eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5.1هزار دنبال‌کننده
16.8هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
13 3 ✳️ در قرآن مجيد دو مرتبه كلمه وزير در رسالت حضرت موسى عليه السلام آمده است و آن درباره پشتيبانى و هميارى به وسيله اهل و برادر اوست؛ وَ اجْعَل لّى وَزِيرًا مّنْ أَهْلِى» «طه 29» و از خانواده‏ام دستيارى برايم قرار ده. وَ لَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَى الْكِتبَ وَ جَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هرُونَ وَزِيرًا» «فرقان 35» و به راستى به موسى كتاب داديم، و برادرش هارون را همراه او دستيار و كمك قرار داديم. زيرا در امر رسالت و هدايت آدمى مانند فرعون كه ادعاى خدايى مى‏كند و آسمان و زمين را برده خود مى‏پندارد، به يقين نيازمند به ابزارها و اهرم‏هاى قوى مى‏باشد كه سنگِ سختى را از جا بكند و راه راست را هموار سازد. از اين رو در لغت وزير، به معاون و مشاور و همكار و همفكرى گفته شده كه در تدبير امور پشتيبان حاكم و مدير و سرپرست باشد. به اين جهت در بعضى روايات معصومان عليهم السلام، فرزندان و خانواده هم به عنوان وزير و مشاور و خدمتگزار در زندگى تعيين شده‏اند. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در اين زمينه مى‏فرمايد: الْوَلَدُ سَيِّدٌ سَبْعَ سِنينَ وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنينَ وَ وَزيرٌ سَبْعَ سِنينَ. فرزند، هفت سال سرور و هفت سال بنده و هفت سال مشاور است. در روايت ديگر اميرمؤمنان عليه السلام، فرزند را مستخدم و همكار قرار مى‏دهند. يُرْخَى الصَّبِىُّ سَبْعاً وَ يُؤَدَّبُ سَبْعاً وَ يُسْتَخْدَمُ سَبْعاً. كودك هفت سال آزاد، هفت سال در تربيت است، و هفت سال به كار گمارده مى‏شود. زيرا فرزندان در سنين بلوغ و جوانى داراى نيرو و توان بدنى و فكرى بالايى هستند، و مى‏توانند در جاده حق و حقيقت و در راه گناه و فساد قدم‏هاى بزرگى بردارند و بازوى قدرتمند براى خانواده و جامعه باشند. بنابراين بايد نوجوانان و جوانان را دريابيم كه آنان الگويى براى آيندگان بشر خواهند بود. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 325 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
13 4 ✳️ امام سجّاد عليه السلام از عوامل رستگارى و كامروايى يك انسان را، داشتن فرزند خدمتكار برمى ‏شمرد و مى ‏فرمايد: مِنْ سَعادَةِ الرَّجُلِ أَنْ يَكُونَ لَهُ وُلْدٌ يَسْتَعينُ بِهِمْ. يكى از خوشبختى ‏هاى مرد اين است كه فرزندانى داشته باشد كه كمك كار او باشد. و خداوند به وسيله اين نعمت دنيوى به بسيارى از مردم لطف بزرگى نموده است. و درباره امت حضرت عليه السلام فرمود: اگر آنان طلب آمرزش و مغفرت كنند؛ پروردگار نعمت‏هاى معنوى و مادى را بر آنها فرو مى ‏فرستد و نوح عليه السلام هم در پاسخ مى‏فرمايد: فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا* يُرْسِلِ السَّمَآءَ عَلَيْكُم مّدْرَارًا* وَ يُمْدِدْكُم بِأَمْوَ لٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَل لَّكُمْ جَنتٍ وَ يَجْعَل لَّكُمْ أَنْهرًا» «نوح 10» پس [به آنان‏] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره بسيار آمرزنده است.* تا بر شما از آسمان پى در پى و با بركت فرستد،* و شما را با اموال و فرزندان يارى كند، و برايتان باغ‏ها و نهرها قرار دهد. به اين ترتيب خداوند منّان، با نعمت بزرگ معنوى كه بخشودگى و پاك شدن از آلودگى كفر و عصيان است و به بركت چند نعمت مادى، از جمله ريزش باران ‏هاى مفيد و فراوان و يارى رسانى با اموال و فرزندان و باغ و آب؛ قدرت انسانى را افزون‏ مى ‏كند و همه اينها پاداش ‏هاى الهى است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 326 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
14 نويد و 1‏ ✳️ عقل سالم حكم مى‏كند كه انسان از دشمن خطرناك كه به هيچ موجودى رحم نمى‏كند و قربانيش در هر گوشه و كنارى بر خاك هلاكت افتاده؛ سخت بپرهيزد. قرآن تأكيد مى‏كند كه حساب شيطان و همكارانش از ساير دشمنان جداست او و همكارانش شما را مى‏بينند درحالى كه شما آنها را نمى‏بينيد. به راستى بايد در برابر چنين دشمن ناپيدايى كه لحظات حمله او را با دقت نمى‏توان پيش بينى كرد، هميشه آماده دفاع بود. خداوند كريم در سوره ابراهيم از دعوت ‏هاى شيطان با عنوان وعده و آرزو و اميدهاى پوچ ياد نموده وحقيقت امر را روشن ساخته و فرموده است: وَ قَالَ الشَّيْطنُ لَمَّا قُضِىَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَ عَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقّ وَ وَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ مَا كَانَ لِىَ عَلَيْكُم مّن سُلْطنٍ إِلَّآ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِى فَلَا تَلُومُونِى وَلُومُواْ أَنفُسَكُم مَّآ أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَ مَآ أَنتُم بِمُصْرِخِىَّ إِنّى كَفَرْتُ بِمَآ أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظلِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ» «ابراهیم 22» و [در قيامت‏] هنگامى كه كار [محاسبه بندگان‏] پايان يافته [به پيروانش‏] مى‏گويد: يقيناً خدا [نسبت به برپايى قيامت، حساب بندگان، پاداش و عذاب‏] به شما وعده حق داد، و من به شما وعده دادم [كه آنچه خدا وعده داده، دروغ است، ولى مى‏بينيد كه وعده خدا تحقّق يافت‏] و [من‏] در وعده‏ ام نسبت به شما وفا نكردم، مرا بر شما هيچ غلبه و تسلّطى نبود، فقط شما را دعوت كردم [به دعوتى دروغ و بى‏پايه‏] و شما هم [بدون انديشه و دقت دعوتم را] پذيرفتيد، پس سرزنشم نكنيد، بلكه خود را سرزنش كنيد، نه من فريادرس شمايم، و نه شما فريادرس من، بى‏ ترديد من نسبت به شرك ‏ورزى شما كه در دنيا درباره من داشتيد [كه اطاعت از من را هم‏چون اطاعت خدا قرار داديد] بيزار و منكرم؛ يقيناً براى ستمكاران عذابى دردناك است. از آيه فوق استفاده مى‏شود كه دعوت‏ هاى شيطان، هرگز اختيار و آزادى اراده را از انسان نمى‏گيرد، بلكه او يك اميد دهنده‏ اى بيش نيست ولى انسان با علاقه و ميل خود، زمينه ‏هاى قبلى و پيوستگى به خواسته ‏هاى او را فراهم مى‏سازد. زمينه ‏هاى كار خلاف وضع انسان را به جايى مى‏رساند كه حالت بى‏ اختيارى در برابر وسوسه ‏ها در وجودش پيدا مى ‏شود، همان گونه كه در همه معتادان به مواد افيونى مشاهده مى‏شود كه با اراده خودشان راه اسارت را براى خود باز مى‏كنند. و با اولين پُكى كه به سيگار مى‏زنند تير مسموم شيطان را به سوى خود مى ‏رهانند، سپس براى توجيه دعوت شيطان مى‏گويند، اين نشانه مرادنگى و بزرگى است و يا براى تفريح و سرگرمى و آرامش فكرى چنين مى‏كنيم. شيطان به اين ترتيب در قيامت، پاسخ دندان شكنى به همه كسانى كه گناهان خويش را به گردن او مى‏ اندازند و او را عامل انحرافات خود مى ‏شمرند و به او لعنت مى ‏فرستند، مى‏دهد. و اين شيوه كودكان را كه گروهى از گنهكاران براى تبرئه خويش دارند، مى‏كوبد؛ و مى‏گويد: مرا سرزنش نكنيد بلكه خود را ملامت كنيد؛ زيرا خودتان كرديد كه لعنت بر خودتان باد. در حقيقت سلطان حقيقى بر انسان، اراده و عمل اوست نه چيز ديگر. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 330 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
14 نويد و ‏ 2 براى گمراهى انسان‏ 1 ✳️ از آيات كريمه قرآن استفاده مى‏شود: سوگند ياد كرده كه: چند برنامه را در دعوت خود اجرا كند و گام به گام خود را به سوى هدف‏هايش نزديك سازد. 1- از بندگان خدا نصيب معينى را انتخاب مى‏كند كه انسان‏هاى باايمان و اراده ضعيف، تسليم اويند. 2- با گمراه كردن و زيبا جلوه دادن راه باطل، حق را بر مردم مى‏پوشاند. 3- با وعده‏ها و آرزوهاى دور و دراز و رنگارنگ بندگان را سرگرم مى‏سازد. در حديث پرمغز و هشدار دهنده‏اى از امام صادق عليه السلام وارد شده است كه وقتى آيه: وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فحِشَةً أَوْظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى‏ مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ» «ال عمران 135» و آنان كه چون كار زشتى مرتكب شوند يا بر خود ستم ورزند، خدا را ياد كنند و براى گناهانشان آمرزش خواهند؛ و چه كسى جز خدا گناهان را مى‏آمرزد؟ و دانسته و آگاهانه بر آنچه مرتكب شده‏اند، پا فشارى نمى‏كنند. نازل شد، ابليس بالاى كوه ثور در مكّه رفت و با صداى بلندى فرياد كشيد و سران و يارانش را جمع كرد. گفتند: اى آقاى ما چه شده كه ما را فراخوانده‏اى؟ گفت: اين آيه نازل شده چه كسى مى‏تواند با آن مقابله كند؟ يكى از شياطين بزرگ گفت: من مى‏توانم، نقشه‏ام چنين و چنان است. ابليس طرح او را نپسنديد. ديگرى برخاست و گفت: چنين كنم، مانند او ابليس باز هم نپذيرفت. سپس وسواس خناس ايستاد و گفت: من از عهده آنان برآيم، ابليس گفت: چگونه؟ گفت: آنها را با وعده‏ها و آرزوها سرگرم مى‏كنم تا آلوده به گناه شوند و هنگامى كه مرتكب شدند، توبه را از يادشان مى‏برم! ابليس گفت: تو مى‏توانى از عهده اين كار برآيى. پس او را تا روز قيامت مأمور به آن كرد. 4- مردم را به اعمال خرافى و وهمى، مانند ترس از فقر و مال اندوزى فرا مى‏خواند و سنت‏ها و بدعت‏هاى بى‏پايه را پديد مى‏آورد و سپس از آداب و رسوم آنان محسوب مى‏شود. 5- مردم را به تغيير و تبديل فطرت و آفرينش پاك خداوند وادار مى‏كند و آنان را به صفات و خوى حيوانى و دنيوى علاقمند مى‏كند. 6- مردم را گام به گام با آسان و شيرين كردن مقدمات عمل؛ تشويق به اجرا مى‏كند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 331 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
14 نويد و ‏ 2 براى گمراهى انسان‏ 2 ✳️ تمام دستگاه‏هاى شيطانى و ابزار و ياران او براى پياده كردن نقشه‏هاى شوم او از روش خطوات يعنى قدم به قدم بهره مى‏گيرد و از ديدگاه تربيتى همان طور كه تربيت انسان مرحله به مرحله تكامل پيدا مى‏كند، انحراف او هم درجه به درجه در وجودش نفوذ مى‏كند. به عنوان مثال: آلودگى جوان از مرحله ديدن و تماشاى صحنه‏هاى گناه آلود آغاز شده، سپس به مرحله شركت در محفل يا استفاده از ماده‏اى به عنوان آرامبخش و درمان روانى ادامه پيدا مى‏كند. و آنگاه به مرحله نهادى و حرفه‏اى در مى‏آيد و جوان به شكل جنايت پيشه و معتاد مشهور، به عالم حيوانيت در مى‏آيد. يا در باب شبهه افكنى و ترديد در اعتقادات آدمى، به او وسوسه مى‏كند كه براى مرگ و توبه وقت زياد است، يا چه كسى گفته خدا عذاب مى‏كند، يا چه كسى از درون قبر خبر داده، يا چه كسى از آن دنيا برگشته و ... به اين ترتيب او فرمايش‏هاى همه انبيا و ائمه اطهار و اولياى الهى و عالمان را ناديده مى‏گيرد، و در انتظار معجزه يا عذاب آسمانى، به نيرنگ شيطان دچار مى‏شود و اين مؤمنان واقعى هستند كه بايد جانب حق و حقيقت را به نيكى بشناسند. امام صادق عليه السلام در وصيّت خويش به عبداللّه بن جندب مى‏فرمايد: يا عَبْدَ اللَّهِ لَقَدْ نَصَبَ إِبْليسُ حَبائِلُهُ فى‏ دارِ الْغُرُورِ فَما يَقْصِدُ فيها الَّا أَوْلِيائَنا. اى عبداللّه! همانا شيطان بزرگ در اين سراى پرفريب، دام‏هاى خود را پهن كرده و هدف او به غير دوستداران ما نيست. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 333 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
15 ‏ 1 ✳️ و در فعاليت ‏هاى ذهنى و قلبى انسان حالت شكوفايى باطنى و روح قهرمانى را مى ‏پروراند. صفاى نگاه، متانت رفتار، شادى درون، چهره راسخ، استعداد هدايت و پذيرش خطر و حوادث، از وجود يك گنجينه پنهان در عمق جان ما حكايت مى‏كند. قلب و روح آدمى از راه دعا به خداوند و بندگان او پيوند پيدا مى‏كند و همانند قطره‏اى كه به اقيانوس بى‏پايان مى‏رسد؛ اتّصال معنوى گسترده‏اى با مبدأ هستى و آفرينش ايجاد مى‏شود. همه موجودات از حاملان عرش تا خاكيان فرش، زمين و دريا، در حال نيايش و دعا براى انسانند و به گونه ‏اى او را مى ‏ستايند. در آيات نخست سوره غافر، راه و رسم دعاگويى را به مؤمنان مى‏آموزند: الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبّحُونَ بِحَمْدِ رَبّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ‏وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَىْ‏ءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُواْ وَ اتَّبَعُواْ سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ* رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنتِ عَدْنٍ الَّتِى وَعَدتَّهُمْ وَ مَن صَلَحَ مِنْ ءَابَاءِهِمْ وَ أَزْوَ جِهِمْ وَذُرّيتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» «غافر 7» فرشتگانى كه عرش را حمل مى‏كنند و آنان كه پيرامون آن هستند، همراه سپاس و ستايش، پروردگارشان را تسبيح مى‏گويند و به او ايمان دارند و براى اهل ايمان آمرزش مى‏طلبند، [و مى‏گويند:] پروردگارا! از روى رحمت و دانش همه چيز را فرا گرفته ‏اى، پس آنان را كه توبه كرده‏اند و راه تو را پيروى نموده ‏اند بيامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگه دار.* پروردگارا! و آنان را در بهشت ‏هاى جاودانى كه به آنان و به شايستگان از پدران و همسران و فرزندانشان وعده داده‏ اى در آور؛ يقيناً تو تواناى شكست‏ ناپذير و حكيمى. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 337 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
15 ‏ 2 ✳️ بهترين دعا آن است كه با ربّنا و ربّى و ربوبيت خداوند آغاز گردد. هر چند نام مبارك اللّه جامع‏ترين اسماى خداوند است ولى تقاضا از محضر پرلطف حق‏ تناسب با ربوبيت او دارد. پروردگارى كه از نخستين لحظه‏هاى وجود انسان آغاز شده و تا پايان عمر و سپس در قيامت ادامه دارد و چنان انسان را غرق انوار و الطاف الهى مى‏كند كه خواندن خداوند به اين صفت خاص، لطف و محبت و مهربانيش را به دعا كننده جلب مى‏كند. امام صادق عليه السلام راه جلب لطف پروردگار را چنين تفسير مى‏فرمايد: تَبَحُّروا قُلُوبَكُم فَإِنْ انْقاها مِنْ حَرَكَةِ الواحِشِ لِسَخَطِ شَئٍ مِنْ صُنْعِ اللَّهِ فَإِذا وَجَدْتُمُوها كَذلِكَ فَاسْالُوهُ ما شِئْتُمْ. دل‏هايتان را وارسى كنيد. اگر ديديد كه خداوند دل‏ها را از خطور هر گونه وحشت و ناخشنودى كه نسبت به كارهاى اوست؛ پاك ساخته است. در اين صورت هر چه مى‏خواهيد از او طلب كنيد. به عبارت ديگر، مراد حضرت اين است كه اگر مى‏خواهيد جاده دعا هموار باشد و مانع و ترسى در آن ديده نشود، بايد دل را مانند دريا گسترده و پاكيزه نمود تا درِ رحمت حق باز شود. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 338 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
15 ‏ 3 ✳️ در روايات بسيارى به دعاى عمومى در بين مردم سفارش شده است، به اين خاطر دعاهايى كه در نمازهاى جماعت و جمعه خوانده مى ‏شود به درگاه الهى پذيرفته مى‏شود؛ زيرا ممكن است در آن عبادت، گروهى مؤمن مضطر يا كودك پاكيزه دل حضور داشته باشد كه حال و دل شكسته او موجب قبولى دعا گردد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: إِذا دَعا أَحَدٌ فَلْيَعُمَّ فَإِنَّهُ أَوْجَبُ لِلدُّعاءِ وَ مَنْ قَدَّمَ ارْبَعينَ رَجُلًا مِنْ إِخوانِهِ قَبْلَ انْ يَدْعُوَ لِنَفْسِهِ اسْتُجيبَ لَهُ فيهِمْ وَ فى‏ نَفْسِهِ. هر گاه يك نفر دعا مى‏كند براى همه دعا كند؛ زيرا اين دعا به اجابت نزديكتر است. كسى كه پيش از دعا كردن براى خود، براى نفر از برادرانش دعا كند، آن دعا در حق آنان و در حق خودش مستجاب شود. از جمله وحى ‏هاى خداوند عزوجل به موسى عليه السلام اين بود: مرا به به زبانى بخوان كه با آن نافرمانيم نكرده ‏اى، موسى عرض كرد: چنين زبانى را از كجا بياورم؟ خداوند فرمود: مرا از زبان كس ديگر بخوان. گويا حكمت اين كار در اين است كه وقتى انسان‏هاى ديگر به ويژه مؤمنان و صالحان در نيّت دعاى او باشند، واسطه ‏اى براى فيض الهى هستند، به ويژه اگر آن انسان در نزد پروردگار از اولياى الهى يا صالحان با اخلاص باشد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 339 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
15 ‏ 4 ✳️ امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد: دعايى كه زودتر از همه به اجابت مى‏رسد؛ دعايى است كه برادر مؤمن در پشت سر برادرش مى‏كند، چون ابتدا براى برادرش دعا كند، فرشته ‏اى كه بر او گماشته شده است گويد: آمين و دو چندان آن براى تو باد. در روايت است كه حضرت ابراهيم عليه السلام در حال ذبح به فرزند خود اسماعيل فرمود: فرزندم! دعا كن تا گشايش در كار حاصل شود؛ زيرا مضطر حقيقى تويى! ناگاه نگاه آن حضرت به قوچى افتاد و از جاى برخاست تا آن را بگيرد، هنگامى كه برگشت ديد دو دست اسماعيل باز شده است، پرسيد: چه كسى دست‏هايت را باز كرد؟ گفت: مردى با اين نام و نشان. ابراهيم عليه السلام فرمود: او جبرئيل بوده، آيا چيزى هم به تو گفت؟ اسماعيل گفت: آرى، او به من گفت: خدا را بخوان كه دعاى تو هم اكنون مستجاب است. ابراهيم فرمود: تو چه دعايى كردى؟ اسماعيل گفت: گفتم خدايا! مردان و زنان مؤمن را مورد رحمت و آمرزش قرار ده. ابراهيم فرمود: فرزندم تو انسان موفقى هستى؟ حضرت صادق عليه السلام در توضيح آيه شريفه آتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ» «بقره 201» مى‏فرمايد: «منظور از حسنه آخرت، رضوان الهى و بهشت، و مراد از حسنه دنيا، گشايش در رزق و معاش و نيكى اخلاق است». ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 340 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2