eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.4هزار عکس
2.3هزار ویدیو
1.5هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
قسمت 1 🔴 ‏ با ماه مبارك رمضان ⏺ معرفت و بصيرت حضرت زين‏العابدين عليه السلام نسبت به معنويّت ماه مبارك، و ملكوتى بودن اين قسمت از زمان، علّت عشق و علاقه شديد حضرت به اين ماه بود، او از ملاقات با محبوب و معشوقش فوق‏العاده خوشحال مى‏شد، و به هنگام رسيدن زمان هجران از ماه، گويى به سخت‏ترين مصيبت دچار مى‏گشت. او در وداع با ماه مبارك رمضان ناله سوزان داشت، دلش پردرد بود، غصه‏اش فزونى مى‏گرفت، غمش جانكاه مى‏شد، آه آتشين از نهاد پاكش خرمن فلك را مى‏سوخت، بى‏تاب مى‏گشت، قرار از كفش مى‏رفت، در دريايى از اشك حسرت غرق مى‏شد، در اقيانوس محنت و رنج دست و پا مى‏زد، و همچون كسى كه بى‏اختيار عزيزترين موجودش را از دست مى‏دهد به عزا مى‏نشست. اشكش فزون بود، سوزش مى‏سوزاند، ناله‏اش دل سنگ را آب مى‏كرد، چه بايد گفت كه آن عاشق دلباخته مى‏ديد ماه مبارك در تمام ايام سال جايگزين ندارد، بايد ديد كه معشوق از برابر ديده عاشق پنهان مى‏شود، و عاشق را براى حفظ معشوق چاره‏اى نيست. بزرگوار در فراق ماه رمضان اين غزل را سروده است: بى لقاى دوست حاشا روزگارم بگذرد سر بسر چون زندگانى بى بهارم بگذرد بى جمال عالم آرايش نيارم زيستن عمر بى حاصل مگر در انتظارم بگذرد گر سر آيد يك نفس بى دوست كى آيد به كف در تلافى عمرها گر بى شمارم بگذرد بى قرارى برقرارستم اگر صدبار يار بر دل بى صبر و جان بى‏قرارم بگذرد گرچه مى‏دانم به سويم ننگرد از كبر و ناز مى‏نشينم بر سر ره تا نگارم بگذرد از براى يك نظر بر خاك راهش سالها مى‏نشينم تا مگر آن شهسوارم بگذرد جويبارى كرده‏ام از آب چشم خود روان شايد آن سرو روان بر جويبارم بگذرد بر من او گر نگذرد تا جان بود در قالبم مى‏شوم خاك رهش تا بر غبارم بگذرد صد در از جنّت گشايد در درون مرقدم نفخه‏اى از كوى او گر بر مزارم بگذرد بر مزارم گر گذار آرد ز سر گيرم حيات يا رب آن عيسى نفس گر بر مزارم بگذرد ياد وصلش بگذرد چون بر كنار خاطرم دجله‏اى از اشك خونين بر كنارم بگذرد در دل و جان داده‏ام جاى خيالش بر دوام اشك نگذارد به چشم اشكبارم بگذرد روز مى‏گويم مگر شب رو دهد، شب همچو روز در اميد يك نظر ليل و نهارم بگذرد پار مى‏گفتم مگر سال دگر، اين هم گذشت سال ديگر نيز مى‏ترسم چو پارم بگذرد عمر شد مر فيض را در حسرت و در انتظار كى بود حسرت نماند انتظارم بگذرد 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 227 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
قسمت 2 ⏺ پاداش بيش از عمل‏ 1 جزا و پاداش خداوند نه تنها زياده بر اعمال ما است، بلكه اعمال ما در مقابل فضل و احسان او چيزى به حساب نمى‏آيد، چرا كه اگر يك لحظه خداوند نظر لطف و عنايتش را از ما بردارد و با نگاه عدالتِ بدون تفضّل، به اعمال ما رسيدگى كند، ديگر چيزى از هستى باقى نمى‏ماند، تفضّل و احسان او به خاطر اعمال ما نيز نمى‏باشد، جه عمل داشته باشيم چه نداشته باشيم، هميشه مرهون عنايت او هستيم، از ابتداى خلقت كه انسان پا به عرصه وجود مى‏گذارد، يا بهتر بگوييم از ابتداى خلقت هستى، حالا چه خلقت انسان، چه خلقت ديگر موجودات، خداوند تمام نعمت‏هاى مادّى و معنوى را بدون هيچ گونه چشمداشت و توقّعى در اختيار انسان و باقى موجودات گذاشته، چون او نياز به عمل ما ندارد، ماييم كه محتاج به لطف و كرامت او هستيم او حتّى احتياج به شكرگزارى ما ندارد چون او بى‏نياز مطلق است، احسان و تفضّل او به خاطر تشكّر بندگان از او نيست كه منتظر تشكّر بنده‏اش باشد. به قول دانشمند معروف: «تفضّل فرماينده به جاى همه اصناف خلق، خداى تعالى است: در مرتبه اوّل: به هست كردن ايشان، در مرتبه دوّم: به كامل گردانيدن ايشان به عضوها و سبب‏ها كه ايشان را ضرورى بود، در مرتبه سوّم: بدانچه ايشان را در نعمت و رفاهيت دارد، به آفريدن سبب‏ها كه محتاج باشد، اگر چه حاجتشان بدان ضرور نبود، در مرتبه چهارم: بدانچه ايشان را بيارايد، به مزيّت‏ها [و زوايد] كه آرايش ايشان باشد و بيرون است از ضرورات و حوايج. مثال ضرورى، از عضوها سر است و دل و جگر و مثال حاجت، چشم و دست و پاى و مثال زينت، خميدگى ابرو و لعلى لب و بادام چشمى وجز آن، از چيزهايى كه بدان ضرورت و حاجت نباشد، و مثال ضرورت از نعمت‏هايى كه بيرون تن آدمى‏ است نان و آب، و مثال حاجت دوا و گوشت و ميوه‏ها و مثال مزيّت‏ها و زوايد، سبزى درختان و خوبى شكوفه‏ها و ميوه‏ها و طعام‏هاى لذيذ كه بدان حاجتى و ضرورتى نيست، و اين سه قسم هر حيوانى را موجود است، بلكه هر نباتى را، بلكه هر صنفى را از اصناف خلق، از ذروه عرش تا حضيض ثرى، پس محسن اوست و غير او چگونه محسن باشد.» ترجمه احياء العلوم: 4/ 523- 524. آرى، خداوند نه تنها به اعمال ناقص ما چندين برابر پاداش مى‏دهد و خودش اهل احسان و تفضّل است، بلكه علاوه بر اين به انسان‏ها و مؤمنان نيز امر مى‏كند كه اهل احسان و فضيلت باشند، از اينرو در سوره نحل مى‏فرمايد: إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسنِ وَ إِيتَآىِ ذِى الْقُرْبَى‏ وَ يَنْهَى‏ عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنكَرِ وَ الْبَغْىِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ» به راستى خدا به عدالت و احسان و بخشش به خويشاوندان فرمان مى‏دهد، و از فحشا و منكر و ستم‏گرى نهى مى‏كند. شما را اندرز مى‏دهد تا متذكّر [اين حقيقت‏] شويد [كه فرمان‏هاى الهى، ضامن سعادت دنيا و آخرت شماست.] و نيز مى‏فرمايد: مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ امْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزى الّا مِثْلَها وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ» هر كس كار نيك بياورد، پاداشش ده برابر آن است، و آنان كه كار بد بياورند، جز به مانند آن مجازات نيابند و ايشان مورد ستم قرار نمى‏گيرند. از اميرمؤمنان على عليه السلام در توضيح آيه فوق سؤال شد، ايشان فرمودند: الْعَدلُ الْانْصافُ وَ الْاحْسانُ التَّفَضُّلُ عدل آن است كه حق مردم را به آنها برسانى و احسان آن است كه بر آنها تفضّل كنى. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 227 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
قسمت 2 ⏺ پاداش بيش از عمل‏ 2 محتوا و جاذبه آيه اين قدر بالاست كه وقتى آيه عدل و احسان نازل شد و آن را پيامبر صلى الله عليه و آله براى مردم خواندند، تأثير به سزائى بر قلب‏هاى آنان گذاشت به طورى كه در روايتى عثمان بن مظعون از صحابه معروف پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مى‏گويد: «من در آغاز، اسلام را تنها به طور ظاهرى پذيرفته بودم، نه با قلب و جان، دليل آن هم اين بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله همواره پيشنهاد اسلام به من كرد و من هم از روى حيا پذيرفتم، اين وضع هم چنان ادامه يافت تا اين كه روزى خدمتش بودم، ديدم سخت در انديشه فرورفته است، ناگهان چشم خود را به طرف آسمان دوخت، گويى پيامى دريافت مى‏دارد، وقتى به حالت عادى بازگشت، از ماجرا پرسيدم، فرمود: آرى، هنگامى كه با شما سخن مى‏گفتم، ناگهان جبرئيل را مشاهده كردم كه اين آيه را براى من آورد: إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسنِ پيامبر صلى الله عليه و آله آيه را تا آخر خواند، چنان محتواى آيه در قلب من اثر گذاشت كه از همان ساعت اسلام در جان من نشست، من به سراغ ابوطالب عموى پيامبر صلى الله عليه و آله آمدم و جريان را به او خبر دادم، فرمود: اى طايفه قريش! از محمد صلى الله عليه و آله پيروى كنيد كه هدايت خواهيد شد؛ زيرا او شما را به مكارم اخلاق دعوت مى‏كند. سپس به سراغ وليد بن مغيره، دانشمند معروف عرب و يكى از سران مشرك آمدم و همين آيه را بر او خواندم، او گفت: اگر اين سخن از خود محمد صلى الله عليه و آله است‏ بسيار خوب گفته و اگر از پروردگار اوست باز هم بسيار خوب است. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: اذا أَحْسَنَ الْمُؤْمِنُ عَمَلَهُ ضاعَفَ اللَّهُ عَمَلَهُ بِكُلِّ حَسَنَةٍ سَبْعَمِائَةٍ وَ ذلِكَ قَوْلُ اللَّهِ تَبارَكَ وَ تَعالى‏: وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَاحْسِنُوااعْمالَكُمْ الَّتى‏ تَعْمَلُونَها لِثَوابِ اللَّهِ، فَقُلْتُ لَهُ: وَ مَا الْاحْسانُ؟ قالَ: اذا صَلَّيْتَ فَاحْسِنْ رُكُوعَكَ وَ سُجُودَكَ وَ اذا صُمْتَ فَتَوَقَّ كُلَّ ما فيهِ فَسادُ صَوْمِكَ وَ اذا حَجَجْتَ فَتَوَقَّ ما يَحْرُمُ عَلَيْكَ فى‏ حَجِّكَ وَ عُمْرَتِكَ، قالَ: وَ كُلَّ عَمَلٍ تَعْمَلُهُ فَلْيَكُنْ نَقيًّا مِنَ الدَّنَسِ. هنگامى كه مؤمن عمل نيكى انجام دهد و اعمالش را نيكو نمايد، خداوند عملش را چندين برابر نموده، براى هر عمل نيك هفتصد برابر عنايت مى‏فرمايد كه در قرآن فرمود: «و خدا براى هر كه بخواهد چند برابر مى‏كند». بنابراين اعمال خود را براى رسيدن به ثواب‏هاى الهى نيكو كنيد، عرض كردم: احسان و نيكو كردن عمل چگونه است؟ فرمود: نماز كه مى‏خوانى ركوع و سجودت را نيكو به جا آور و روزه كه مى‏گيرى از آنچه كه روزه را فاسد مى‏كند، خوددارى كن و حجّى كه انجام مى‏دهى از آن چه كه در حجّ و عمره بر تو حرام است، خوددارى كن و هر عملى كه به جا مى‏آورى بايد از آلودگى و فساد پاكيزه باشد. با اين همه لطف و كرامت خداوند و چند برابر كردن پاداش، واى به حال بنده‏اى كه از اين فرصت استفاده نكند و نتواند براى آخرت خود توشه برگرفته و دست خالى اين دار فانى را وداع كند. امام زين العابدين عليه السلام مى‏فرمايد: يا سَؤْاتاهُ لِمَنْ غَلَبَتْ احْداتُهُ عَشَراتِهِ يُرِيدُ انَّ السَّيِّئَهَ بِواحِدَةِ وَ الْحَسَنَةَ بِعَشَرَةٍ. واى بر آن كس كه يكى او بيشتر از دهگانش باشد، منظورش گناه است كه به اندازه همان گناه كيفر مى‏شود ولى ثواب ده برابر خواهد شد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 227 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
خدايا، اى كه بر نعمت‏هايى كه به بندگان دهى پاداش نخواهى. و بر عطا و بخشش پشيمان نمى‏شوى و جزاى بندگان را يكسان نمى‏دهى. نعمتت ابتدايى است (نه آن كه آنان مستحق باشند) و عفو تو، نيكى كردن بدون علت است و كيفرت عدل است و حكم تو خير است. اگر عطا و بخشش نموده‏اى عطايت را به منت نياميخته‏اى و اگر بازداشته‏اى از روى ستم نبوده است. هر كه تو را سپاس گزارد پاداش دهى و حال آن كه تو سپاسگزارى را به او الهام كرده‏اى. و هر كه تو را بستايد جزا مى‏دهى و حال آن كه ستودن را تو به او آموخته‏اى. بخش اول دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔊چیکار کنیم از ما فرار کنه؟ 👈 تو، شیطان را روسیاه میکنه... 👈 وقتی برای خدا دست تو جیبت میکنی کمر شیطان میشکنه! 👤استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا يَا مُهَيْمِنُ يَا مُكَوِّنُ يَا مُلَقِّنُ‏ خدايا از تو درخواست مى ‏كنم به اسم مباركت اى خداى ايمنى بخش اى مقتدر اى آفريننده اى آموزنده يَا مُبَيِّنُ يَا مُهَوِّنُ يَا مُمَكِّنُ يَا مُزَيِّنُ يَا مُعْلِنُ يَا مُقَسِّمُ‏ اى روشن كننده اى آسان كننده اى قدرت بخشنده اى زينت بخش اى آشكار سازنده اى قسمت كننده هر چيز 👈بخشی از دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
🌙 لطفا کتاب صحیفه سجادیه - از صفحه 41 تا صفحه 53 مطالعه شود دعای هفتم به بعد
برنامه ی بیوفایی در مقابل پیمان شکنان قَالَ (علیه السلام): الْوَفَاءُ لِأَهْلِ الْغَدْرِ، غَدْرٌ عِنْدَ اللَّهِ؛ وَ الْغَدْرُ بِأَهْلِ الْغَدْرِ، وَفَاءٌ عِنْدَ اللَّهِ. امام علی که درود خدا بر او باد در شناخت جايگاه وفادارى فرموذند : وفادارى با خيانتكاران نزد خدا نوعى ، و خيانت به خيانتكاران نزد خدا وفادارى است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ جزاى پيمان‌شكنان: 📜 امام عليه السلام در اين گفتار حكمت‌آميز دستورى درباره پيمان‌شكنان داده، مى‌فرمايد: «وفادارى در برابر پيمان‌شكنان، پيمان‌شكنى در پيشگاه خداست وپيمان‌شكنى با آنان، وفادارى نزد خداوند است»؛ (أَلْوَفَا لاَِهْلِ الْغَدْرِ غَدْرٌ عِنْدَ اللّهِ، وَالْغَدْرُ بِأَهْلِ الْغَدْرِ وَفَاءٌ عِنْدَاللّهِ). «غَدْر» در اصل به معناى ترك گفتن چيزى است، ازاين‌رو به كار كسى كه پيمان و عهد خود را بشكند و آن را ترك گويد «غدر» گفته مى‌شود و گودال‌هاى آب را ازآن‌رو «غدير» مى‌گويند كه در آن‌ها مقدارى آب باران رها و ترك شده است. امام عليه السلام در اين گفتار آموزنده مى‌فرمايد: انسان نبايد در برابر پيمان‌شكنان وكسانى كه پايبند به عهد خود نيستند دچار وسوسه شود و پيمان شكستن در برابر آن‌ها را گناه بداند، بلكه به عكس اگر آن‌ها عهد خود را بشكنند و ما در برابر آن‌ها به عهد خود وفا كنيم، نشانه ضعف و ذلت ما در برابر آن‌هاست و آن را حمل بر ترس ما مى‌كنند و سبب جسارت آن‌ها در وقايع مشابه مى‌شود، ازاين‌رو دستور داده شده كه در برابر آن‌ها مقابله به مثل كنيد. اين مقابله به مثل نوعى وفا در پيشگاه خدا محسوب مى‌شود. قرآن مجيد نيز دراين باره دستور قاطعى داده است. «(وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَى سَوَاءٍ إِنَّ اللهَ لاَ يُحِبُّ الْخَائِنِينَ)؛ و هرگاه (با ظهور نشانه‌هايى،) از خيانت گروهى بيم داشته باشى (كه عهد خود را شكسته، حمله غافلگيرانه كنند)، به‌طور عادلانه به آن‌ها اعلام كن كه پيمانشان لغو شده است، زيرا خداوند، خائنان را دوست نمى‌دارد!». در شأن نزول آيه آمده است كه اشاره به قوم يهود مدينه است كه آن‌ها بارها با پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله پيمان بستند و پيمان خويش را ناجوانمردانه شكستند، ازاين‌رو مى‌فرمايد: اگر از خيانت و پيمان‌شكنى آن‌ها بترسى، پيمانت را با آن‌ها قطع كن. البته اين سخن به آن معنا نيست كه يك‌جانبه و بدون هيچ نشانه‌اى پيمان با آن‌ها را بشكنند بلكه هميشه به دنبال نشانه‌هايى از اراده پيمان‌شكنى خوف حاصل مى‌شود. هرگاه اين نشانه‌ها ظاهر شد دستور داده شده پيمان با آن‌ها شكسته شود مبادا از آن براى غافلگير ساختن مسلمانان سوء استفاده كنند. اين در حالى است كه قرآن تأكيد مى‌كند نسبت به آن‌هايى كه به عهد خود وفادارند وفادار بمانيد. در چهارمين آيه از سوره «توبه» بعد از اعلان جنگ با مشركان پيمان‌شكن مى‌فرمايد: «(إِلاَّ الَّذِينَ عَاهَدتُّمْ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ شَيْئآ وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ)؛ مگر كسانى از مشركان كه با آن‌ها عهد بستيد و چيزى از آن را در حقّ شما فروگذار نكردند، و احدى را بر ضدّ شما تقويت ننمودند؛ پيمان آن‌ها را تا پايان مدّتشان محترم بشمريد، زيرا خداوند پرهيزكاران را دوست دارد!». ولى درباره پيمان‌شكنان در آيه 12 تأكيد به مقابله به مثل كرده مى‌فرمايد : «(وَإِنْ نَّكَثُوا أَيْمَانَهُمْ مِّنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِى دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ)؛ و اگر پيمان‌هاى خود را پس از عهد خويش بشكنند، وآيين شما را مورد طعن قرار دهند، با پيشوايان كفر پيكار كنيد، چراكه آن‌ها پيمانى ندارند؛ شايد (با شدّت عمل) دست بردارند!». اين‌ها همه با توجه به اين است كه در اسلام به كمتر چيزى به‌اندازه وفاى به عهد و اداى امانت اهميت داده شده است تا آن‌جا كه پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله مى‌فرمايد : «مَنْ كَانَ يُوْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآْخِرِ فَلْيَفِ إِذَا وَعَدَ؛ كسى كه ايمان به خدا و روز قيامت دارد بايد هرگاه وعده‌اى مى‌دهد (و عهدى مى‌بندد) به آن وفا كند». در حديث ديگرى از امام زين العابدين عليه السلام مى‌خوانيم كه در برابر اين سؤال كه جميع تعليمات اسلام در چه چيزى خلاصه مى‌شود؟ فرمود: «قَوْلُ الْحَقِّ وَالْحُكْمُ بِالْعَدْلِ وَالْوَفَاءُ بِالْعَهْدِ؛ سخن حق گفتن و عادلانه قضاوت كردن و وفاى به عهد نمودن است». اين حديث را نيز سابقاً در ذيل آورديم كه امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: سه چيز است كه هيچ‌كس عذرى در مخالفت با آن ندارد. و دومين آن را وفاى به عهد مى‌شمارد خواه در برابر نيكوكار باشد يا بدكار. اشتباه نشود، منظور از وفاى به عهد در برابر بدكاران اين نيست كه در مقابل پيمان‌شكنان وفاى به عهد كنيد، بلكه منظور اين است كه اگر با كسى كه گناهان مختلفى انجام مى‌دهد و پايبند به احكام دين نيست عهد و پيمانى بستيد و او به عهد و پيمانش وفادار بود شما هم وفادار باشيد. به بيان ديگر، فسق و فجور او خارج از حوزه پيمانى است كه با ما بسته است. 🆔 @sahife2
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَهِيمَ وَإِسْمَعِيلَ وَإِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَ الأَسْبَاطَ كَانُواْ هُوداً أَوْ نَصَرى‏ قُلْ ءَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَدَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ‏ یا مى‌گویید كه ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط، یهودى یا نصرانى بودند؟ بگو: شما بهتر مى‌دانید یا خدا؟ (چرا حقیقت را كتمان مى‌كنید؟) و چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه گواهى و شهادت الهى را (درباره‌ى پیامبران) كه نزد اوست، كتمان كند و خدا از اعمال شما غافل نیست. این آیه، خطابى دیگر به اهل كتاب است، كه شما آن قدر به یهودى یا نصرانى بودن خود مباهات مى‌كنید كه حتّى حاضرید بزرگترین افتراها را به بهترین اولیاى خدا نسبت دهید؟! ⏺ گاهى تعصّب به جایى مى‌رسد كه شخص حاضر مى‌شود واقعیّت‌هاى روشن تاریخى را تحریف و یا انكار كند. «ام تقولون...» ⏺ بزرگترین ظلم‌ها، ظلم فرهنگى و كتمانِ حقایق است. «ومن اظلم ممن كتم» ⏺ علم خداوند به كتمان وظلم‌ها، باید براى ما هشدار باشد. «و ما اللّه بغافل عمّا تعملون» ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی ملامتگو چه دریابد میان عاشق و معشوق نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص آور که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبند است خدا را یک نفس بنشین گره بگشا ز پیشانی ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد که در حسن تو لطفی دید بیش از حد انسانی چراغ افروز چشم ما نسیم زلف جانان است مباد این جمع را یا رب غم از باد پریشانی دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت ندانی قدر وقت ای دل مگر وقتی که درمانی ملول از همرهان بودن طریق کاردانی نیست بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی خیال چنبر زلفش فریبت می‌دهد نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی 🔅 برنامه ی روزانه ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
استاد حسین بر دعای دعای (علیه السلام ) " در با ماه " ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
بند 8 تا 9 «8» تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ وَ كِلَاهُمَا أَهْلٌ مِنْكَ لِلْفَضِيحَةِ وَ الْمَنْعِ غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفْعَالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ وَ أَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجَاوُزِ «9» وَ تَلَقَّيْتَ مَنْ عَصَاكَ بِالْحِلْمِ وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ تَسْتَنْظِرُهُمْ بِأَنَاتِكَ إِلَى الْإِنَابَةِ وَ تَتْرُكُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ لِكَيْلَا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هَالِكُهُمْ وَ لَا يَشْقَى بِنِعْمَتِكَ شَقِيُّهُمْ إِلَّا عَنْ طُولِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِ‏وَ بَعْدَ تَرَادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِ پرده مى‏پوشى بر كسى كه اگر مى‏خواستى رسوايش مى‏كردى. جود و كرم مى‏كنى بر كسى كه اگر مى‏خواستى منعش مى‏فرمودى، در حالى كه هر دوى اينها از جانب تو سزاوار رسوايى و منعند؛ امّا چنين نمى‏كنى، چون تمام كارهايت را بر پايه احسان و تفضّل بنا نهادى، و قدرتت را بر آيين گذشت به جريان انداختى، و با كسى كه با تو به مخالفت برخاسته، با بردبارى روبه‏رو شدى، و كسى را كه بر ستم به خود همّت گماشت مهلت دادى، با حلم و بردباريت مهلتشان مى‏دهى، تا به سويت باز گردند. شتاب در عقوبت را وا مى‏گذارى، تا به عرصه گاه توبه و بازگشت بنشينند، تا آن كه از جانب تو سزاوار هلاكت شده، هلاك نشود، و تيره بختشان به نعمت تو بدبخت نگردد. هلاكت و بدبختى آنان پس از طول مدتى است، كه حرام و حلالت را براى آنان روشن كردى، و پيوسته به عذاب تهيدستان فرمودى، و عذر بسيارى از اين قبيل در برابرشان قرار دادى، و پى در پى بر آنان اتمام حجّت كردى. دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دادن خداوند 1 ⏺ مهلت دادن و تأخير در عذاب خداوند بر دو وجه منظور است: گاهى خداوند نسبت به افراد صالح و مؤمنى كه مرتكب لغزش و گناه شده‏اند مهلت مى‏دهد و عذاب را به تأخير مى‏اندازد و گاهى نسبت به افراد مخالف و كفّار مهلت مى‏دهد كه در آيات و روايات متعددى، هر دو مورد بيان شده است. «امهال: به معناى تأخير انداختن عذاب و مجازات مخالفان و كفّار و عجله نداشتن نسبت به مجازات آنان مى‏باشد. تمهيل: استعمال كلمه تمهيل براى تثبيت حق و اتمام حجّت و اميد به بيدارى و اصلاح و توبه و رفع عذر و بازگشت به سوى خداوند است و اين مهلت مخصوص مؤمنان و صالحان مى‏باشد.» آرى، مهلت دادن و به تأخير انداختن مجازات براى مؤمنان و اهل صالح نعمت و حجت و اميد به بازگشت و براى كفّار و مخالفان نقمت و بدبختى است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 335 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دادن خداوند 2 ⏺ مهلت دادن به مؤمنان‏ امّا مهلت دادن خداوند به مؤمنان و بندگان صالحى كه دچار لغزش گرديده‏اند از بزگترين الطاف و نعم الهى است و اگر اين مهلت دهى نبود، دنيا جايى براى زندگى نبود و اگر خداوند اسرار انسان‏ها را فاش مى‏كرد و در عقوبت و مجازات عجله مى‏نمود، ديگر چيزى از هستى باقى نمى‏ماند هم چنان كه در قرآن مجيد مى‏فرمايد: وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِم مَّا تَرَكَ عَلَيْهَا مِن دَآبَّةٍ وَلكِن يُؤَخّرُهُمْ‏ إِلَى‏ أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمْ لَايَسْتَئْخِرُونَ سَاعَةً وَ لَايَسْتَقْدِمُونَ و اگر خدا مردم را به سبب ستمشان مؤاخذه كند، هيچ جنبنده‏اى را [كه مستحقّ مؤاخذه است‏] بر روى زمين باقى نمى‏گذاشت، ولى آنان را تا مدتى معين مهلت مى‏دهد، پس هنگامى كه اجلشان سرآيد، نه ساعتى پس مى‏مانند و نه ساعتى پيش مى‏افتند. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله درباره مهلت دهى خداوند به انسان‏ها مى‏فرمايد: أُجِّلَ سَبْعَ ساعاتٍ وَ قالَ صاحِبُ الْحَسَناتِ لِصاحِبِ السَّيِّئاتِ وَ هُوَ صاحِبُ الشِّمالِ لاتَعْجَلْ عَسى‏ انْ يُتْبِعَها بِحَسَنَةٍ تَمْحُوها ... وَ انْ مَضَتْ سَبْعُ ساعاتٍ وَ لَمْ‏يُتْبِعْها بِحَسَنَةٍ وَ لا اسْتِغْفارٍ، قالَ صاحِبُ الْحَسَناتِ لِصاحِبِ السَّيِّئاتِ اكْتُبْ عَلَى الشَّقِىِّ الْمَحْرُومِ. خداوند به گناهكار هفت ساعت فرصت مى‏دهد در حالى كه دو فرشته در طرف راست و چپ آن مى‏باشد، فرشته طرف راست كه مأمور ثبت حسنات است بر فرشته سمت چپ كه مأمور ثبت گناهان است مى‏گويد: عجله نكنى شايد حسنه‏اى انجام دهد كه باعث محو گناهش شود و چون هفت ساعت گذشت و استغفار نكرد فرشته مأمور ثبت حسنات مى‏گويد: بنويس، چقدر اين بنده بى‏شرم است. و چه نعمت و رحمتى مى‏تواند به اين عظمت و ارزش برسد كه خداوند درِ توبه و انابه را تا آخرين لحظه حيات باز گذاشته و نااميدى از درگاه خود را يكى از گناهان عظيم به شمار مى‏آورد و بارها بر پيامبرِ رحمتِ خود پيام فرستاد: كه اى رسول ما! بندگان ما را به سوى رحمت و عفو پروردگارت دعوت نما و به آنان بگو با توبه و بازگشت و انجام نيكى‏ها قلبشان را پاك كنند و با توبه روح و روان خود را شستشو دهند و باعث محو گناهان و لغزش‏هاى خود شوند. از امام صادق عليه السلام درباره اينكه انسان گناهكار تا چه زمانى براى توبه و استغفار مهلت دارد سؤال شد، ايشان به نقل از پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله فرمودند: مَنْ تابَ قَبْلَ مَوْتِهِ بِسَنَةٍ قَبِلَ اللَّهُ تَوْبَتَهُ، ثُمَّ قالَ: انَّ السَّنَةَ لَكَثيرَةٌ، مَنْ تابَ قَبْلَ مَوْتِهِ بِشَهْرٍ قَبِلَ اللَّهُ تَوْبَتَهُ، ثُمَّ قالَ: انَّ الشَّهْرَ لَكَثيرٌ، مَنْ تاب قبْلَ مَوْتِهِ بِجُمُعَةٍ قَبِلَ اللَّهُ تَوْبَتَهُ، ثُمَّ قالَ: انَّ الْجُمُعَةَ لَكَثيرٌ، مَنْ تابَ قَبْلَ مَوْتِهِ بِيَوْمٍ قَبِلَ اللَّهُ تَوْبَتَهُ، ثُمَّ قالَ: انَّ الْيَوْمَ لَكَثيرٌ، مَنْ تابَ قَبْلَ انْ يُعايِنَ قَبِلَ اللَّهُ تَوْبَتَهُ. هر كس يكسال پيش از مرگ خويش توبه كند خداوند توبه‏اش را مى‏پذيرد، سپس فرمود: يك سال زياد است، هر آن كس كه يك ماه پيش از مرگش توبه كند، خداوند توبه‏اش را مى‏پذيرد، سپس فرمود: يك ماه بسيار است، اگر كسى يك هفته پيش از مرگش توبه كند خداوند توبه‏اش را مى‏پذيرد، سپس فرمود: يك هفته بسيار است، هر كس يك روز پيش از مرگش توبه كند خداوند توبه‏اش را مى‏پذيرد، سپس فرمود: يك روز زياد است، هر كس پيش از آن كه پلك به هم نهد و بميرد، توبه كند، خداوند توبه‏اش را مى‏پذيرد. آيات قرآن، امامان معصوم عليهم السلام و بزرگان دين و اخلاق، همه سفارش به فوريّت توبه دارند، يعنى اگر انسان دچار لغزش شد بدون فوت وقت بايد از خداوند طلب مغفرت كند، چرا كه معلوم نيست توفيق توبه و انابه را پيدا كند يا مرگ اين توفيق را از او سلب خواهد كرد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 335 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دادن خداوند 3 ⏺ مهلت دادن به كفّار و مخالفان‏ 1 اما مهلت دهى خداوند به كفّار و مخالفان خود كه در قرآن و روايات گوناگون بيان شده است: خداوند متعال در قرآن كريم مى‏فرمايد: وَ ذَرْنِى وَ الْمُكَذّبِينَ أُوْلِى النَّعْمَةِ وَ مَهّلْهُمْ قَلِيلًا* إِنَّ لَدَيْنَآ أَنكَالًا وَجَحِيًما* وَ طَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَ عَذَابًا أَلِيمًا* يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ وَ كَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا و مرا با تكذيب كنندگان توانگر و نازپرورده واگذار و آنان را اندكى مهلت ده،* كه حتماً [براى آنان‏] نزد ما [به كيفر اعمالشان‏] زنجيرهايى گران و آتشى به شدّت شعله‏ور است،* و غذايى گلوگير و عذابى دردناك است،* در روزى كه زمين و كوه‏ها به لرزه درآيند، و كوه‏ها به صورت توده‏اى شن روان گردند! در تفسير و توضيح اين آيات مى‏توان به نكات ذيل اشاره كرد: «1- خداوند پيامبرش را در برابر ياوه گويى دشمنان دلدارى مى‏دهد. 2- آنچه انسان را به صبر وامى‏دارد و او را دل گرم مى‏كند، حمايت بى دريغ الهى است. 3- بيشتر تكذيب كنندگان از طبقه مرفّه و خوشگذران بوده‏اند. 4- اگر شما قادر به مقابله با صاحبان ثروت و قدرت نبوديد نگران نباشيد، زيرا خداوند قادر به مقابله با آنان است. 5- مهلت دادن به مخالفان سنّت الهى است. 6- دوره تكذيب حق و خوشگذرانى مدّت زيادى طول نمى‏كشد و فرصت آنان‏ در دنيا اندك است. 7- اگر خداوند به كافران خوشگذران مهلت مى‏دهد، نشانه رضايت او نيست، بلكه مهلت است تا قيامت فرا رسد. 8- كافران به كاميابى‏هاى زودگذر مغرور نشوند؛ زيرا كه غل و زنجير و آتش برافروخته و غذايى گلوگير در پى دارد. 9- غذاى لذيذ امّا حرام دنيا، طعام گلوگير آخرت را به دنبال دارد. 10- تبديل رفاه دنيا به عذابى دردناك براى قادرى كه كوه را به شن تبديل مى‏كند، كارى آسان است.» خداوند ابتدا به كافران هشدار مى‏دهد كه اين دنيا در مقابل آخرت ارزشى ندارد و زندگى اين دنيا در مقابل جاودانگى آخرت، چيزى به حساب نمى‏آيد. و بعد مى‏فرمايد: كفّار از مهلت داده شده، خوشحال نشوند و حمل بر رضايت خداوند نكنند بلكه مجازات و عذاب را براى آخرت آنان در نظر گرفته‏ايم، چون دنيا گنجايش عذاب الهى را ندارد. وقتى شيطان، كه ريشه تمامى تباهى‏ها و لغزش‏هاست، از خداوند درخواست مهلت مى‏نمايد كه: قَالَ أَنظِرْنِى إِلَى‏ يَوْمِ يُبْعَثُونَ گفت: مرا تا روزى كه [مردگان‏] برانگيخته شوند، مهلت ده. خداوند مى‏فرمايد: قَالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ خدا فرمود: البته تو از مهلت يافتگانى. پس مهلت به عنوان نقمت و بدبختى بيشتر براى كفّار و مخالفان الهى است تا گناهانشان زيادتر شده، در آخرت گريبانگيرشان گردد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 335 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دادن خداوند 3 ⏺ مهلت دادن به كفّار و مخالفان‏ 2 امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: انَّ اللَّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى‏ اهْبَطَ مَلَكاً الَى الْأَرْضَ فَلَبِثَ فيها دَهْراً طَويلًا ثُمَّ عَرَجَ الَى السَّماءِ فَقيلَ لَهُ: ما رَأَيْتَ؟ قالَ: عَجائِبَ كَثيرةً وَ اعْجَبُ ما رَأَيْتُ أَنّى‏ رَأَيْتُ عَبْداً مُتَقَلِّباً فى‏ نِعْمَتِكَ يَأْكُلُ رِزْقَكَ وَ يَدَّعِى الرُّبُوبِيَّةَ فَعَجِبْتُ مِنْ جُرْأَتِه‏ عَلَيْكَ وَ مِنْ حِلْمِكَ عَنْهُ، فَقالَ اللَّهُ جَلَّ جَلالُهُ: فَمِنْ حِلْمى‏ عَجِبْتَ؟ قالَ: نَعَمْ، قالَ: قَدْ امْهَلْتُهُ ارْبَعَمِأئَةِ سَنَةٍ لايَضْرِبُ عَلَيْهِ عِرْقٌ وَ لايرُيدُ مِنَ الدُّنْيا شَيْئاً الَّا نالَهُ وَ لايَتَغَيَّرُ عَلَيْهِ فيها مَطْعَمٌ وَ لامَشْرَبٌ. خداوند متعال فرشته‏اى را به زمين فرستاد و او مدّتى در آن جا زندگى كرد و بار ديگر به طرف آسمان بالا رفت، از آن فرشته سؤال كردند: در زمين چه ديدى؟ فرشته گفت: در آن جا شگفتى‏هاى زيادى را مشاهده‏كردم، يكى از عجايب، بنده‏اى در نعمت‏هاى تو غوطه ور بود، او روزى تو را مى‏خورد، و ادّعاى خدائى هم مى‏كرد و من از اين جرأت او و صبورى و حلم تو در شگفت بودم، خداوند فرمود: تو از حلم من در شگفت شدى؟ گفت: آرى، خداوند فرمود: من او را چهارصد سال مهلت دادم و در اين مدّت هرگز بيمار هم نشد، و هر چه از دنيا خواست به او رسيد و از خوردنى‏ها و آشاميدنى‏ها بهره‏مند گرديد. پس كفّار از اين كه در خوشى دنيا غرق شده، و به زرق و برق دنيا مغرورند، خوشحال نباشند و اين را حمل بر خوشبختى خود نكنند و به مؤمنان طعنه نزنند، افراد مؤمن هم از خوشحالى كفّار و مخالفان نگران نباشند، چرا كه خداوند به اين‏ها مهلت داده و فرموده: وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ خَيْرٌ لِاَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ لِيَزْدَادُواْ إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ و كسانى كه كافر شدند، گمان نكنند مهلتى كه به آنان مى‏دهيم به سودشان خواهد بود، جز اين نيست كه مهلتشان مى‏دهيم تا بر گناه خود بيفزايند، و براى آنان عذابى خوار كننده است. رُسُلًا مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ لِئَلّا يَكُونَ لِلنّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ كانَ اللَّهُ عَزيزاً حَكيماً پيامبرانى كه مژده‏رسان و بيم‏دهنده بودند تا مردم را [در دنيا و آخرت در برابر خدا] پس از فرستادن پيامبران، عذر و بهانه و حجتى نباشد؛ و خدا همواره تواناى شكست‏ناپذير و حكيم است. و پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در وصيّتش به امام على عليه السلام فرمود: يا عَلِىّ! إِنّ الدُّنْيا سِجْنُ الْمُؤمِنِ وَ جَنّةُ الْكافِر. اى على! همانا دنيا زندانى براى افراد با ايمان و بهشتى براى كافران است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 335 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2