👈 #خلیفه_و_اعرابی 10 ❇️ گفت زن یک آفتابی تافتست عالمی زو روشنایی یافتست نایب رحمان خلیفهٔ کردگار شهر بغدادست از وی چون بهار گر بپیوندی بدان شه شه شوی سوی هر ادبیر تا کی می‌روی همنشینی با شهان چون کیمیاست چون نظرشان کیمیایی خود کجاست گفت من شه را پذیرا چون شوم بی بهانه سوی او من چون روم نسبتی باید مرا یا حیلتی هیچ پیشه راست شد بی‌آلتی همچو مجنونی که بشنید از یکی که مرض آمد به لیلی اندکی گفت آوه بی بهانه چون روم ور بمانم از عیادت چون شوم لیتنی کنت طبیبا حاذقا کنت امشی نحو لیلی سابقا قل تعالوا گفت حق ما را بدان تا بود شرم‌اشکنی ما را نشان شب‌پران را گر نظر و آلت بدی روزشان جولان و خوش حالت بدی گفت چون شاه کرم میدان رود عین هر بی‌آلتی آلت شود زانک آلت دعوی است و هستی است کار در بی‌آلتی و پستی است گفت کی بی‌آلتی سودا کنم تا نه من بی‌آلتی پیدا کنم پس گواهی بایدم بر مفلسی تا مرا رحمی کند شاه غنی تو گواهی غیر گفت و گو و رنگ وا نما تا رحم آرد شاه شنگ کین گواهی که ز گفت و رنگ بد نزد آن قاضی القضاة آن جرح شد صدق می‌خواهد گواه حال او تا بتابد نور او بی قال او #مثنوی_معنوی_128 🔅 برنامه ی #مثنوی_خوانی #مولوی - #مثنوی_معنوی - #دفتر_اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ زن گفت يك آفتابى تابيده كه عالمى از آن روشن شده است آن آفتاب خليفه خدا است كه شهر بغداد از بركت وجود او چون بهار سبز و خرم است. تو تا كى بطرف ادبار مى‏روى اگر به آن شاه بپيوندى شاه خواهى شد. دوستى اشخاص خوش اقبال مثل كيميا است و مثل نظر آنها كيميايى نيست.. مرد گفت شاه چگونه مرا مى‏پذيرد من بدون يك دست‏آويزى كى ممكن است نزد او بروم. يا بايد نسبتى ميانه من و او بوده يا يك تدبيرى بينديشم تا بتوانم باو نزديك شوم و گر نه مگر هيچ شده است كارى بدون اسباب انجام بگيرد. گويند مجنون شنيد كه ليلى بيمار است. گفت چه كنم بدون بهانه چگونه نزد او روم و اگر بروم چه گونه طاقت بياورم كاش من طبيب حاذقى بودم و با كمال اشتياق و جرئت نزد ليلى مى‏رفتم اينها صحيح است ولى اين را بدان كه خداى تعالى فرموده قُلْ تَعالَوْا (بگو اى پيغمبر كه بسوى من آئيد) و اين گفتار براى اين بود كه بهانه ‏اى براى ما بوده بتوانيم بدون خجلت بدرگاه او رويم. بلى ولى شب‏پره‏ها اگر چشم داشتند و اسباب براى آنها مهيا بود روز مى‏توانستند پرواز كنند جواب اين عذر اين است كه وقتى پادشاه كريمى در كار باشد عين بى ‏اسبابى اسباب خواهد شد. اسباب خود دعوى هستى است در صورتى كه كار در بى ‏اسبابى و پستى انجام مى‏گيرد. گفت من تا بى ‏اسبابى پيدا نكرده‏ام چگونه بى ‏اسبابي را وسيله قرار دهم. من يك گواهى براى افلاس خود لازم دارم تا شاه بمفلسى من ترحم كند. بلى اين طور است ولى تو يك گواهى غير از گفتگو و فريب و رنگ بنما تا شاه رحمت آرد اين گواهى كه از سخن و فريب باشد در نزد آن قاضى القضات گواهيش مردود شده و قبول نخواهد شد. صدق و راستى بايد گواه انسان باشد تا بى‏سخن نور صداقت تابان شده و گواهى دهد. زن گفت صدق آن است كه تو در راه مقصود خود از هستى خود صرف نظر كنى.] #مثنوی_معنوی_128 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2