eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
👈 قرآن بصورت (تندخوانی) https://qurantv.ir/qariinfo/6827 👈 از صفحه 95 تا صفحه 110 http://moshaf.org/files/other/document/Sahifeh%20Sajjadiyeh.pdf 👈 مقید باشیم به توفیق الهی و با استمداد از آقا امام سجاد علیه السلام روزانه برنامه ی تعیین شده را با هم قرائت کنیم 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
Sahifeh Sajjadiyeh.pdf
2.95M
🌙 لطفا کتاب صحیفه سجادیه - از صفحه 95 تا صفحه 115 مطالعه شود
«15» وَ قُلْتَ: ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» «16» فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تَرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ فَذَكَرُوكَ بِمَنِّكَ وَ شَكَرُوكَ بِفَضْلِكَ وَ دَعَوْكَ بِأَمْرِكَ وَ تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَباً لِمَزِيدِكَ وَ فِيهَا كَانَتْ نَجَاتُهُمْ مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزُهُمْ بِرِضَاكَ‏ و گفتى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم. آنان كه از عبادت من- دعا- تكبّر مى‏كنند، به زودى خوار و ذليل وارد جهنّم مى‏شوند. دعا و خواندن خود را عبادت، و تركش را استكبار ناميدى، و بر ترك دعا به ورود در جهنّم با ذلّت و خوارى تهديد كردى. بندگان واقعى‏ات، به خاطر نعمتت تو را ياد كردند، و به سبب احسانت به شكرگزاريت برخاستند، و به فرمانت تو را خواندند، و براى گرفتن عطاى افزونت صدقه دادند، نجاتشان از خشمت، و كاميابيشان به خشنوديت در اين امور بود.» دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ⏺ ذلّت و خوارى در استكبار از دعا دعا، ارتباط انسان با خدا را بيشتر كرده و هر موفّقيّت و پيروزيى را كه انسان در زندگى به دست مى‏آورد و يا هر نعمتى كه نصيبش مى‏شود را از طرف خدا دانسته و شناخت و معرفتش نسبت به پروردگار افزون مى‏شود، كه اگر انسان به اين درجه از معرفت و شناخت برسد، يعنى هر چيز را كه موجب رشد و كمال او شده يا هر نعمت و موفّقيّت را، از بارى تعالى دانسته و به برترين سرمايه زندگى دست پيدا كرده است، و از طرف ديگر اگر انسان خود را بى‏نياز ديد و در هر توفيقى يا نعمتى كه به او رسيد، نسبت به پروردگار عالم بى‏اعتنا بود و تلاش و كوشش خود را باعث اين موفقيت دانست، و در برابر پروردگار تكبّر ورزيد، اين جاست كه به انواع و اقسام بدبختى‏ها و مجادله‏ها در آيات الهى دچار شده، كه خسران دنيا و آخرت را در پى دارد. ⏺ اقسام تكبّر، انواع مختلفى دارد كه به اعتبار شخصى تكبّر بر سه قسم تقسيم مى‏شود: 1- تكبّر در برابر خدا، و آن زشت‏ترين انواع تكبّر است و فقط از جهالت محض و طغيان نشأت مى‏گيرد، مانند: تكبّر نمرود؛ زيرا او با خود مى‏گفت: من پروردگار جهانيان هستم و با پروردگار آسمان پيكار مى‏كنم، هم چنان كه مدّعيان ربوبيّت مانند فرعون و ديگران بر اثر تكبّرشان مى‏گفتند: فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى‏ و گفت: من پروردگار بزرگ‏تر شما هستم. چون امتناع كرد كه بنده خدا باشد، از اين رو خداى متعال فرمود: إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ آنان كه از عبادت من تكبّر ورزند، به زودى خوار و رسوا به دوزخ درآيند. و نيز فرمود: لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لّلَّهِ وَلَا الْمَلئِكَة الْمُقَرَّبُونَ وَمَن يَسْتَنكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعًا* فَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصلِحتِ فَيُوَفّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُم مّن فَضْلِهِ‏وَأَمَّا الَّذِينَ اسْتَنكَفُواْ وَاسْتَكْبَرُواْ فَيُعَذّبُهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا مسيح از اينكه بنده خدا باشد، هرگز امتناع ندارد، و فرشتگان مقرّب هم امتناع ندارند؛ و كسانى كه از بندگى او امتناع كنند و تكبّر ورزند، به زودى همه آنان را [براى حسابرسى‏] به سوى خود گردآورى خواهد كرد.* اما كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، پاداششان را به طور كامل مى‏دهد، و از فضل و احسانش بر آنان مى‏افزايد؛ و اما كسانى كه [از ايمان و عمل شايسته‏] امتناع كردند و تكبّر ورزيدند، به عذاب دردناكى عذاب مى‏كند؛ و براى خود جز خدا سرپرست و ياورى نخواهند يافت. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ⏺ 2- تكبّر كردن بر پيامبر صلى الله عليه و آله يعنى وجود خود را بزرگتر از آن مى‏داند كه در برابر بشرى چون ديگر انسان‏ها اطاعت كند، چنين تكبّرى، گاه متكبّر را از انديشيدن باز مى‏دارد و بر اثر تكبّر در تاريكى جهل مى‏ماند، سپس از اطاعت پيامبر خوددارى مى‏كند، به اين گمان كه خود بر حق است و گاه با اين كه پيامبر را مى‏شناسد اطاعت نمى‏كند، زيرا نفسش، او را بر اطاعت از حق و تواضع در برابر آن همراهى نمى‏كند، چنان كه خداوند متعال از قول كافران نقل مى‏كند: أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا آيا به دو بشرى كه مانند خودمان هستند ايمان بياوريم. إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مّثْلُنَا شما بشرهايى مانند ما هستيد. وَ لَئِن أَطَعْتُم بَشَرًا مّثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَّخسِرُونَ و بى‏ترديد اگر بشرى مانند خود را اطاعت كنيد، يقيناً زيانكاريد. 3- تكبّر ورزيدن بر بندگان، و آن اين است كه خود را بزرگ و ديگران را كوچك شمارد و از اطاعت آن‏ها امتناع ورزد و تكبّر، او را بر برترى خود نسبت به آنها فراخواند، پس آنها را تحقير كرده و كوچك شمارد و برابر بودن با آنها را براى خود ننگ بداند. اين نوع تكبّر اگر چه از نوع اوّل و دوّم پايين‏تر است، اما از دو جهت مهم است: الف- بزرگى و عزّت و عظمت و بلندى مرتبه، جز به خداى توانا نمى‏سزد. اما بنده ضعيف و ناتوان كه بر هيچ توان ندارد، كجا لايق تكبّر ورزيدن است و هرگاه بنده تكبّر ورزد با خداى متعال در صفت كبريايى كه محض ذات اوست ستيز كرده كه پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله از قول پروردگار عز و جل مى‏فرمايد: يَقولُ اللَّهُ تَعالى‏ الكبرياءُ رِدائى‏ وَ الْعَظَمَةُ ازارى فَمَنْ نازَعَنى‏ فى واحدٍ مِنْهُما الْقَيْتُهُ فى‏ جَهَنَّمَ. « خداوند عز و جل فرمود: بزرگى، جامه رويين من و كبريايى، جامه درون من است. پس هر كس در اين دو صفت با من بستيزد او را در هم مى‏شكنم. يعنى صفت تكبّر ويژه من است و جز من لايق هيچ كس نيست، پس هر كه بر بندگان خدا تكبّر ورزد نسبت به من جنايت كرده است. ب- صفت رذيله تكبّر در هر كسى قوى شود او را به مخالفت با امر خدا فرامى‏خواند؛ زيرا متكبّر هر گاه حق را از بنده‏اى از بندگان خدا بشنود از قبول آن سرپيچى كرده و براى انكار آن مهيّا مى‏شود. آرى، هر كس به منظور غلبه و مجاب كردن طرف، كه به قصد دستيابى به حق بحث كند، با كافران و منافقان در اين اخلاق شريك شده است. همچنين اين اخلاق او را به ننگ داشتن از قبول موعظه وادار مى‏كند چنان كه خداوند مى‏فرمايد: وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ و چون به او گويند: از خدا پروا كن، غرور و سرسختى و تعصّب و لجاجت، او را به گناه وا مى‏دارد؛ پس دوزخ او را بس است، و يقيناً بد جايگاهى است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
3 ⏺ پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: بِئسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ تَجَبَّرَ وَ اخْتالَ وَ نَسِىَ الْكَبيرَ الْمُتَعالَ بِئْسَ الْعَبْدُ عَبدٌ عَتا وَ بَغَىَ وَ نَسِىَ الجَبَّارَ الْاعْلى‏. بد بنده‏اى است بنده‏اى كه تكبّر ورزد و خداى بزرگ و بلند مرتبه را فراموش كند، بد بنده‏اى است كه سركشى و نافرمانى كند و خداى جبار بلند پايه را فراموش كند. انسان زمانى كه دچار كبر و غرور شود و خود را برتر و بزرگ‏تر ببيند با اين صفت زشت بر هدايت خود پشت پا زده و هر لحظه از خدا دور و دورتر مى‏شود و اين غفلت و فراموشى خداوند تا آنجا ادامه مى‏يابد كه ديگر اثرى از ايمان در وجود او باقى نمى‏ماند و چون اين گونه شد، با دست خود آتش جهنّم را براى خود مهيّا نموده است. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: لايَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ فى‏ قَلْبِهِ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ كِبْرٍ وَ لايَدْخُلُ النَّارَ مَنْ فى‏ قَلْبِهِ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ ايمانٍ. هرگز داخل بهشت نشود بنده‏اى كه در دلش به اندازه يك دانه خردل از كبر و غرور باشد و داخل آتش نشود بنده‏اى كه به اندازه يك خردل، ايمان داشته باشد. آرى، شخص متكبّر در واقع در مقابل خدا شرك ورزيده، و خود را در بزرگى خدا شريك مى‏بيند و به جاى خداوند بر كرسى پادشاهى مى‏نشيند، و ديگر خود را نيازمند به دعا و درخواستِ از خدا نمى‏بيند، و حال آن كه اگر كمى از خواب غفلت بيدار مى‏شد و تواضع پيشه مى‏كرد مى‏فهميد كه دعا، رابطه معنوى ميان خالق و مخلوق و رشته پيوند ميان عاشق و معشوق مى‏باشد و وسيله‏اى براى درآمدن به اندرون قلعه محكم و چنگ زدن به آن دست آويز استوار است كه به اين غرض نهايى و مقصد اعلى، امكان وصول نيست، مگر آن كه به هر اندازه ممكن است به معناى دعاها توجّه يافته و به مقدار توانايى، به سرّ و حقيقت آنها پى برده شود. و متكبّر چه بدبخت است كه با اين صفت رذيله خود چنان به سرازيرى سقوط قرار مى‏گيرد كه خداوند مى‏فرمايد: يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى‏ كُلّ قَلْبِ مُتَكَبّرٍ جَبَّارٍ» اين‏گونه خدا بر دل هر گردنكش زورگويى، مُهر [تيره‏بختى‏] مى‏نهد. خداوند بر قلب مغرور مهر مى‏زند كه ديگر اميدى به نجات او نيست و چون در اين دنيا خود را بزرگ ديد خداوند هم، در آن دنيا او را ذليل و خوار محشور مى‏كند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
4 ⏺ پيامبر اعظم اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: يُحْشَرُ الجَبَّارُونَ وَ الْمُتَكَبِّرُونَ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِى صُورَةِ الذَّرِّ يَطَأَهُمْ النَّاسُ لِهَوانِهِمْ عَلَى اللَّهِ. متكبّران و گردنكشان خودخواه در روز قيامت به صورت ذرّه‏اى محشور مى‏شوند كه به خاطر پستيشان در پيشگاه خدا، مردم آنها را لگدكوب مى‏سازند. و نيز مى‏فرمايد: يُحْشَرُ الْمُتَكَبِّرُونَ يَوْمَ القِيامَةِ ذَرَّاً مِثلَ صُوَرِ الرِّجالِ يَعْلُوهُمْ كُلُّ شَى‏ءٍ مِنَ الصِغارِ ثُمَّ يُساقُونَ الى‏ سِجْنٍ فى‏ جَهَنَّمَ يُقالُ لَهُ: بُولَس، يَعْلُوهُمُ النَّارُ الأَثْبارُ يَسْقُوْنَ مِنْ طينِ الخَبالِ عُصارَةُ اهلِ النَّار. متكبّران روز قيامت به صورت ناچيزى محشور گردند و به گونه مردانى هستند كه هر چيز كوچكى، آنها را از جا مى‏كند و به زندانى در جهنّم مى‏افكند كه به آن‏جا «بولس» گويند و آنان را تپه‏هايى از آتش بالا مى‏برد، و از گل فاسدى كه عصاره اهل دوزخ است بياشامند. اين است سزاى كسى كه خود را بى نياز از خداوند ببيند و از بارى تعالى درخواست نداشته و در مقابل او تواضع ننمايد و نسبت به دعا استكبار ورزد، آن هم دعائى كه خداوند از آن به عنوان عبادت مخصوص خود نام مى‏برد و در فضيلت دعا همين بس كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: يَدْخُلُ الْجَنَّةَ رَجُلانِ كانا يَعْمَلانِ عَمَلًا واحِداً فَيَرى‏ احَدُهُما صاحِبَهُ فَوْقَهُ‏ فَيَقُولُ: يا رَبِّ بِما اعْطَيْتَهُ وَ كانَ عَمَلُنا واحِداً فَيَقُولُ اللَّهُ تَعالى‏: سَأَلَنى‏ ثُمَّ قالَ: سَلَوُا اللَّهَ وَ أَجْزِلوا فَإنَّهُ لايَتَعاظَمُهُ شَى‏ءٌ. دو نفر كه هر دو يك گونه عمل انجام داده‏اند وارد بهشت مى‏شوند ولى يكى ديگرى را برتر از خود مى‏بيند و مى‏گويد: پروردگارا! عمل من و او يكى بود، اين مقام برتر او در برابر چيست؟ خداوند مى‏فرمايد: او از من درخواست كرد ولى تو نخواستى. آن گاه حضرت فرمود: از خدا بخواهيد و زياد هم بخواهيد، چون در برابر ذات اقدس احديّت، چيزى بزرگ نيست. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 362 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
برنامه ی نیکى به بازماندگان دیگران قَالَ (علیه السلام): أَحْسِنُوا فِي عَقِبِ غَيْرِكُمْ، تُحْفَظُوا فِي عَقِبِكُمْ. امام علی که درود خدا بر او باد فرموذند : به بازماندگان ديگران نيكى كنيد، تا حرمت بازماندگان شما را نگاه دارند. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ خوشرفتارى با بازماندگان مسلمين: 📜 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به آثار مثبت نيكوكارى درباره بازماندگان مسلمين اشاره مى كند و مى فرمايد: «با بازماندگان ديگران خوشرفتارى كنيد تا با بازماندگان شما همينگونه رفتار كنند»؛ (أَحْسِنُوا في عَقِبِ غَيْرِكُمْ تُحْفَظُوا فِي عَقِبِكُم). اين گفتار درخشان امام عليه السلام درواقع برگرفته از دو آيه نورانى قرآن مجيد است كه در سوره «نساء» آيه 9 مى گويد: «(وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافآ خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللهَ وَلْيَقُولُوا قَوْلا سَدِيدا)؛ كسانى كه اگر فرزندان ناتوانى از خود به يادگار بگذارند از آينده آنان مى ترسند، بايد (از ستم درباره يتيمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهيزند، و سخنى استوار بگويند». همچنين در آيه 82 سوره «كهف» مى خوانيم: «(وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلاَمَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِى الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحآ فَأَرَادَ رَبُّکَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّنْ رَّبِّکَ)؛ و اما آن ديوار، از آنِ دو نوجوان يتيم در آن شهر بود؛ و زير آن، گنجى متعلق به آن دو وجود داشت؛ و پدرشان مرد صالحى بود، پس پروردگار تو مىخواست آنها به حدّ بلوغ برسند وگنجشان را استخراج كنند؛ اين رحمتى از پروردگارت بود». در آيه نخست، به كسانى كه با يتيمان و فرزندان ناتوان و ضعيف مسلمان بدرفتارى مى كنند هشدار داده كه ممكن است با فرزندان خود آنها اين عمل انجام شود و در آيه دوم، صالح بودن پدران را رمز خدمت دو پيامبر به فرزندان آنها شمرده است. اين حقيقت در روايات اسلامى نيز منعكس است؛ از جمله در روايتى از امام صادق عليه السلام مى خوانيم: «فِي كِتَابِ عَلِيٍّ عليه السلام إِنَّ آكِلَ مَالِ الْيَتِيمِ سَيُدْرِكُهُ وَبَالُ ذَلِکَ فِي عَقِبِهِ وَيَلْحَقُهُ وَبَالُ ذَلِکَ فِي الاْخِرَةِ؛ در كتاب على عليه السلام آمده است: كسى كه مال يتيم را به ناحق بخورد وبال آن، دامن فرزندان او را در دنيا و دامن خودش را در آخرت خواهد گرفت». در طول تاريخ نيز نمونه هاى زيادى از اين مطلب آمده است كه افرادى با بازماندگان ديگران بدرفتارى كردند و فرزندان آنها گرفتار بدرفتارى ديگران شدند. با توجه به اينكه مفهوم مطالب فوق اين است كه پاداش كيفر اعمال نيك و بد پدران به فرزندان منتقل مى شود اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه چگونه خداوند مجازات شخصى را كه در حق اولاد ديگران ظلم كرده است به فرزندان آن شخص منتقل مى كند؟ در حالى كه قرآن با صراحت مى گويد: «(وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى)؛ هيچكس به جرم گناه ديگرى مجازات نمى شود». پاسخ اين سؤال با توجه به يك نكته روشن مى گردد و آن اينكه اين پاداش ومجازات، پاداش و مجازات تشريعى نيست، بلكه نوعى تكوين است، زيرا هنگامى كه كسى پايه كار خوب يا بدى را در جامعه مى گذارد كم كم به صورت سنّتى درمى آيد و ديگران هم در همان مسير گام برمى دارند و درنتيجه آن نيك وبد به سراغ فرزندان او نيز خواهد آمد. به خصوص وجدان انسانى مردم ايجاب مى كند به فرزندان نيكوكار، نيكوكارى كنند و همانگونه كه حس انتقامجويى آنها ايجاب مى كند از فرزندان ستمكار انتقام بگيرند. البته درمورد كلام امام عليه السلام كه سخن از نتيجه نيكوكارى به فرزندان نيكوكار است هيچ مشكلى وجود ندارد كه خداوند تفضّلا فرزندان نيكوكاران را مشمول عنايت خاصى قرار دهد و پاداش پدران را در اختيار آنان بگذارد. در غررالحكم از امام عليه السلام نقل شده است كه «مَنْ رَعَى الاَْيْتَامَ رُعِيَ فِي بَنِيهِ؛ كسى كه يتيمان ديگران را سرپرستى كند مردم فرزندان او را مراقبت و سرپرستى خواهند كرد». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَبَ بِكُلِّ ءَايَةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَ وَمَآ أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَآءَهُمْ مِّنْ بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذاً لَمِنَ الظَّلِمِينَ‏ و (اى پیامبر!) اگر هرگونه آیه، (نشانه و دلیلى) براى (این گروه از) اهل كتاب بیاورى، از قبله‌ى تو پیروى نخواهند كرد، و تو نیز پیرو قبله آنان نیستى، (همانگونه كه) بعضى از آنها نیز پیرو قبله دیگرى نیست. وهمانا اگر از هوسهاى آنان پیروى كنى، پس از آنكه علم (وحى) به تو رسیده است، بى‌شكّ در این صورت از ستمگران خواهى بود. این آیه، از عناد و لجاجت اهل كتاب پرده برداشته و سوگند یاد مى‌كند كه هرچه هم آیه و دلیل براى آنان بیاید، آنها از اسلام و قبله‌ى آن پیروى نخواهند كرد. چون حقیقت را فهمیده‌اند، ولى آگاهانه از پذیرش آن سر باز مى‌زنند. ⏺ لجاجت و تعصّب، مانع تفكّر، استدلال و حقّ‌بینى است. آنان نه تنها نسبت به اسلام تعصّب مى‌ورزند، در میان خودشان نیز عناد و لجاجت دارند. «ماتبعوا قبلتك... ومابعضهم بتابع قبلة بعض» ⏺ در برابر هیاهو و غوغاى مخالفان نباید تسلیم شد و براى مأیوس كردن دشمنان، قاطعیّت لازم است. «وما انت بتابع» ⏺ انحراف دانشمندان، بسیار خطرناك است. «...من بعد ماجاءك من العلم» 🔗 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با
✍️«رسول اکرم ( صل الله علیه و آله ) می‌فرماید : من اخلص لله اربعین صباحا جرت ینابیع‌ الحکمة من قلبه علی لسانه « هر کس ، خود را برای‌ خدا خالص کند ، یعنی چهل شبانه روز هیچ انگیزه‌ای در وجود او جز رضای حق‌ حاکم نباشد ، حرف بزند برای رضای خدا ، سکوت کند برای رضای خدا ، نگاه‌ کند و نگاهش را ببندد برای خدا ، غذا بخورد برای خدا ، بخوابد و بیدار شود برای خدا ، یعنی آنچنان برنامه‌اش را تنظیم کند و آنچنان روح خود را اصلاح کند که اساسا جز برای خدا برای چیز دیگری کار نکند ... چشمه‌های معرفت و حکمت از درونش می‌جوشد و بر زبانش جاری می‌شود . 👤 علامه شهید - کتاب انسان کامل ص 162 ✳️ سحرگه ره روی در سرزمینی همی‌گفت این معما با قرینی که ای صوفی شراب آن گه شود صاف که در شیشه برآرد اربعینی خدا زان خرقه بیزار است صد بار که صد بت باشدش در آستینی مروت گر چه نامی بی‌نشان است نیازی عرضه کن بر نازنینی ثوابت باشد ای دارای خرمن اگر رحمی کنی بر خوشه چینی نمی‌بینم نشاط عیش در کس نه درمان دلی نه درد دینی درون‌ها تیره شد باشد که از غیب چراغی برکند خلوت نشینی گر انگشت سلیمانی نباشد چه خاصیت دهد نقش نگینی اگر چه رسم خوبان تندخوییست چه باشد گر بسازد با غمینی ره میخانه بنما تا بپرسم مآل خویش را از پیش بینی نه را حضور درس خلوت نه دانشمند را علم الیقینی 🔅 برنامه ی روزانه عدد 👈شرح استاد ابراهیمی ( خواص و معنای )👇 https://philosophyar.net/marefat/10-november-2017/ ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
«17» وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقاً مِنْ نَفْسِهِ عَلَى مِثْلِ الَّذِي دَلَلْتَ عَلَيْهِ عِبَادَكَ مِنْكَ كَانَ مَوْصُوفاً بِالْإِحْسَانِ وَ مَنْعُوتاً بِالامْتِنَانِ وَ مَحْمُوداً بِكُلِّ لِسَانٍ فَلَكَ الْحَمْدُ مَا وُجِدَ فِي حَمْدِكَ مَذْهَبٌ وَ مَا بَقِيَ لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ وَ مَعْنًى يَنْصَرِفُ إِلَيْهِ «18» يَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى عِبَادِهِ بِالْإِحْسَانِ وَ الْفَضْلِ وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ مَا أَفْشَى فِينَا نِعْمَتَكَ وَ أَسْبَغَ عَلَيْنَا مِنَّتَكَ وَ أَخَصَّنَا بِبِرِّكَ! «19» هَدَيْتَنَا لِدِينِكَ الَّذِي اصْطَفَيْتَ وَ مِلَّتِكَ الَّتِي ارْتَضَيْتَ وَ سَبِيلِكَ الَّذِي سَهَّلْتَ وَ بَصَّرْتَنَا الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ وَ الْوُصُولَ إِلَى كَرَامَتِكَ‏ و اگر مخلوقى از جانب خودش مخلوقى ديگر را، به همين گونه كه تو بندگانت را راهنمايى كردى، راهنمايى مى‏كرد، موصوف به احسان، و نعمت بخشى بود، به هر زبانى مورد ستايش قرار گرفته بود. پس تو را سپاس تا آن‏جا كه در سپاست راهى يافت شود، و تا آن‏جا كه براى سپاس، كلمه‏اى كه به آن ستوده شدى، و معنايى كه به سپاس منحرف شود، باقى باشد. اى كه با احسان و فضل، بندگانش را به سپاس فرا خوانده و آنان را در درياى نعمت و عطا غرق كرده، چه آشكار و پخش است نعمتت در عرصه حيات ما، و چه سرشار و فراوان است عطايت بر ما، و چه قدر ما را به نيكى و احسانت اختصاص داده‏اى! ما را به دينت؛ دينى كه برگزيده‏اى، و به آيينت؛ آيينى كه‏ پسنديده‏اى و راهت؛ راهى كه هموار كرده‏اى هدايت فرمودى، و به چيزى كه مايه قرب به توست، و زمينه رسيدن به كرامتت، بينا كردى. 👈 استاد حسین در شرح خود ذیل این عبارت توضیحی نداده اند. دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«20» اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ الَّذِي اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ وَ تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ وَ آثَرْتَهُ عَلَى كُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ وَ ضَاعَفْتَ فِيهِ مِنَ الْإِيمَانِ وَ فَرَضْتَ فِيهِ مِنَ الصِّيَامِ وَ رَغَّبْتَ فِيهِ مِنَ الْقِيَامِ وَ أَجْلَلْتَ فِيهِ مِنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ «21» ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ نَهَارَهُ وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ مِنْ مَثُوبَتِكَ وَ أَنْتَ الْمَلِي‏ءُ بِمَا رُغِبَ فِيهِ إِلَيْكَ الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِكَ الْقَرِيبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَكَ خدايا! تو از خالص‏ترين آن وظايف، و برگزيده‏ترين آن فرايض، ماه رمضان را قرار دادى كه آن را از ميان ساير ماه‏ها برگزيدى، و از ميان همه زمان‏ها و روزگارها انتخاب فرمودى، و بر تمام اوقات سال ترجيح دادى؛ به خاطر آن كه قرآن و نور را در آن نازل كردى، و ايمان را در آن چند برابر ساختى، و روزه گرفتن در آن را واجب كردى، و به شب زنده‏دارى در آن تشويق فرمودى، و شب قدر را در آن كه از هزار شب بهتر است، بزرگ داشتى. سپس ما را به سبب‏ آن، بر ديگر امّت‏ها ترجيح دادى، و در پرتو فضلش ما را از ميان همه ملّت‏ها برگزيدى. پس به فرمانت روز را روزه گرفتيم، و شبش را به ياريت به عبادت برخاستيم، در حالى كه خود را به سبب روزه و شب زنده‏داريش در معرض رحمتت قرار داديم؛ زيرا خودت ما را در اين ماه در معرض رحمتت قرار دادى، و آن را وسيله رسيدن به پاداشت انتخاب كرديم، و تو به انجام آنچه از درگاهت طلب شود توانايى، و به آنچه از احسانت درخواست شود، جواد و بخشنده‏اى، به كسى كه براى تقرّب به تو بكوشد قريب و نزديكى. دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
ارزش و منافع روزه در روايات‏ ⏺ رسول خدا صلى الله عليه و آله به يارانش فرمود: شما را خبر دهم به چيزى كه اگر انجام دهيد به اندازه فاصله مشرق تا مغرب، شيطان از شما دور مى‏شود؟ عرضه داشتند آرى، فرمود: روزه رويش را سياه مى‏كند، صدقه پشتش را مى‏شكند، دوستى و حبّ فى اللَّه و شتاب بر عمل شايسته به خاكش مى‏نشاند، و استغفار از گناه رگش را قطع مى‏نمايد، و براى هر چيزى زكاتى است و زكات بدن‏ها روزه است. امام صادق عليه السلام از پدرانش از رسول صلى الله عليه و آله حق روايت مى‏كند: الصّائِمُ فِى عِبادِةَ اللَّهِ وَ انْ كانَ نائِماً عَلى فِراشِهِ مالَمْ يَغْتَبْ مُسْلِماً. روزه‏دار در عبادت خداست اگر چه در بسترش خواب باشد در صورتى كه از مسلمانى غيبت نكند. حضرت صادق عليه السلام فرمود: كسى كه در روز گرم و پرحرارت روزه بگيرد، خداوند هزار ملك بر او مى‏گمارد تا صورتش را مسح كنند و وى را تا زمان افطار بشارت دهند. خداوند مى‏فرمايد: چه پاكيزه است بويت و روحت، اى ملكوتيان! شاهد باشيد او را مورد مغفرت قرار دادم. «1» رسول حق صلى الله عليه و آله فرمود: نَوْمُ الصّائِمِ عِبادَةٌ وَ نَفَسُهُ تَسْبيحٌ. خواب روزه‏دار عبادت، و نَفَسَش تسبيح خداست. امام صادق عليه السلام فرمود: لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ الاْفْطارِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. براى روزه‏دار دو خوشحالى است: يكى وقت افطار، و ديگر زمان لقاى الهى. امام على عليه السلام به وقت وفاتش فرمود: عَلَيْكَ بِالصَّوْمِ، فَانَّهُ زَكاةُ الْبَدَنِ، وَ جُنَّةٌ لَاْهْلِهِ. بر تو باد به روزه، كه اين واجب الهى زكات بدن، و براى اهلش مانع از عذاب الهى است. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: مَنْ صامَ يَوْماً فِى سَبيلِ اللَّهِ كانَ كَعَدْلِ سَنَةٍ يَصُومُها. كسى كه يك روز روزه بگيرد و نيّتش در راه حق باشد، روزه آن روزش برابر با يك سال روزه است. و نيز آن حضرت فرمود: انَّ اللَّهَ وَكَّلَ مَلائِكَةً بِالدُّعاءِ لِلصّائِمينَ. خداوند پاره‏اى از ملائكه را مأمور دعا براى روزه‏داران كرده است. رسول الهى صلى الله عليه و آله فرمود كه خداوند عز و جل فرموده: الصَّوْمُ لى وَ انَا اجْزى‏ بِهِ روزه براى من است و من جزاى آن هستم (يا من به آن جزا مى‏دهم، زيرا احدى جز من توان حساب كردن بهره آن را ندارد). امام صادق عليه السلام از پدرانش از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى‏كند: چهار طائفه دعايشان مستجاب است، زيرا درهاى آسمان به روى آنان باز مى‏باشد و دعا تا عرش حق مى‏رسد: دعاى پدر براى فرزندش، دعاى مظلوم عليه ستمگر، دعاى حج رفته، و دعاى روزه‏دار تا وقت افطار. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 372 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«22» وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ أَرْبَاحِ الْعَالَمِينَ ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ «23» فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ وَ الْحَقُّ الْمَقْضِيُّ فَنَحْنُ قَائِلُونَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ‏] به تحقيق اين ماه در بين ما، در مرتبه و محلى ستوده‏اى است، و با ما مصاحبت كرد؛ مصاحبتى پسنديده و نيكو، و ما را به برترين بهره‏هاى جهانيان، سودمند كرد. سپس هنگام پايان يافتن وقتش، و به سر رسيدن مدّتش، و كامل شدن روزهايش از ما جدا شد. پس ما او را وداع مى‏كنيم؛ وداع كسى كه هجرانش بر ما سخت و غم‏انگيز است، و روگرداندنش ما را غم زده و دچار وحشت كرد. براى او برعهده ما پيمانى محفوظ، و حرمتى در خور رعايت، و حقى واجب الاداء لازم شد. بر اين اساس مى‏گوييم: سلام بر تو اى بزرگترين ماه خدا! و اى عيد دوستانش!. «24» السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ وَ يَا خَيْرَ شَهْرٍ فِي الْأَيَّامِ وَ السَّاعَاتِ «25» السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِيهِ الْآمَالُ وَ نُشِرَتْ فِيهِ الْأَعْمَالُ «26» السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً وَ مَرْجُوٍّ آلَمَ فِرَاقُهُ «27» السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ أَلِيفٍ آنَسَ مُقْبِلًا فَسَرَّ وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِياً فَمَضَّ «28» السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقَّتْ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ قَلَّتْ فِيهِ الذُّنُوبُ «29» السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّيْطَانِ وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الْإِحْسَانِ «30» السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا أَكْثَرَ عُتَقَاءَ اللَّهِ فِيكَ وَ مَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَكَ بِكَ! «31» السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَمْحَاكَ لِلذُّنُوبِ وَ أَسْتَرَكَ لِأَنْوَاعِ الْعُيُوبِ! «32» السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَطْوَلَكَ عَلَى الْمُجْرِمِينَ وَ أَهْيَبَكَ فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ! سلام بر تو اى از ميان اوقات، گرامى‏ترين همنشين! و اى بهترين ماه در ايام و ساعات! سلام بر تو؛ ماهى كه در آن آرزوها و حاجات، به برآورده شدن نزديك است، و اعمالى كه موجب خشنودى خداست در آن پخش شده. سلام بر تو؛ همنشينى كه هنگام موجود بودن منزلتش بزرگ، و وقت مفقود شدن فقدانش دردناك، و مايه اميدى كه دوريش رنج آور است. سلام بر تو همدمى كه چون‏ رو كند، مونس گردد و مسرور و شاد كند، و زمانى كه سپرى شود، به وحشت اندازد، و دل‏ها را به درد آورد. سلام بر تو، همسايه‏اى كه دل‏ها در آن نرم، و گناهان در او كم شد. سلام بر تو ياورى كه ما را در مبارزه با شيطان يارى داد، و رفيقى كه راه‏هاى احسان را هموار و آسان ساخت. سلام بر تو، چه بسيارند آزادشدگان خدا در تو، و چه خوشبخت است كسى كه حرمتت را محض وجود خودت رعايت كرد. سلام بر تو، چه بسيار گناهان را محو كردى و چه بسيار عيب‏ها را پوشاندى. سلام بر تو، چه طولانى بودى بر گناهكاران و چه با هيبت بودى در قلوب اهل ايمان. 👈 استاد حسین در شرح خود ذیل این عبارت توضیحی نداده اند. دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2