#دعا_بیستم_16 بسم الله الرحمن الرحيم 🔹 قسمت دوم از چهار فقره ی زیر: اللَّهُمَّ 1️⃣ و أَنْطِقْنِي بِالْهُدَى ، 2️⃣ و أَلْهِمْنِي التَّقْوَى ، 3️⃣ و وَفِّقْنِي لِلَّتِي هِيَ أَزْكَى ، 4️⃣ و اسْتَعْمِلْنِي بِمَا هُوَ أَرْضَى . 🔹 امام سجاد عليه ‏السلام در اين چهار جمله از دعاى شريف « مكارم‏الاخلاق » ، چهار درخواست از پيشگاه بارى‏تعالى مى‏نمايد: اول، بار الها #زبان مرا به نطقى گويا فرما كه هدايت‏بخش و مايه‏ى ايصال به حق باشد، دوم، بار الها! تقوى و تنزه را با افاضه‏ ى معنوى و اشراق روحانى خود به دلم الهام فرما، سوم، بار الها! مرا موفق نما به چيزى كه هر چه بيشتر موجب تطهير معنوى و نمو روحانيم باشد، چهارم، بار الها! نيروى مرا در راهى به كار گير كه مايه‏ى خشنودى و رضاى بيشتر ذات اقدست گردد.

....والهمنی التقوی پرهیزکاری را به من الهام فرما از معانی لفظی و اصطلاحی تقوی که بگذریم،دلیل این همه سفارش به تقوی در آیات و روایات چیست؟ مخلص کلام این که تقوی،سپر ایمان است.سپربرای حفظ«ایمان به خدا»،برای حفظ همه کارهای خوب،برای همه خیرها.... شیطان تا آخرین لحظه در صدد دزدیدن ایمان است چنین گوهر ارزشمند،محافظ می خواهدتااز دستبرد در امان باشد.به همین جهت،امام علیه السلام،بعداز«گویایی زبان به هدایت»ازخداوند تقوی طلب می کند. دراهمیت تقوی همین بس که فرمود: آن الله مع المتقین انمایتقبل الله من المتقین یا ایها الذین آمنوا اتقواالله وقولوا قولاسدیدا ثم ننجی الذین اتقوا کذلک یجزی الله المتقین آن اکرمکم عندالله اتقیکم

امام سجاد (ع) در جمله‏ى دوم اين قطعه از دعاى «مكارم‏الاخلاق» به پيشگاه خداوند عرض مى‏كند: و الهمنى التقوى، بار الها! #تقوى و پرهيز از ناروايي ها را با #افاضه و اشراق معنوى خود به دل و روح من #الهام فرما.

الالهام ان يلقى الله فى النفس امرا يبعثه على الفعل او الترك و هو نوع من الوحى يخص الله به من يشاء من عباده. الهام عبارت از اين است كه خداوند در نفس انسان چيزى را القا كند كه او را برانگيزد به انجام عملى يا ترك كارى.

الهام نوعى از #وحى است و حضرت بارى‏ تعالى آن را اختصاص مى‏دهد به بندگانى كه خواسته باشد. نمونه‏ى الهام الهى كه با كلمه ‏ى وحى ادا شده و در قرآن شريف آمده است افاضه‏ ى معنوى حضرت بارى ‏تعالى به مادر حضرت #موسى علیه السلام است، موقعى كه جان طفل نوزادش در معرض خطر قرار داشت خداوند با الهام خود موجبات نجاتش را فراهم آورد. و اوحينا الى ام موسى ان ارضعيه فاذا خفت عليه فالقيه فى اليم و لا تخافى و لا تحزنى انا رادوه اليك و جاعلوه من المرسلين. ما به مادر موسى الهام نموديم كه طفل خود را شير دهد و موقعى كه بر جان كودك ترسيد او را با جعبه ‏ى سربسته و محفوظى به رود نيل افكند و ترس و اندوهى به خود راه ندهد كه ما بچه را به تو برمى‏گردانيم و او را از پيمبران خود قرار خواهيم داد.

براى آنكه همه‏ ى انسانها، از هر قوم و نژاد، امهات فضايل و رذايل اخلاق را بشناسند و براى تامين سعادت خويش عملا آنها را به كار بندند، آفريدگار حكيم، نيروى درك پاكيها و ناپاكيهاى اصلى و اساسى را با سرشتشان آميخته است. از اين رو به طور فطرى و طبيعى و بدون نياز به مدرسه و معلم همه مى‏فهمند كه اداى امانت، وفاى به عهد، راستگويى و انصاف خوب است، خيانت در امانت، عهدشكنى، دروغگويى، و بى‏انصافى بد و قبيح است.

قرآن شريف فرموده: و نفس و ما سواها. فالهمها فجورها و تقواها. قد افلح من زكاها. و قد خاب من دساها. قسم به جان بشر و قسم به خداوندى كه آن را موزون و معتدل آفريده، و نيك و بدش را به وى الهام نموده است. بدون ترديد كسى كه نفس خود را از بديها پاك و منزه دارد رستگار خواهد بود. و كسى كه آن را آلوده به گناه و سيئات نمايد زيانكار است. اين الهام عمومى را كه به همه ‏ى انسانها از طرف بارى‏ تعالى اعطا گرديده در روانشناسي هاى امروز « #وجدان اخلاقى» مى‏خوانند.

در الهام فطرى، فجور و تقوى در كنار هم آمده است. اين الهام عمومى ناظر به همه ی فضايل و رذايل اخلاق (فجور و تقوى) است. حضرت زين‏العابدين ( ع) كه در دعاى خود به پيشگاه خداوند عرض مى‏كند: و الهمنى التقوى، مقصود امام تقواى وسيع و دامنه‏ دارى است كه جميع شئون مادى و معنوى را در بر گيرد و تمام افكار و اعمال امام بر وفق رضا و خشنودى ذات اقدس الهى باشد.

حضرت فاطمه زهرا عليها سلام ضمن يكى از دعاهاى خود چنين درخواستى از پيشگاه بارى ‏تعالى نموده عرض مى‏كند: و الهمنى طاعتك و العمل بما يرضيك و التجنب بما يسخطك. بار الها! طاعت و فرمانبردارى خود را به من الهام فرما به گونه‏اى كه تمام اعمالم بر وفق رضاى تو باشد و به آنچه مايه‏ ى سخط و غضب توست اجتناب نمايم.

#تقوى در شرع مقدس عبارت از ملكه ‏اى است كه بر اثر مجاهده و كوشش در نفس متقى پديد مى‏آيد و او را وادار مى‏كند كه اوامر الهى را اطاعت نمايد و خويشتن را از عذابهاى مخوف و سنگين مصون دارد. راغب مى‏گويد: الوقايه حفظ الشى‏ء مما يوذيه و يضره و التقوى جعل النفس فى وقايه مما يخاف. «وقايه» نگاه داشتن چيزى است از آنچه موجب اذيت و ضرر است، و تقوى عبارت از اين است كه آدمى نفس خود را از آنچه مايه‏ ى خوف و هراس است حفظ كند.

امام صادق (ع) فرمود: گريه ‏هاى آنان تو را مغرور ننمايد چه آنكه جايگاه تقوى در اعماق قلوب انسانهاست.

با توجه به اينكه تقوى ملكه‏ ى نفسانى است و پايگاه آن دل است و با در نظر گرفتن اين مطلب كه الهام الهى نيز فيضى است نفسانى و خداوند آن را به هر كس كه اراده كند اعطا مى‏نمايد : امام سجاد (ع) در دعاى خود از پيشگاه خداوند مى‏خواهد كه : تقوى و پاكى روحش را با الهام معنوى و نفسانى كه افاضه مى‏فرمايد تقويت كند.