#ماه_محرم 💧« #اشک ، خودش کیمیاست» 📋 حتی روشنفکرها هم اگر به روشنفکریشان پایبند باشند، نمیتوانند منزلت اشک را انکار کنند.وقتی جریان حب و بغضهای آدمی بر محور ولی خدا شکل گرفت و در مصاف عاشورا هم ذات پنداری با اسطوره های کربلا موضوعیت پیدا کرد، خواه نا خواه گرایشهای آدمی نیز به همان سو نیل میکند. مدیریت گرایشهای جامعه موضوعی ساده و کماهمیت نیست. محرم، فرهنگ ساخته و میسازد. عاشورا، عباس(ع) بودن و حسین(ع) بودن را ارزش میکند. بقای همینهاست که هویت ما را در میان آحاد ملت، هویتی دینی قرار داده. اینجا لنگرگاه فرهنگ دینی به شمار میآید یعنی همان که امام فرمود:«این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.» اشک، خودش کیمیاست؛ خودش نهضت است.  سخن از اینکه نباید به اشک اکتفا کرد و باید مرد میدان عمل بود، نباید منجر به این شود که منزلت اشک را انکار کنیم یا #سینه_زنی را تخطئه نماییم. ذکر حسین واقعاً به تنهایی کار میکند.اشک است که #حججی میآفریند، انقلاب میسازد و دفاع مقدس شکل میدهد. بی عاشورا تمامی اینها رؤیایی و محال بودند.   امروز هم اصلیترین و توانمندترین کانون گفتمان سازی در کشور همین هیئتها هستند. عنوان #مدافعان_حرم را همین هیئتها بودند که بر سر دست بردند و سکه ی رایح کردند. شوق #شهادت در همین #هیئت هاست که انعکاس مییابد. اینها آن محافلی هستند که جوانهای بسیاری را گرد هم آورده اند.هیئتها نبودند چه تضمینی وجود داشت کانونی دیگر بتواند این نقش را برای جوان امروز ایفا کند؟ آیا سایرین این توان را داشتند؟ رونق یافتن مناجاتهای ماه رمضان در سحرگاه بروندادی از پیوندی است که هیئتها در این میانه بر پا کردهاند. به جایش البته میتوان و باید هیئتها را نقد کرد و آسیبهایشان را مورد توجه قرار داد اما به بهانهی توجه به آسیبها نباید رفعت این جایگاه را بشکنیم و نقش گرانسنگش را منکر شویم. امروز همین مداحان جوان، به مثابه ی یک کاراکتر گفتمانساز، گرایش بیش از پیشِ جوانان و نوجوانان به عاشقیِ سیدالشهداء را موجب شده اند. اینها در اصل یک فرصت است.  از این منظر کلام یکی از اساتید گرانقدر درخور نقد است.ایشان تصریح کرده اند: «اشک بر مصائب اهل البیت(علیهم السلام) مستقلاً موجب رشد نمیشود بلکه نوعی ابراز ارادت و بیان عاطفی است.» ما خلاف این را باور داریم. از نگاه ما اشک مستقلاً بانی رشد است که البته این رشد با گام برداشتن در مسیر همان حب و بغضهایی که بر محور ولی خدا شکل گرفته کامل میشود و آدمی را به بلندای عبودیت میرساند. این همه روایت در منزلت اشک آمده. اگر اینقدر تقیید اشکها ضروری بود، معصوم این همه مطلق سخن نمیگفت. به نظر میرسد دغدغه های ما در خصوص اشک بیشتر از معصوم شده است آنقدر که پرهیز داریم از اشک بگوییم یا منزلتش را بر دست بگیریم. البته اشک نباید توجیه گر گناه شود اما منزلتش را نیز نباید انکار کرد. تقییدها نیز بیانی در خصوص کمال اشک است نه طارد منزلت آن. سخن گفتن در خصوص کمال ضروری است اما رد منزلت به بهانهی کمال، خطاست. از همین منظر مناسک ستیزیِ شریعتی وار به بهانه ی معناگرایی نیز مسخره است. سخن از معنا ضروری است و نیز میتوان در جای خود روند برخی مناسک سازیها را مورد بررسی و حتی نقد قرار داد اما اینها هیچیک مجوزی برای مناسک ستیزی و فروکاستن هجرتهای گرانسنگی چون راهپیمایی اربعین نمیشود. برخی از این ستیزها ناشی از غلبه ی نگاه نخبگانی به یافتهایی مردمی است، غلبه ی نگاهی که از درک عظمتها ناتوان است. در مقابلِ نگاهی که قدر و شأنِ سامان یافتنِ حب و بغضها بر محور ولی خدا را فرومیکاهد، نگاه بزرگان درخور توجه است. علما حتی از #زیارت_عاشورا به عنوان برنامه ای برای سلوک یاد میکند و معتقد است میتوان بر محور عاشورا برنامه ای متفاوت از برنامه های سلوکِ رایجِ علمای اخلاق سامان داد. #محسن_حججی کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2