eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
در ذیل شرح بند 16 دعای چهارم صحیفه سجادیه معانی 7 🔴 17 و 18- ، و به آيات آفاق و انفس كه از شواهد قدرت حضرت اوست و به آثار حكمت و بيّنات و حججش كه تمام ملائكه و جنّ و انس از آوردن مانند آنها چه كوچك و چه بزرگ، چه آسان و چه سخت، چه ظاهر و چه باطن عاجزند، براى همه ظاهر است. وجود مقدّس حضرت سيِّد الشهداء عليه السلام در دعاى بى‏نظير عرفه به پيشگاه حضرتش عرضه مى‏دارد: أيَكُونَ لِغَيْرِكَ مِنَ الظُّهُورِ ما لَيْسَ لَكَ حَتّى‏ يَكُونَ هُوَ الْمُظْهِرَ لَكَ؟ مَتى‏ غِبْتَ حَتّى‏ تَحْتاجَ إلى‏ دَليلٍ يَدُلُّ عَلَيْكَ؟ وَمَتى‏ بَعُدْتَ حَتّى‏ تَكُونَ الْآثارُ هِىَ الَّتى تُوصِلُ إلَيْكَ. آيا براى غير تو ظهورى هست كه براى تو نيست، تا آن غير وسيله ظهور تو باشد؟!! كى پنهان بوده‏اى، تا نيازمند به دليلى باشى كه بر تو دلالت كند و كى دور بوده‏اى، تا آثار واصل كننده به تو باشد؟ «بار پروردگارا! در آن هنگام كه حالت زودگذر روانيم را كنار مى‏گذارم و به خود آمده و با دقّت مى‏نگرم مى‏بينم روشنائى جمال و جلالت در جهان هستى آشكارتر از هر چيز است، و براى آن وجود خفا و پوشيدگى نيست كه تا چراغى سر راهم بگيرم و بارگاه ربوبى تو را جستجو نمايم؛ زيرا هر آن گاه كه حقيقتى را دليل راهم فرض مى‏كنم با كمى تأمّل درك مى‏كنم كه سازنده همين دليل و فروزنده همين چراغ راه تويى. اگر به طور مستقيم و ناخودآگاه اعضاى مادّى كالبدم را مورد توجه قرار دهم، غير از مشتى گوشت و استخوان و رگ و پى و خون نخواهم ديد، ولى همين كه اعضاى بدن را با خودآگاهى درك برمى‏نهم در اين موقع مى‏بينم اول خود را درك نموده‏ام‏ سپس اعضاى كالبدم را كه چراغ راه به سوى درك «من» مى‏باشند. خدايا! چگونه مى‏توان تصوّر نمود كه نقطه‏اى از نقاط جهان طبيعت بى‏اشراق فيض تو بتواند به وجود خود ادامه بدهد؟ مگر جهان طبيعت مى‏تواند از ذات خود حركتى و قانونى و سيستمى بسازد؟! از بامدادان تا شبگير ظلمانى، ديدگانم بر اين صحنه بيكران طبيعت باز است، اشكال و الوان را مى‏بينم، كوچك و بزرگ و حركات و سكنات و زشت و زيباها را نظاره مى‏كنم، همه چيز را مى‏بينم و اين نظاره را با تمام جرأت بينايى مى‏نامم. خداوندا، آيا در حقيقت ديدگان من باز است و مى‏بينم؟ اگر ديدگان من باز است چرا نظارت تو را از همين بود و نمودها كه بر ديدگانم مى‏تابد مشاهده نمى‏كنم؟ پس چرا آن گاه كه احاطه وجودى تو را بر تمام موجودات به ياد مى‏آورم پلك‏هاى چشمان درونى و برونيم روى هم مى‏افتند و شب‏پره‏وار خورشيد فروزان را ناديده مى‏گيرم؟ اى روشنايى بخش ديده‏ها، دست عنايتى فرود آر و با مهر خداونديت نورى فرا راه اين چشمان خيره بيفشان تا نظارت تو را بر تمام اين كاينات و اشراق نور تو را بر ديدگانم درك كنم. عَمِيَتْ عَيْنٌ لا تَراك عَلَيْها رَقيباً. كور است آن ديده‏اى كه نظارت تو را بر خود درك نمى‏كند. باطن، به اين معناست كه وجود مقدّسش پنهان از اوهام است، كه دست عقول جزئيه و اوهام و خيالات و افكار و انديشه‏ها به ساحت مقدّس او نمى‏رسد. كنه ذات حضرتش بر احدى معلوم نيست، ديدگان دل نسبت به آن جناب در حيرت‏ است و آن ذات يگانه را درك نمى‏كند. او باطن كلّ باطن و محتجب كلّ محتجب است، بالذاتْ باطن است و ظهور حضرتش به آيات و نشانه‏هاى اوست. به افعال و آثار و عجايب و حكمت‏هايش او را مى‏بينند و ظهورش را با قدرت قلب و عقل حس مى‏كنند، ولى از علم و آگاهى و بصيرت به باطن ذاتش عاجزند. عبد چون آثار اخلاقى و ايمانى و عملى را در ميان مردم از خود ظهور داد، و براى همنوعانش در تمام زمينه‏هاى كرامت و فضيلت اسوه شد، و براى انجام مناجات و عبادات و استغفار به خلوت شب پناه برد، و به دور از ديده بينندگان به بساط دعا و توبه و حال و ندبه و گريه و نماز شب نشست از دو حقيقت اسم ظاهر و باطن نيرو گرفته و بهره برده است. 👈 ادامه دارد .... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 20 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
👆این بخش را از دست ندهید ... شرحی مختصر بر 99 اسم اعظم الهی با قلم استاد حسین انصاریان ...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) "در روز " 👌 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الَّذِى أَقْدَمَ عَلَيْكَ مُجْتَرِئا🔹 🔸منم كه با تو گستاخى كردم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الَّذِى عَصَاكَ مُتَعَمِّدا🔹 🔸و به عمد نافرمانى نمودم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الَّذِى اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِكَ وَ بَارَزَكَ🔹 🔸منم كه زشتى خود را از بندگان تو پنهان داشتم و پيش تو هويدا كردم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الَّذِى هَابَ عِبَادَكَ وَ أَمِنَكَ🔹 🔸منم كه از بندگان تو ترسيدم و از تو ايمن بودم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الَّذِى لَمْ يَرْهَبْ سَطْوَتَكَ، وَ لَمْ يَخَفْ بَأْسَكَ🔹 🔸منم كه از قهر و غلبه تو پروا نكردم و از خشم تو نهراسيدم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الْجَانِي عَلَى نَفْسِهِ 🔹 🔸منم كه در حق خود جنايت كردم 🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِيَّتِهِ🔹 🔸و در گرو بلای خود مانده ام🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا القَلِيلُ الْحَيَاءِ🔹 🔸منم آنکه شرم و حیا اندک دارم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الطَّوِيلُ الْعَنَاءِ🔹 🔸و منم گرفتار رنج بسيار🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
مختصر گستاخى بر خداوند أَنَا الَّذِي أَقْدَمَ عَلَيْكَ مُجْتَرِئًا. منم آنكه گستاخانه بر تو جرأت نمودم. «مُجْتَرِئًا»: بيان‏كننده حالت فرد است كه گستاخانه به درگاه الهى آمده. گستاخى در گناه آن است كه فرد از ارتكاب گناه باكى نداشته باشد. در احاديث و روايات به اين چنين گستاخىِ در گناه، «تجاهر به فسق» گفته مى‏شود. چرا كه فرد گستاخ درصدد شايع كردن گناه مى‏باشد. يعنى علاوه بر اينكه خودْ آلوده به نافرمانى خداوند شده و از رحمت الهى فاصله گرفته، درصدد برآمده تا ديگران را نيز به تباهىِ نافرمانى داخل نموده، از رحمت خداوند دورشان سازد. خداوند در قرآن كريم به ترويج دهندگانِ فحشا، وعده عذاب داده است. (اشاره به نور/ 19.). فاش نمودن گناه در جامعه موجبات بى‏حيايى در بين آحاد مردم را فراهم كرده و پرده درى و بى شرمى رواج مى‏يابد و جامعه پاك اسلامى را به جامعه‏اى بى‏بندوبار تبديل مى‏نمايد. رسول مكرّم اسلام حضرت محمّد عليه السلام مى‏فرمايد: «اِسْتَحْيُوا مِنَ اللّهِ حَقَ الْحَياء»: «به طور كامل از خداوند حيا كنيد». (مصباح الشريعة/ 86.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر گناه عمدى أَنَا الَّذِي عَصَاكَ مُتَعَمِّدًا. منم آنكه از روى عمد، تو را نافرمانى كردم. «عَصَاك»: عبارت است از نافرمانى خداوند با گناه و معصيت. ارتكاب گناه و نافرمانى خدا، آنگاه بسيار شديد مى‏شود كه مرتكب، عمداً گناه را انجام داده باشد. در اين صورت است كه آثار منفى فراوانى بر اين معصيت مترتّب مى‏گردد. در مرحله اوّل شخص عاصى دچار «كيفر الهى» كه دربردارنده عذاب‏هاى اخروى، و سختى‏ها و محروميّت از كمال انسانى و قرب الهى است، مى‏شود. از ديگر آثار گناهِ عمدى، مى‏توان به «نابودى اعمال» اشاره كرد: روزى رسول خدا صلى الله عليه وآله در مسجد فرمودند: «هر كس «سبحان اللّه» بگويد، درْ بهشت براى خود درختى را مى‏كارد شخصى عرضه داشت: پس درختان ما در بهشت زياد است! پيامبر صلى الله عليه وآله فرمودند: «آرى، ولى مبادا آتش روانه كنيد و همه را بسوزانيد». و گناه آتشى است كه اعمال گذشته را مى‏سوزاند. علاوه بر دو مورد فوق، «عدم استجابت دعا»، از ديگر آثار ارتكاب گناه است. روايات فراوانى بر اين مطلب اذعان دارد كه دعاهاىِ فردِ گناهكار، مورد استجابت قرار نمى‏گيرد. به جز آثار سه گانه فوق آثار ديگرى نيز بر گناه مترتّب است كه ذكر آن در اين مقال نمى‏گنجد. لذا بايستى متعمّد بر معصيت، با توبه نصوح و استغفار حقيقى به درگاه خداوند، موجبات رحمت الهى را فراهم آورد. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر پرده‏پوشى أَنَا الَّذِي اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِكَ وَ بَارَزَكَ. منم آنكه (گناهم را) از بندگانت پنهان كرده و نزد تو آشكار نمودم. «بَارَزَك»: پيش تو آشكار و هويدا نمودم (مبارز به كسى مى‏گويد كه مجاهدت و ايثار خود را بر همگان آشكار و هويدا مى‏سازد). انسان بايستى به درگاه الهى، با حالت خشوع وارد شده و تمامى مطالب خود را بيان نمايد. هيچ كس همانند خداوند سترِ عيوب نمى‏كند در حالى كه دانا به تمامى صفات و عيوب ما است. از صفات بسيار مهمّ خداوند، پرده پوشى بر گناهان بنده‏اى است كه گناهانش را به خلوت انجام مى‏دهد و دوست ندارد احدى بر گناهانش آگاه شود. وجود مقدّس ربّوبى، خود را «ستار العيوب» ناميده است، تا بندگانش بدانند در حالى كه در خلوتِ خودْ او را نافرمانى مى‏كنند، آبرويشان را حفظ نموده و از باز كردن اوراق پرونده آنان در برابر ديدگان ديگر بندگان خوددارى مى‏كند، مگر اينكه گنهكارى بر اثر شدت بى‏حيايى و جرأت بر گناه، معاصى را در برابر ديگران انجام دهد و بر آبرويش نترسد، كه در اين حال، پرده پوشى بر او و حفظ آبرويش در بين مردم معنا ندارد. از رسول خدا صلى الله عليه وآله روايت شده است: «من تاب، تاب اللّهُ عليه و امرت جَوارِحُهُ أَن تستر عليه و بقاع الارض ان تكتم عليه و انسيت الحفظة ما كانت تكتب عليه»: «كسى كه توبه كند، خدا توبه‏اش را مى‏پذيرد و به اعضايش فرمان مى‏رسد كه گناهانش را بر او پوشيده دارند و به قطعه‏هاى زمين امر مى‏شود كه گناهانش را بر او كتمان كنند و آنچه را كاتبان عمل در پرونده‏اش نوشته‏اند، از ياد آنان مى‏برد». (بحارالانوار 28 /6، باب 20 حديث 32.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر حرمِ امن خداوند أَنَا الَّذِي هَابَ عِبَادَكَ وَ أَمِنَكَ. منم آنكه از بندگانت ترسيده و از تو آسوده‏خاطر بودم. «هَاب»: بر حذر شد و ترسيد. «امن»: به معنى عدم خوف و ترس به همراه طُمأنينه درونى است و آن زمانى تحقّق مى‏يابد كه درون انسان آرام باشد و از هيچ گونه ضررى نترسد. «أَمِنَك»: منظور از آن، اين است كه در پيشگاه تو حاضر شده و به مناجات با تو پرداخته‏ام، در حالى كه مى‏دانم از ناحيه تو هيچ ضررى به من نخواهد رسيد و هم اكنون كه با تو راز و نياز مى‏كنم، درونم آرام گرفته و طمأنينه خاصى يافته‏ام و ترس‏هاى درونى‏ام كه مرا آزار مى‏داد، از ميان رفته است. منظور از «أَمِنَك» آن نيست كه خود را از عذاب خداوند ايمن دانسته، با خاطرى آسوده به گناه پرداخته و از او هيچ خوفى نداشته باشند. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر انواع عذاب خداوند أَنَا الَّذِي لَمْ يَرْهَبْ سَطْوَتَكَ، وَ لَمْ يَخَفْ بَأْسَكَ. منم آنكه از قهر (و غلبه) تو نترسيده و از عذابت نهراسيده‏ام. عذاب خداوند بر دو نوع است: 1 - عذاب‏هاى دنيوى 2 - عذاب‏هاى اخروى آيات زيادى در قرآن كريم به اين دو عذاب اشاره كرده‏اند كه واضح‏ترين و صريح‏ترين آنها آيه 21 سوره سجده است: (وَ لَنُذِيقَنَّهُم مِّنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ): «به آنان از عذاب نزديك (عذاب اين دنيا) پيش از عذاب بزرگ (آخرت) مى‏چشانيم، شايد بازگردند». «كه مراد از عذاب‏هاى دنيا، مصيبت و رنج در جان و مال است و بعضى عذاب‏هاى دنيا را عذاب‏هاى قبر دانسته‏اند. در سوره انعام آيه 65، اشاره به عذاب‏هايى شده كه با قدرت الهى از بالا و پايين بر انسان خطاكار براى مجازات او، فروفرستاده خواهد شد، كه شايد اشاره به سلاح‏هاى جنگى و عذاب‏هاى آسمانى و زلزله‏هايى است كه از هوا و زمين زندگى بشر را به صورت وحشتناكى درهم مى‏كوبد و در مدت كوتاهى آبادترين شهرها را به تلى از خاكستر تبديل مى‏كند. اوّلين قدم براى رفتن به سوى عذاب خداوند در دنيا، برگشتن از ياد خداست كه زندگىِ تنگ و سختى را به دنبال خواهد داشت. (اشاره به طه/ 124.). عذاب‏هاى اخروى از عذاب‏هاى دنيايى بسيار دردناك‏تر و مخوف‏تر است. چرا كه آنها نتيجه اعمال افراد گناهكار در اين دنياست. همچنانكه قرآن كريم بر اين مطلب كه عذاب جهنّم نتيجه اعمال اهل جهنم، در دنيا بوده است، تأكيد دارد. (بنگريد به نبأ/ 26.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر جنايت بر خود أَنَا الْجَانِي عَلَى نَفْسِهِ. منم جنايتكار بر خود. در منطق قرآن، گناه و خطايى كه از انسان سر مى‏زند، ظلم و جنايتى است كه شخص به خود روا داشته. در قرآن كريم مى‏خوانيم پس از آنكه حضرت آدم و حوا عليهما السلام از گياه ممنوعه تناول كردند پى به «ترك اولى» خود برده، گفتند: «پروردگارا! ما به خويشتن ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و رحممان نكنى، از زيانكاران خواهيم بود». (اعراف/ 23.). پس هر گناه و نافرمانىِ پروردگار، ظلم و جنايت بر خويشتن است. زيرا همه برنامه‏ها و دستوراتِ الهى در مسير خير و سعادت و پيشرفت بشر بوده و هر گونه مخالفت با آن، مخالفت با تكامل خويشتن و سبب عقب ماندگى و سقوط خواهد بود. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر بلا أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِيَّتِهِ. منم در گروى گرفتارى خويش. «الْمُرْتَهَن»: اسم مفعول است به معنى «مرهون» و «در رهن گذارده شده» و رهن عبارت است از وثيقه‏اى كه براى دريافت وام و يا جنس، نزد صاحب مال قرار داده مى‏شود و چون آن وثيقه نزد صاحب مال محبوس مى‏گردد، از مرتهن به محتبس (در حبس و زندان قرار داده شده) نيز تعبير مى‏شود. «بَلِيَّتِه»: از ماده «بلاء» به معناى محبت، دوستى و تفضّل دنيايى است. لذا در تكبيرهاى قبل از نماز عيد قربان مى‏گوييم «وَ الْحَمْدُلِلّهِ عَلى ما أَبْلانا»: «سپاس خداى را كه بر ما محبّت‏هاى دنيايى فرستاد». گاهى اين محبّت‏هاىِ دنيوى، هديه‏اى نيكو براى انسان است و گاهى مكروه و موجبات كراهت انسان را فراهم مى‏آورد و در هر دو صورت، تفضّلات دنيايى موجبات گرفتارى انسان را فراهم كرده (چون در حلالش حساب است و در حرامش عقاب) (برداشت از كلام حضرت على عليه السلام.) و انسان مورد آزمايش خداوند قرار مى‏دهد و هر آزمايشى نيز به همراه گرفتارى است. لذا «بليّة» به معنى آزمايش و گرفتارى ترجمه شده است. «اللَّهُمَ اغْفِر لِى الذُنُوبَ الَتِى تُنْزِلُ الْبَلاء»: «خداوندا ببخش گناهانى را كه گرفتارى فرومى‏فرستد». (دعاى كميل.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر و شرم از خداوند أَنَا الْقَلِيلُ الْحَيَاءِ. منم كم شرم. «الْحَيَاء»: راغب اصفهانى مى‏گويد: «حيا، گرفتگى نفس از زشتى‏ها و ترك آن به اين خاطر است». بعضى نيز در تعريف حيا مى‏گويند: «گرفتگى قلب به خاطر تعظيم پروردگار است». از ابن مسعود است كه مى‏گفت: «پيامبر صلى الله عليه وآله روزى به اصحابش فرمود: آن گونه كه شايسته شرم و حياست، از خداوند شرم داشته باشيد. گفتند: اى رسول خدا! ما به شكر خدا از او شرم داريم. فرمود: چنين نيست! چون شرم از خداوند آن گونه كه حقّ اوست. آن است كه سرش و آنچه را كه مى‏فهمد، حفظ كند. شكم و آنچه را كه در خود دارد، حفظ نمايد و به ياد مرگ و نيستى باشد و هر كس آخرت را به خاطر ترك زينت زندگى دنيا بخواهد، حقّ شرم و حيا از خداوند را به جا آورده است». ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر گرفتارى در دنيا و آخرت أَنَا الطَّوِيلُ الْعَنَاءِ. منم كه گرفتارى‏ام دراز است. «الْعَنَاء»: به معنى رنج و سختى است و «طَوِيلُ الْعَنَاء» به كسى گفته مى‏شود كه رنج و سختى او زياد و طولانى شده باشد و هنوز از مكافات آن خارج نشده است. شايد منظور امام سجاد عليه السلام، از اينكه چنين نسبتى را به بنده داده‏اند، رنج و سختىِ امورات دنيايى و دل مشغولى‏هاى دنيوى باشد كه باعثِ غفلت انسان از ياد خدا مى‏گردد و از طرفى افكارى به سراغ انسان مى‏آيد كه او را دچار تزلزل در اعتقادات مى‏كند و اضطراب‏هاى درونى شخص، كه موجبات عدم تمايل به خداوند و سوق دادن وى به سوى شيطان را فراهم مى‏كند، بسيار زياد مى‏شود. البته اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور امام عليه السلام رنج‏ها و سختى‏هايى باشد كه در آخرت در وقت رسيدگى به پرونده و عقاب‏هاى آن، نصيب بنده خواهد شد. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
🌺 در این ایام ولادت آقایمان امیرالمومنین علی علیه السلام بیاییم با هم دل را روانه ی آن صحن و سرای نورانی کرده و با کلمات فرزندشان امام سجاد علیه السلام با خدا کنیم... 🙏 بارالها، منم که از روی جرأت بر علیه تو قدم برداشتم، منم که از روی عمد نافرمانیت کردم، منم که کار زشت خود را از بندگانت پوشانده و آشکارا به مخالفت با تو برخاستم، منم که از بندگان تو ترسیده و از حضرت تو ایمن گشتم، منم که از هیبت تو نهراسیده، و از خشمت نترسیدم، منم که در حق خود جنایت کردم، منم که در گرو بلای خودم، منم که کم‌حیایم، منم که دارای گرفتاری فراوانم. منم که .... ... مولای من بحق مولود کعبه مرا با همه ی بدی هایم بپذیر ... آمده ام ... آمدم ای شاه پناهم بده خط امانی ز گناهم بده ای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2