یا #امام_زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نکتد رابطه‌ای که با شما داریم رابطه‌ی حقیقی نباشه! ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

⏪ استاد #هاشمی_نژاد ❤️داستان #تشرف #علی_ابن_مهزیار خدمت #امام_زمان علیه السلام 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#زیارت_مجازی مزار مطهر شهیـد حاج #قاسـم_سلیمانی🌷 ✨ از اینجا به گلزار شهدای #کرمان وارد شوید👇👇 soleimany.ir/tour/ 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

🔆عجیب خسته ام از روزهای غرق گناه 🔆 امروز دل من حال #جمکران دارد ⬅️ لطفا با ما همراه شوید .. #زیارت_مجازی جمکران 👇 👌http://www.jamkaran.ir/vtour/ ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

⏪ استاد #رائفی_پور ❤️درد و دل جانسوز با #امام_زمان علیه السلام همراه تصاویری از مسجد مقدس #جمکران 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

🔈 #دعا_سمات 👤 استاد محسن #فرهمند 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

⬅️ « سالک بدون بیداری آخر شب و #بین_الطلوعین به جایی نمی رسد !!!! هزار سال هم زحمت بکشد، فایده ندارد. این دستور اساسی است.» 👤مرحوم علامه سید محمد حسین #طهرانی ره #سحر. #نماز_شب 📎 کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #محتواي_دعا دعای #پانزدهم هنگامي که بيمار مي‏شد يا اندوه و گرفتاري به آن حضرت رو مي‏آورد عنوان دعا چنين است: و کان من دعائه عليه‏السلام اذا مرض او نزل به کرب او بليه، از دعاهاي امام (ع) هنگامي که بيمار مي‏شد يا اندوه و گرفتاري به آن حضرت رو مي‏آورد. جهان مادي، دنياي اصطکاک و برخورد است. در نتيجه همواره انسان در معرض بيماري، گرفتاري و مشکلات مختلف قرار دارد. اما اينکه انسان با اين مشکلات چگونه برخورد کند مهم است. براي مومن هر چه پيش آيد خير است، زيرا مومن خودش را همواره زير چتر رحمانيت و رحيميت خداوند مي‏بيند. و به مدد ايمان به خدا و عقيده‏ي توحيدي، از آنها در جهت رشد و کمال بهره مي‏گيرد. و در مصاف با مشکلات، از خداوند متعال با دعا و نيايش ياري مي‏جويد. اين خود راه کمال معنوي او را هموارتر مي‏سازد، زيرا دعا بهترين عبادت است و عبادت خداوند به معناي عام، هدف هستي و آفرينش انسان مي‏باشد. لذا در ادعيه‏ي اسلامي به طور کلي و در صحيفه‏ي سجاديه‏ي براي مواقع گرفتاري و مشکلات، در جهت تقويت انسان، و يافتن راه حل مناسب، دعاهايي بيان شده است. در فراز آغازين اين دعا امام (ع) در برخورد با سلامت و بيماري چنين مي‏فرمايد: اللهم لک الحمد علي ما لم ازل اتصرف فيه من سلامه بدني، و لک الحمد علي ما احدثت بي من عله في جسدي، فما ادري، يا الهي، اي الحالين احق بالشکر لک، و اي الوقتين اولي بالحمد لک، اوقت الصحه التي هناتني فيها طيبات رزقک، و نشطتني بها لابتغاء مرضاتک و فضلک، و قويتني معها علي ما وفقتني له من طاعتک؟ ام وقت العله التي محصتني بها، و النعم التي اتحفتني بها، تخفيفا لما ثقل به علي ظهري من الخطيئات، و تطهيرا لما انغمست فيه من السيئات، و تنبيها لتناول التوبه، و تذکيرا لمحو الحوبه بقديم النعمه؟ خدايا تو را سپاس مي‏گويم بر تندرستي تن من که (پيش از اين) هميشه در آن بسر مي‏بردم، و تو را سپاس بر بيماري که (اينک) در بدنم پديد آورده‏اي. پس نمي‏دانم، اي خداي من، کداميک از اين دو حالت (تندرستي و بيماري) به سپاسگزاري تو شايسته‏تر و کداميک از اين دو هنگام براي ستايش تو سزاوارتر است؟ آيا هنگام تندرستي که در آن روزيهاي پاکيزه‏ات را بر من گوارا ساخته و براي درخواست خوشنودي و احسانت شادماني بخشيده و با آن بر طاعت خويش توفيقم داده و توانايم کرده بودي؟ يا هنگام بيماري که مرا با آن (از گناهان) رهانيدي و هنگام نعمتها، (دردهايي) که آنها را به من ارمغان دادي تا گناهاني را که پشت مرا سنگين کرده سبک نمايد، و از بديهائي که در آن فرورفته‏ام پاکم سازد، و براي فراگرفتن توبه آگاه نمودن، و براي از بين بردن گناه به نعمت پيشين (تندرستي) يادآوري باشد؟ چنانکه خوانديم در اين دعا امام (ع) به ما مي‏آموزد که از هر دو حالت سلامتي و بيماري در جهت رشد و کمال استفاده کنيم، و هر دو وضعيت را به گونه‏اي که امام (ع) ترسيم فرمودند نعمت دانسته. و بر آن خدا را سپاس بگوئيم. و رستگاري و فلاح و سعادت را در هر دو حالت از خداوند متعال مسئلت کنيم. آنگاه در فرازهاي آخر دعا به ما مي‏آموزد که چه درخواستهايي را در اين هنگام از خداوند داشته باشيم و مي‏فرمايد: و حبب الي ما رضيت لي، بار خدايا آنچه برايم پسنديده‏اي را محبوب من بگردان. امام (ع) در حقيقت به ما مي‏آموزد از خداوند توان و ظرفيت پذيرش خواست او را طلب کنم. اگر انسان به اين موهبت بزرگ برسد به اوج عرفان و شناخت رسيده است. و امام سجاد (ع) به عنوان الگو و اسوه‏ي عرفان در قالب دعا شيوه دريافت اين فيض بزرگ را به ما آموزش مي‏دهد. و در جهت رسيدن به موفقيت در اين امتحان بزرگ، از خداوند اينگونه درخواست مي‏نمايد: و يسرلي ما احللت لي، و آنچه که بر من فرود آورده‏اي برايم آسان فرما. و سپس مي‏فرمايد: و اجعل مخرجي عن علتي الي عفوک...، و بيرون شدنم از بيماري را به عفو و بخششت قرار ده... #محتواي_دعا_پانزدهم ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#انس_با_قرآن ⏪برنامه ی روزنامه ی ✅ #ختم_قرآن کریم 👈 روزی یک صفحه #صفحه_466 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ اعمال روزها و شب های #هفته 🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #شنبه 👉🏻 1da.ir/TXfZ6s2I 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✍️ مرا به رندی و عشق آن فضول #عیب کند که اعتراض بر اسرار علم غیب کند کمال صدق محبت ببین نه نقص گناه که هر که بی‌هنر افتد نظر به عیب کند ز عطر حور بهشت آن نفس برآید بوی که خاک میکده ما عبیر جیب کند چنان زند ره اسلام غمزه ساقی که اجتناب ز صهبا مگر صهیب کند کلید گنج سعادت قبول اهل دل است مباد آن که در این نکته شک و ریب کند شبان وادی ایمن گهی رسد به مراد که چند سال به جان خدمت شعیب کند ز دیده خون بچکاند فسانه #حافظ چو یاد وقت زمان شباب و شیب کند 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_188 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👈 برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_33 ◀️ میانه‌روی در بخشش و مصرف - فَقَالَ (علیه السلام): كُنْ سَمْحاً وَ لَا تَكُنْ مُبَذِّراً، وَ كُنْ مُقَدِّراً وَ لَا تَكُنْ مُقَتِّراً. - امير مؤمنان على (عليه السلام) فرمود: بخشنده باش امّا زياده روى نكن، در زندگى حسابگر باش امّا سخت گير مباش. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ افراط و تفريط ممنوع! 📋 امام(علیه السلام) در این سخن کوتاه و پرمعنا دعوت به اعتدال در بذل و بخشش هاى مالى مى کند و مى فرماید: «سخاوتمند باش و در این راه اسراف مکن و در زندگى حساب گر باش و سخت گیر مباش»; مى دانیم بسیارى از علماى اخلاق اسلامى، تمام فضایل اخلاقى را حد وسط در میان افراط و تفریط مى دانند. این مسئله هرچند عمومیت ندارد; ولى در مورد بسیارى از صفات از جمله فضیلت سخاوت صادق است که در میان دو صفت رذیله قرار گرفته: اسراف و تبذیر، و بخل و تقتیر. مُبذّر از ماده «تبذیر» از ریشه «بذر» (بر وزن نذر) در اصل به معناى پاشیدن دانه است; ولى چون این واژه در مورد اموال به کار رود به کار کسانى اطلاق مى شود که اموال خود را به صورت نادرست مصرف کرده و آن را حیف و میل مى کنند. معادل آن در فارسى امروز ریخت و پاش است و تفاوت آن با اسراف این است که اسراف مصرف بى رویه و تبذیر اتلاف بى رویه است. البته این در صورتى است که این دو واژه در مقابل هم قرار گیرند; ولى هرگاه جداگانه استعمال شوند ممکن است مفهوم عامى داشته باشند. «مُقتِّر» از ماده «تقتیر» در اصل به معناى تنگ گرفتن است و هنگامى که در مورد اموال به کار رود به معناى بخیل و خسیس بودن است. «مقدّر» از ماده تقدیر به معناى مدیریت صحیح اموال است که حد وسط در میان تبذیر و تقتیر است. قرآن مجید درباره مبذّرین مى فرماید: «(وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ وَالْمِسْکینَ وَابْنَ السَّبیلِ وَلا تُبَذِّرْ تَبْذیراً * إِنَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطین); حق خویشاوندان و مستمندان و واماندگان در راه را ادا کن و تبذیر مکن، چرا که تبذیر کنندگان برادران شیطانند». در جاى دیگر درباره صفات والاى بندگان برگزیده و عباد الرحمان مى فرماید: «(وَالَّذینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً); آنها کسانى هستند که هنگامى که انفاق مى کنند نه اسراف مى کنند و نه بخل و سخت گیرى دارند و در میان این دو، حد اعتدال را رعایت مى کنند». در روایتى از امام صادق(علیه السلام) با ذکر مثال روشن و جالبى این حد اعتدال بیان شده است. راوى مى گوید: امام مشتى از سنگریزه برداشت و محکم در دست خود گرفت سپس فرمود: بخل و اقتار که خداوند فرموده همین است. آن گاه مشت دیگرى بر داشت و چنان دست خود را گشود که همه آن روى زمین ریخت و فرمود این اسراف است آن گاه مشت دیگرى برداشت و آن را به طورى گشود که مقدارى در کف دست باقى ماند و مقدارى از لابه لاى انگشتان فرو ریخت و فرمود این همان قوام است (که در قرآن مجید آمده است)». در شأن نزول آیه 29 سوره «اسراء» نیز آمده است که شخص سائلى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) تقاضاى پیراهن کرد. پیامبر پیراهن خود را به او بخشید و همین امر سبب شد که آن روز نتواند براى نماز به مسجد برود. این جریان سبب شد که زبان منافقان باز گردد و بگویند محمد خواب مانده یا مشغول لهو و سرگرمى شده و نمازش را به فراموشى سپرده است. (ولى هنگامى که از جریان کار باخبر شدند شرمنده گشتند) آیه فوق نازل شد و به پیامبر چنین دستور داد: «(وَ لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِکَ وَلا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً); دست خود را بر گردن خویش زنجیر مکن (و انفاق و بخشش را ترک منما) و بیش از حد (نیز) دست خود را مگشاى که خانه نشین شوى و مورد سرزنش قرارگیرى و از کار خود فرو مانى». در اینجا این سؤال پیش مى آید که تاکید در میانه روى در انفاق چگونه با ایثار (مقدم داشتن دیگران بر خویشتن) که در حالات بسیارى از پیشوایان آمده سازگار است مثل آنچه در شأن نزول سوره «دهر» و داستان مسکین و یتیم و اسیر آمده و به دنبال آن آیه شریفه (وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً) نازل شد. پاسخ این سؤال روشن است، مسئله اعتدال حکمى عام است و ایثار حکمى خاص که مربوط به موارد معینى است. به عبارت دیگر: اصل بر اعتدال در مسئله انفاق و ایثار یک استثناست. به علاوه، دستور به ایثار مربوط به جایى است که بخشش فراوان، نابسامانى فوق العاده اى در زندگى انسان ایجاد نکند و «ملوم» و «محسور» نگردد در غیر این صورت باید از دستور اعتدال پیروى کرد.( #ميانه_روى 🔸 #نهج_البلاغه_حكمت_33 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2