eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
«1» وَ بَلِّغْ بِإِيمَانِي أَكْمَلَ الْإِيمَانِ‏ خدايا! مرا به رسان. ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ✳️ حقيقتى است كه بر اثر و تفكّر در نظام آفرينش، و دقّت در خلقت خويشتن، و مطالعه در معارف الهيّه، به خصوص آيات قرآن مجيد، و كلمات نورانى انبيا و ائمه عليهم السلام، و توجه به دعاها، مخصوصاً دعاى كميل، جوشن كبير، عرفه حضرت سيد الشهدا به دست مى‏آيد. البته مايه و سرمايه اوليه ايمان، از جانب حضرت دوست با خمير وجود انسان عجين شده، و اين واقعيت عرشى و لطيفه ملكوتى به صورت دانه يا غنچه در باطن آدمى قرار دارد، انديشه و تفكّر در نظام خلقت، و مطالعه در آفرينش خويشتن، و شنيدن معارف قرآن و دقّت در سخنان اولياى الهى، اين دانه را تبديل به شجره طيبه، و اين شكوفه را همچون گل صبح بهار باز مى‏كند. انسان با چنين راه و روشى، به اين حقيقت مى‏رسد كه هستى صاحبى دارد، خدا نام. انديشه و فكر، و توجّه به قرآن، و شنيدن آثار نبوت و ولايت، درى از نورانيّت، براى تماشاى قدرت و حكمت و دانش بى‏نهايت به روى انسان باز مى‏كند، و احساس انسان را نسبت به صاحب آفرينش زنده مى‏نمايد. مگر مى‏شود، انسان نسبت به موجودات هستى، عقل خود را به كار بگيرد، و كلمات شيرين و مستدل و برهانى اولياى حق را بشنود، و در آيات قرآن كريم دقّت‏ نمايد، ولى به حقيقت و جان هستى، و خلاصه به وجود مقدّس خالق اين همه موجودات گوناگون، و اين نظام اعجاب‏انگيز متوجه نشود؟! انسان وقتى به اين معنى رسيد، و اين نور پاك، و منبع خير را در وجود خود احساس كرد، به اين حقيقت هم متوجه مى‏شود كه جناب او از پديد آوردن اين همه موجود و به خصوص آفرينش انسان، هدفى مقدس و مبارك دارد. به دنبال تجلّى اين حقيقت است كه در مقام جستجو قرار مى‏گيرد، و بالاخره از باب عاقبت جوينده يابنده است، با كمك حضرت حق براى فهم وظايف و مسؤوليت‏هايش كه با اجراى آنها به هدف خلقت خود مى‏رسد، هدايت مى‏شود، و بين او و پيامبران الهى و امامان بزرگوار دوستى و رفاقت و محبت برقرار شده، و به مسئوليت‏هايش كه در كتاب آسمانى و سخنان انبيا و اوليا تجلّى دارد آشنا مى‏شود، و به اين معنى واقف مى‏گردد كه دنيا خانه عمل و كار و آخرت مركز حيات ابدى و برداشت محصولى است كه در دنيا دانه آن را كاشته است. با چنين سيرى و سفرى كه عقل و فطرت و وجدان و نظام هستى، و فرمايش‏هاى پاك انبياء انسان را بدرقه مى‏كنند موضوعات مربوط به ايمان و حقايق شيرين مربوط به عقد قلبى و خلاصه آنچه را كه انسان براى تأمين سعادت ابدى و سلامت سرمدى لازم دارد، و از آن به عنوان متعلّقات ايمان ياد مى‏شود به دست مى‏آيد، و آن بر اساس آيات قرآن مجيد عبارت است از: خدا، قيامت، ملائكه، قرآن، انبياء. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 198 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ✳️ توجّه واقعى و رابطه حقيقى با اين پنج حقيقت، و عشق به اين پنج واقعيّت، بنا بر گفته خود حضرت حق در قرآن كريم عبارت است از ايمان، و دارنده آن معنون به عنوان مؤمن است: لَيْسَ الْبِرَّ انْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَلكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ‏ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ» «بقره 177» نيكى اين نيست كه روى خود را به سوى مشرق و مغرب كنيد، بلكه نيكى [واقعى و كامل كه شايسته است در همه امور شما ملاك و ميزان قرار گيرد، منش و رفتار و حركات‏] كسانى است كه به خدا و روز قيامت و فرشتگان و كتاب آسمانى و پيامبران ايمان آورده‏اند. اكنون بياييد براى يافتن اين واقعيت‏ها، آنطورى كه هست با كمك عقل و فطرت و انديشه در حقايق همراه با توجه به آيات كتاب الهى كه سند تمام واقعيت‏ها و حقايق هستى است اين سير و سفر را شروع كنيم، تا مزّه ايمان، و مزّه درك و فهم هدف حق را از به وجود آوردن انسان و شناخت وظايف و مسئوليت‏هاى نهاده شده بر عهده خويش را بچشيم. انَّ فِى خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ الْفُلْكِ الَّتى تَجْرى‏ فِى الْبَحْرِ بِما يَنْفَعُ النّاسَ وَ ما انْزَلَ اللّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ ماءٍ فَاحْيا بِهِ الْارْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَبَثَّ فِيها مِنْ كُلِّ دابَّةٍ وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ و السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْارضِ لَآياتٍ لِقَومٍ يَعْقِلُونَ» «بقره 164» بى‏ترديد در آفرينش آسمان‏ها و زمين و رفت و آمد شب و روز و كشتى‏هايى كه در درياها [با جابه‏جا كردن مسافر و كالا] به سود مردم روانند و بارانى كه خدا از آسمان نازل كرده و به وسيله آن زمين را پس از مردگى‏اش زنده ساخته و در آن از هر نوع جنبنده‏اى پراكنده كرده و گرداندن بادها و ابرِ مسخّر ميان آسمان و زمين، نشانه‏هايى است [از توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] براى گروهى كه مى‏انديشند. دل گفت مرا علم لدنى هوس است تعليم كن اگر تو را دسترس است‏ گفتم كه الف گفت دگر هيچ مگوى در خانه اگر كس است يك حرف بس است‏ (سعدى) براى كسى كه دنبال حقيقت است، و عاشق سعادت ابدى، و به راستى مى‏خواهد قلبش به نور ايمان روشن شود، و به وظايف و مسؤوليت‏هايش گردن نهد، از هر بابى يك واقعيت، و از هر گلستانى يك گل بيشتر لازم نيست. اگر كسى در واقعيت‏هاى روشنى كه در آيه بالا ذكر شده: آفرينش آسمان‏ها و زمين، رفت و آمد شب و روز، حركت كشتى بر روى آب به نفع انسان، بارش باران، زنده شدن زمين مرده، پخش شدن اين همه موجودات زنده گوناگون، وزش باد، ابر مسخّر بين آسمان و زمين، تفكّر و كند، و تعقّل و دقت نمايد، بدون ترديد آن نور مطلق، و آن هستى بى‏نهايت در بى‏نهايت و آن علم و حكمت و رحمت را در ذات قلب خود حس خواهد كرد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 200 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
3 ✳️ پس از انديشه در واقعيّت‏هاى هستى نوبت به در خلقت خويش مى‏رسد: وَ فِى انْفُسِكُمْ افَلا تُبْصِرُونَ» «ذاریات 21» و [نيز] در وجود شما [نشانه‏هايى است‏] آيا نمى‏بينيد؟ داستان خلقت انسان، داستان اعجاب‏انگيز و شگفت‏آورى است. مواد غذايى بعد از عبور از هزاران راه، در صلب پدر تبديل به اسپرم مى‏شود، در رحم مادر با اوول هم آغوش مى‏گردد، پس از مدتى گوشت و استخوان و خون به وجود مى‏آيد، آنگاه در آن تاريك خانه رحم شكل مى‏گيرد، و دهان و زبان و حلق و بينى و گوش و چشم و مغز و پوست و مو و رنگ و انگشت و آنچه كه فعلًا دارد پيدا مى‏كند و به صورت موجودى آراسته، و در چهارچوب احسن تقويمى با لطف و عنايت صاحب خلقت قدم به دنيا مى‏گذارد، و براى مدتى مديد بر سر سفره احسان الهى قرار مى‏گيرد تا به نقطه شكوفائى بلوغ و تحقق تكليف و مسؤوليت برسد، زمانى كه به شدت نيازمند آشنائى با انبياى حق و اولياى الهى است. كانَ النَّاسُ امَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ انْزَلَ مَعَهُمُ الكِتابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النّاسِ فيما اخْتَلَفُوا فيهِ» «بقره 213» مردم [در ابتداى تشكيل اجتماع‏] گروهى واحد و يك دست بودند [و اختلاف و تضادى در امور زندگى نداشتند]، پس [از پديد آمدن اختلاف و تضاد] خدا پيامبرانى را مژده دهنده و بيم رسان برانگيخت، و با آنان به درستى و راستى كتاب را نازل كرد، تا ميان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند، داورى كند. با انبياى خود به حق و راستى كتاب فرستاد، تا در موارد نزاع و اختلاف، فقط و فقط دين خدا به عدالت حكمفرما باشد. آرى، انبياء با ابلاغ وحى به وسيله فرشته حق مبعوث به رسالت شدند، و به همراه خود كتاب و دستور آوردند، تا مردم به وظايف و مسئوليت‏هاى خود آشنا شوند، و به خوبى‏ها رو آورده، از بدى‏ها رو بگردانند، و در موارد نزاع و اختلاف داورى حق را در بين خود بپذيرند. از آيات گذشته مسئله خدا، قيامت، فرشتگان، كتاب، نبوت معلوم شد. اين پنج‏ حقيقت از متعلّقات ايمان است، و قرآن مجيد باور كننده آن را مؤمن مى‏نامد. مؤمن انسانى است كه به حقايق و واقعيت‏هاى غيبى و شهودى ايمان دارد، و بر اساس ايمان خود، به خواسته‏هاى خدا و انبيا و امامان و قرآن مجيد تسليم است، و از اجراى برنامه‏هاى الهى در تمام زمينه‏هاى زندگى تحت هيچ شرايطى روى گردان نيست. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 201 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
4 ✳️ انسان وقتى با انديشه و تفكّر در موجودات خلقت و نظام متقن آنها، و شناخت دقيق كارگاه هستى خود، واقف به اين حقيقت گشت كه هستى را صاحبى باشد خدا نام، لازم و واجب است، براى درك و شناخت صفات حضرت او از طريق تعليم تربيت شدگان خودِ او يعنى انبيا و امامان اقدام كند. صفات حضرت محبوب بر اساس آيات كتاب الهى در دعاهايى كه از انبيا و ائمه رسيده منعكس است. اللَّهُمَّ انّى اسْئَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتى وَسِعَتْ كُلَّ شَىْ‏ءٍ، وَ بِقُوَّتِكَ الَّتى قَهَرْتَ بِها كُلَّ شَىْ‏ءٍ، وَ خَضَعَ لَها كُلُّ شَىْ‏ءٍ وَ ذَلَّ لَها كُلُّ شَىْ‏ءٍ وَ بِجَبَرُوتِكَ الَّتى غَلَبْتَ بِها كُلَّ شَىْ‏ءٍ، وَبِعِزَّتِكَ الَّتى لايَقُومُ لَها شَىْ‏ءٌ، وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتى مَلَأَتْ كُلَّ شَى‏ءٍ وَ بِسُلطانِكَ الَّذى عَلا كُلَّ شَى‏ءٍ وَ بِوَجْهِكَ البَاقى بَعْدَ فَناءِ كُلِّ شَىْ‏ءٍ، وَبِاسْمائِكَ الَّتى غَلَبَتْ ارْكانَ كُلِّ شَىْ‏ءٍ وَ بِعِلْمِكَ الَّذى‏ احاطَ بِكُلِّ شَىْ‏ءٍ، وَبِنُورِ وَجْهِكَ الَّذى اضاءَ لَهُ كُلُّ شَىْ‏ءٍ، يا نُورُ يا قُدُّوسُ، يا اوَّلَ الْاوَّلينَ، وَيا آخِرَ الْآخِرينَ. الهى من از تو خواهانم به رحمت تو كه فرا گرفته هر چيز را، و به نيرويت كه زير فرمان گرفتى به آن تمام اشيا را، و به جبروتت كه چيره شده به آن بر همه چيز، و به عزّت تو كه دست نيندازد بر آن چيزى، و به بزرگيت كه پر كرده هر چيزى را، و به تسلطّ تو كه اشراف بر هر چيز دارد، و به وجهت كه پس از فناى هر چيز ماندنى است، و به نام‏هاى تو كه پر كرده است اركان هر چيز را، و به علم و دانشت كه فرا گرفته هر چيز را، و به تابش ظهورت كه روشن است در پرتو آن هر چيزى، اى نور، اى قدوس، اى آغاز و ابتداى اوّلين و اى پايان‏ آخرين. اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطانُكَ، وَ عَلا مَكانُكَ، وَ خَفِىَ مَكْرُكَ، وَظَهَرَ امْرُكَ، وَ غَلَبَ قَهْرُكَ، وَ جَرَتْ قُدْرَتُكَ. «1» الهى بزرگ است سلطنت تو، و برتر است مكان تو، و نهان است مكر تو، و آشكار است امر تو، و چيره است قهر تو، و نافذ است قدرت تو. هَيْهاتَ انْتَ اكْرَمُ مِنْ انْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيْتَهُ، اوْ تُبَعِّدَ مَنْ ادْنَيْتَهُ، اوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَيْتَهُ، اوْ تُسَلِّمَ الَى الْبَلاءِ مَنْ كَفَيْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ. بسيار دور است، تو كريم‏تر از آنى كه پرورده‏ات را ضايع كنى يا از نظر دوردارى كشيده به سوى خود را، يا آواره سازى مأوا داده‏ات را، يا به بلا بسپارى آن را كه سرپرستى نموده‏اى. يا ذَا المُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ، يا ذَا الْعِزَّةِ وَ الْجَبَروتِ، يا مَلِكُ يا قُدُّوسُ، يا سَلامُ يا مُؤْمِنُ يا مُهَيْمِنُ، يا عَزيزُ يا جَبّارُ يا مُتَكَبِّرُ، يا خالِقُ يا بارِئُ يا مُصَوِّرُ، يا مُفيدُ يا مُدَبِّرُ يا شَديدُ، يا مُبْدِئُ يا مُعيدُ يا مُبيدُ، يا وَدُودُ يا مَحْمُودُ يا مَعْبُودُ، يا بَعيدُ يا قَريبُ، يا مُجيبُ يا رَقيبُ يا حَسيبُ، يا بَديعُ يا رَفيعُ، يا مَنيعُ يا سَميعُ، يا عَليمُ، يا حَليمُ يا كَريمُ، يا حَكيمُ يا قَديمُ، يا عَلِىُّ يا عَظيمُ، يا حَنّانُ، يا دَيّانُ يا مُسْتَعانُ، يا جَليلُ يا جَميلُ، يا وَكيلُ يا كَفيلُ، يا مُقيلُ يا مُنيلُ، يا نَبيلُ يا دَليلُ، يا هادى‏ يا بادئ، يا اوَّلُ يا آخِرُ، يا ظاهِرُ يا باطِنُ، يا قائِمُ يا دائِمُ، ياعالِمُ يا حاكِمُ، يا قاضى‏ يا عادِلُ، يا فاصِلُ، يا واصِلُ، يا طاهِرُ يا مُطَهِّرُ، يا قادِرُ يا مُقْتَدِرُ، يا كَبيرُ يا مُتَكَبِّرُ، يا واحِدُ يا احَدُ يا صَمَدُ. اى صاحب ملك و ملكوت، اى دارنده عزت و جبروت، اى ملك، اى قدوس، اى سلام، اى مؤمن، اى مهيمن، اى عزيز، اى جبّار، اى باعظمت، اى آفريننده، اى پديدآورنده، اى صورت آفرين، اى سود بخشنده، اى نظم دهنده عالم، اى محكم كار، اى مبدء ايجاد، اى مرجع خلق، اى مهلك ستمكاران، اى دوست خوبان، اى ستوده صفات، اى معبود خلق، اى دور از دسترس اوهام، اى نزديك به همه، اى اجابت كننده، اى نگهبان، اى حسابگر، اى تازه آور، اى بلند مرتبه، اى بلند مقام، اى شنوا، اى دانا، اى بردبار، اى كريم، اى حكيم، اى بلند مقام، اى بزرگ مرتبه، اى دوست بندگان، اى نعمت بخش به خلق، اى جزا دهنده، اى يارى كننده، اى با جلالت، اى با حسن و جمال، اى كارگزار، اى كفايت كننده، اى بخشنده لغزش‏ها، اى رساننده نعمت، اى ذات با عظمت، اى رهنما، اى ابتداى هر چيز، اى اول، اى آخر، اى ظاهر، اى باطن، اى استوار، اى ابدى، اى دانا، اى حكمفرما، اى داور خلق، اى با عدل و داد، اى جدا از همه، اى پيوسته با همه، اى ذات پاك، اى پاك كننده، اى توانا، اى با اقتدار، اى بزرگ، اى باعظمت، اى يگانه، اى يكتا، اى بى نياز. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 204 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ‏ 1 ✳️ اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: قالَ لى رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: يا عَلِىُّ اكْتُبْ، فَقُلْتُ: ما اكْتُبُ؟ فَقالَ: اكْتُبْ: بِسْمِ اللّهِ الرِّحمنِ الرِّحيمِ، الْايمانُ ما وَقَرَ فِى الْقُلُوبِ، وَ صَدَّقَتْهُ الْأَعْمالُ. رسول خدا صلى الله عليه و آله به من فرمود: بنويس، عرضه داشتم: چه بنويسم؟ فرمود: بنويس، به نام خداوند بخشنده مهربان، حقيقتى است كه استوار در دل‏هاست، و انجام دستورهاى الهى آن را تصديق مى‏كند. حضرت باقر عليه السلام فرمود: الْايمانُ اقْرارٌ وَ عَمَلٌ. ايمان اقرار و انجام فرمان‏هاى الهى است. ابوبصير مى‏گويد: سَألْتُ ابا عَبْدِاللّهِ عليه السلام مَا الْايمانِ؟ ... فَقالَ: الْايمانُ بِاللّهِ وَ انْ لاتَعْصِىَ اللَّهَ. از حضرت صادق عليه السلام درباره ايمان پرسيدم. فرمود: ايمان به خدا آن است كه او را معصيت نكنى. و نيز حضرت صادق عليه السلام فرمود: مَنْ عَمِلَ بِما امَرَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ فَهُوَ مُؤْمِنٌ. كسى كه اوامر حضرت حق را اجرا كند با ايمان است. امام على عليه السلام فرمود: الْايمانُ شَجَرَةٌ، اصْلُهَا الْيَقينُ، وَ فَرْعُهَا التُّقى، وَ نُورُهَا الْحَياءُ، وَ ثَمَرُهَا السَّخاءُ ايمان درخت است، ريشه آن يقين، و شاخه‏اش تقوى، و نورش حيا، و ميوه‏اش سخاوت است. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: الْايمانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ، و اقْرارٌ بِاللِّسانِ، وَ عَمَلٌ بِالْارْكانِ. ايمان، شناخت به قلب، و گفتار به زبان و عمل به اعضا و جوارح است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 206 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ‏ 2 1 ✳️ ‏ را درجاتى است، و همچون ساير واقعيت‏ها مراتبى، حضرت سجّاد عليه السلام از حضرت حق تعالى درخواست مى‏كند: الهى ايمان را به كامل‏ترين ايمان برسان. كمال ايمان با يك سلسله برنامه‏هاى مثبت و ملكوتى قابل تحصيل است: حضرت باقر عليه السلام فرمود: ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ اسْتَكْمَلَ الْايمانَ بِاللَّه ...: مَنْ اذا رَضِىَ لَمْ يُدْخِلْهُ رِضاهُ فِى الْباطِلِ، وَ اذا غَضِبَ لَمْ يُخْرِجْهُ غَضَبُهُ مِنَ الْحَقِّ، وَ مَنْ اذا قَدَرَ لَمْ‏يَتَنَاوَلْ ما لَيْسَ لَهُ. سه چيز است در هر كس باشد ايمان به خدا را كامل كرده است: چون به برنامه‏اى راضى و خشنود شد، رضاى او، وى را وارد باطل نكند، و چون خشمگين گشت، غضب و خشمش او را از حق منحرف ننمايد، و زمانى كه قدرت يافت، به چيزى كه براى او نيست دست نگشايد. رسول خدا صلى الله عليه و آله در وصيتى به امام على عليه السلام فرمود: يا علِىُّ سَبْعَةٌ مَنْ كُنَّ فيهِ فَقَدِ اسْتَكْمَلَ حَقيقَةَ الْايمانِ، وَ ابْوابُ الْجَنَّةِ مُفَتَّحَةٌ لَهُ: مَنْ اسْبَغَ وُضُوءَهُ، وَ احْسَنَ صَلاتَهُ، وَ ادّى‏ زَكاةَ مالِهِ، وَكَفَ‏ غَضَبَهُ، وَ سَجَنَ لِسانَهُ، وَاسْتَغْفَرَ لِذَنْبِهِ، وَ ادَّى النَّصيحَةَ لِاهْلِ بَيْتِ نَبِيِّهِ. اى على هفت خصلت است در هر كس باشد حقيقت ايمان خود را كامل كرده است، و درهاى بهشت به رويش باز شده است آن كه وضويش را كامل كند، و نمازش را نيكو بجاى آرد، و زكات مالش را بپردازد، و خشمش را نگاه دارد، و زبانش را از كلام حرام حبس نمايد، و از گناهش استغفار كند، و نسبت به اهل بيت پيامبرش خير خواه باشد. و نيز رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: ثَلاثَةٌ مَنْ كُنَّ فيهِ يَسْتَكْمِلُ الْايمانَ: رَجُلٌ لايَخافُ فِى اللّهِ لَوْمَةَ لائِمٍ، وَلايُرائى بِشَى‏ءٍ مِنْ عَمَلِهِ، وَ اذا عُرِضَ عَلَيْهِ امْرانِ احَدُهُما لِلدُّنْيا وَ الْآخَرُ لِلْآخِرَةُ اخْتارَ امْرَ الْآخِرَةِ عَلَى الدُّنيا. سه چيز است در هر كس باشد ايمان را كامل كرده است: در راه خدا از سرزنش سرزنش كنندگان باك نداشته باشد، و به چيزى از عملش ريا نكند، و چون برنامه‏اى برايش پيش آمد يكى در جهت دنيا، يكى در جهت آخرت، آن كه در جهت آخرت است انتخاب نمايد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 208 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ‏ 2 2 ✳️ امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد: ارْبَعٌ مَنْ كُنَّ فيهِ كَمُلَ اسْلامُهُ وَ مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ وَ لَقِىَ رَبَّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ عَنْهُ راضٍ: مَنْ وَفى لِلّهِ عَزَّوَجَلَّ بِما يَجْعَلُ عَلى نَفْسِهِ لِلنّاسِ، وَ صَدَقَ لِسانُهُ مَعَ النّاسِ، وَاسْتَحْيى‏ مِنْ كُلِّ قَبيحٍ عِنْدَ اللَّهِ و عِنْدَ النَّاسِ، وَ حَسُنَ‏ خُلْقُهُ مَعَ اهْلِهِ. چهار چيز است در هر كس باشد اسلامش كامل، و گناهانش از او دور مى‏شود: به آنچه كه به نفع مردم بر عهده گرفته براى خدا وفا كند، زبانش با مردم به راستى و درستى باشد، از هر عملى كه نزد خدا و مردم زشت است حيا كند، و با اهلش خوشرفتار و خوش خلق باشد. عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه و آله فِى جَوابِ رَجُلٍ سَأَلَهُ فَقالَ: احِبُّ انْ يَكْمُلَ ايمانى، قالَ: حَسِّنْ خُلْقَكَ يَكْمُلْ ايمانُكَ. رسول خدا صلى الله عليه و آله در جواب مردى كه به محضرش عرضه داشت، دوست دارم ايمانم كامل شود فرمود: اخلاقت را نيكو كن، ايمانت كامل مى‏شود. و نيز آن حضرت فرمود: اكْمَلُكُمْ ايماناً احْسَنُكُمْ خُلْقاً. كامل‏ترين شما از جهت ايمان، نيكو خلق‏ترين شماست. از امام على عليه السلام روايت شده: ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ كَمُلَ ايمانُهُ: الْعَقْلُ، وَ الْحِلْمُ، وَالْعِلْمُ. سه چيز در هر كس باشد ايمانش كامل شده: عقل، بردبارى، دانش. حضرت صادق عليه السلام فرمود: لايَسْتَكْمِلُ عَبْدٌ حَقيقَةَ الْايمانِ حَتّى تَكُونَ فيهِ خِصالٌ ثَلاثٌ: الْفِقْهُ فِى الدِّينِ، وَ حُسْنُ التَّقْدير فِى الْمَعيشَةِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى الرَّزايا. حقيقت ايمان عبد كامل نمى‏شود مگر به سه چيز: فهم در دين، حسن اندازه در معيشت، بردبارى و صبر در مصايب. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 208 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ‏ 2 3 ✳️ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: لايَسْتَكْمِلُ الْعَبْدُ الْايمانَ حَتّى يَكُونَ فيهِ ثَلاثُ خِصالٍ: الْانْفاقُ فِى الْاقْتارِ، وَ الْانْصافُ مِنْ نَفْسِهِ، وَ بَذْلُ السَّلامِ. عبد، ايمان را جز به سه برنامه كامل نمى‏كند: انفاق در سختى، و انصاف از جانب خود نسبت به مردم، و بذل سلام. امام على عليه السلام مى‏فرمايد: لايَسْتَكْمِلُ عَبْدٌ الْايمانَ حَتّى يُحِبَّ لِاخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ، وَ حَتّى يَخافَ اللّهَ فى مُزاحِهِ وَجِدِّهِ. عبد، ايمان را كامل نمى‏كند مگر به دوست داشتن براى برادرش به مثل آنچه براى خود دوست دارد، و ترسيدن از حق در شوخى و جدّى. و نيز حضرت فرمود: لَنْ يَسْتَكْمِلَ الْعَبْدُ حَقيقَةَ الْإيمانِ حَتّى يُؤْثِرَ دينَهُ عَلى شَهْوَتِهِ، وَلَنْ يَهْلِكَ حَتّى يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلى دينِهِ. عبد، هرگز حقيقت ايمان را كامل نمى‏كند مگر اين كه دينش را بر شهوتش‏ مقدم بدارد، و هرگز به هلاكت نمى‏رسد مگر اين كه شهوتش را بر دين مقدم كند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 208 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ‏ 2 4 1 ✳️ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: لايُكْمِلُ الْمُؤْمِنُ إيمانَهُ حَتّى يَحْتَوِىَ عَلى مِأَةٍ وَ ثَلاثِ خِصالٍ .... مؤمن ايمانش را كامل نمى‏نمايد، مگر اين كه داراى صد و سه خصلت شود. امير المؤمنين عليه السلام عرضه داشت: يا رسول اللَّه! صد و سه خصلت كدام است؟ حضرت فرمود: از صفات مؤمن اين است كه داراى جولان فكرى است، آوازه‏اش بلند است، دانشش زياد و بردباريش عظيم است، نزاع و دعوايش نيكو، و نسبت به رجوع كنندگانش كريم، و دارنده وسعت صدر، و در درون خويش از تمام مردم بيشتر احساس ذلّت مى‏كند. خنده‏اش تبسم، اجتماعش آموزش، يادآور حقايق به غافل و معلّم مردم جاهل است. آزار نمى‏دهد آن را كه آزارش داده، ديدارش شيرين، عبادتش فراوان، وقارش نيكو، معاشرتش نرم، سكوتش طولانى، در برابر جهل جاهلان حليم، بر بدى ديگران صبور، و احترام كننده به بزرگتر، و رحم كننده بر كوچك‏تر است. بر امانات امين، از خيانات بعيد، انيسش تقوا، پيمانش حيا، احتياطش زياد، لغزشش كم، حركاتش ادب، كلامش تعجب آور، و اهل گذشت از لغزش و خطا است. دنبال عيب جويى نيست، با شخصيّت، بسيار صابر، نسبت به قضاى الهى راضى، و در برابر تمام نعمت‏هاى حق شاكر است. كم حرف، راستگو، نيكوكار، مصون از شيطان، بردبار، رفيق، با عفّت، و بزرگوار است. لعنت كننده و دروغگو و اهل غيبت، و اهل ناسزاگوئى و حسد و بخل نيست. سرحال و خنده رو، خوشحال و خوشرو است، و از حساسيت و جستجوگرى نسبت به آنچه نبايد جستجو كرد دور است. هميشه دنبال امور بلند مرتبه، و بهترين و قوى‏ترين اخلاق مى‏باشد، و مشمول حفظ حق و مؤيّد به توفيق الهى است. در نرمى صاحب قدرت و در يقين صاحب عزم است، از تجاوز به دشمن دور، و از گناه به خاطر رفيق بعيد است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 208 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ‏ 2 4 2 ✳️ در شدايد صبور، و از جور و تعدى بركنار، و از افتادن در شهوات خسارت بار سالم است. شعارش فقر، لباسش صبر، خرجش كم، كمكش بسيار، روزه‏اش زياد، قيامش طولانى، و خوابش اندك است. قلبش خانه تقوا، دانشش پاكيزه، و به وقت قدرت اهلِ گذشت، و نسبت به وعده وفادار، و به روزه راغب و به وقت نماز در ترس و لرز است. عملش را چنان نيكو انجام مى‏دهد كه گوئى كارفرما بالاى سرش ايستاده، چشم پوش از حرام، اهل سخاوت، و قبول كننده سائل، و پاك از بخل، و رساننده به برادران دينى، و دنبال كننده احسان است. كلامش را با حق وزن مى‏كند، و زبانش را از بيهوده گوئى مى‏بندد، و در خشمش غرق نمى‏شود، و در محبتش هلاك نمى‏گردد، و باطل را از دوستش نمى‏پذيرد، و حق را از دشمنش رد نمى‏كند، و نمى‏آموزد مگر براى دانستن، و دانا نمى‏شود مگر براى عمل. كينه‏اش كم، شكرش زياد، به وقت روز دنبال معيشت، و به وقت شب در حال‏ گريه بر گناهان است. اگر با اهل دنيا حركت كند از همه آنان زرنگ‏تر، و اگر با آخرتيان به حركت آيد از همه آنان پارساتر است. در كسب و كار رضايت به شبهه نمى‏دهد، و در دينش دنبال اعمال سبك نيست، در لغزش برادر دينى‏اش اهل عاطفه، و مراعات كننده دوستى قديم است. اين است آن حقايق ملكوتى، و واقعيت‏هاى الهى كه وقتى با توفيق حضرت ربّ العزه، در وجود انسان مؤمن محقّق شود ايمانش را به كمال و باطنش را به جمال مى‏رساند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 208 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2