eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5.1هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
دعای سیدالساجدین (ع ) در طلب حوائج از خدا: 🔹تمَدَّحْتَ بِالْغَنَاءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ🔹 🔸خود را به بى نيازى از خلق ستودى و بدان سزاوارى🔸 Thou hast lauded Thyself for having no need for Thy creatures, and it suits Thee to have no need for them, 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
شرح (اللَّهُمَّ تَمَدَّحْتَ بِالْغَنَآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ ... ) @SAHIFE2.pdf
حجم: 477.4K
بند 11 تا 14 🔹 اللَّهُمَّ تمَدَّحْتَ بِالْغَنَاءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ .... 🔹 🔹 خدايا! وجودت را به بىنيازى از همه آفريده ها ستوده اى، و حضرتت به بى نيازى از آنها شايسته است. آفريده ها را به نيازمندى نسبت داده اى، و آنان هم بى چون و چرا نيازمند به تو هستند. پس كسى كه ترميم خلأ و شكاف زندگيش را از تو بخواهد، و تغيير تهيدستى و فقرش را از تو درخواست كند، محقّقاً حاجتش را از جايگاه اصلى اش خواسته و به دنبال مطلبش، از راه صحيح و درستش آمده، و كسى كه براى حاجتش به يكى از آفريده هاى تو رو كند، يا او را به جاى تو وسيله رسيدن به نيازش قرار دهد، محقّقاً خود را در معرض محروميت قرار داده، و سزاوار از دست رفتن احسان تو گشته است.🔸 🔹 حقيقت و 🔹 در برابر خداوند 🔹 در روايات 🔹 رجوع به خلق در وقت حاجت 🔹 حاجت و قضاى آن در قرآن 🔹 جود و در روايات 🔹 داستانى عجيب از و 🔹 توجه به در روايات 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
«11» تَمَدَّحْتَ بِالْغَنَآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ «12» وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ 🙏خداوندا تو وجودت را در کتاب نورانی ات قرآن کریم ، به و بى‏نيازى از همه آفريده‏ها ستوده‏اى، و واقعا که حضرتت به بى‏نيازى از آنها شايسته است و از طرفی آفريده‏ها را به و نيازمندى نسبت داده ‏اى، و حقیقتا هم که آنان بى‏ چون و چرا نيازمند به تو هستند. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ❇️ در اين جملات ملكوتى به دو موضوع مهم اشاره شده است: 1- غناى خالق و فقر مخلوق. ( فقرات 11 و 12 ) 2- بدى رجوع به خلق به وقت حاجت. ( فقرات 13 و 14 ) قسمت اوّل دعا ( و ) اشاره به آيه ‏اى است كه مى‏فرمايد: « يا ايُّهَا النّاسُ انْتُمُ الْفُقَراءُ الَى اللّهِ وَ اللّهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَميدُ» «فاطر 15» اى مردم! شماييد نيازمندان به خدا، و فقط خدا بى‏نياز و ستوده است. اين آيه شريفه بهترين آيينه براى ديدن خود و خدا، براى تماشاى خود كه فقر محضيم و از خود چيزى نداريم و تماشاى حضرت محبوب كه مستجمع جميع صفات كماليّه است. بهترين دارو براى علاج كبر و عجب و ريشه كن كردن منيّت و قوى‏ترين دوا براى معالجه تمام امراض روحى و روانى است. اگر انسان فقر مطلق خود و نيازمندى همه جانبه‏اش را درك كند و به غناى مطلق و بى نيازى حضرتش پى ببرد، از رذايل نجات پيدا كرده و به تمام حسنات آراسته مى‏شود. در مفهوم آيه شريفه چه حقيقت پرارزشى تذكّر داده شده كه موقعيّت ما را در عرصه عالم هستى در برابر هستى بخش روشن مى‏سازد و بسيارى از معماها را مى‏گشايد و به سؤالات زيادى پاسخ مى‏گويد. آرى، بى نياز حقيقى و قائم بالذّات در تمام عالم هستى يكى است و او خدا است، همه انسان‏ها و تمام موجودات سراپا نياز و فقر و وابسته به آن وجود مستقل هستند و اگر لحظه‏اى ارتباطشان قطع شود، هيچ و پوچ مى‏باشند. همان گونه كه او بى نياز مطلق است، انسان‏ها فقر مطلقند و همان گونه كه او قائم به ذات است همه مخلوقات قائم به او هستند، چرا كه او وجودى بى‏نهايت از هر نظر و واجب الوجود در ذات و صفات است. با اين حال او چه نيازى به عبادت ما دارد؟ نياز در پيشگاه او نيست، اين ما هستيم كه از طريق عبادت و اطاعت او، راه تكامل را مى‏پيماييم و به آن مبدأ بى پايان فيض در پرتو عبوديتش لحظه به لحظه نزديك‏تر مى‏شويم و از انوار ذات و صفاتش بهره مى‏گيريم. و در حقيقت آيه توضيحى است براى آيات قبل كه فرمود: ذلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ «فاطر 13» اين است خدا پروردگار شما، فرمانروايى، ويژه اوست. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏7، ص: 39 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ❇️ انسان‏ها نيازمند به او هستند و نه غير او، لذا هرگز نبايد سر تعظيم و تسليم بر آستان غير او بگذارند و رفع نيازمندى خود را از غير او بطلبند كه آنها نيز همه مانند خودش نيازمند و محتاجند، حتى بزرگداشت پيامبران الهى و پيشوايان حق به خاطر آن است كه فرستادگان و نمايندگان اويند نه اين كه از خود استقلال دارند. بنابراين او هم «غنىّ» و هم «حميد» است. يعنى در عين بى نيازى آن قدر بخشنده و مهربان است كه شايسته هرگونه حمد و سپاسگزارى است و درعين بخشندگى و بنده نوازى از همگان بى نياز مى‏باشد. توجه به اين واقعيّت دو اثر مثبت در انسان‏هاى مؤمن مى‏گذارد، از يك سو آنها را از مركب غرور و خودخواهى و طغيان پياده مى‏كند و به آنها هشدار مى‏دهد كه چيزى از خود ندارند كه به آن ببالند، هرچه هست امانت‏هاى پروردگار نزد آنهاست. و از سوى ديگر دست نياز به درگاه غير او دراز نكنند و طوق عبوديّت غير خدا را بر گردن ننهند، از رنگ همه تعلقات آزاد باشند تا همگان غلام همتشان گردند. مؤمنان با اين ديد و جهان بينى هر چه در عالم مى‏بينند از پرتو وجود او مى‏دانند و هرگز توجه به اسباب، آنها را از مسبّب الاسباب غافل نمى‏كند. تمام موجوداتى كه در اين جهان مى‏بينيم همه روزى معدوم بوده‏اند، سپس لباس وجود بر تن كرده‏اند و يا به تعبير دقيق‏تر روزى هيچ نبوده‏اند و سپس وجود شده‏اند، اين دليل بر آن است كه آنها «معلول» وجود ديگرى هستند و از خود هستى ندارند. و مى‏دانيم هر وجود معلولى وابسته و قائم به «علت» خويش و سراپا نياز و احتياج است و اگر آن علت نيز معلول علّت ديگرى باشد او هم به نوبه خود محتاج و نيازمند خواهد بود و اگر اين امر تا بى نهايت تسلسل پيدا كند، مجموعه‏اى از موجودات نيازمند و فقير خواهيم داشت، مسلّم است كه چنين مجموعه‏اى هرگز وجود نخواهد يافت، چرا كه بى نهايت نياز، نياز است و بى نهايت فقر، فقر، هرگز از بى نهايت صفر عددى به وجود نمى‏آيد و از بى نهايت وابسته استقلالى حاصل نمى‏شود. از اين جا نتيجه مى‏گيريم كه سرانجام بايد به وجودى برسيم كه قائم به ذات است و مستقل از تمام جهات و علت است و معلول نيست و او واجب الوجود است. اين سؤال پيش مى‏آيد كه چرا در اين آيه تنها سخن از انسان‏ها و نياز آنان به خدا است؟ در حالى كه فقر جنبه عمومى در عالم هستى است؟ پاسخ اين است كه اگر انسان كه گل سرسبد موجودات اين جهان است سراپا نياز به اوست، حال بقيه موجودات روشن است و به تعبير ديگر بقيّه نيز در علت فقر كه همان امكان وجود است با انسان شريكند. سخن از خصوص انسان به خاطر اين است كه هدف اين بوده كه انسان را از مركب غرور پياده سازد و به نيازش در همه حال و در همه چيز و در همه جا به خدا توجه دهد، همان توجّهى كه ريشه اصلى صفات فضيله وملكات اخلاقى است، همان توجهى كه رمز تواضع، ترك ظلم و ستم، ترك غرور و نخوت، ترك بخل و حرص و حسد است و انگيزه تواضع در برابر حق مى‏باشد. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏7، ص: 39 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🍀 اللهم ... تَمَدَّحْتَ بِالْغَنَآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ 🙏خداوندا تو در کتاب نورانی ات ، کریم ، توئى که‌ خود را‌ به‌ وصف ‌و‌ بى نیازى از‌ خلق توصیف کردى و خلق را‌ به‌ ‌و‌ حاجت نسبت دادى ‌و‌ حقیقتا خلق همه فقیر ‌و‌ محتاج تواند ونیازمند به‌ ذات بى نیاز تو‌!!! ‏🍀‏« و بى نياز حقيقى و قائم بالذّات در تمام عالم هستى يكى است و او خدا است، همه انسان‏ها و تمام موجودات سراپا نياز و فقر و وابسته به آن وجود مستقل هستند و اگر لحظه ‏اى ارتباطشان قطع شود، هيچ و پوچ مى‏باشند.» 👤استاد حسین ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
«11» تَمَدَّحْتَ بِالْغَنَآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ «12» وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ خداوندا تو وجودت را در کتاب نورانی ات قرآن کریم ، به بى‏نيازى از همه آفريده‏ها ستوده‏اى، و واقعا که حضرتت به بى‏نيازى از آنها شايسته است و از طرفی آفريده‏ها را به نيازمندى نسبت داده ‏اى، و حقیقتا هم که آنان بى‏ چون و چرا نيازمند به تو هستند. 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ❇️ سخن از خصوص انسان به خاطر اين است كه هدف اين بوده كه انسان را از مركب غرور پياده سازد و به نيازش در همه حال و در همه چيز و در همه جا به خدا توجه دهد، همان توجّهى كه ريشه اصلى صفات فضيله وملكات اخلاقى است، همان توجهى كه رمز تواضع، ترك ظلم و ستم، ترك ، غرور و نخوت، ترك بخل و حرص و حسد است و انگيزه تواضع در برابر حق مى‏باشد. توجه به اين آيه شريفه " يا ايُّهَا النّاسُ انْتُمُ الْفُقَراءُ الَى اللّهِ وَ اللّهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَميدُ " ، انسان را در همه امور و در تمام شؤون متوجّه حضرت حق مى‏كند و حداقل منفعتِ فهمِ عمق اين جملات نورانى، خروج از تاريكى كبر در برابر غنى مطلق و ورود به درياى نور فروتنى و تضرّع و زارى و توسّل و توكّل به حضرت بى نياز جلّ و علاست. آنان كه دچار گناه بسيار بزرگ و خودبينى هستند علّت حقيقى و فلسفه واقعى‏اش در وجودشان چيست؟ حس مى‏كنند در ابتداى امر معدوم نبوده و زمانى به صورت خاكى زير پاى گذشتگان نرم نشده‏اند؟ اول كارشان نطفه و در آخر جيفه بدبو و گنديده‏اى در خانه قبر نيستند؟ وجود و هستى آنان قائم به خود است، قدرت و ثروت وعلم و نيروهاى ديگر آنان بالاستقلال از آنهاست؟ از ازل بوده‏اند و تا ابد خواهند بود، محكوم قدرتى مافوق قدرت خود نيستند؟ موجودى ثابت و حاكم بر تمام حوادث و مشرف بر تمام حقايقند؟ نه اينطور نيست، انسان زمانى نبوده، به اراده قادرى حكيم از نيستى به هستى آمده، چند روزى در حالى كه در برابر تمام نظامات هستى محكوم است مهمان اين سيّاره خاكى است، سپس به علّت پيرى و هزار درد از اين خانه رخت بر مى‏بندد، جسمش به گور مى‏رود و روحش در برزخ در گرو اعمال و رفتار و اخلاقش خواهد رفت، چون اول و وسط و آخرش چنين است و بويى از استقلال و آزادى ندارد و اندك آزاديش براى اجراى اوامر و نواهى خدا و رسيدن به مقام قرب و وصال است، بر او تكبر نيامده و خودبينى و عجب پسنديده نيست. كبريايى حق وجود مقدسى است كه در تمام شؤون وجودى خود غنى مطلق و ذاتى قائم به ذات خود است، اين ضعيف ناتوان و اول نطفه و آخر جيفه و به تعبير قرآن كريم اين فقير و نيازمند و اين مسكين و محتاج و اين مستكين و ضعيف بايد با عبادت و اطاعت و بندگى و توكّل در حوزه هدايت و صراط مستقيم حركت كند، تا به سعادت دنيا و آخرت برسد و رضا و خشنودى حضرت حق را همراه با جنّت نعيم او در جهان آخرت و صبح قيامت به دست آورد. الَيْسَ فى جهنّم مَثْوىً لِلْمُتَكَبِّرينَ» «زمر 60» آيا در دوزخ جايگاهى براى متكبّران نيست؟ قيلَ ادْخُلُوا ابْوابَ جهنّم خالِدينَ فيها فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرينَ» «زمر 72» [به آنان‏] گويند: از درهاى دوزخ درآييد در حالى كه در آن جاودانه‏ايد؛ پس جايگاه متكبران چه بد جايگاهى است. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏7، ص: 42 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏 تمَدَّحْتَ بِالْغَنَآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ خداوندا تو در کتاب نورانی ات ، کریم ، حقیقتا خود را‌ به‌ وصف غنا ‌و‌ بى نیازى از‌ خلق توصیف کردى و خلق را‌ به‌ فقر ‌و‌ حاجت نسبت دادى ‌و‌ واقعا هم خلق همه فقیر ‌و‌ محتاج تواند ونیازمند به‌ ذات بى نیاز تو‌!!! ‏🍀‏« توجه به آيه شريفه " يا ايُّهَا النّاسُ انْتُمُ الْفُقَراءُ الَى اللّهِ وَ اللّهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَميدُ " ، انسان را در همه امور و در تمام شؤون متوجّه حضرت حق مى‏كند و حداقل منفعتِ فهمِ عمق اين جملات نورانى، خروج از تاريكى كبر در برابر غنى مطلق و ورود به درياى نور فروتنى و تضرّع و زارى و توسّل و توكّل به حضرت بى نياز جلّ و علاست.» 👤استاد حسین ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
«11» تَمَدَّحْتَ بِالْغَنَآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ «12» وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ خداوندا تو وجودت را در کتاب نورانی ات قرآن کریم ، به بى‏نيازى از همه آفريده‏ها ستوده‏اى، و واقعا که حضرتت به بى‏نيازى از آنها شايسته است و از طرفی آفريده‏ها را به نيازمندى نسبت داده ‏اى، و حقیقتا هم که آنان بى‏ چون و چرا نيازمند به تو هستند. 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ❇️ صفت بسيار زشتى است و متكبر در حقيقت كافر به حق و فاقد شخصيت و ارزش است. حضرت امير المؤمنين عليه السلام در خطبه قاصعه فرموده است: اوَّلُ مَنْ تَكَبَّرَ ابْليسُ، وَ انَّ الْمُتَكَبِّرَ مَلْعُونٌ غاصِبٌ حَقَّ اللّهِ. اول كسى كه نسبت به خواسته حق گردنكشى كرد ابليس بود، به حقيقت كه متكبّر در برابر حق ملعون و غصب كننده حق خداست. رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: يا اباذَرٍ اكْثَرُ مَنْ يَدْخُلُ النّارَ الْمُتَكَبِّرُونَ. اى ابوذر! بيشتر كسانى كه وارد جهنّم مى‏شوند و به عذاب ابدى خدا دچار مى‏گردند؛ متكبران هستند. حضرت صادق عليه السلام فرمود: وَ مَنْ ذَهَبَ يَرى‏ انَّ لَهُ عَلَى الْآخَرِ فَضْلًا فَهُوَ مِنَ الْمُستَكبرينَ. و آن كس كه خود را برتر از ديگران ببيند پس او از اهل كبر است. امام كاظم عليه السلام به هشام فرموده است: يا هِشامُ ايَّاكَ وَالْكِبْرَ؛ فَانَّهُ لايَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ كانَ فى قَلْبِهِ مِثْقالُ حَبَّةٍ مِنْ كِبْرٍ. اى هشام، از كبر و غرور بپرهيز؛ زيرا وارد بهشت نمى‏شود كسى كه در دلش به وزن ذره‏اى كبر باشد. حضرت سجّاد عليه السلام فرمود: عَجَباً لِلْمُتَكَبِّرِ الْفَخُورِ الَّذى‏ كانَ بِالْامْسِ نُطْفَةً وَ هُوَ غَدَاً جيفَةٌ. تعجّب است از متكبّر فخرفروشى كه ديروز نطفه نجس بدبو بوده و فرداى‏ روزگار جيفه‏اى گنديده در ميان گور است. امام صادق عليه السلام به يارانش سفارش فرمود: ايّاكُمْ وَ الْعَظَمَةَ وَ الْكِبْرِ، فَانَّ الْكِبْرَ رِداءُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ، فَمَنْ نازَعَ اللّهَ رِداءَهُ قَصَمَهُ اللّهُ وَ اذَلَّهُ يَوْمَ القِيامَةِ. از خود بزرگ بينى و كبر دورى جوييد، كبريايى مخصوص خداست، هر كسى در اين صفت خود را روبه‏روى حضرت حق قرار دهد، خداوند او را مى‏شكند و در قيامت ذليل و بيچاره وارد محشرش مى‏نمايد. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏7، ص: 42 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏 تمَدَّحْتَ بِالْغَنَآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ خداوندا تو در کتاب نورانی ات ، کریم ، حقیقتا خود را‌ به‌ وصف غنا ‌و‌ بى نیازى از‌ خلق توصیف کردى و خلق را‌ به‌ فقر ‌و‌ حاجت نسبت دادى ‌و‌ واقعا هم خلق همه فقیر ‌و‌ محتاج تواند ونیازمند به‌ ذات بى نیاز تو‌!!! ‏🍀‏« صفت بسيار زشتى است و متكبر در حقيقت كافر به حق و فاقد شخصيت و ارزش است. حضرت امير المؤمنين عليه السلام در خطبه فرموده است: اول كسى كه نسبت به خواسته حق گردنكشى كرد ابليس بود، به حقيقت كه متكبّر در برابر حق ملعون و غصب كننده حق خداست..» 👤استاد حسین ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2