باز مى‏دارد و بر اثر تكبّر در تاريكى جهل مى‏ماند، سپس از اطاعت پيامبر خوددارى مى‏كند، به اين گمان كه خود بر حق است و گاه با اين كه پيامبر را مى‏شناسد اطاعت نمى‏كند، زيرا نفسش، او را بر اطاعت از حق و تواضع در برابر آن همراهى نمى‏كند، چنان كه خداوند متعال از قول كافران نقل مى‏كند: أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا آيا به دو بشرى كه مانند خودمان هستند ايمان بياوريم. إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مّثْلُنَا شما بشرهايى مانند ما هستيد. وَ لَئِن أَطَعْتُم بَشَرًا مّثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَّخسِرُونَ و بى‏ترديد اگر بشرى مانند خود را اطاعت كنيد، يقيناً زيانكاريد. 3- تكبّر ورزيدن بر بندگان، و آن اين است كه خود را بزرگ و ديگران را كوچك شمارد و از اطاعت آن‏ها امتناع ورزد و تكبّر، او را بر برترى خود نسبت به آنها فراخواند، پس آنها را تحقير كرده و كوچك شمارد و برابر بودن با آنها را براى خود ننگ بداند. اين نوع تكبّر اگر چه از نوع اوّل و دوّم پايين‏تر است، اما از دو جهت مهم است: الف- بزرگى و عزّت و عظمت و بلندى مرتبه، جز به خداى توانا نمى‏سزد. اما بنده ضعيف و ناتوان كه بر هيچ توان ندارد، كجا لايق تكبّر ورزيدن است و هرگاه بنده تكبّر ورزد با خداى متعال در صفت كبريايى كه محض ذات اوست ستيز كرده كه پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله از قول پروردگار عز و جل مى‏فرمايد: يَقولُ اللَّهُ تَعالى‏ الكبرياءُ رِدائى‏ وَ الْعَظَمَةُ ازارى فَمَنْ نازَعَنى‏ فى واحدٍ مِنْهُما الْقَيْتُهُ فى‏ جَهَنَّمَ. « خداوند عز و جل فرمود: بزرگى، جامه رويين من و كبريايى، جامه درون من است. پس هر كس در اين دو صفت با من بستيزد او را در هم مى‏شكنم. يعنى صفت تكبّر ويژه من است و جز من لايق هيچ كس نيست، پس هر كه بر بندگان خدا تكبّر ورزد نسبت به من جنايت كرده است. ب- صفت رذيله تكبّر در هر كسى قوى شود او را به مخالفت با امر خدا فرامى‏خواند؛ زيرا متكبّر هر گاه حق را از بنده‏اى از بندگان خدا بشنود از قبول آن سرپيچى كرده و براى انكار آن مهيّا مى‏شود. آرى، هر كس به منظور غلبه و مجاب كردن طرف، كه به قصد دستيابى به حق بحث كند، با كافران و منافقان در اين اخلاق شريك شده است. همچنين اين اخلاق او را به ننگ داشتن از قبول موعظه وادار مى‏كند چنان كه خداوند مى‏فرمايد: وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ و چون به او گويند: از خدا پروا كن، غرور و سرسختى و تعصّب و لجاجت، او را به گناه وا مى‏دارد؛ پس دوزخ او را بس است، و يقيناً بد جايگاهى است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_15 #تکبر_در_دعا 3 ⏺ پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: بِئسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ تَجَبَّرَ وَ اخْتالَ وَ نَسِىَ الْكَبيرَ الْمُتَعالَ بِئْسَ الْعَبْدُ عَبدٌ عَتا وَ بَغَىَ وَ نَسِىَ الجَبَّارَ الْاعْلى‏. بد بنده‏اى است بنده‏اى كه تكبّر ورزد و خداى بزرگ و بلند مرتبه را فراموش كند، بد بنده‏اى است كه سركشى و نافرمانى كند و خداى جبار بلند پايه را فراموش كند. انسان زمانى كه دچار كبر و غرور شود و خود را برتر و بزرگ‏تر ببيند با اين صفت زشت بر هدايت خود پشت پا زده و هر لحظه از خدا دور و دورتر مى‏شود و اين غفلت و فراموشى خداوند تا آنجا ادامه مى‏يابد كه ديگر اثرى از ايمان در وجود او باقى نمى‏ماند و چون اين گونه شد، با دست خود آتش جهنّم را براى خود مهيّا نموده است. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: لايَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ فى‏ قَلْبِهِ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ كِبْرٍ وَ لايَدْخُلُ النَّارَ مَنْ فى‏ قَلْبِهِ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ ايمانٍ. هرگز داخل بهشت نشود بنده‏اى كه در دلش به اندازه يك دانه خردل از كبر و غرور باشد و داخل آتش نشود بنده‏اى كه به اندازه يك خردل، ايمان داشته باشد. آرى، شخص متكبّر در واقع در مقابل خدا شرك ورزيده، و خود را در بزرگى خدا شريك مى‏بيند و به جاى خداوند بر كرسى پادشاهى مى‏نشيند، و ديگر خود را نيازمند به دعا و درخواستِ از خدا نمى‏بيند، و حال آن كه اگر كمى از خواب غفلت بيدار مى‏شد و تواضع پيشه مى‏كرد مى‏فهميد كه دعا، رابطه معنوى ميان خالق و مخلوق و رشته پيوند ميان عاشق و معشوق مى‏باشد و وسيله‏اى براى درآمدن به اندرون قلعه محكم و چنگ زدن به آن دست آويز استوار است كه به اين غرض نهايى و مقصد اعلى، امكان وصول نيست، مگر آن كه به هر اندازه ممكن است به معناى دعاها توجّه يافته و به مقدار توانايى، به سرّ و حقيقت آنها پى برده شود. و متكبّر چه بدبخت است كه با اين صفت رذيله خود چنان به سرازيرى سقوط قرار مى‏گيرد كه خداوند مى‏فرمايد: يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى‏ كُلّ قَلْبِ مُتَكَبّرٍ جَبَّارٍ» اين‏گونه خدا بر دل هر گردنكش زورگويى، مُهر [تيره‏بختى‏] مى‏نهد. خداوند بر قلب مغرور مهر مى‏زند كه ديگر اميدى به نجات او نيست و چون در اين دنيا خود را بزرگ ديد خداوند هم، در آن دنيا او را ذليل و خوار محشور مى‏كند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_15 #تکبر_در_دعا 4 ⏺ پيامبر اعظم اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: يُحْشَرُ الجَبَّارُونَ وَ الْمُتَكَبِّرُونَ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِى صُورَةِ الذَّرِّ يَطَأَهُمْ النَّاسُ لِهَوانِهِمْ عَلَى اللَّهِ. متكبّران و گردنكشان خودخواه در روز قيامت به صورت ذرّه‏اى محشور مى‏شوند كه به خاطر پستيشان در پيشگاه خدا، مردم آنها را لگدكوب مى‏سازند. و نيز مى‏فرمايد: يُحْشَرُ الْمُتَكَبِّرُونَ يَوْمَ القِيامَةِ ذَرَّاً مِثلَ صُوَرِ الرِّجالِ يَعْلُوهُمْ كُلُّ شَى‏ءٍ مِنَ الصِغارِ ثُمَّ يُساقُونَ الى‏ سِجْنٍ فى‏ جَهَنَّمَ يُقالُ لَهُ: بُولَس، يَعْلُوهُمُ النَّارُ الأَثْبارُ يَسْقُوْنَ مِنْ طينِ الخَبالِ عُصارَةُ اهلِ النَّار. متكبّران روز قيامت به صورت ناچيزى محشور گردند و به گونه مردانى هستند كه هر چيز كوچكى، آنها را از جا مى‏كند و به زندانى در جهنّم مى‏افكند كه به آن‏جا «بولس» گويند و آنان را تپه‏هايى از آتش بالا مى‏برد، و از گل فاسدى كه عصاره اهل دوزخ است بياشامند. اين است سزاى كسى كه خود را بى نياز از خداوند ببيند و از بارى تعالى درخواست نداشته و در مقابل او تواضع ننمايد و نسبت به دعا استكبار ورزد، آن هم دعائى كه خداوند از آن به عنوان عبادت مخصوص خود نام مى‏برد و در فضيلت دعا همين بس كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: يَدْخُلُ الْجَنَّةَ رَجُلانِ كانا يَعْمَلانِ عَمَلًا واحِداً فَيَرى‏ احَدُهُما صاحِبَهُ فَوْقَهُ‏ فَيَقُولُ: يا رَبِّ بِما اعْطَيْتَهُ وَ كانَ عَمَلُنا واحِداً فَيَقُولُ اللَّهُ تَعالى‏: سَأَلَنى‏ ثُمَّ قالَ: سَلَوُا اللَّهَ وَ أَجْزِلوا فَإنَّهُ لايَتَعاظَمُهُ شَى‏ءٌ. دو نفر كه هر دو يك گونه عمل انجام داده‏اند وارد بهشت مى‏شوند ولى يكى ديگرى را برتر از خود مى‏بيند و مى‏گويد: پروردگارا! عمل من و او يكى بود، اين مقام برتر او در برابر چيست؟ خداوند مى‏فرمايد: او از من درخواست كرد ولى تو نخواستى. آن گاه حضرت فرمود: از خدا بخواهيد و زياد هم بخواهيد، چون در برابر ذات اقدس احديّت، چيزى بزرگ نيست. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👌 دعای #چهل_پنج #دعا_چهل_پنج_15 #تکبر_در_دعا ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_264 نیکى به بازماندگان دیگران قَالَ (علیه السلام): أَحْسِنُوا فِي عَقِبِ غَيْرِكُمْ، تُحْفَظُوا فِي عَقِبِكُمْ. امام علی که درود خدا بر او باد فرموذند : به بازماندگان ديگران نيكى كنيد، تا حرمت بازماندگان شما را نگاه دارند. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ خوشرفتارى با بازماندگان مسلمين: 📜 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به آثار مثبت نيكوكارى درباره بازماندگان مسلمين اشاره مى كند و مى فرمايد: «با بازماندگان ديگران خوشرفتارى كنيد تا با بازماندگان شما همينگونه رفتار كنند»؛ (أَحْسِنُوا في عَقِبِ غَيْرِكُمْ تُحْفَظُوا فِي عَقِبِكُم). اين گفتار درخشان امام عليه السلام درواقع برگرفته از دو آيه نورانى قرآن مجيد است كه در سوره «نساء» آيه 9 مى گويد: «(وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافآ خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللهَ وَلْيَقُولُوا قَوْلا سَدِيدا)؛ كسانى كه اگر فرزندان ناتوانى از خود به يادگار بگذارند از آينده آنان مى ترسند، بايد (از ستم درباره يتيمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهيزند، و سخنى استوار بگويند». همچنين در آيه 82 سوره «كهف» مى خوانيم: «(وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلاَمَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِى الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحآ فَأَرَادَ رَبُّکَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّنْ رَّبِّکَ)؛ و اما آن ديوار، از آنِ دو نوجوان يتيم در آن شهر بود؛ و زير آن، گنجى متعلق به آن دو وجود داشت؛ و پدرشان مرد صالحى بود، پس پروردگار تو مىخواست آنها به حدّ بلوغ برسند وگنجشان را استخراج كنند؛ اين رحمتى از پروردگارت بود». در آيه نخست، به كسانى كه با يتيمان و فرزندان ناتوان و ضعيف مسلمان بدرفتارى مى كنند هشدار داده كه ممكن است با فرزندان خود آنها اين عمل انجام شود و در آيه دوم، صالح بودن پدران را رمز خدمت دو پيامبر به فرزندان آنها شمرده است. اين حقيقت در روايات اسلامى نيز منعكس است؛ از جمله در روايتى از امام صادق عليه السلام مى خوانيم: «فِي كِتَابِ عَلِيٍّ عليه السلام إِنَّ آكِلَ مَالِ الْيَتِيمِ سَيُدْرِكُهُ وَبَالُ ذَلِکَ فِي عَقِبِهِ وَيَلْحَقُهُ وَبَالُ ذَلِکَ فِي الاْخِرَةِ؛ در كتاب على عليه السلام آمده است: كسى كه مال يتيم را به ناحق بخورد وبال آن، دامن فرزندان او را در دنيا و دامن خودش را در آخرت خواهد گرفت». در طول تاريخ نيز نمونه هاى زيادى از اين مطلب آمده است كه افرادى با بازماندگان ديگران بدرفتارى كردند و فرزندان آنها گرفتار بدرفتارى ديگران شدند. با توجه به اينكه مفهوم مطالب فوق اين است كه پاداش كيفر اعمال نيك و بد پدران به فرزندان منتقل مى شود اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه چگونه خداوند مجازات شخصى را كه در حق اولاد ديگران ظلم كرده است به فرزندان آن شخص منتقل مى كند؟ در حالى كه قرآن با صراحت مى گويد: «(وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى)؛ هيچكس به جرم گناه ديگرى مجازات نمى شود». پاسخ اين سؤال با توجه به يك نكته روشن مى گردد و آن اينكه اين پاداش ومجازات، پاداش و مجازات تشريعى نيست، بلكه نوعى تكوين است، زيرا هنگامى كه كسى پايه كار خوب يا بدى را در جامعه مى گذارد كم كم به صورت سنّتى درمى آيد و ديگران هم در همان مسير گام برمى دارند و درنتيجه آن نيك وبد به سراغ فرزندان او نيز خواهد آمد. به خصوص وجدان انسانى مردم ايجاب مى كند به فرزندان نيكوكار، نيكوكارى كنند و همانگونه كه حس انتقامجويى آنها ايجاب مى كند از فرزندان ستمكار انتقام بگيرند. البته درمورد كلام امام عليه السلام كه سخن از نتيجه نيكوكارى به فرزندان نيكوكار است هيچ مشكلى وجود ندارد كه خداوند تفضّلا فرزندان نيكوكاران را مشمول عنايت خاصى قرار دهد و پاداش پدران را در اختيار آنان بگذارد. در غررالحكم از امام عليه السلام نقل شده است كه «مَنْ رَعَى الاَْيْتَامَ رُعِيَ فِي بَنِيهِ؛ كسى كه يتيمان ديگران را سرپرستى كند مردم فرزندان او را مراقبت و سرپرستى خواهند كرد». #نهج_البلاغه_حكمت_264 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_145 وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَبَ بِكُلِّ ءَايَةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَ وَمَآ أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَآءَهُمْ مِّنْ بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذاً لَمِنَ الظَّلِمِينَ‏ و (اى پیامبر!) اگر هرگونه آیه، (نشانه و دلیلى) براى (این گروه از) اهل كتاب بیاورى، از قبله‌ى تو پیروى نخواهند كرد، و تو نیز پیرو قبله آنان نیستى، (همانگونه كه) بعضى از آنها نیز پیرو قبله دیگرى نیست. وهمانا اگر از هوسهاى آنان پیروى كنى، پس از آنكه علم (وحى) به تو رسیده است، بى‌شكّ در این صورت از ستمگران خواهى بود. این آیه، از عناد و لجاجت اهل كتاب پرده برداشته و سوگند یاد مى‌كند كه هرچه هم آیه و دلیل براى آنان بیاید، آنها از اسلام و قبله‌ى آن پیروى نخواهند كرد. چون حقیقت را فهمیده‌اند، ولى آگاهانه از پذیرش آن سر باز مى‌زنند. ⏺ لجاجت و تعصّب، مانع تفكّر، استدلال و حقّ‌بینى است. آنان نه تنها نسبت به اسلام تعصّب مى‌ورزند، در میان خودشان نیز عناد و لجاجت دارند. «ماتبعوا قبلتك... ومابعضهم بتابع قبلة بعض» ⏺ در برابر هیاهو و غوغاى مخالفان نباید تسلیم شد و براى مأیوس كردن دشمنان، قاطعیّت لازم است. «وما انت بتابع» ⏺ انحراف دانشمندان، بسیار خطرناك است. «...من بعد ماجاءك من العلم» 🔗 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با #صحیفه

سوره #بقره #بقره_145 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✍️«رسول اکرم ( صل الله علیه و آله ) می‌فرماید : من اخلص لله اربعین صباحا جرت ینابیع‌ الحکمة من قلبه علی لسانه « هر کس چهل شبانه روز ، خود را برای‌ خدا خالص کند ، یعنی چهل شبانه روز هیچ انگیزه‌ای در وجود او جز رضای حق‌ حاکم نباشد ، حرف بزند برای رضای خدا ، سکوت کند برای رضای خدا ، نگاه‌ کند و نگاهش را ببندد برای خدا ، غذا بخورد برای خدا ، بخوابد و بیدار شود برای خدا ، یعنی آنچنان برنامه‌اش را تنظیم کند و آنچنان روح خود را اصلاح کند که اساسا جز برای خدا برای چیز دیگری کار نکند ... چشمه‌های معرفت و حکمت از درونش می‌جوشد و بر زبانش جاری می‌شود . 👤 علامه شهید #مطهری - کتاب انسان کامل ص 162 ✳️ سحرگه ره روی در سرزمینی همی‌گفت این معما با قرینی که ای صوفی شراب آن گه شود صاف که در شیشه برآرد اربعینی خدا زان خرقه بیزار است صد بار که صد بت باشدش در آستینی مروت گر چه نامی بی‌نشان است نیازی عرضه کن بر نازنینی ثوابت باشد ای دارای خرمن اگر رحمی کنی بر خوشه چینی نمی‌بینم نشاط عیش در کس نه درمان دلی نه درد دینی درون‌ها تیره شد باشد که از غیب چراغی برکند خلوت نشینی گر انگشت سلیمانی نباشد چه خاصیت دهد نقش نگینی اگر چه رسم خوبان تندخوییست چه باشد گر بسازد با غمینی ره میخانه بنما تا بپرسم مآل خویش را از پیش بینی نه #حافظ را حضور درس خلوت نه دانشمند را علم الیقینی 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_483 عدد #چهل 👈شرح استاد ابراهیمی #دینانی ( خواص و معنای #اربعین )👇 https://philosophyar.net/marefat/10-november-2017/ ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2