#صحیفه_سجادیه #دعا_چهل_دو_18 دعای سیدالساجدین(ع) هنگام ختم قران: 🔹اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَبِيَّنَا - صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ - يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَقْرَبَ الْنَّبِيِّينَ مِنْكَ مَجْلِسا، وَ أَمْكَنَهُمْ مِنْكَ شَفَاعَةً، وَ أَجَلَّهُمْ عِنْدَكَ قَدْرا، وَ أَوْجَهَهُمْ عِنْدَكَ جَاها🔹 🔸خدايا! پيغمبر ما را (صلواتك عليه و على آله) در روز قيامت از همه پيغمبران به خود نزديك تر گردان و شفاعت او را بيش از آنان بپذير و رتبه او را افزون تر و آبروى او را بيشتر كن🔸 #چهل_دو #قرآن 🌸کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_چهل_دو_18 دعای سیدالساجدین(ع) " هنگام #ختم_قرآن " : 🔹اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَبِيَّنَا - صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ - يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَقْرَبَ الْنَّبِيِّينَ مِنْكَ مَجْلِسا، وَ أَمْكَنَهُمْ مِنْكَ شَفَاعَةً، وَ أَجَلَّهُمْ عِنْدَكَ قَدْرا، وَ أَوْجَهَهُمْ عِنْدَكَ جَاها🔹 🔸خدايا! پيغمبر ما را (صلواتك عليه و على آله) در روز قيامت از همه پيغمبران به خود نزديك تر گردان و شفاعت او را بيش از آنان بپذير و رتبه او را افزون تر و آبروى او را بيشتر كن🔸 #چهل_دو 🌸کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_18 قسمت 1 🔴 بخش پایانی این دعا، همچون #دعا_افتتاح و میانه ‌اش #صلوات است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ شَرِّفْ بُنْيَانَهُ وَ عَظِّمْ بُرْهَانَهُ وَ ثَقِّلْ مِيزَانَهُ وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ وَ قَرِّبْ وَسِيلَتَهُ وَ بَيِّضْ وَجْهَهُ وَ أَتِمَّ نُورَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ». فهرستی از آرزو‌ها و تقاضا‌های انسان مؤمن در پرتو قرآن عظیم قرار گرفته، برای کسی که واسطه‌ی این فیض اکبر است؛ یعنی شخص پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله). ما دست به دعا می‌بریم و در مقام سپاس و تشکر از خدا می‌خواهیم که به خاطر این فیض که به ما رسیده، به او بالاترین پاداش‌ها را کرامت کند. این روش، روش خوبی است و حاصل جمع آن همین ‌یک جمله است: «اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ». در ادب مع النبی، صلوات همان ادب جامع است. قبلاً در این مورد نکته‌هایی را خدمت دوستان بیان داشته‌ایم. حاصل رفت و برگشتی که در صلوات ایجاد می‌شود، نور و رحمت و برکت و عافیت و عزت و عظمت برای مؤمنی است که صلوات می‌فرستد. اگر کسی صلوات بفرستد، متناسب با سطح معرفتی خود چنین برداشتی خواهد داشت. اما آیا از رهگذر صلوات و دعای ما برای حضرت، چیزی به حضرت اضافه می‌شود؟ مثلاً شما اینجا می‌گویید: «وَ شَرِّفْ بُنْيَانَهُ»؛ ‌یعنی بنیان او را رفعت بده ‌یا ساختمانی که او ساخت و اسلامی که او به جامعه‌ی بشری تقدیم کرد ‌یا کرمی که او بنیان‌گذاری کرد، شرافت بده. ‌یا مثلاً در ادامه می‌گویید: «وَ عَظِّمْ بُرْهَانَهُ»‌؛ یعنی حجت او را عظیم ‌یا فراگیر و غالب کن تا دل‌ها و اندیشه‌ها را تسخیر کند که این خیلی درخواست عالی است. این‌همه براهین در مباحث خداشناسی و توحید و معادشناسی و امامت و ... از سوی پیامبر عظیم‌الشأن (صلی الله علیه و آله) ارائه شده است. حال شما تقاضا می‌کنید تا آن برهان، فراگیر شود.‌ یا مثلاً می‌گویید: «وَ ثَقِّلْ مِيزَانَهُ»؛ ‌یعنی مجموعه‌ی آثار و برکاتی را که از وجود مقدس او باقی مانده است، سنگین کن. البته در مورد این دعا احتمالاتی هست که ‌یکی آنکه‌ در مقایسه با اعمال دیگر انبیا، اعمال پیامبر را سنگین قرار بده.‌ یا مثلاً می‌گویید: «وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ» که همان «وَ اقبل شَفَاعَتَه» است؛ اما تأکید بیشتری در آن نهفته است. این هم به این معنا است که شفاعت حضرت در مورد سایر امت‌ها و امت اسلامی را بپذیر.‌ یا مثلاً می‌گویید: «وَ قَرِّبْ وَسِيلَتَهُ»؛ ‌یعنی وسیله‌ی او برای پیشبرد امور را نزدیک کن که مفهومی شبیه به مفهوم شفاعت است. «وَ بَيِّضْ وَجْهَهُ»؛ ‌یعنی چهره‌ی او را روشن قرار بده که این حکایت از آن است که آبرو و وجاهت او ‌یا دلبری و دلنوازی سیمای او را بیشتر قرار بده. «وَ أَتِمَّ نُورَهُ»؛ ‌یعنی نور او را تتمیم کن. «وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ»؛ ‌یعنی درجه‌ی او را نزد خودت رفیع قرار بده. تا اینجا ما درخواست‌هایی را مطرح کردیم. آیا این درخواست ما تأثیری دارد؟! درخواست‌های ما قطعاً و بدون تردید، عرض ادب به ساحت مقدس حضرت است و این ادب، به او می‌رسد. ما از ذات مقدس خدای متعال برای این بنده‌ی برگزیده این خواهش‌ها را داریم و این خیلی مؤدبانه و قرین با ادب است. قطعاً در محضر خدای متعال، چنین دعایی مستجاب است و دعای مستجاب حداقل عرضه‌کننده‌ی ادب ما به ساحت مقدس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و باعث شادمانی آن حضرت خواهد بود.‌ 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_18 قسمت 2 🔴 یک نکته‌ی دیگر هم قطعی است و آن اینکه حاصل این عرض ادب به ما برمی‌گردد و ما هم بهره‌مند می‌شویم.‌ یک نکته به عنوان محل کلام باقی می‌ماند و آن این است: آیا دعای ما سبب نورانی‌تر شدن پیامبر و افزایش رتبه و درجه‌ ‌یا پذیرش شفاعت ایشان می‌شود؟! مبنای این کمترین آن است که چنین تأثیری ندارد. برخی گفته‌اند تأثیر دارد و توضیحات شنیدنی هم دارند، اما بنده قانع نشدم. ما برای حرف خودمان مبنایی داریم و آن این است که فعلیت تامه در وجود مقدس آن حضرت وجود دارد و برهان او عظیم و شفاعت او مقبول است. این‌طور نیست که پذیرش شفاعت حضرت منوط به خواست ما باشد. حضرت بیاض الوجه است و درخشش و آبروی او مافوق همه است. اگر این‌طور به دعا‌ها نگاه کنید، تحصیل حاصل است. با همه‌ی توضیحات و توجیهاتی که دیگران دارند، من قانع نشدم. من بیان می‌دارم که این باب ادب است و کلمات ما باید آهنگ مؤدبانه داشته باشد و به ساحت خدای متعال تقدیم شود. مثلاً طلب مغفرت برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) خلاف ادب است. شما باید خواسته‌هایی را مطرح کنید که با ادب و تکریم و مقام منیع حضرت سازگار باشد. این ادب را اولیا به ما آموخته‌اند و ما طبق همان باید عمل کنیم. رضای خدا و رضای رسول در این خواهش مؤدبانه وجود دارد و نتیجه‌ی آن رضایت، به خود ما برمی‌گردد و باز ما از این رهگذر به خودمان رسیدگی می‌کنیم. من ‌یک وقت به برهان آن آقایان مقداری قانع شده و نقلی هم در جلسه کرده بودم، اما سخن فعلی‌ام، ناسخ آن نقل است. معتقدیم این‌گونه نیست که دعای ما چیزی به حضرت اضافه کند. احساس می‌کنم اگر این را بگوییم، مقام و شکوه حضرت را درک نکرده‌ایم. حال برمی‌گردیم و می‌گوییم: «وَ أحْيِنَا عَلَى سُنَّتِهِ»؛‌ زیست ما مطابق با سبک زندگی و سنت آن حضرت باشد. «وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِهِ»؛ طبق دین آن حضرت زندگی کنیم و موافق با دین آن حضرت دنیا را ترک کنیم. در مقام دعا تفصیل و تنوع تعبیر، مطلوب است؛ چراکه با معشوق سخن می‌گویید. لذا در ادامه می‌گوییم: «وَ خُذْ بِنَا مِنْهَاجَهُ»؛‌ خدا‌یا ما را بر این راه روشن بگیر. این به آن معنی است که ما را در این راه نگاه دار. «وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَهُ»؛‌ در این راه جلو رویم که راه بندگی تو و صراط مستقیم است. «وَ اجْعَلْنَا مِنْ أهْلِ طَاعَتِهِ»؛ ما جزء گروهی باشیم که در مقام طاعت از پیامبر و تبعیت از وجود مقدس او جدی و استوار هستند. «وَ حْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ»؛‌ ما در حلقه‌ی ‌یاران و اصحاب مورد پسند حضرت باشیم و با آنان محشور شویم. «وَ أوْرِدْنَا حَوْضَهُ»؛‌ ما را بر حوض او وارد کن. تعبیر حوض از آن تعابیر عالی است و محل وفاق فریقین است. طبق روایات اهل سنت و منابع ناب اهل بیت، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) صاحب حوض است. اما اینکه این حوض و این آب و این قدح و این جام و این ساقی چیست، بحث دیگری است که هوش از سر انسان می‌برد. آبشار لطف الهی از عرش به احترام این بنده‌ی برگزیده جاری می‌شود که اوج لطف خدای متعال است و در اختیار و در دسترس آن بزرگوار قرار می‌گیرد. نام آن حوض و نهر و آبشار، کوثر است. البته برخی از اهل دقت گفته‌اند پیامبر (صلی الله علیه و آله) دو حوض دارد که‌ یکی قبل مرصاد و صراط است و دیگری در بهشت است. خواسته‌اند بین روایات موجود در این زمینه جمع کنند. حوض مشهور به حوض کوثر، همان حوض بهشتی است. ما اینجا می‌گوییم ما را بر آن حوض وارد کن و «وَ اسْقِنَا بِكَأْسِهِ»؛ ما از جام مخصوص او بنوشیم. این حوض، حوض ولایت الهیه است و آنجا صاحب منصب، علی ابن ابیطالب (علیه السلام) است. اگر کسی از قدح ولایت علی (علیه السلام) در این عالم نوشید، ان‌شاءالله از دست خود حضرت از حوض کوثر خواهد نوشید. 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه #دعا_چهل_دو_17 #دعا_چهل_دو_18 #دعا_چهل_دو_19 #دعا_چهل_دو_20 👌 قسمت 21 👤 استاد #اعوانی دعا #چهل_دو #پیامبر اکرم صل الله علبه و آل و سلم https://eitaa.com/sahife2/37461 https://eitaa.com/sahife2/37527 https://eitaa.com/sahife2/11012 https://eitaa.com/sahife2/11013 🖋کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2