#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_52 #عيد_فطر 3 ⏺ آداب عيد فطر شيوه‏هاى بروز شادى در روز عيد فطر برگرفته از فلسفه و حكمتِ عيد قرار دادن اين روز است. اگر شادى براى انجام تكليف است، بايد شيوه‏هاى شادى نيز همسو با اداى تكليف باشد. به چند نمونه از آداب شادى در فرهنگ معصومان عليهم السلام اشاره مى‏كنيم: 1- شاد كردن ديگران: ائمه اطهار عليهم السلام جشن و شادى اين روز را به شكل‏هاى گوناگونى به ديگران منتقل مى‏كردند. از جمله روايات معتبرى از سيره امام سجّاد عليه السلام درباره آزادى برده‏ها آمده است كه حضرت در شب عيد از بردگان، طلب عفو و گذشت مى‏فرمود و برده‏ها را در روز عيد آزاد مى‏كردند و برده‏هاى ديگر را جايگزين آنان مى‏نمودند. «1» 2- تكبير و تهليل‏ از جلوه‏هاى سرور در اين روز و شب قبل از آن، سر دادن شعار توحيدى است. پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در روز عيد فطر و قربان در حالى كه صدايش را به تكبير بلند مى‏كرد، بيرون مى‏رفت و مى‏فرمود: دو عيد فطر و قربان را با تهليل (لا اله الا اللّه) و تكبير (اللّه اكبر) و تحميد (الحمداللّه) و تقديس (سبحان اللّه) زينت دهيد. «2» 3- طهارت و پاكيزگى‏ غسل كردن و عطر زدن و لباس تميز پوشيدن و تبريك گفتن از سنّت‏هاى شادى آفرين روز عيد است. امام صادق عليه السلام مى‏فرمود: كسى كه روز عيد نمى‏تواند در جماعت مردم شركت كند، پس غسل كند و خود را به آنچه يافت خوش بو كند و تنهايى نماز بخواند همانگونه كه به جماعت مى‏خواند. پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله هم وقتى عطر و گلى در روز عيد فطر به دستش مى‏رسيد از همسرانش شروع مى‏كرد. 4- كمك به مستمندان‏ كمك به فقيران در اين روز بزرگ اختصاص به فطريه و كفّارات و صدقات ندارد، سيره عملى پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله و اولياى الهى چنين نشان مى‏دهد، روز عيد نسبت به نيازمندان ايثار و گذشت فراوانى داشته‏اند. صدقات مردم را جمع نموده و به فقيران و سالمندان اطعام و وليمه مى‏دادند. 5- زيارت‏ ديد و بازديد از اقوام و آشنايان و بزرگان دينى از سيره رفتار نيك اعياد است، به ويژه در روز عيد فطر كه براى تبريك و تهنيت و امداد به يكديگر؛ ملاقات و صله رحم به جاى آورده مى‏شود. يكى از آدابى كه در روز عيد فطر به آن سفارش شده، خواندن دعاى ندبه و زيارت امام حسين عليه السلام است. كسانى كه امكان رفتن به زيارتگاه آن حضرت را ندارند، مناسب است از راه دور زيارت كنند و زيارت‏هايى ديگر براى آن حضرت به مناسبت‏هاى مهم در كتب ادعيه آمده است. به طور كلى آثار رحمت و بركات عيد سعيد فطر بسيار است، حتّى به يوم الرّحمة (روز رحمت) شناخت شده است؛ زيرا در آن روز بندگان خدا مورد لطف و رحمت پروردگار قرار مى‏گيرند و نيز خداوند در آن روز مبارك، دستور ساختن عسل را به زنبور عسل الهام فرموده و بيان كرده كه در زنبور عسل عبرت بزرگى است و هنرمندى و شگفتى آفرينش در زنبور آشكار مى‏باشد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 396 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🙏 بار خدايا، ما در روز #عید_فطر كه آن را براى مؤمنان عيد و شادى و براى اهل دين خود روز اجتماع و گرد آمدن و روز تعاون و كمك كردن به يكديگر قرار دادى، از هر گناهى كه آن را به جاى آورده‏ايم يا كار بدى كه پيش از اين انجام داده‏ايم يا انديشه‏ ى بدى كه در دل داشته‏ايم، به سوى تو بازگشته و توبه مى‏نماييم؛ توبه‏ى كسى كه رجوع به گناهى را در دل نمى‏گذراند و پس از توبه به گناهى بازنمى‏گردد، توبه‏ى خالصى كه از شك و دودلى پاكيزه باشد پس آن را از ما قبول فرما و از ما راضى و خشنود شو و ما را بر آن ثابت و پابرجا گردان. 👈 بخشی از دعای #چهل_پنج #دعا_چهل_پنج_52 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

بخشی از دعای #چهل_پنج #دعا_چهل_پنج_52 #عید_فطر ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

💥 #اسرار_روزه 12 #روزه 👤استاد #شجاعی ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_268 اعتدال در دوستى و دشمنى وَ قَالَ (علیه السلام): أَحْبِبْ حَبِيبَكَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ بَغِيضَكَ يَوْماً مَا؛ وَ أَبْغِضْ بَغِيضَكَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ حَبِيبَكَ يَوْماً مَا. امام علی علیه السلام که درود خدا بر او باد فرموذند : در دوستى با دوست مدارا كن، شايد روزى دشمن تو گردد، و در دشمنى با دشمن نيز مدارا كن، زيرا شايد روزى دوست تو گردد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ در دوستى و دشمنى از حدّ تجاوز مكن: 📜 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه توصيه مى كند كه هرگز در دوستى و دشمنى افراط نكنيد كه پايان نافرجامى دارد. مى فرمايد: «دوست خود را در حد اعتدال دوست بدار، چراكه ممكن است روزى دشمنت شود و با دشمنت نيز در حد اعتدال دشمنى كن، زيرا ممكن است روزى دوست تو شود»؛ (أَحْبِبْ حَبِيبَکَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ بَغِيضَکَ يَوْماً مَا، وَأَبْغِضْ بَغِيضَکَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ حَبِيبَکَ يَوْماً ما). «هَون» در اصل به معناى آرامش و راحتى و «هونا» معمولا به معناى شتاب نكردن و به آرامى كارى را انجام دادن و «ما» براى تقليل است و در مجموع يعنى كمى آرامتر. اشاره به اينكه هميشه دوستى ها و دشمنى ها استمرار نمى يابد و چه بسا دوستى، روزى به دشمنى و دشمنى، روزى به دوستى تبديل گردد. هرگاه انسان در زمان دوستى، راه افراط در پيش گيرد و تمام اسرار خويش را به دوستش بگويد و او را از تمام زواياى زندگى اش باخبر سازد، بسا روزى برسد كه براثر اصطكاك، اين دوستى به دشمنى تبديل گردد و آن دوست، تمام اسرار انسان را فاش كند و شايد ضربات شديدى از اين راه بر او وارد سازد. اگر انسان حد اعتدال را رعايت كند گرفتار چنين سرانجام شومى نمى شود. نيز ممكن است گاهى دشمنى ها براثر وحدت منافع به دوستى تبديل شود. اگر انسان در زمان دشمنى تمام پل هاى پشت سر خود را ويران كرده باشد چگونه مى تواند در صورت دوست امروز خود نگاه كند؟ آيا خاطره شوم گذشته، امروز را تحت تأثير خود قرار نمى دهد و مشكل آفرين نمى شود؟ شبيه همين معنا از امام صادق عليه السلام با عبارت ديگرى نقل شده است آنجا كه براى بعضى از اصحابش فرمود: «لا تُطْلِعْ صَدِيقَکَ مِنْ سِرِّکَ إِلاَّ عَلَى مَا لَوِ اطَّلَعَ عَلَيْهِ عَدُوُّکَ لَمْ يَضُرَّکَ فَإِنَّ الصَّدِيقَ قَدْ يَكُونُ عَدُوَّکَ يَوْماً مَا؛ دوستت را از همه اسرارت آگاه مكن مگر اسرارى كه اگر دشمنت از آن آگاه شود زيانى به تو نرسد، زيرا دوست ممكن است روزى به دشمن تبديل گردد». در ديوان اشعار منسوب به اميرمؤمنان على عليه السلام نيز همين مطلب به بيان ديگرى در ضمن دو بيت آمده است مى فرمايد : «وَأَحْبِبْ إذا أَحْبَبْتَ حُبّاً مُقارِباً فَإنَّکَ لاتَدْري مَتى أَنْتَ نازِعٌ وَأَبْغِضْ إذا أَبْغَضْتَ بُغْضاً مُقارِباً فَإِنَّکَ لاتَدْري مَتى أَنْتَ راجِعٌ» هنگامى كه طرح دوستى با كسى مى ريزى اعتدال را رعايت كن ـ زيرا نمى دانى كى از او جدا مى شوى. و اگر با كسى دشمنى كردى به طور كامل از او جدا مشو، ـ زيرا نمى دانى كى به سوى او باز مى گردى. شك نيست كه در اسلام مسئله حب و بغض بايد بر اساس معيارهاى الهى باشد كه به صورت اصل «تولّى و تبرّى» معروف شده است و به تعبير ديگر تولّاى اولياء الله (دوستداشتن دوستان خدا) و تبرى از اعداء الله (بيزارى از دشمنان خدا) دو اصل اساسى را تشكيل مى دهد كه هر مسلمانى بايد به آنها پايبند باشد. حتى به مقتضاى آيه شريفه 22 سوره «مجادله» اگر نزديكترين بستگان انسان نيز از مسير حق منحرف شوند و در راه كفر و خطا و ظلم وعصيان گام نهند بايد رابطه دوستى را از آنان قطع كرد و اگر دورترين افراد در مسير خداشناسى، تقوا، پاكى و عدالت باشند بايد با آنها رابطه نزديك دوستى برقرار كرد. «(لّاَ تَجِدُ قَوْمآ يُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الاْخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِکَ كَتَبَ فِى قُلُوبِهِمُ الاِْيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِىَ اللهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِکَ حِزْبُ اللهِ أَلاَ إِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ)؛ هيچ قومى را كه ايمان به خدا و روز رستاخيز دارند نمى يابى كه با دشمنان خدا و رسولش دوستى كنند، هر چند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندانشان باشند؛ آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را بر صفحه دلهايشان نوشته و با روحى از ناحيه خودش آنها را تقويت فرموده، وآنها را در باغهايى از بهشت وارد مىكند كه نهرها از زير (درختانش) جارى است، جاودانه در آن مى مانند؛ خدا از آنها خشنود است، و آنان نيز از خدا خشنودند؛ آنها «حزب الله» هستند؛ بدانيد «حزب الله» پيروزان و رستگارانند».

ازاينرو اين دوستى هرگز نبايد به دشمنى تبديل شود و نه عكس آن، بنابراين آنچه امام عليه السلام در كلام حكيمانه بالا فرموده است اشاره به دوستى ودشمنى هاى مربوط به امور شخصى است كه انسان اگر بر اساس وحدت منافع با كسى دوست مى شود حد دوستى را نگه دارد و اگر بر اساس اختلاف منافع با كسى عداوت مى ورزد حد آن را نيز حفظ كند، زيرا اين دوستى ها و دشمنى ها براثر تغيير مسير منافع، تغيير مى يابند؛ آنگاه وضع جديد براى انسان غير قابل تحمل خواهد بود به دليلى كه در بالا گفته شد. #نهج_البلاغه_حكمت_268 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_151 كَمَآ أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولاً مِنْكُمْ يَتْلُواْ عَلَيْكُمْ ءَايَتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَبَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ‏ همانگونه (كه براى هدایت شما) رسولى در میان شما از نوع خودتان فرستادیم تا آیات ما را بر شما بخواند و شمارا تزكیه كند و كتاب و حكمت بیاموزد و آنچه نمى‌توانستید بدانید، به شما یاد دهد. كلمه «#تلاوت » از واژه «تِلو» به معناى پى درپى است و به خواندنى كه پى درپى، با نظم صحیح و مناسب وبرخوردار از نوعى قداست باشد، اطلاق مى شود. كلمه‌ى «تزكیه» به معناى رشد و نمو و پاك كردن است. تعلیم كتاب، آموختن آیات و احكام آسمانى است و تعلیم حكمت، دادن تفكّر و بینش صحیح است. بعثت پیامبر اسلام، نتیجه استجابت دعاى حضرت ابراهیم است كه از خداوند خواست: «وابعث فیهم رسولاً منهم یتلوا علیهم آیاتك...» خدایا! در میانشان پیامبرى مبعوث كن كه آیات ترا بر آنان بخواند. پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله نیز مى‌فرمود: «انا دعوة ابى ابراهیم» من همان استجابت دعاى پدرم ابراهیم هستم. ⏺ رهبرى موفق است كه از خود مردم، در میان مردم و هم زبان مردم باشد. «ارسلنا فیكم رسولاً منكم» ⏺ # تزكیه بر #تعلیم مقدّم است. «یزكّیكم و یعلّمكم» ⏺ آموزش دین، محور اصلى است و آموزش‌هاى دیگر، در مراحل بعد از آن است. ابتدا «یعلّمكم الكتاب و الحكمة» وپس از آن «یعلّمكم ما لم‌تكونوا تعلمون» ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_151 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی گفت بازآی که دیرینه این درگاهی همچو جم جرعه ما کش که ز سر دو جهان پرتو جام جهان بین دهدت آگاهی بر در میکده رندان قلندر باشند که ستانند و دهند افسر شاهنشاهی خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای دست قدرت نگر و منصب صاحب جاهی سر ما و در میخانه که طرف بامش به فلک بر شد و دیوار بدین کوتاهی قطع این مرحله بی همرهی #خضر مکن #ظلمات است بترس از خطر گمراهی اگرت سلطنت فقر ببخشند ای دل کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهی تو دم فقر ندانی زدن از دست مده مسند خواجگی و مجلس تورانشاهی #حافظ خام طمع شرمی از این قصه بدار عملت چیست که فردوس برین می‌خواهی 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_488 #استاد ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#دعای_روزانه_رمضان 🌺 #رمضان_روز_14 اللَّهُمَّ لا تُؤَاخِذْنِی فِیهِ بِالْعَثَرَاتِ خدایا مرا در این ماه بر لغزش‌ها سرزنش مکن وَ أَقِلْنِی فِیهِ مِنَ الْخَطَایَا وَ الْهَفَوَاتِ و از خطاها و افتادن در گناهان دور بدار وَ لا تَجْعَلْنِی فِیهِ غَرَضاً لِلْبَلایَا وَ الْآفَاتِ و هدف بلاها و آفات قرار مده بِعِزَّتِکَ یَا عِزَّ الْمُسْلِمِینَ به عزّتت ای عزّت مسلمانان 👈 شرح صوتی دعا در لینک زیر http://alumni.miu.ac.ir/index.aspx?siteid=2&pageid=30651 http://www.aviny.com/Voice/ramazan/sharh_doa_ruzane/mojtahedi.aspx 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#رمضان_روز_14 👈 #ختم_سی_روزه_قرآن_کریم #جزء_خوانی قرآن بصورت #تحریر (تندخوانی) #جزء_14 https://qurantv.ir/qariinfo/6827 👈 #ختم_سی_روزه_صحیفه_سجادیه از صفحه 168 تا صفحه 180 http://moshaf.org/files/other/document/Sahifeh%20Sajjadiyeh.pdf 👈 مقید باشیم به توفیق الهی و با استمداد از آقا امام سجاد علیه السلام روزانه برنامه ی تعیین شده را با هم قرائت کنیم 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🌙 لطفا کتاب صحیفه سجادیه - از صفحه 168 تا صفحه 180 مطالعه شود

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_53 «53» اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا خَوْفَ عِقَابِ الْوَعِيدِ وَ شَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِ حَتَّى نَجِدَ لَذَّةَ مَا نَدْعُوكَ بِهِ وَ كَأْبَةَ مَا نَسْتَجِيرُكَ مِنْهُ «54» وَ اجْعَلْنَا عِنْدَكَ مِنَ التَّوَّابِينَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَكَ وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِكَ يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ‏ خدايا! ترس از عذاب وعده شده، و شوق ثواب موعود را روزى ما فرما، تا لذّت آنچه كه از تو مى‏خواهيم و اندوه آنچه كه از آن به تو پناه مى‏بريم در يابيم، و ما را نزد خود از توبه كنندگانى كه محبّتت را بر آنان ختم كردى، و بازگشت به طاعتت را از ايشان پذيرفتى قرار ده؛ اى عادل‏ترين عادلان! دعای #چهل_پنج #ترس_عذاب_شوق_ثواب ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_53 #ترس_عذاب_شوق_ثواب 1 ⏺ خداوند متعال پس از توجّه بشارت‏هاى الهى به مؤمنان و نيكوكاران، خطاب به آنان فرمود: وَ بَشّرِ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصلِحتِ أَنَّ لَهُمْ جَنتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهرُ كُلَّمَا رُزِقُواْ مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رّزْقًا قَالُواْ هذَا الَّذِى رُزِقْنَا مِن قَبْلُ وَ أُتُواْ بِهِ‏مُتَشبِهًا وَ لَهُمْ فِيهَآ أَزْوَ جٌ مُّطَهَّرَةٌ وَ هُمْ فِيهَا خلِدُونَ و كسانى را كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته [چون عبادت حق و خدمت‏ به خلق‏] انجام داده‏اند، مژده ده كه بهشت‏هايى ويژه آنان است كه از زيرِ [درختانِ‏] آن نهرها جارى است؛ هرگاه از آن بهشت‏ها ميوه‏اى آماده به آنان دهند، گويند: اين همان است كه از پيشْ روزىِ ما نمودند، و از ميوه‏هاى گوناگون كه [در طعم و گوارايى و زيبايى‏] شبيهِ هم است، نزد آنان آورند؛ در آنجا براى ايشان همسرانى پاكيزه [از هر آلودگى‏] است؛ و در آن بهشت‏ها جاودانه‏اند. وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنتِ جَنتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الأْنْهرُ خلِدِينَ فِيهَا وَمَسكِنَ طَيّبَةً فِى جَنتِ عَدْنٍ وَرِضْوَ نٌ مّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَ لِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» خدا به مردان و زنان با ايمان بهشت‏هايى را وعده داده كه از زيرِ [درختانِ‏] آن نهرها جارى است؟ در آن جاودانه‏اند، و نيز سراهاى پاكيزه‏اى را در بهشت‏هاى ابدى [وعده فرموده‏] و هم‏چنين خشنودى و رضايتى از سوى خدا [كه از همه آن نعمت ها] بزرگ‏تر است؛ اين همان كاميابى بزرگ است. إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصلِحتِ أُوْلئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ* جَزَآؤُهُمْ عِندَ رَبّهِمْ جَنتُ عَدْنٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهرُ خلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا رَّضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ ذَ لِكَ لِمَنْ خَشِىَ رَبَّهُ مسلماً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‏اند، اينانند كه بهترين مخلوقاتند.* پاداششان نزد پروردگارشان بهشت‏هاى پاينده‏اى است كه از زيرِ [درختانِ‏] آن نهرها جارى است، در آنها جاودانه‏اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ اين [پاداش‏] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 404 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_53 #ترس_عذاب_شوق_ثواب 2 ⏺ و از سوى ديگر در وعيدها و هشدارهايى، به كافران و ستمكاران مى‏فرمايد: وَ الَّذِينَ كَسَبُواْ السَّيَاتِ جَزَآءُ سَيّئَةِ بِمِثْلِهَا وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ مَّا لَهُم مّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ كَأَنَّمَآ أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مّنَ الَّيْلِ مُظْلِمًا أُوْلئِكَ أَصْحبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خلِدُونَ و كسانى كه مرتكب بدى‏ها شدند، كيفر هر بدى مانند همان بدى است و خوارى آنان را فرامى‏گيرد، براى آنان از [خشم و عذاب‏] خدا هيچ حافظ و نگه دارنده‏اى نخواهد بود؛ گويى چهره‏هايشان با پاره‏هايى از شب تاريك پوشيده شده؛ آنان اهل آتش‏اند و در آن جاودانه‏اند. إِنَّ الْمُنفِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا بى‏ترديد منافقان در پايين‏ترين طبقه از آتش‏اند، و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت. از اين رو انسان مؤمن و كافر تكليفشان از جهت مسائل اعتقادى و قيامت و آخرت روشن است و جايگاه كسى كه در باور خود حق و باطل را مى‏شناسد و تا پايان عمر بر آن استوار مى‏ماند؛ در صحنه محشر بر همگان آشكار مى‏گردد. امّا گروهى در ميان راه زندگى، رنگ عوض مى‏كنند، گاهى مانند افراد با ايمان خداجو مى‏شوند و گاهى مانند منافقان براى تباهى و گمراهى ديگران تلاش مى‏كنند، از اين دسته؛ بسيارى از آدم‏هايى كه گرفتار ترس و اميد مى‏شوند؛ اشتياق به بهشت و زيبايى‏ها و ترس از جهنّم و وحشت آن در دلشان موج مى‏زند. آرزوى پرواز به سوى دوست و جايگاه ابدى و آسايش هميشگى بر زبان جارى مى‏سازند. روزانه براى كار و خدمت شرافتمندانه در تكاپو هستند و در شب مانند بيماران در بستر خويش به خود مى‏پيچند. جان در كالبد تن آنان در فشار و اذيّت است و با كوچ از ديار فانى و نوشيدن شربت مرگ در فضايى آزاد و پرنعمت به پرواز در مى‏آيد و بر رفتار و اعمال ديگران نظاره مى‏كنند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 404 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_53 #ترس_عذاب_شوق_ثواب 3 ⏺ امام صادق عليه السلام در توصيف حال چنين بندگانى به عبداللّه بن جندب مى‏فرمايد: يَا ابْنَ جُنْدَبٍ يَهْلِكُ الْمُتَّكِلُ عَلَى عَمَلِهِ وَ لايَنْجُو الْمُجْتَرِئُ عَلَى الذُّنُوبِ الواثِقُ بِرَحْمَةِ اللَّهِ. قُلْتُ: فَمَنْ يَنْجُو؟ قالَ: الَّذينَ هُمْ بَيْنَ الرَّجاءِ وَ الْخَوْفِ كَأَنَّ قُلُوبَهُم فى‏ مَخْلَبِ طائِرٍ شَوْقاً إِلى‏ الثَّوابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعَذابِ. اى پسر جندب! هر كه بر عمل خود تكيه داشته باشد هلاك مى‏شود و آن كس كه بى‏باكانه گناه مى‏كند و دل به رحمت خدا بسته است، نجات نخواهد يافت. عرض كردم: پس چه كسى نجات مى‏يابد؟ فرمود: كسانى كه بين اميد و ترس مثل اين كه دل‏هايشان در چنگال پرنده‏اى است به واسطه اشتياقى كه به پاداش و ترسى كه از كيفر دارند. اميرمؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام در وصف مؤمنان و متّقيان حقيقى چنين مى‏فرمايد: فَالْمُتَّقُونَ فيها هُمْ أَهْلُ الْفَضائِلِ. مَنْطِقُهُم الصَّوابُ وَ مَلْبَسُهُم الْاقْتِصادُ وَ مَشْيُهُمُ التَّواضُعُ. غَضُّوا أَبْصارَهُمْ عَمّا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ. وَ وَقَفُوا أَسْماعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ. نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِى الْبَلاءِ كَالَّتى نُزِّلَتْ فِى الرَّخاءِ وَ لَوْلَا الْاجَلُ الَّذى كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ‏تَسْتَقِرَّ أَرْواحُهُمْ فى أَجْسادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً الَى الثَّوابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقابِ. عَظُمَ الْخالِقُ فى أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ ما دُونَهُ فى أَعْيُنِهِمْ فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَآها فَهُمْ فيها مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآها فَهُمْ فيها مُعَذَّبُونَ. پرهيزكاران در اين دنيا اهل فضائلند، گفتارشان صواب، پوشاكشان اقتصادى، و رفتارشان افتادگى است. از آنچه خدا بر آنان حرام كرده چشم پوشيده، و گوش‏هاى خود را وقف دانش با منفعت نموده‏اند. آنان را در بلا و سختى و آسايش و راحت، حالتى يكسان است، و اگر خداوند براى اقامتشان در دنيا زمانى معيّن را مقرّر نكرده بود، از شوق به ثواب و بيم از عذاب به اندازه چشم به هم زدنى روحشان در بدنشان قرار نمى‏گرفت. خداوند در باطنشان بزرگ، و غير او در ديدگانشان كوچك است. آنان با بهشت چنانند كه گويى آن را ديده و در فضايش غرق نعمتند، و با عذاب جهنّم چنانند كه گويى آن را مشاهده نموده و در آن معذّبند. از اوصاف بارز مشتاقان و خائفان، انتظار و بى‏قرارى است. درد اشتياق و پيوستن به دوست، آرامش روانى و قلبى آنان را مى‏گيرد وبراى لقاى حق بى‏تابى مى‏كنند. امام صادق عليه السلام در باب معرفت عارف مى‏فرمايد: العارِفُ شَخْصُهُ مَعَ الْخَلْقِ وَ قَلْبُهُ مَعَ اللَّهِ وَ لَوْ سَها قَلْبُهُ عَنِ اللَّهِ طَرْفَةَ عَيْنٍ لَماتَ شَوْقاً الَيْهِ. انسان عارف، جسمش در ميان مردم است و دلش با خداوند است؛ اگر دل او چشم به هم زدنى از خداوند غافل شود، از شوق او جان سپرد. حضرت ام كلثوم عليها السلام مى‏فرمايد: شب نوزدهم پدرم اميرمؤمنان عليه السلام در خانه من قرار و آرام نداشت، روى پايش‏ بند نبود. وقتى من از ايشان پرسيدم، چه شده كه امشب شما همين طور به ستاره‏ها نگاه مى‏كنيد؟ فرمود: دخترم امشب آن شبى مى‏باشد كه حبيب من پيغمبر صلى الله عليه و آله درباره آن به من خبر داده است. از شدّت عشق به وصال دوست روى پا نبود و هر چه موانعى براى حركت حضرت پيش آمد، كنار مى‏زد. اين نگاه اولياى خداست؛ چنين كارى، ساده نيست؛ اين معناى سخن اميرمؤمنان #نهج_البلاغه_حكمت_432 است كه فرمود: إِنَّ اوْلِياءَ اللَّهِ هُمُ الَّذينَ نَظَرُوا الى‏ باطِنِ الدُّنْيا اذا نَظَرَ النّاسُ الى‏ ظاهِرِها. وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِها اذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعاجِلِها. اولياى خدا آنانى هستند كه به باطن دنيا نظر كردند وقتى كه مردم به ظاهرش نگريستند، و به فرداى آن مشغول شدند وقتى مردم به امروز پرداختند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 404 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_45 #دعا_چهل_پنج_53 #ترس_عذاب_شوق_ثواب 4 ⏺ اولياى الهى در برابر آن همه مرارت و رنج‏ها كه به آنان مى‏رسد، مى‏گويند: ما زيبايى فقط مى‏بينيم. آنان كه چنين مى‏گويند: باطن هر چيز را مى‏نگرند چون تلخى ظاهرى كه مردم از آن رنج مى‏برند براى اولياى خداوند از ديد زيبانگرى، شيرينى و شيدايى است. حضرت امام حسين عليه السلام وقتى از مكه به طرف كربلا مى‏رود، جلوى اسبش را مى‏گيرند و به او مى‏گويند كه: نرو، مى‏پرسد چرا؟ مى‏گويند: سفرت بوى خون مى‏دهد. يعنى جانت در خطر است، البته پيش خودشان فكر كردند امام را بترسانيم كه شايد نرود. به محض اين كه مرگ را مطرح كردند، حضرت ارزيابى باطنى و الهى كرد و فرمود: اشتياقم به مرگ از اشتياق يعقوب به ديدن يوسف شديدتر است. اين برنامه؛ سيره پروردگار عالم است امّا كسى كه بر اساس ديد سطحى ارزيابى مى‏كند، مى‏گويد: خداوند مرا پست و كوچك كرد. گاهى كه كمى از اموالش يا تعداد فرزندانش آسيب مى‏بيند ناله و فريادش بلند مى‏شود كه: گويا خدا ما را فراموش كرده يا چرا تنها مرا امتحان مى‏كند و ... اگر در سيره انبيا و معصومان عليهم السلام چنين طرز فكرى باشد، پس دنياى آنان با دنياى مردم چه فرق مى‏كند؟! روح بلند در كالبد بزرگ جاى مى‏گيرد و هر چه مقام معنوى برتر باشد، افق ديدگاه نسبت به لقاى دوست گسترده‏تر مى‏شود. آنگاه كه امام حسين عليه السلام فرمود: شوقم به مرگ از اشتياق يعقوب به يوسف افزونتر است؛ بنابراين كلام او اوج نشاط روحى و افق بلند نگاه عرشى را مى‏فهماند، آن جايى كه يك مرتبه همه باطن را مى‏بيند و با حال مخلصانه بر لبان مباركش زمزمه مى‏كند: صَبْراً عَلى‏ قَضائِكَ يا رَبِّ لا الهَ سِواكَ يا غِياثَ الْمُسْتَغيثينَ مالى‏ رَبٌّ سِواكُ وَ لامَعْبُودَ غَيْرُكَ، صَبْرًا عَلى‏ حُكْمِكَ يا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ لَهُ ... صبر بر تقديراتت پروردگار، اى كه هيچ معبود حقى جز تو نيست، اى فريادرس فريادخواهان، هيچ صاحب اختيار و معبودى جز تو ندارم. صبر بر داورى‏ات اى دادرس بى‏پناهان. سپس در نهايت اشتياق به سوى پروردگارش مى‏شتابد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 404 👌 دعای #چهل_پنج ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

بار الها، ترس از عذاب وعيد، و شوق به ثواب موعود را روزى ما ساز، تا لذت آنچه را كه از آن به تو پناه مى‏بريم، دريابيم، و ما را نزد خود از توبه‏ كنندگانى قرار ده كه محبتت را بر ايشان لازم ساخته ‏اى و بازگشتشان را به طاعت خود پذيرفته‏اى. اى عادلترين عادلان. دعای #چهل_پنج #دعا_چهل_پنج_53 #ترس_عذاب_شوق_ثواب ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

دعای #چهل_پنج #دعا_چهل_پنج_53 #ترس_عذاب_شوق_ثواب ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_269 تفاوت اهل دنیا و اهل آخرت وَ قَالَ (علیه السلام): النَّاسُ فِي الدُّنْيَا عَامِلَانِ؛ عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْيَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ، يَخْشَى عَلَى مَنْ يَخْلُفُهُ [يُخَلِّفُ] الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ، فَيُفْنِي عُمُرَهُ فِي مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ؛ وَ عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا، فَجَاءَهُ الَّذِي لَهُ مِنَ الدُّنْيَا بِغَيْرِ عَمَلٍ، فَأَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعاً وَ مَلَكَ الدَّارَيْنِ جَمِيعاً، فَأَصْبَحَ وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ، لَا يَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَةً فَيَمْنَعُهُ [فَيَمْنَعَهُ]. امام علی علیه السلام که درود خدا بر او باد در روش برخورد با دنيا فرموذند : مردم در دنيا دو دسته اند، يكى آن كس كه در دنيا براى دنيا كار كرد، و دنيا او را از آخرتش بازداشت، بر بازماندگان خويش از تهيدستى هراسان، و از تهيدستى خويش در امان است، پس زندگانى خود را در راه سود ديگران از دست مى دهد. و ديگرى آن كه در دنيا براى آخرت كار مى كند، و نعمت هاى دنيا نيز بدون تلاش به او روى مى آورد، پس بهره هر دو جهان را چشيده، و مالك هر دو جهان مى گردد، و با آبرومندى در پيشگاه خدا صبح مى كند، و حاجتى را از خدا درخواست نمى كند جز آن كه روا مى گردد. #افراط #تفریط 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ دنياپرستان و آخرتْ دوستان: قسمت اول 📜 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه تقسيم دوگانه آموزنده اى درباره مردم دنيا دارد، مى فرمايد: «مردم در دنيا دو گروهند: گروهى تنها براى دنيا تلاش مى كنند ودنيايشان آنان را از آخرتشان باز داشته است»؛ (النَّاسُ فِي الدُّنْيَا عَامِلاَنِ: عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْيَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ). سپس در ادامه اين توصيف مى فرمايد: «نسبت به بازماندگان خود از فقر وحشت دارند؛ ولى از فقر خويش (براى جهان ديگر) خود را در امان مى دانند، ازاينرو عمر خويش را در منافع ديگران فانى مى سازند (و دست خالى به آخرت مى روند)»؛ (يَخْشَى عَلَى مَنْ يَخْلُفُهُ الْفَقْرَ وَيَأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ فَيُفْني عُمُرَهُ فِي مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ). به يقين چنين كسى انسان بسيار نادان و بى خبرى است كه پيوسته در دنيا دست و پا مى زند ثروتى براى فرزندانش بيندوزد و آينده آنها را تأمين كند تا فقر، گريبانشان را نگيرد؛ ولى خودش از دو جهت گرفتار فقر است: هم فقر دنيوى، به دليل اندوختن ثروت و مصرف نكردن آن و هم فقر اخروى، به علّت اينكه چيزى از آن را در راه خدا صرف نكرده تا به مقتضاى (مَا عِنْدَكُمْ يَنفَدُ وَمَا عِنْدَ اللهِ بَاقٍ) براى آخرتش ذخيره اى باشد. عمر خويش را در اين راه فانى كرده و با محروميت دنيوى و دست خالى به سوى سراى ديگر رهسپار مى شود. زهى نادانى و بى عقلى! آنگاه امام عليه السلام به معرفى گروه دوم پرداخته مى فرمايد: «گروه ديگرى براى آنچه بعد از دنياست تلاش و كوشش مى كنند. سهم آنها بدون نياز به كار وكوشش فراوان از دنيا به آنها مى رسد»؛ (وَعَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا، فَجَاءَهُ الَّذِي لَهُ مِنَ الدُّنْيَا بِغَيْرِ عَمَل). در تفسير «بِغَيْرِ عَمَلٍ»، شارحان نهج البلاغه دو احتمال داده اند؛ بعضى گفته اند: منظور بدون تلاش و كوشش بسيار است، زيرا زندگى ساده را مى توان بدون آن به دست آورد و عمل كردن براى تأمين اين مقدار زندگى، عمل براى دنيا به شمار نمى آيد و برخى برآنند كه منظور اين است: بدون عمل مخصوص به دنيا يعنى آنها در تلاشهايى كه براى دنيا دارند، آخرت را نيز در نظر گرفته ودرواقع براى هر دو مى كوشند. آنگاه امام عليه السلام نتيجه گيرى كرده، مى افزايد: «چنين كسانى هر دو سود را برده اند و هر دو سرا را با هم مالك شده اند»؛ (فَأَحْرَزَ آلْحَظَّيْنِ مَعاً، وَمَلَکَ الدَّارَيْنِ جَمِيعاً). امام عليه السلام در پايان، پاداشى را كه نصيب اينها مى شود و نتيجه مهمى را كه از كار خود مى گيرند اينگونه بيان مى كند: «آنها در درگاه خدا آبرومندند و هرچه بخواهند خداوند از آنها دريغ نمى دارد»؛ (فَأَصْبَحَ وَجِيهاً عِنْدَ اللّهِ، لاَ يَسْأَلُ اللّهَ حَاجَةً فَيَمْنَعُهُ). كلينى؛ در حديثى از امام صادق عليه السلام از پدرش امام باقر عليه السلام نقل مى كند كه فرمود: ؛ حريص در دنيا مانند كرم ابريشم است كه هرقدر بر پيله اطراف خود مىتند، او را از خارج دورتر مى سازد تا زمانى كه با غم و اندوه، جان مى دهد. سپس امام صادق عليه السلام بر اين گفتار پدرش چنين افزود: از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش اين بود: فرزندم! مردمى كه پيش از تو بودند براى فرزندانشان جمع كرده و اندوختند؛ ولى نه آنچه جمع كرده بودند باقى ماند و نه كسانى كه براى آنها اندوخته بودند. تو تنها بنده اى هستى كه (از سوى خدا) اجير شده اى. دستور داده شده است كه اعمال انجام دهى و اجر و پاداشى براى آن وعده داده شده است، بنابراين عملت را انجام ده وپاداش و اجرت را به طور كامل دريافت دار و در اين دنيا همچون گوسفندى نباش كه در كشتزار سبزى واقع مى شود و آنقدر مى خورد و چاق مى شود كه مرگش به هنگام چاقى اوست. (زيرا در اين موقع صاحبش آن را ذبح مى كند) ولى دنيا را به منزله پلى قرار ده كه بر نهرى كشيده شده؛ از آن پل بگذر و آن را رها كن و هرگز به سوى آن بازنگرد...». ادامه دارد... #نهج_البلاغه_حكمت_269 #افراط #تفریط 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ دنياپرستان و آخرتْ دوستان: قسمت 2 📜 نه #حرص در دنيا و نه تنبلى : به يقين منظور امام عليه السلام از آنچه در اين كلام نورانى آمده اين نيست كه تلاش وسعى براى سامان بخشيدن به حدّ لازم براى زندگى دنيا كار نادرستى است، زيرا از آن در روايات اسلامى به عبادت و گاه به فريضه ياد شده است و يكى از مثالهايى كه براى كسب واجب مى زنند تلاش براى تأمين نيازمندى هاى همسر و فرزندان است. شاهد گفتار بالا آن است كه در حديث معروف و معتبرى از امام صادق عليه السلام مى خوانيم: «الْكَادُّ عَلَى عِيَالِهِ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ؛ كسى كه براى تأمين زندگى عيال خود زحمت كشد مانند مجاهد در راه خداست». در حديث معتبر ديگرى از امام على بن موسى الرضا عليهما السلام نكته بالاتر از اين آمده است: «الَّذِي يَطْلُبُ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَا يَكُفُّ بِهِ عِيَالَهُ أَعْظَمُ أَجْراً مِنَ الْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ؛ آنكس كه تلاش مى كند از فضل پروردگار مالى به دست آورد كه احتياج همسر و فرزندان را برطرف سازد پاداش او از مجاهد در راه خدا بالاتر است». آنچه مورد نكوهش امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه است دو چيز است: يكى حرص زدن و بيش از نياز جمع آورى كردن به گونه اى كه انسان را به كلى در دنيا غرق كند و از آخرت غافل سازد، و ديگرى، نخوردن و اندوختن، به نام تأمين آينده فرزندان كه درواقع، آن هم نوعى سوءظن به لطف خداست، زيرا خداوند آينده آنها را نيز اگر اهل سعى و تلاش باشند تأمين مى كند. ضرورتى ندارد كه فرزندان، براى هميشه وابسته به پدران و مادران باشند و به صورت انگلى زندگى كنند. تجربه نشان داده در بسيارى از موارد فرزندان ثروتمندان كه ارث كلانى به دست آنها مى رسد نه تنها قدر ثروت بى رنج را نمى دانند، بلكه افرادى عاطل وباطل خواهند بود. به عكس، بسيارى از فرزندان افراد فقير را سراغ داريم كه با جدّ وجهد وكوشش از صفر شروع كردند و به زندگى آبرومند و مستقل رسيدند. امثال اين حديث نيز فراوان است با اينكه مجاهدان در راه خدا ازنظر قرآن واسلام آن همه مقام و فضيلت دارند، اما چنين افرادى را كه مى خواهند آبرومند زندگى كنند و سربار اين و آن نباشند اين همه مدح و تمجيد كرده اند. نيز درباره كسانى كه حرص بر دنيا آنها را از آخرت غافل مى سازد در روايات معصومان اشارات مهمى آمده است؛ از جمله در حديثى از اميرمؤمنان عليه السلام مى خوانيم كه وارد بازار بصره شد در حالى كه همه حريصانه مشغول خريد وفروش بودند و از ياد خدا غافل. امام عليه السلام آنها را صدا زد و فرمود: «يَا عَبِيدَ الدُّنْيَا وَعُمَّالَ أَهْلِهَا إِذَا كُنْتُمْ بِالنَّهَارِ تَحْلِفُونَ وَبِاللَّيْلِ فِي فُرُشِكُمْ تَنَامُونَ وَفِي خِلالِ ذَلِکَ عَنِ الاْخِرَةِ تَغْفُلُونَ فَمَتَى تُجَهِّزُونَ الزَّادَ وَتُفَكِّرُونَ فِي الْمَعَادِ؛ هنگامى كه شما در روز (براى به چنگ آوردن ثروت بيشتر) پيوسته سوگند ياد مى كنيد و شب در بستر خود مى خوابيد و در ميان اين دو از آخرت غافليد پس كى مى خواهيد زاد وتوشه قيامت را فراهم سازيد و درباره معاد بينديشيد؟». در اين ميان مردى عرض كرد: اى اميرمؤمنان! ما چاره اى جز طلب معاش نداريم. اگر نكنيم چه كنيم؟ اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: «إِنَّ طَلَبَ الْمَعَاشِ مِنْ حِلِّهِ لا يَشْغَلُ عَنْ عَمَلِ الاْخِرَةِ؛ طلب معاش از طريق حلال هرگز انسان را از آخرت غافل نمى سازد». سپس امام عليه السلام بعد از بيان نكات ديگر در پايان حديث به اين آيات استشهاد فرمود: «(فَأَمَّا مَنْ طَغَى * وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا * فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى)؛ اما كسى كه طغيان كند و زندگى دنيا را مقدم بشمرد مأواى او دوزخ است». #نهج_البلاغه_حكمت_269 #افراط #تفریط 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_152 فَاذْكُرُونِى أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِى وَلاَ تَكْفُرُونِ‏ پس مرا یاد كنید تا شما را یاد كنم، و براى من شكر كنید و كفران نورزید. خداوند در برخى آیات مى‌فرماید: «اذكروا نعمتى» نعمت‌هاى مرا یاد كنید. ولى در این آیه مى‌فرماید: «اذكرونى» یاد خود من باشید. و این بخاطر درجات شناخت و معرفت مردم است موانع ذكر خداوند: الف: شیطان. «انساهم ذكر اللّه شیطان، آنها را از یاد خدا غافل كرد. ب: تكاثر و رقابت‌ها. «ألهیكم التَّكاثُر» شما را افزون‌خواهى، سرگرم ساخت. ج: آرزوها و خیال. «و یُلهِهم الاَمَل» آرزو، آنها را سرگرم نمود. اثرات یاد خدا: * یاد نعمت‌هاى او، رمز معرفت و شكر اوست. * یاد قدرت بى پایان او، رمز توكّل به اوست. * یاد علم و آگاهى او، رمز حیا و تقواى ماست. * یاد الطاف او، رمز محبّت به اوست. * یاد عدالت او، رمز خوف از اوست. * یاد امدادهاى او، رمز امید و رجاست. ⏺ خداوند، به انسان شخصیّت مى‌بخشد ومقام انسان را تا جایى بالا مى‌برد كه مى‌فرماید: تو یاد من باش، تا من هم یاد تو باشم. «اذكرونى اذكركم» ⏺ كسانى مشمول لطف خاصّ هستند، كه همواره به یاد خدا باشند.«اذكرونى اذكركم» ⏺ ذكر خدا و نعمت‌هاى او، زمینه‌ى شكر و سپاس است. چنانكه غفلت از یاد خدا، مایه‌ى كفران است. «اذكرونى، اشكروا لى و لاتكفرون» کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2