✳️ #مناجاتی جانسوز در كنار كعبه 📜 «اصمعى»: «در «مکّه» بودم، شبى بود ماهتابى، به هنگامى که اطراف خانه خدا طواف مى کردم، صداى زیبا و غم انگیزى به گوشم رسید. به دنبال صاحب صدا مى گشتم، چشمم به جوان زیبایی افتاد که دست در پرده خانه کعبه افکنده و #مناجات میکرد: یا سَیِّدِى وَ مَوْلاىَ نامَتِ الْعُیُونُ وَ غابَتِ النُّجُومُ، وَ أَنْتَ مَلِکٌ حَىٌّ قَیُّومٌ، لا تَأْخُذُکَ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ، غَلَّقَتِ الْمُلُوکُ أَبْوابَها وَ أَقامَتْ عَلَیْها حُرّاسُها وَ حُجّابُها وَ قَدْ خَلى کُلُّ حَبِیْب بِحَبِیْبِهِ، وَ بابُکَ مَفْتُوحٌ لِلْسّائِلِینَ، فَها أَنَا سائِلُکَ بِبابِکَ، مُذْنِبٌ فَقِیْرٌ، خاطِئِى ٌ مِسْکِیْنٌ، جِئْتُکَ أَرْجُو رَحْمَتَکَ یا رَحِیْمُ، وَ أَنْ تَنْظُرَ اِلَىَّ بِلُطْفِکَ یا کَرِیْمُ!: «اى بزرگ و اى آقاى من! اى خداى من! چشم هاى بندگان در خواب فرو رفته، و ستارگان آسمان یکى بعد از دیگرى سر به افق مغرب گذارده، و از دیده ها پنهان شده اند، و تو خداوند حى و قیومى، هرگز خواب سنگین و خفیف دامان کبریائى تو را نمى گیرد. در این دل شب پادشاهان درهاى قصرهاى خویش را بسته و نگهبانان و حاجبان بر آنها گمارده اند، هر دوستى با دوستش #خلوت کرده، تنها درِ خانه اى که براى سائلان گشوده است، در خانه تو است. هم اکنون به در خانه تو آمده ام، خطاکار و مستمندم، آمده ام از تو امید رحمت دارم اى رحیم!، آمده ام نظر لطفت را مى طلبم اى کریم»!. سپس فرمود : یا مَنْ یُجِیْبُ دُعاءَ الْمُضْطَرِّ فِى الظُّلَمِ یا کاشِفَ الْکَرْبِ وَ الْبَلْوى مَعَ السَّقَمِ قَدْ نامَ وَفْدُکَ حَوْلَ الْبَیْتِ وَ انْتَبَهُوا وَ عَیْنُ جُودِکَ یا قَیُّومُ لَمْ تَنَمْ اِنْ کانَ جُودُکَ لا یَرْجُو اِلاّ ذُووا شَرَف فَمَنْ یَجُودُ عَلَى الْعاصِیْنَ بِالنَّعَمِ... «اى کسى که دعاى گرفتاران را در تاریکى هاى شب اجابت مى کنى. اى کسى که دردها، رنج ها و بلاها را بر طرف مى سازى. میهمانان تو بر گرد خانه ات خوابیده اند و بیدار مى شوند. اما چشم جود و سخاى تو اى قیوم هرگز به خواب فرو نمى رود. اگر جود و احسان تو تنها مورد امید شرافتمندان درگاهت باشد. پس چه کسى بر گناهکاران جود و بخشش کند؟. (گنهکاران به در خانه چه کسى بروند، و از که امید بخشش داشته باشند)»؟ سپس ادامه داد: اِلهِى وَ سَیِّدِى وَ مَوْلاىَ! اِنْ أَطَعْتُکَ بِعِلْمِى وَ مَعْرِفَتِى فَلَکَ الْحَمْدُ وَ الْمِنَّةُ عَلَىَّ وَ اِنْ عَصَیْتُکَ بِجَهْلِى فَلَکَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ: «خداى من! آقا و مولاى من! اگر از روى علم و آگاهى تو را اطاعت کرده ام حمد شایسته تو است و رهین منت توام. و اگر از روى نادانى معصیت کرده ام حجت تو بر من تمام است...». بار دیگر سر به آسمان برداشت: یا اِلهِى وَ سَیِّدِى وَ مَوْلاىَ ما طابَتِ الدُّنْیا اِلاّ بِذِکْرِکَ، وَ ما طابَتِ الْعُقْبى اِلاّ بِعَفْوِکَ، وَ ما طابَتِ الْأَیّامُ اِلاّ بِطاعَتِکَ، وَ ما طابَتِ الْقُلُوبُ اِلاّ بِمَحَبَّتِکَ وَ ما طابَتِ النَّعِیْمُ اِلاّ بِمَغْفِرَتِکَ!: «اى خداى من و اى آقا و مولاى من! دنیا بى ذکر تو پاکیزه نیست، و آخرت بى عفو تو شایسته نیست، روزهاى زندگى بى طاعتت بى ارزش است، و دل ها بى محبتت آلوده، و نعمت ها بى آمرزشت ناگوار...». «اصمعى» : آن جوان باز هم ادامه داد، و اشعار تکان دهنده و بسیار جذاب دیگرى در همین مضمون بیان کرد، و آن قدر خواند و خواند که بى هوش شد و به روى زمین افتاد، نزدیک او رفتم به صورتش خیره شدم خوب دقت کردم ناگهان متوجه شدم زین العابدین على بن الحسین امام سجاد(علیه السلام) است. سرش را به دامان گرفتم، و سخت به حال او گریستم، قطره اشکم بر صورتش افتاد به هوش آمد، فرمود: مَنِ الَّذِى أَشْغَلَنِى عَنْ ذِکْرِ مَوْلاىَ؟! «کیست که مرا از یاد مولایم مشغول داشته»؟. گفتم: اصمعى هستم اى سید و مولاى من، این چه گریه و این چه بى تابى است؟ تو از خاندان نبوت و معدن رسالتى، مگر آیه تطهیر در حق شما نازل نشده؟ مگر خداوند درباره شما نفرموده: «اِنَّما یُرِیْدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیْراً». امام برخاست و نشست و فرمود: اى اصمعى! هیهات هیهات! خداوند بهشت را براى مطیعان آفریده، هر چند غلام حبشى باشد، و دوزخ را براى عاصیان خلق کرده هر چند فرد بزرگى از قریش باشد، مگر قرآن نخوانده اى و این سخن خدا را نشنیده اى که مى فرماید: ... فَإِذا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذ وَ لا یَتَساءَلُونَ...: «هنگامى که نفخ صور مى شود و قیام قیامت، نسب ها به درد نمى خورد بلکه ترازوى سنجش اعمال باید سنگین وزن باشد». ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_20 #دعای_بیستم_صحیفه_سجادیه #دعا_بیستم_1 #يقين_برتر 5 #یقین_روایات 4 #نشان_اهل_يقين 2 ✳️ امير المؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد: الصَّبْرُ ثَمَرَةُ الْيَقينِ. صبر در حوادث ميوه يقين است. سِلاحُ الْمُوقِنِ الصَّبْرُ عَلَى الْبَلاءِ، وَ الشُّكْرُ فِى الرَّخاءِ. اسلحه انسانِ با يقين، صبر بر بلا و شكر در راحتى است. حضرت سجّاد عليه السلام در #مناجاتى در پيشگاه حضرت حق عرضه مى‏دارد: اسْألُكَ بِكَرَمِكَ انْ تَمُنَّ عَلَىَّ مِنْ عَطائِكَ بِما تَقِرُّبِهِ عَيْنى، وَ مِنْ رَجائِكَ بِما تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِى وَ مِنَ الْيَقينِ بِما تُهَوِّنُ عَلَىَّ مُصِيباتِ الدُّنْيا، وَ تَجْلُو بِهِ عَنْ بَصيرَتى غَشَواتِ الْعَمى‏. از تو به كرمت تمنّا دارم كه از عطايت بر من منّت گذارى به نحوى كه روشنى چشمم باشد و از اميد به تو، اطمينان و آرامش نفسم را خواهانم و از يقين آن چنان به من ارزانى دارى كه مصيبت‏هاى دنيا در نظرم سبك آيد، و پرده‏هاى كوردلى را از ديده بصيرتم بردارد. مناجات #خمس_عشر - مناجات چهارم : راز و نیاز امیدوران #راجین https://eitaa.com/sahife2/47777 ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 226 #بیستم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2