#شرح_صحیفه_سجادیه ✳️دعای #مکارم_الاخلاق #دعا_بیستم_10 🔹 استاد اصغر #طاهرزاده ✔️ جلسه 34 👌جایگاه اصلاح ذات بین و #آشتی دادن در جامعه اسلامی #بیستم #مکارم_اخلاق #اصلاح_بين_مردم‏ ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_8 دعای امام سجاد علیه السلام " در ستايش خداي عزوجل " 🔹و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِى مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِى رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ🔹 🔸سپاس خداوند را كه با بخشش عطاياى پيوسته و تكميل نعمت هاى پى در پى اگر ايشان را از معرفت حمد خويش باز مى داشت، همه در نعمت او مستغرق بودند، بى آن كه شكر او به جا آرند، و به فراخى از روزى او بهره مند مى گشتند، بى آن كه سپاس او گزارند🔸 #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_217 دعای #سی_نه 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در طلب #عفو و #رحمت " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_نه_11 دعای سیدالساجدین (علیه السلام) در طلب #عفو و #رحمت : 🔹إنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ - يَا إِلَهِى - تَفْعَلْهُ بِمَنْ لا يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ، وَ لا يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ🔹 🔸معبود من،اگر اين احسان درباره من كنى درباره كسى كرده اى كه #استحقاق عقوبت تو را انكار نمى كند و خويشتن را از انتقام تو ايمن نمى شمارد🔸 #سی_نه 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_نه_11 ✳️ #استحقاق عقوبت‏ قسمت 1 🔴 خداوند در قرآن مجيد راه بازگشت را همراه با اميدوارى به روى گنهكاران مى‏گشايد؛ زيرا هدف اصلى از يادآورى تند و هشدار و تهديد به عاقبت عذاب و دوزخ، جنبه هدايتى و تربيتى حق است نه انتقام جويى و خشونت و پروردگار منّان از شرك و كفر و سركشى بشر زيانى نمى‏بيند كه بخواهد براى ضرر خود انتقام بگيرد بلكه با زبانى آكنده از لطف و محبّت، آغوش رحمتش را به روى بندگان باز كرده و فرمان عفو و گذشت را هم صادر نموده است. قُلْ يعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلَى‏ أَنفُسِهِمْ لَاتَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ بگو: اى بندگان من كه [با ارتكاب گناه‏] بر خود زياده روى كرديد! از رحمت خدا نوميد نشويد، يقيناً خدا همه گناهان را مى‏آمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است. كلمه به كلمه اين آيه شريفه بوى خوش رحمت و لطف و آمرزش و اميدوارى مى‏دهد. و بر اساس روايات معصومان عليهم السلام آيه فوق از جهت گستردگى مفهوم و مراد حق تعالى، فراگيرترين آيه در اوج رضايت و درياى رحمت است. در فرهنگ قرآن، اسراف معناى گسترده‏اى دارد كه شامل اسراف در نفس و جان‏ نيز مى‏شود. به اين معنا كه انسان در بهره‏گيرى از نيروهاى خدادادى و ظرفيّت‏هاى وجودى خود از حدّ اعتدال خارج شده و خويش را مستحق هيچ تنبيه و توبيخى نداند، البته روش‏هاى خداوند براى بيدار ساختن انسان گوناگون است. يعنى هر كسى را با ابزار و شرايط خود مى‏آزمايد. اگر سزاوار پاداش و بهره‏اى باشد به طور يقين به او مى‏رساند و اگر شايسته كيفر باشد گاهى به تناسب طاقت و موقعيّت او، گوشمالى داده و گاهى به جانش آتش مى‏زند. در اين زمينه رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: مَنْ وَعَدَهُ اللَّهُ عَلَى عَمَلٍ ثَواباً فَهُوَ مُنْجِزٌ لَهُ، وَ مَنْ أَوْعَدَهُ عَلَى عَمَلٍ عِقاباً فَهُوَ فِيهِ بِالْخِيارِ. هر كه را خداوند بشارت پاداش دهد به يقين عملى مى‏سازد و هر كه را براى كردارى زشت، بيم كيفر دهد، اختيار با اوست. (عذاب كند يا ببخشد) از اين رو پيامبر مهربان مسلمانان، حتى در هنگام غضب الهى هم كوشش نمود تا رحمت حق را جلب كند و بسيار براى عفو و گذشت و شفاعت بندگان، بزرگوارى نشان داد و فرمود: سَأَلْتُ رَبِّى‏ أَنْ لايُعَذِّبَ الّلاهِينَ مِنْ ذُرِّيَهِ الْبَشَرِ فَأَعْطانِيِهِم. از پروردگارم خواهش كردم كه افراد نادان و بى‏خبر از نسل بشر را عذاب نكند و او آنان را به من بخشيد. 👈 ادامه دارد ... #سی_نه 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_نه_11 ✳️ #استحقاق عقوبت‏‏ قسمت 2 🔴 حضرت على عليه السلام در ستايش خداوند سبحان مى‏فرمايد: وَ لايَشْغَلُهُ غَضَبٌ عَنْ رَحْمَةٍ وَ لاتُولِهُهُ رَحْمَةٌ عَنْ عِقابٍ. غضبش او را از رحمتش باز نمى‏دارد و رحمتش بر كسى او را از كيفر ديگرى غافل نمى‏كند. مفهوم اين فراز اين نيست كه خداوند انسان را ناگهان عذاب نمى‏دهد و يا او را در دنيا بدون بلا يا دردى رها مى‏كند؛ پس او نجات يافته است؛ بلكه خداوند مؤمن را از كافر جدا ساخته و براى فرد با ايمان، ويژگى‏هاى ارزشمند همراه با تلخى در دنيا برشمرده است. زيرا لازمه رسيدن به درجات ايمان و قرب الهى، چشيدن تلخى بلا و فقر است و بهشت پاداش اوست. امّا براى فرد كافر همه امكانات راحتى و رفاهى را فراهم مى‏كند تا به خوشى بگذراند و دنيا را پاداش او قرار مى‏دهد و پس از عمرى سياه او را در آتش جهنّم رها مى‏كند. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: وَ الْمَوْتُ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لِعِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ وَ نَقِمَةٌ عَلَى الْكافِرِينَ وَ لِلَّهِ عُقُوبَتانِ: إِحْداهُما مِنَ أَمْرِ الرُّوحِ وَ الْأُخْرى‏ تَسْليطُ بَعْضِ النَّاسِ عَلَى بَعْضٍ فَما كانَ مِنْ قِبَلِ الرُّوحِ فَهُوَ السُّقْمُ وَ الْفَقْرُ وَ ما كانَ مِنَ تَسْلِيطٍ فَهُوَ النَّقِمَةُ. مرگ براى بندگان با ايمان رحمت خداست و براى گردنكشان كيفر تلخى است. خداوند را دو كيفر است: يكى كيفر روحى و ديگرى مسلّط ساختن برخى از مردم بر برخى ديگر است. كيفرهاى روحى، بيمارى و نادارى است و كيفر مسلّط ساختن مردم، انتقام گيرى است. يعنى گناه روح، كيفرش فشار بيمارى و تنگدستى است تا روح پاكيزه و پرورش يابد ولى گناهان اجتماعى، سزايش سلطه ستمگران و فاسدان بر مردم است. حضرت در همين رابطه، ذات پروردگار را اهل چنين مقامى دانسته و مى‏ستايد: اللَّهُمَّ إِنَّكَ بِما أَنْتَ لَهُ أَهْلٌ مِنَ الْعَفْوِ أَوْلَى بِما أَنَا لَهُ أَهْلٌ مِنَ الْعُقُوبَةِ. بارخدايا! سزاوارى تو به گذشت؛ بيشتر از سزاوارى من به مجازات است. عربى باديه نشين به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله عرض كرد: اى رسول خدا! روز قيامت چه كسى به حساب مردم رسيدگى مى‏كند؟ فرمود: خداوند عزيز و بلند مرتبه، باديه‏نشين گفت: به خداوندگار كعبه سوگند، كه نجات يافتيم! حضرت فرمود: چگونه اى عرب؟ گفت: زيرا كريم هر گاه قدرت يابد ببخشايد. امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در زمينه اين بزرگ منشى پروردگار مى‏فرمايد: فَتَعالى‏ مِنْ قَوِىٍّ ما اكْرَمَهُ! وَ تَواضَعْتَ مِنْ ضَعيفٍ ما اجْرَاكَ عَلى‏ مَعْصِيَتِهِ! وَ انْتَ فى كَنَفِ سِتْرِهِ مُقيمٌ وَ فى سَعَةِ فَضْلِهِ مُتَقَلِّبٌ فَلَمْ يَمْنَعْكَ فَضْلَهُ، وَ لَمْ‏يَهْتِكْ عَنْكَ سِتْرَهُ، بَلْ لَمْ تَخْلُ مِنْ لُطْفِهِ مَطْرَفَ عَيْنٍ، فى نِعْمَةٍ يُحْدِثُها لَكَ، اوْ سَيِّئَةٍ يَسْتُرُها عَلَيْكَ، اوْ بَلِيَّةٍ يَصْرِفُها عَنْكَ، فَما ظَنُّكَ بِهِ لَوْ اطَعْتَهُ. بلند مرتبه است خدايى كه با اين قدرتش چه كريم است! و تو با اين ناتوانى و پستى چه جرأتى بر معصيت او دارى! در حالى كه در پناه پوشش او مقيمى، و در فراخناى احسانش مى‏گردى، فضلش را از تو بازنداشته و پرده حرمتت را ندريده است، بلكه در نعمتى كه براى تو ايجاد مى‏كند و گناهى كه بر تو مى‏پوشاند و بلايى كه از تو دور مى‏نمايد چشم به هم زدنى از لطفش محروم‏ نيستى. پس به او چه گمان مى‏برى اگر او را بندگى كنى؟ چقدر خداوند منّان لغزش‏هاى ما را پرده پوشى كند؟! تا چه اندازه در تحمّل كردار زشت ما صبر پيشه كند؟! تا كى انسان در خواب غفلت باقى بماند؟! در سفرى حضرت سجّاد عليه السلام به قصد حج در حال حركت بوده تا در بين راه به صحرايى بين مكه و مدينه رسيد. پس ناگهان مرد راهزنى به آن حضرت رسيد و گفت: پايين بيا؟! حضرت به او گفت: مقصودت چيست؟ او گفت: مى‏خواهم تو را بكشم و اموالت را بگيرم. حضرت فرمود: من هر چه را دارم با تو قسمت كرده و بر تو حلال مى‏نمايم او گفت: نه. حضرت فرمود: براى من، به قدرى كه مرا به مقصد برساند بگذار و بقيه آن مال تو باشد او گفت: نه و روى گردانيد. حضرت فرمود: پروردگار تو كجاست؟ او گفت: در خواب است. در اين حال دو شير درّنده حاضر شدند و يك شير سر آن ملعون را و ديگرى پايش را گرفتند و كشيدند. در اين لحظه امام فرمود: گمان كردى كه پروردگارت در خواب است. #سی_نه 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_نه_11 ✳️من مستحق مجازاتم، اما... 🔴 در پایان این دعای 39 امام سجاد (عَلَیهِ السَّلام) از خدای متعال عفو می‌خواهد و به عفو الهی پناهنده می‌شوند. بعد از درخواست عفو که با تعابیر زیبایی مطرح می‌شود، امام (عَلَیهِ السَّلام) تعبیری دارند که خیلی نغز و راه‌گشا است. ایشان خطاب به خداوند می‌فرمایند: اگر مرا ببخشی: «إِنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ يَا إِلَهِي تَفْعَلْهُ بِمَنْ لَا يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ، وَ لَا يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ» این رفتار تو، یعنی این گذشت تو، نسبت به کسی است که خودش را مبرّا از عقوبت تو نمی‌داند. این یک یادآوری بسیار مهم است که من که از تو عفو می‌خواهم، توجّه دارم که مستحق مجازات هستم و حقّم است که برای ابد در جهنّم خشم تو بسوزم به خاطر تخلّفاتی که از من سر زده است؛ بنابراین خودم را تبرئه نمی‌کنم، «وَمَا أُبَرِّىءُ نَفْسِي؛ من هرگز خود را تبرئه نمی‌کنم». خودم را از عقوبت تو مبرّا نمی‌دانم؛ بلکه خود را مستحقّ عقوبت می‌دانم. این نکته‌ی ظریفی است که باید بر روی آن تأکید شود. انسان اگر غافل باشد، در محاسبه‌ی خودش گرفتار دست‌اندازی‌های نفْس می‌شود با تسویلات شیطانی. دست‌اندازی‌های نفسانی و تسویلات شیطانی دست به دست هم می‌دهند و احساسی در انسان پیدا می‌شود که این گناه یا گنا‌هانی که مرتکب شدم، در آن حد نیست که بخواهد مرا جهنّمی کند! این تفکر در نهان‌خانه‌ی ما شکل می‌گیرد که تفکر مهلکی است. امام (عَلَیهِ السَّلام) پس از طلب عفو، بر این مسئله‌ی مهم تأکید می‌کند. آن نکته‌ی مهم این است که در مقام عفوخواهی، به این توجّه و تنبّه و جمع‌بندی برسیم که بر اساس آنچه که مرتکب شده‌ایم، مستحق عذاب و عقوبت خداوند هستیم. چنین حالتی، هم موافق ادب بندگی است، هم مراقبت از این است که نفْس ما مبتلا به یک فریب خطرناک دیگری نشود که در این فریب خطرناک زبانش به عفوخواهی گشوده است، امّا باطن و سرّش با زبانش هماهنگ نیست. آن فریب این است که: گناهان ما در آن حد نیست که بخواهد ما را در عذاب و خشم خداوند متعال مستقر بکند! این، لایه‌ی پنهان شخصیت و ضمیر ما است که حضرت سراغ آن می‌روند. این یک اعلام است که هم موافق ادب بندگی است، هم نفْس را سرجایش می‌نشاند؛ مخصوصاً جملاتی که حضرت در ادامه بیان می‌کنند، نفْس را ادب می‌کند و سرجایش می‌نشاند که در قضاوت خود من، من مبرّای از عقوبت پروردگار نیستم. این جمله‌ی اوّل شد. «إِنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ يَا إِلَهِي تَفْعَلْهُ بِمَنْ لَا يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ»، من منکر این نیستم که مستحقّ عذاب تو هستم، «وَ لَا يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ» همان مطلب را با بیانی دیگر فرمودند. امام (عَلَیهِ السَّلام) معالجه‌ی بیماری مخفی خطرناکی را می‌کند که معمولاً این بیماری، باعث می‌شود ما در مقام عفوخواهی از پروردگار متعال به آن درجه‌ی لازم نرسیم که همه‌ی وجود و قلبمان به میدان بیاید و تمنّای عفو و گذشت از ساحت قدس ربوبی بکند. 👤استاد #حاج_علی_اکبری #سی_نه 🔗کانال #انس_با_صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🙏السلام علیک یا فاطمه معصومه سلام الله علیها نتیجه #مسابقه بزرگ #بازی موبایلی و پویش ملی موکب کودکان #اربعین با یاد حاج #قاسم_سلیمانی* ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_126 ◀️ تعجب از شش گروه 🔴 و قَالَ (علیه السلام): عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ، فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛ وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى [مَنْ يَمُوتُ] الْمَوْتَى؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى؛ وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ. 1️⃣در شگفتم از بخيل: به سوى فقرى مى شتابد كه از آن مى گريزد، و سرمايه اى را از دست مى دهد كه براى آن تلاش مى كند. در دنيا چون تهيدستان زندگى مى كند، امّا در آخرت چون سرمايه داران محاكمه مى شود. 2️⃣و در شگفتم از متكبّرى كه ديروز نطفه اى بى ارزش، و فردا مردارى گنديده خواهد بود، 3️⃣و در شگفتم از آن كس كه آفرينش پديده ها را مى نگرد و در وجود خدا ترديد دارد، 4️⃣و در شگفتم از آن كس كه مردگان را مى بيند و مرگ را از ياد برده است، (#ياد_مرگ ) 5️⃣و در شگفتم از آن كس كه پيدايش دوباره را انكار مى كند در حالى كه پيدايش آغازين را مى نگرد، 6️⃣و در شگفتم از آن كس كه خانه نابود شدنى را آباد مى كند، امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ از اين شش گروه در شگفتم قسمت 1 📋 امام(علیه السلام) در این کلام حکمت آمیزش به شش رذیله اخلاقى اشاره فرموده که سرچشمه غالب بدبختى هاى انسان است و اگر بتواند از آن ها فاصله بگیرد دنیا و آخرت خود را آباد کرده و سامان بخشیده است. نخست اشاره به مسئله «بخل» و آثار شوم آن مى کند و مى فرماید: «از بخیل تعجب مى کنم که به استقبال فقرى مى رود که از آن گریخته و غنایى را از دست مى دهد که طالب آن است. در دنیا همچون فقیران زندگى مى کند ولى در آخرت باید همچون اغنیا حساب پس دهد»; (عَجِبْتُ لِلْبَخِیلِ یَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِی مِنْهُ هَرَبَ، وَیَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِی إِیَّاهُ طَلَبَ، فَیَعِیشُ فِی الدُّنْیَا عَیْشَ الْفُقَرَاءِ; وَیُحَاسَبُ فِی الاْخِرَةِ حِسَابَ الاَْغْنِیَاءِ). امام(علیه السلام) چه تعبیر زیبا و دلنشینى در اینجا فرموده است; افراد بخیل تنها نسبت به دیگران #بخیل نیستند. بسیار مى شود که نسبت به خویشتن هم بخیل اند با این که داراى ثروت اند زندگى سخت و فقیرانه اى براى خود فراهم مى کنند و همان گونه که امام(علیه السلام) فرموده است براى فرار از فقر آینده فقر امروز را براى خود ترتیب مى دهند. آنها همچنین به دنبال غنا و ثروت بیشتر در آینده اند در حالى که غناى امروز را از دست مى دهند. چرا که از ثروت خود بهره اى نمى برند. از سویى دیگر در روز قیامت باید در صف اغنیا بایستند و حساب اموال خود را پس دهند در حالى که در دنیا از نظر زندگى در صف فقیران بودند; یعنى مشکلات غنا را دارند; ولى از مواهب آن بى بهره اند. آیا زندگى چنین اشخاصى شگفت آور و تعجب برانگیز نیست؟ آیا مى شود این گونه افراد را در زمره عاقلان دانست؟ نه تنها امام(علیه السلام) که عقل کل است از زندگى آنان تعجب مى کند، بلکه هر انسان عاقلى گرفتار شگفتى مى شود. ممکن است کسانى بگویند: این درباره بخیلانى است که حتى درباره خود بخل مىورزند; اما بخیلانى که بخلشان متوجه دیگران است و خودشان زندگى مرفهى دارند مشمول این سخن نیستند; ولى تجربه نشان داده که غالب بخیلان به خویشتن نیز بخیل اند. بخل از صفات بسیار زشتى است که در آیات و روایات اسلام نکوهش فوق العاده اى از آن شده از جمله در حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «اَلْبَخیلُ بَعیدٌ مِنَ اللهِ، بَعیدٌ مِنَ النّاسِ، قَریبٌ مِنَ النّارِ; بخیل از خدا دور است و از مردم دور و به آتش دوزخ نزدیک است». در کتاب فقه الرضا آمده است: «إیّاکُمْ وَالْبُخْلُ فَإِنَّهُ عاهَةٌ لا یَکُونُ فى حُرّ وَلا مُؤمِن إنَّهُ خِلافُ الاْیمانِ; از بخل بپرهیزید که نوعى آفت است که نه در افراد آزاده و نه در صاحبان ایمان است زیرا بخل مخالف ایمان است. (شخص بخیل ایمان محکمى به جود و سخا و عطاى خداوند ندارد)». در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «مَنْ بَرِءَ مِنَ الْبُخْلِ نالَ الشَّرَفَ; کسى که از بخل دورى کند به شرافت و بزرگى نائل مى شود» 👈 ادامه دارد .... #نهج_البلاغه_حكمت_126 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ از اين شش گروه در شگفتم قسمت 2 📋 امام(علیه السلام) در دومین مورد شگفتى مى فرماید: «از متکبرى که دیروز نطفه اى بى ارزش بوده و فردا مردار گندیده اى است (به راستى) تعجب مى کنم»; (وَعَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالاَْمْسِ نُطْفَةً، وَیَکُونُ غَداً جِیفَةً). تکبر که همان خودبزرگ بینى است نشانه روشنى از غفلت به مبدأ و منتهاى وجود انسان در این دنیاست و اگر انسان به مبدأ و منتهاى خویش بنگرد این خودبزرگ بینى از او زایل مى شود. اگر امروز در اوج قوت و قدرت است نباید فراموش کند که دیروز نطفه بى ارزشى بود و نباید از یاد ببرد که چند روزى مى گذرد و مبدل به جیفه گندیده اى مى شود که مردم از نزدیک شدن به او تنفر دارند و مى گویند: هرچه زودتر او را دفن کنید تا فضاى خانه یا کوچه و بازار آلوده نشود. در واقع امام(علیه السلام) با این سخن، درمان کبر را نیز نشان داده است که هرگاه حالت کبر و غرور به شما دست داد براى زایل کردن آن به گذشته و آینده خویش بنگرید. سرى به قبرستان هاى خاموش بزنید که گاه بعضى از آنها شکاف برداشته و بوى آزار دهنده جیفه از آن بیرون مى آید، آن را تماشا کنید و در آینده خویش نیز بیندیشید. در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «إیّاکُمْ وَالْکِبْرَ فإنَّ إبْلیسَ حَمَلَهُ الْکِبْرُ عَلى أنْ لا یَسْجُدَ لاِدَمَ; از تکبر بپرهیزید که تکبر ابلیس را وادار به سرپیچى از فرمان خدا نسبت به سجده براى آدم کرد». امیر مؤمنان على(علیه السلام) نیز در خطبه «قاصعه» (خطبه 192) در همین رابطه فرموده بود: «فَاعْتَبِرُوا بِما کانَ مِنْ فِعْلِ اللهِ بِإبْلیسَ إذ أهْبَطَ عَمَلَهُ الطَّویلَ، وَجَهْدَهُ الْجَهیدَ ... عَنْ کِبْرِ ساعَة واحِدَة; از کارى که خداوند با ابلیس انجام داد عبرت بگیرید آن گاه که خداوند عبادات طولانى و تلاش فوق العاده او را (در عبادت) هبط و نابود کرد به علت ساعتى تکبر». و به دنبال آن مى افزاید: «فَمَنْ ذا بَعْدَ إبْلیسَ یَسْلَمُ عَلَى اللهِ بِمِثْلِ مَعْصِیَتِهِ; بنابراین چه کسى بعد از ابلیس به سبب معصیتى همانند او مى تواند سالم بماند؟». قرآن مجید نیز تکبر را سرچشمه کفر و مجادله در آیات پروردگار معرفى کرده مى فرماید: «(إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِى آیَاتِ اللهِ بِغَیْرِ سُلْطَان أَتَاهُمْ إِنْ فِى صُدُورِهِمْ إِلاَّ کِبْرٌ مَّا هُمْ بِبَالِغِیهِ); کسانى که در آیات خداوند بدون دلیلى براى آنها آمده باشد ستیزه جویى مى کنند، در سینه هایشان فقط تکبّر (و غرور) است و هرگز به خواسته خود نخواهند رسید». همچنین، تکبر سرچشمه گناهان زیاد دیگرى مى شود که بحث پیرامون آن به درازا مى کشد. و شبیه همین فراز از کلام حکمت آمیز در کلام 454 نیز خواهد آمد. 👈 ادامه دارد .... #نهج_البلاغه_حكمت_126 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ از اين شش گروه در شگفتم قسمت 3 📋 سپس امام(علیه السلام) در سومین موضوعى که از آن در شگفتى فرو رفته مى فرماید: «از کسى که در خدا شک مى کند در شگفتم در حالى که خلق او را مى بیند (و مى تواند از هر مخلوق کوچک و بزرگ، ساده و پیچیده به ذات پاک آفریدگار پى ببرد)»; (وَعَجِبْتُ لِمَنْ شَکَّ فِی اللَّهِ، وَهُوَ یَرَى خَلْقَ اللَّهِ). آرى عالم هستى سراسر آیینه وجود حق است و مخلوقات بدیع و عجیب و اسرارآمیز و جالب هر کدام به تنهایى براى پى بردن به وجود آن مبدأ عالم و قادر کافى است. به ویژه در عصر و زمان ما که علوم گسترش پیدا کرده و شگفتى هاى بسیار بیشترى از عالم خلقت نمایان گشته، خدا شناسى از هر زمانى آسان تر است. در هر گوشه و کنار از جهان، در گیاهان، حیوانات وحش، پرندگان، ماهیان دریاها، ساختمان بدن انسان و گیاهان ذره بینى آثار عظمت او به روشنى دیده مى شود و راه را براى خداشناسى هموار مى سازد. گاه در گوشه و کنار جهان موجوداتى به چشم مى خورد که اگر انسان روزها و ماه ها درباره آن بیندیشد و از آن پى به عظمت آفریننده اش ببرد بجاست. مناسب است در اینجا دو سه نمونه از آن را طبق نقل بعضى از دائرة المعارف هاى معروف جهان ذکر کنیم. در دائرة المعارفى به نام فرهنگ نامه مى خوانیم: «هیچ گلى در گل فروشى ها زیبایى «گل ثعلبى» را ندارد و کمتر گلى است که پس از چیده شدن به اندازه گل ثعلبى دوام داشته باشد. این گل ها در زمین نمى رویند بلکه روى شاخه هاى درختان و قارچ ها پرورش پیدا مى کنند و آب و غذاى خود را از آنها مى گیرند. جالب این که دانه گل ثعلبى به قدرى کوچک است که تنها با میکروسکوپ دیده مى شود. باد این دانه ها را در هوا پراکنده مى سازد. هر گاه روى قارچ ها بنشینند مى توانند آب و غذا از آنها جذب کرده و رشد کنند. گل فروشى ها ثعلبى ها را در گرم خانه روى قارچ هاى کمک کننده پرورش مى دهند و اگر تعجب نکنید چهار تا هشت سال طول مى کشد تا دانه ثعلبى به ثمر بنشیند». در همان کتاب مى خوانیم «آگاو» گیاهى است که در ایالت هاى مکزیک و ایالت ها جنوبى آمریکا مى روید. برگ هاى بسیار ضخیمى دارد بعضى آن را گیاه صد ساله مى نامند وقتى این گیاه آماده گل دادن مى شود ساقه بلندى پیدا مى کند به قطر سى سانتى متر و طول شش متر و صدها گل بر آن ظاهر مى شود و گیاه بعد از پژمرده شدن گل ها مى میرد و در عمرش فقط یک بار گل مى دهد. در بیابان هاى مکزیک ده سال طول مى کشد تا گل دهد ولى در گرم خانه ها گهگاه ممکن است صد سال طول بکشد تا گل دهد! این عمر طولانى براى آن است که در این مدت گیاه آب و غذاى کافى در خود ذخیره مى کند تا بتواند آن میله بلند و قطور و آن همه گل را ظاهر سازد. در همان کتاب و دائرة المعارف دیگرى آمده است که در روى زمین درختان عظیمى وجود دارد که طول بعضى از آنها به پنجاه متر مى رسد و قطرشان به دوازده متر. اگر بخواهند از چوب آنها خانه چوبى بسازند براى یک دهکده مى توانند خانه سازى کنند! فراموش نکنیم که این درخت عظیم روزى یک دانه کوچکى بوده اما دست قدرت پروردگار نیرویى در آن ذخیره کرده بود که مى توانست این گونه رشد کند و به این عظمت برسد. کوتاه سخن این که در اطراف ما و همه جهان آثار عظمت و قدرت او نمایان است; چشم بینا و گوش شنوا مى خواهد تا آثار توحید را در جبین آنها ببیند و پیام تسبیح آنها را بنشنود. 👈 ادامه دارد .... #نهج_البلاغه_حكمت_126 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#منتخب #دعا_سیزدهم_1 🔹اللّهُمّ يَا مُنْتَهَي مَطْلَبِ الْحَاجَات‏ خدايا! اي نهايت خواستن حاجات، وَ يَا مَنْ عِنْدَهُ نَيْلُ الطّلِبَات‏ و اي آن كه رسيدن به تمام خواسته ‏ها به دست قدرت اوست وَ يَا مَنْ لَا يَبِيعُ نِعَمَهُ بِالْأَثْمَانِ‏ و اي آن كه نعمت‏هايش را به بها و قيمت نمي‏فروشد، وَ يَا مَنْ لَا يُكَدّرُ عَطَايَاهُ بِالِامْتِنَانِ‏ و اي آن كه بخشش‏هايش را، به منّت گذاشتن، تيره و ناصاف نمي‏كند، وَ يَا مَنْ يُسْتَغْنَي بِهِ وَ لَا يُسْتَغْنَي عَنْهُ‏ و اي آن كه به او بي نياز مي‏شود، و از او بي نياز نمي‏شوند، وَ يَا مَنْ يُرْغَبُ إِلَيْهِ وَ لَا يُرْغَبُ عَنْهُ‏ و اي آن كه به او رغبت مي‏كنند، و از او روي برنتابند، وَ يَا مَنْ لَا تُفْنِي خَزَائِنَهُ الْمَسَائِلُ‏ و اي آن كه درخواست‏ها، گنج‏هايش را از بين نمي‏برد، وَ يَا مَنْ لَا تُبَدّلُ حِكْمَتَهُ الْوَسَائِلُ‏ و دست آويزها، حكمتش را تغيير نمي‏دهد، وَ يَا مَنْ لَا تَنْقَطِعُ عَنْهُ حَوَائِجُ الْمُحْتَاجِينَ‏ و رشته حوايج نيازمندان از او قطع نمي‏شود، وَ يَا مَنْ لَا يُعَنّيهِ دُعَاءُ الدّاعِينَ. و دعاي دعا كنندگان او را خسته و درمانده نمي‏كند. مَدّحْتَ بِالْغَنَاءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَي عَنْهُمْ‏ وجودت را به بي ‏نيازي از همه آفريده ‏ها ستوده ‏اي، و حضرتت به بي ‏نيازي از آنها شايسته است. وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَي الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ. آفريده ‏ها را به نيازمندي نسبت داده ‏اي، و آنان هم بي‏ چون و چرا نيازمند به تو هستند. فَمَنْ حَاوَلَ سَدّ خَلّتِهِ مِنْ عِنْدِكَ، پس كسي كه ترميم خلأ و شكاف زندگيش را از تو بخواهد، وَ رَامَ صَرْفَ الْفَقْرِ عَنْ نَفْسِهِ بِكَ فَقَدْ طَلَبَ حَاجَتَهُ و تغيير تهيدستي و فقرش را از تو درخواست كند، محقّقاً حاجتش را فِي مَظَانّهَا، وَ أَتَي طَلِبَتَهُ مِنْ وَجْهِهَا. از جايگاه اصلي ‏اش خواسته و به دنبال مطلبش، از راه صحيح و درستش آمده، وَ مَنْ تَوَجّهَ بِحَاجَتِهِ إِلَي أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ و كسي كه براي حاجتش به يكي از آفريده ‏هاي تو رو كند، أَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِهَا دُونَكَ فَقَدْ تَعَرّضَ لِلْحِرْمَانِ، يا او را به جاي تو وسيله رسيدن به نيازش قرار دهد، محقّقاً خود را در معرض محروميت قرار داده، وَ اسْتَحَقّ مِنْ عِنْدِكَ فَوْتَ الْإِحْسَانِ. و #استحقاق و سزاوار از دست رفتن احسان تو گشته است. 👌بخشی از دعای #سیزدهم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صوتی_حکمتها_نهج_البلاغه #نهج_البلاغه_حكمت_109 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#انس_با_قرآن ⏪برنامه ی روزنامه ی ✅ #ختم_قرآن کریم 👈 روزی یک صفحه #صفحه_591 انشاءالله این جزء آخر را با توجه بیشتری تلاوت کنیم ... 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2