الالهام ان يلقى الله فى النفس امرا يبعثه على الفعل او الترك و هو نوع من الوحى يخص الله به من يشاء من عباده. الهام عبارت از اين است كه خداوند در نفس انسان چيزى را القا كند كه او را برانگيزد به انجام عملى يا ترك كارى.

الهام نوعى از #وحى است و حضرت بارى‏ تعالى آن را اختصاص مى‏دهد به بندگانى كه خواسته باشد. نمونه‏ى الهام الهى كه با كلمه ‏ى وحى ادا شده و در قرآن شريف آمده است افاضه‏ ى معنوى حضرت بارى ‏تعالى به مادر حضرت #موسى علیه السلام است، موقعى كه جان طفل نوزادش در معرض خطر قرار داشت خداوند با الهام خود موجبات نجاتش را فراهم آورد. و اوحينا الى ام موسى ان ارضعيه فاذا خفت عليه فالقيه فى اليم و لا تخافى و لا تحزنى انا رادوه اليك و جاعلوه من المرسلين. ما به مادر موسى الهام نموديم كه طفل خود را شير دهد و موقعى كه بر جان كودك ترسيد او را با جعبه ‏ى سربسته و محفوظى به رود نيل افكند و ترس و اندوهى به خود راه ندهد كه ما بچه را به تو برمى‏گردانيم و او را از پيمبران خود قرار خواهيم داد.

براى آنكه همه‏ ى انسانها، از هر قوم و نژاد، امهات فضايل و رذايل اخلاق را بشناسند و براى تامين سعادت خويش عملا آنها را به كار بندند، آفريدگار حكيم، نيروى درك پاكيها و ناپاكيهاى اصلى و اساسى را با سرشتشان آميخته است. از اين رو به طور فطرى و طبيعى و بدون نياز به مدرسه و معلم همه مى‏فهمند كه اداى امانت، وفاى به عهد، راستگويى و انصاف خوب است، خيانت در امانت، عهدشكنى، دروغگويى، و بى‏انصافى بد و قبيح است.

قرآن شريف فرموده: و نفس و ما سواها. فالهمها فجورها و تقواها. قد افلح من زكاها. و قد خاب من دساها. قسم به جان بشر و قسم به خداوندى كه آن را موزون و معتدل آفريده، و نيك و بدش را به وى الهام نموده است. بدون ترديد كسى كه نفس خود را از بديها پاك و منزه دارد رستگار خواهد بود. و كسى كه آن را آلوده به گناه و سيئات نمايد زيانكار است. اين الهام عمومى را كه به همه ‏ى انسانها از طرف بارى‏ تعالى اعطا گرديده در روانشناسي هاى امروز « #وجدان اخلاقى» مى‏خوانند.

در الهام فطرى، فجور و تقوى در كنار هم آمده است. اين الهام عمومى ناظر به همه ی فضايل و رذايل اخلاق (فجور و تقوى) است. حضرت زين‏العابدين ( ع) كه در دعاى خود به پيشگاه خداوند عرض مى‏كند: و الهمنى التقوى، مقصود امام تقواى وسيع و دامنه‏ دارى است كه جميع شئون مادى و معنوى را در بر گيرد و تمام افكار و اعمال امام بر وفق رضا و خشنودى ذات اقدس الهى باشد.

حضرت فاطمه زهرا عليها سلام ضمن يكى از دعاهاى خود چنين درخواستى از پيشگاه بارى ‏تعالى نموده عرض مى‏كند: و الهمنى طاعتك و العمل بما يرضيك و التجنب بما يسخطك. بار الها! طاعت و فرمانبردارى خود را به من الهام فرما به گونه‏اى كه تمام اعمالم بر وفق رضاى تو باشد و به آنچه مايه‏ ى سخط و غضب توست اجتناب نمايم.

#تقوى در شرع مقدس عبارت از ملكه ‏اى است كه بر اثر مجاهده و كوشش در نفس متقى پديد مى‏آيد و او را وادار مى‏كند كه اوامر الهى را اطاعت نمايد و خويشتن را از عذابهاى مخوف و سنگين مصون دارد. راغب مى‏گويد: الوقايه حفظ الشى‏ء مما يوذيه و يضره و التقوى جعل النفس فى وقايه مما يخاف. «وقايه» نگاه داشتن چيزى است از آنچه موجب اذيت و ضرر است، و تقوى عبارت از اين است كه آدمى نفس خود را از آنچه مايه‏ ى خوف و هراس است حفظ كند.

امام صادق (ع) فرمود: گريه ‏هاى آنان تو را مغرور ننمايد چه آنكه جايگاه تقوى در اعماق قلوب انسانهاست.

با توجه به اينكه تقوى ملكه‏ ى نفسانى است و پايگاه آن دل است و با در نظر گرفتن اين مطلب كه الهام الهى نيز فيضى است نفسانى و خداوند آن را به هر كس كه اراده كند اعطا مى‏نمايد : امام سجاد (ع) در دعاى خود از پيشگاه خداوند مى‏خواهد كه : تقوى و پاكى روحش را با الهام معنوى و نفسانى كه افاضه مى‏فرمايد تقويت كند.

به موجب روايات براى #تقوى قدر و منزلتى است بالاتر از #ايمان !!! زیرا هر كس دارای تقوى است ، حتما دارای ايمان نيز هست ولی ممكن است كسانى از نعمت ايمان برخوردار باشند اما فاقد ملكه‏ ى تقوى باشند !! وشاء مى‏گويد از حضرت ابى‏الحسن (ع) شنيدم كه فرمود: #ايمان يك درجه از اسلام بالاتر است و #تقوى نيز يك درجه از ايمان بالاتر.

#تقوى داراى درجات و مراتبى است همانطور كه #ايمان نيز مراتب و درجاتى دارد. عاليترين مراتب تقوى براى كسانى است كه مصداق واقعى اين آيه‏ى شريفه هستند: يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله حق تقاته. اى مردم باايمان! بكوشيد تا به حق تقوى يعنى به تقوايى كامل دست يابيد و نايل گرديد. از امام صادق (ع) دو حديث راجع به اين آيه رسيده و در بعضى از تفاسير هر دو حديث از پى هم آمده است. حديث اول: (مخصوص اولیا خدا) امام (ع) حق تقوى را چنين بيان نمود: اوامر الهى همواره مطاع باشد و هرگز از دستورش تخلف نشود، دل متقى پيوسته در ياد او باشد و هرگز فراموشش ننمايد، متنعم به نعمتهاى او شكرگزار عطايايش باشد و هيچ نعمتى را كفران ننمايد. انجام اين اعمال كه حق تقوى است از عهده‏ى اولياى بزرگ الهى برمى‏آيد، مومنين عادى تا اين حد وسيع تقوى ندارند، حديث دوم : (مخصوص بندگان معمولی خدا) عياشى از امام صادق (ع) نقل نموده كه از آن حضرت درباره‏ى اين آيه سئوال شد. حضرت فرمود: نسخ شده است. گفته شد كدام آيه اين آيه را نسخ نموده است. فرمود: آن آيه كه دستور داده شد: به قدر توانايى و استطاعت خود متقى باشيد. '

#دعا_بیستم_16 🔹اللَّهُمَّ 🙏و أَلْهِمْنِي التَّقْوَى بار الها! تقوى و پرهيز از ناروايي ها را با افاضه و اشراق معنوى خود به دل و روح من #الهام فرما. #بیستم #مکارم_اخلاق ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2