eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
برنامه ی اعتدال در مدح دیگران وَ قَالَ (علیه السلام): الثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ الِاسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ، وَ التَّقْصِيرُ عَنِ الِاسْتِحْقَاقِ عِيٌّ أَوْ حَسَد. حضرت علی که درود خدا بر او باد در جايگاه ستايش فرمودند: و ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى، و كمتر از آن، درماندگى يا حسادت است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره وَإِذَا طَلَّقْتُمُ الْنِّسَآءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْوَ جَهُنَّ إِذَا تَرَ ضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذ لِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْأَخِرِ ذَ لِكُمْ أَزْكَى‏ لَكُمْ وَأَطْهَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ‏ و هنگامى كه زنان را دادید و مهلت (عدّه) خود را بپایان رساندند، مانع آنها نشوید كه با همسران (سابق) خویش ازدواج كنند، البتّه در صورتى كه میان آنها به طرز پسندیده‌اى، توافق برقرار گردد. هر كس از شما كه ایمان به خدا و روز قیامت دارد، به این دستورات پند داده مى‌شود. (مراعات) این امر مایه‌ى پیرایش و پاكى بیشتر شما است و خداوند مى‌داند و شما نمى‌دانید 1- رأى زن مطلقه، در انتخاب شوهر محترم است و در ازدواج مجدّد، اجازه از دیگرى لازم نیست. «فلاتعضلوهنّ» 2- با یك طلاق، براى همیشه بدبین نباشید. چه بسا بعد از طلاق، دو طرف پشیمان شده و آماده زندگى مجدّد به نحو شایسته‌اى باشند. «ینكحهنّ ازواجهنّ» 3- شرط اصلى ازدواج، رضایت طرفین است. «تراضوا بینهم» 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
◀️ حدّ و ستايش: قسمت 1 ⏺ امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به مطلب مهمى درباره افراط و تفريط در ستايش افراد اشاره كرده، مى فرمايد: «مدح و ستايشِ بيش از حدّ استحقاق، است و كمتر از استحقاق، عجز و درماندگى و يا حسد است»؛ (الثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ آلاِسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ، وَالتَّقْصِيرُ عَنِ آلاِسْتِحْقَاقِ عِيٌّ أَوْ حَسَدٌ). شك نيست كه مدح و ستايش در حد اعتدال، كارى است بسيار پسنديده، زيرا از يكسو سبب تشويق شخصى مى شود كه كارى در خور ستايش انجام داده و يا فضيلتى ازنظر اوصاف انسانى دارد، و احساس مى كند كه افراد، قدردانِ كارها و صفات او هستند و همين امر او را در ادامه راه دلگرم مى سازد، به گونه اى كه مشكلات را به راحتى تحمل مى كند. از سوى ديگر هنگامى كه ديگران ببينند افراد نيكوكار و يا كسانى كه موصوف به صفات انسانى هستند مورد مدح و ستايش قرار مى گيرند، آنها نيز تشويق مى شوند و همين امر سبب گسترش كارهاى نيك و صفات نيك در جامعه مى شود. به همين دليل در هر عصر و زمان به خصوص در عصر ما برنامه هايى براى بزرگداشت افراد و دادن جوايز به آنها در حضور جمعى از شخصيتها برپا مى شود و بهترين ها را ستايش و تشويق مى كنند تا درسى براى همگان باشد ونشانه اى از حق شناسى و قدردانى از سوى مديران جامعه تلقى شود. ولى اين كارِ نيك و پرفايده هرگاه دستخوش افراط و تفريط گردد تبديل به ضد خواهد شد و آثار بد فراوانى خواهد داشت و اگر از حد بگذرد شكل تملق وچاپلوسى به خود مى گيرد كه از زشت ترين كارهاست؛ كارى است آميخته با دروغ و اظهار ذلت، كارى است كه چه بسا سبب گمراهى افرادى خواهد شد كه مورد ستايش واقع مى شوند و آنها در آغاز ممكن است آن اغراق گويى ها را باطل بدانند ولى كم كم آن را صحيح پندارند و گمراه شوند و اينگونه افراد اگر از مديران و روساى جامعه باشند آثار سوء اين حالت به مردم هم سرايت مى كند وآنها نيز زيان مى بينند و به همين دليل امام عليه السلام مى فرمايد: مدح و ستايشِ بيش از استحقاق، تملق است (و تمام زيانهاى آن را دربر دارد). ولى اگر مدح و ثنا كمتر از استحقاق باشد؛ يعنى گوينده نخواهد يا نتواند حق آن را به جاى آورد و يا كار مهمى را كه از طرف سر زده كم ارزش بشمرد وصفات فضيلت او را كم اهميت معرفى كند، از يكى از اين دو چيز ممكن است سرچشمه بگيرد كه يكى مربوط به گوينده ازنظر ذاتى است و ديگرى در ارتباطش با طرف مقابل. ازنظر ذاتى آن است كه در بيان ارزش خدمات وصفات اشخاص ناتوان باشد و نتواند حق مطلب را ادا كند و در صورت دوم مانعى جلوى او را مى گيرد كه حق مطلب را ادا كند و آن ممكن است غالبآ حسد و گاه كينه و عداوت و زمانى حفظ منافع مادى باشد و از همين رو امام عليه السلام مى فرمايد: (مدح و ستايش كمتر از استحقاق، ناشى از عجز و درماندگى و يا حسد است). 👈 ادامه دارد ..... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ حدّ و ستايش: قسمت 2 ⏺ قرآن مجيد بارها مومنان و مجاهدان و افرادى را كه كارهاى مهمى انجام داده اند ستايش مى كند. درمورد فداكارى اميرمومنان على عليه السلام در «ليلة المبيت» مى فرمايد: «(وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاةِ اللهِ وَاللهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ)؛ بعضى از مردم (باايمان و فداكار، همچون على عليه السلام در «ليلة المبيت» به هنگام خفتن در جايگاه پيغمبر صلي الله عليه و آله) جان خود را براى خشنودى خدا مى فروشند؛ و خداوند به بندگان مهربان است». در سوره «دهر»، هجده آيه درباره فداكارى اميرمومنان عليه السلام و همسرش زهراى مرضيه و فرزندانش امام حسن و امام حسين كه سه روز روزه گرفتند و طعام افطار خود را به مسكين و يتيم و اسير دادند بيان داشته و كار آنها را بسيار ستوده و وعده انواع نعمتهاى بهشتى را به آنها داده است. در آيه ولايت (إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ) خاتم بخشى اميرمومنان عليه السلام را در حال نماز ستوده است. درباره ياران پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نيز نمونه هاى فراوانى هست؛ از جمله «(لَقَدْ رَضِىَ اللهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِى قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحا قَرِيبا)؛ خداوند از مومنان ـ هنگامى كه در زير آن درخت با تو بيعت كردند ـ راضى و خشنود شد؛ خدا آنچه را در درون دلهايشان (از ايمان و صداقت) نهفته بود مى دانست، ازاينرو آرامش را بر دلهايشان نازل كرد وپيروزى نزديكى به عنوان پاداش نصيب آنها فرمود». از اين قبيل آيات در قرآن فراوان ديده مى شود كه همه آنها درسى است براى ما كه بايد كارهاى نيك نيكوكاران و صفات برجسته آنها را در برابر آنها و در مقابل مردم ستود تا هم آنها تشويق شوند و هم ساير مردم درس بگيرند. ولى اين حكم، استثنايى هم دارد و آن جايى است كه اگر كسى را پيش روى او مدح و ثنا بگوييم مغرور مى شود و همان غرور، او را طلبكار از مردم و گاهى طلبكار از خدا مى سازد و گاه سبب درجازدن يا عقبگرد او مى شود. ازاينرو در حديثى از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مى خوانيم: «إذا مَدَحْتَ أخاکَ فِي وَجْهِهِ فَكَأَنَّما أَمْرَرْتَ عَلى حَلْقِهِ الْمُوسى؛ هنگامى كه برادرت را پيش روى او مدح و ثنا بگويى مانند اين است كه تيغ بر گلويش كشيده باشى». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
🌹 یک زیبای دیگر با حضرت دوست: 👈 گفتمش دل بر آتش تو کباب گفت جانها زماست در تب و تاب گفتمش اضطراب دلها چیست گفت آرام سینه های کباب گفتمش اشک راه خوابم بست گفت کی بود عاشقانرا خواب گفتمش بهر عاشقان چکنی گفت بر گیرم از جمال نقاب گفتمش پرده جمال تو چیست گفت بگذر زخویشتن در ایاب گفتمش تاب آن جمالم نیست گفت چون بی تو گردی اری تاب گفتمش باده لب لعلت گفت از حسرتش توان شد آب گفتمش تشنهٔ وصال توام گفت زین می کسی نشد سیراب گفتمش جان و دل فدا کردم گفت آری چنین کنند احباب گفتمش مرد در غم تو گفت طوبی لهم و حسن مآب ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در و : «4» يُولِجُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي صَاحِبِهِ وَ يُولِجُ صَاحِبَهُ فِيهِ بِتَقْدِيرٍ مِنْهُ لِلْعِبَادِ فِيمَا يَغْذُوهُمْ بِهِ وَ يُنْشِئُهُمْ عَلَيْهِ 🔸 سپاس مخصوص خداست ، ... که هر كدام ( از شب و روز ) را در درون ديگرى وارد مى‏كند، به سرنوشت و تقديرى كه از جانب او، براى بندگان مقرّر شده، تا آنان را به اين وسيله روزى رساند و رشد و پرورششان دهد. 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
4 1 🔴 قرار شب و روز به صورتى است كه زمين استعداد پرورش انواع حبّه‏ها و دانه‏ها و خوراكى‏ها را براى انسان دارد. اندازه شب و حدود روز، گرما و سرماى معيّن، نور و ظلمت كافى، آب و هوا و عوامل ديگر به طور مجموع زمينه‏اى براى رشد ما يحتاج انسان و پاسخگويى به نيازهاى مادّى آدمى است. قرآن مجيد به طور مكرّر به مسأله مواد غذايى و تناسب آنها با بدن و عوامل مؤثّر رشد و پرورش و تداوم حيات اشاره فرموده و از انواع مواد غذايى به عنوان نعمت حق ياد كرده و از استفاده كنندگان اين سفره پرنعمت خواسته است كه شكر منعم را بجاى آورده و هر نعمتى را در همان جايى كه صاحب نعمت دستور داده خرج كنند: 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 11 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
4 2 نعمت غذا در قرآن‏ «وَ أنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأسْكَنّاهُ فِى الاْرْضِ وَ انّا عَلى ذَهابٍ بِهِ لَقادِرُونَ* فَأنْشَأْنا لَكُمْ بِهِ جَنّاتٍ مِنْ نَخيلٍ وَ أعْنابٍ لَكُمْ فيها فَواكِهُ كَثيرَةٌ وَ مِنْها تَأكُلُونَ و از آسمان، آبى به اندازه نازل كرديم و آن را در زمين جاى داديم؛ و بى‏ترديد به از بين بردن آن كاملًا توانمنديم.* پس به وسيله آن براى شما باغ‏هايى از درختان خرما و انگور پديد آورديم كه براى شما در آنها ميوه‏هاى فراوانى است [كه از فروش آنها زندگى خود را اداره مى‏كنيد] و [نيز] از آنها مى‏خوريد. اللَّهُ الَّذى خَلَقَ السَّماواتِ وَ الأْرْضَ وَ أنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمراتِ رِزْقاً لَكُمْ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِىَ فِى الْبَحْرِ بِأمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الأْنْهارَ خداست كه آسمان‏ها و زمين را آفريد، و از آسمان آبى نازل كرد، و براى شما به وسيله آن از محصولات و ميوه‏هاى گوناگون روزى بيرون آورد، و كِشتى‏ها را مسخّر شما قرار داد تا به فرمان او در دريا روان شوند، و نيز نهرها را مسخّر شما كرد. هُوَ الَّذى أنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً لَكُمْ مِنْهُ شَرابٌ وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسيمُونَ* يُنْبِتُ لَكُمْ بِهِ الزَّرْعَ وَ الزَّيْتُونَ وَ النَّخيلَ وَ الأعنابَ وَ مِنْ كُلِّ الثِّمَراتِ إنَّ فى ذلِكَ لآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» اوست كه از آسمان، آبى براى شما نازل كرد كه بخشى از آن نوشيدنى است‏ و از بخشى از آن درخت و گياه مى‏رويد كه [دام‏هايتان‏] را در آن مى‏چرانيد.* براى شما به وسيله آن آب، زراعت و زيتون و خرما و انگور و از همه محصولات مى‏روياند؛ يقيناً در اين [واقعيت‏ها شگفت‏انگيز طبيعى‏] نشانه‏اى است [بر توحيد، و ربوبيّت وقدرت خدا] براى گروهى كه مى‏انديشند. إنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى‏ يُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَىِّ ذلِكُمُ اللَّهُ فَانّى‏ تُؤْفَكُونَ بى‏ترديد خدا شكافنده دانه و هسته است؛ زنده را از مرده بيرون مى‏آورد، و بيرون آورنده مرده از زنده است؛ اين است خدا، پس چگونه [از حق‏] منصرفتان مى‏كنند؟ 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 11 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ یک آمادگی متفاوت برای ✅ چقدر لذت‌بخش است از زبان اباعبدالله الحسین(ع) با خدا مناجات کنیم. من همیشه در دعای عرفه گفته‌ام: خدایا! من نیامده‌ام دعا بخوانم، آمده‌ام دعا خواندن امام حسین(ع) را تماشا کنم و با اشک ریختنش، اشک بریزم. با ناله‌های او همنوا بشوم. لابد هر عنایتی به حسینت بکنی، به ما هم خواهی داشت. ان‌شاءالله یک روز در همین دعای عرفه، آنقدر خدا گناهانمان را ببخشد و بدی‌هایمان را جبران کند؛ که برای لحظه‌ای هم که شده صدای حسین فاطمه(س) را بشنویم، وقتی که دارد با خدا مناجات می‌کند... 👤 استاد ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ برای آمادگی بیشتر درک روز با عظمت عرفه لطفا عبارت زیر را در کانال جستجو کنید : علیه السلام علیه السلام مجموعه ی ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ « را قدر بدانید. از ظهر عرفه تا غروب عرفه ساعات مهمّی است؛ لحظه‌لحظه‌ی این ساعات مثل اکسیر، مثل کیمیا حائز اهمّیّت است؛ اینها را با غفلت نگذرانیم. یک نمونه [از اعمال‌]، این دعای عجیب امام حسین (علیه‌السّلام) در عرفه است که مظهر خشوع و تذلّل و ذکر و مظهر ابتهال در مقابل پروردگار است. یک نمونه‌ی دیگر دعای امام سجاد (سلام‌الله‌علیه) در صحیفه ‌ی سجّادیّه است. ( دعای ) اینها را با تأمّل و با تفکّر بخوانید؛ این توشه ‌ی شما است» 👤 علیه السلام ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
برنامه ی نکوهش کوچک شمردن گناه. وَ قَالَ (علیه السلام): اَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهانَ بِهِ صاحِبُهُ. حضرت علی که درود خدا بر او باد در فرمودند: سخت ترین گناهان گناهى است که گنهکار آن را ناچیز بشمارد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife
◀️ شدید ترین گناه : قسمت 1 ⏺ امام علیه السلام در این گفتار حکیمانه به نکته مهمى در ارتباط با گناهان اشاره کرده مى فرماید: «شدیدترین گناهان گناهى است که صاحبش آن را کوچک بشمرد»؛ (أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ). دلیل آن روشن است. کسى که گناهى را کوچک مى شمرد به آسانى به آن گرفتار مى شود و گاه آن را آنقدر تکرار مى کند که به صورت ملکه او درمى آید وغرق در آن مى شود و سرانجام به عذاب الهى در دنیا و آخرت گرفتار خواهد شد. اضافه بر این، از یک نظر هیچ گناهى کوچک نیست، زیرا گناهکار فرمان خدا را مى شکند و عصیان پروردگار هرچه باشد بزرگ و مهم است. به عکس هرگاه انسان براى گناهى اهمیت قائل باشد از آن فاصله مى گیرد وخود را حفظ مى کند و کمتر آلوده آن مى شود؛ یعنى ابهت گناه، سدى در برابر آلودگى به آن است. این درست به آن مى ماند که انسان بگوید: «فلان دشمن من حقیر است، من اعتنایى به او ندارم، من باید از فلان دشمن دیگر خود را حفظ کنم» و چه بسا این تصور سبب مى شود که آن دشمن حقیر، ضربه کارى به او وارد کند در حالى که هیچگونه آمادگى براى دفاع در مقابل او ندارد؛ ولى هرگاه در برابر دشمنى قرار گیرد که ازنظر او خطرناک است کاملاً آماده دفاع مى شود. کوتاه سخن اینکه انسان ضربه را از جایى مى خورد که به آن اهمیت نمى دهد. کلینى؛ در کتاب شریف کافى در باب «استصغار الذنب؛ کوچک شمردن گناه» حدیث جالبى از امام صادق علیه السلام نقل مى کند که: «اتَّقُوا الْمُحَقَّرَاتِ مِنَ الذُّنُوبِ فَإِنَّهَا لا تُغْفَرُ قُلْتُ وَمَا الْمُحَقَّرَاتُ قَالَ الرَّجُلُ یذْنِبُ الذَّنْبَ فَیقُولُ طُوبَى لِى لَوْ لَمْ یکُنْ لِى غَیرُ ذَلِکَ؛ از گناهان کوچک بپرهیزید، چراکه بخشوده نمى شود. راوى سوال مى کند: منظورتان از گناهان کوچک چیست؟ فرمود: گناهى است که انسان مرتکب مى شود و مى گوید: خوشا به حال من اگر فقط گناه من همین باشد». درواقع چنین کسى فرمان الهى را حقیر شمرده و نسبت به آن اهانت کرده است. در همان باب از کتاب کافى حدیث دیگرى از امام صادق علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که فرمود: «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله نَزَلَ بِأَرْضٍ قَرْعَاءَ فَقَالَ لاَِصْحَابِهِ ائْتُوا بِحَطَبٍ فَقَالُوا یا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ بِأَرْضٍ قَرْعَاءَ مَا بِهَا مِنْ حَطَبٍ قَالَ فَلْیأْتِ کُلُّ إِنْسَانٌ بِمَا قَدَرَ عَلَیهِ فَجَاءُوا بِهِ حَتَّى رَمَوْا بَینَ یدَیهِ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله هَکَذَا تَجْتَمِعُ الذُّنُوبُ ثُمَّ قَالَ إِیاکُمْ وَالْمُحَقَّرَاتِ مِنَ الذُّنُوبِ فَإِنَّ لِکُلِّ شَىءٍ طَالِباً أَلا وَإِنَّ طَالِبَهَا یکْتُبُ ما قَدَّمُوا وَآثارَهُمْ وَکُلَّ شَىءٍ أَحْصَیناهُ فِى إِمامٍ مُبِینٍ؛ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در سفرى در سرزمین خشک و بىآب و علفى فرود آمد وبه یارانش فرمود: مقدارى هیزم بیاورید. (تا آتش براى رفع نیاز روشن کنیم) عرضه داشتند: اى رسول خدا! اینجا زمین بى آب و علفى است، هیزمى ندارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هرکدام از شما به هراندازه که مى توانید بیاورید. (آنها در بیابان پخش شدند و) هرکدام چیزى با خود آورد و آنها را در برابر پیامبر صلی الله علیه و آله روى هم ریختند. (و از فزونى آن تعجب کردند). پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: گناهان اینگونه جمع مى شوند. از گناهان کوچک بپرهیزید، زیرا هر گناهى بازخواست کننده اى دارد. آگاه باشید بازخواست کننده گناهان آنها را مى نویسد و آثار آنان را حفظ مى کند و (خداوند در قرآن مى فرماید): هرچیزى را در امام مبین (لوح محفوظ) شمارش کرده ایم». بعید نیست که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آتشى در آن هیزمها افکنده باشد و هنگامى که آتش از آن زبانه کشیده این سخن را فرموده باشد. اشاره به اینکه آتش هاى عظیم قیامت از درون این گناهان کوچک برمى خیزد. در حدیث دیگرى که مرحوم «شیخ طوسى» در کتاب امالى آورده است مى خوانیم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به ابوذر فرمود: «یا أَبَا ذَرٍّ لا تَنْظُرْ إِلَى صِغَرِ الْخَطِیئَهِ وَلَکِنِ انْظُرْ إِلَى مَنْ عَصَیتَ؛ اى اباذر! نگاه به کوچکى گناه مکن؛ بلکه نگاه به عظمت خدایى کن که او را عصیان مى کنى». 👈 ادامه دارد ..... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ شدید ترین گناه : قسمت 2 ⏺ در حدیث دیگرى از امام کاظم علیه السلام مى خوانیم که فرمود: «لَا تَسْتَکْثِرُوا کَثِیرَ الْخَیرِ وَلا تَسْتَقِلُّوا قَلِیلَ الذُّنُوبِ فَإِنَّ قَلِیلَ الذُّنُوبِ یجْتَمِعُ حَتَّى یکُونَ کَثِیراً وَخَافُوا اللَّهَ فِى السِّرِّ حَتَّى تُعْطُوا مِنْ أَنْفُسِکُمُ النَّصَفَ؛ کار خیر را، هر چند زیاد انجام دهید بزرگ نشمرید (که شما را از ادامه راه بازمى دارد) و گناهان کم را اندک ندانید، زیرا گناهان کم جمع مى شود و تبدیل به بسیار خواهد شد و از خدا در پنهانى نیز بترسید تا انصاف را بتوانید از ناحیه خود رعایت کنید». این حدیث مى تواند اشاره به نکته دیگرى در باب کوچک یا کم شمردن گناه باشد که اگر انسان گناه را کم و یا کوچک بشمرد از تکرار آن بیم ندارد و زمانى متوجه مى شود که به گناهان کبیره و بسیارى تبدیل شده است، بنابراین کوچک شمردن گناه به هر حسابى که باشد گناهى دیگر است. افزون بر اینها کوچک و بزرگ بودن گناه دقیقآ روشن نیست؛ چه بسا ما گناهى را کوچک بشمریم و در پیشگاه خداوند بزرگ باشد و مایه خشم و غضب او گردد، همانگونه که در حدیث پرمعنایى از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آمده است: «إِنَّ اللَّهَ کَتَمَ ثَلاثَهً فِى ثَلاثَهٍ کَتَمَ رِضَاهُ فِى طَاعَتِهِ وَکَتَمَ سَخَطَهُ فِى مَعْصِیتِهِ وَکَتَمَ وَلِیّهُ فِى خَلْقِهِ فَلا یسْتَخِفَّنَّ أَحَدُکُمْ شَیئاً مِنَ الطَّاعَاتِ فَإِنَّهُ لا یدْرِى فِى أَیهَا رِضَى اللَّهِ وَلا یسْتَقِلَّنَّ أَحَدُکُمْ شَیئاً مِنَ الْمَعَاصِى فَإِنَّهُ لا یدْرِى فِى أَیهَا سَخَطُ اللَّهِ وَلا یزْرِینَّ أَحَدُکُمْ بِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ فَإِنَّهُ لا یدْرِى أَیهُمْ وَلِى اللَّهِ؛ خدا سه چیز را در سه چیز مخفى داشت: رضاى خود را در طاعتش و خشم خود را در معصیتش و ولیش را در میان خلق، بنابراین هیچیک از شما چیزى از طاعات را کوچک نشمرد، چراکه نمى داند شاید در آن رضاى خدا باشد و هیچیک از شما چیزى از معاصى را کم نشمرد، زیرا نمىداند شاید خشم و غضب پروردگار در آن باشد و به هیچکس از خلق خدا عیب جویى و اهانت نکنید، چراکه نمى دانید کدام یک از آنها از اولیاءالله هستند». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره وَالْوَ لِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُتِمَّ الْرَّضَاعَةَ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لَاتُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا لَا تُضَآرَّ وَلِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالاً عَنْ تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَ تَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا وَإِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُواْ أَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُمْ مَا ءَاتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ مادرانى كه مى‌خواهند دوران شیردهى را كامل سازند، دو سال تمام فرزندانشان را شیر دهند. و خوراك وپوشاك این مادران، به وجهى نیكو بر عهده (پدر و) صاحب فرزند است. هیچ كس جز به قدر توانش مكلف نمى‌شود. هیچ مادرى به خاطر فرزندش ونیز هیچ پدرى به خاطر فرزندش نباید دچار ضرر شود. و (اگر پدر نباشد، هزینه خوراك و پوشاك مادر) بر عهده وارث اوست. و اگر پدر و مادر با توافق و مشورت یكدیگر بخواهند كودك را (زودتر از دو سال) از شیر بازگیرند، گناهى بر آنها نیست. واگر (به جهت عدم توانایى یا عدم موافقت مادر) خواستید دایه‌اى براى فرزندانتان بگیرید، گناهى بر شما نیست، به شرط اینكه آنچه را به وجهى پسندیده قرار گذاشته‌اید بپردازید. و از خدا پروا داشته و بدانید خدا به آنچه انجام مى‌دهید بیناست. 1- اسلام، دینى جامع است. حتّى براى تغذیه مناسب نوزاد با شیر مادر، برنامه دارد. «والوالدات یرضعن» 2- حتّى مادرِ طلاق داده شده، در شیر دادن نوزادش بر سایرین اولویّت دارد. «والوالدات یرضعن» 3- مدّت شیر دادن كامل دو سال است. «حولین كاملین» 4- باید حقوق مالى و مادّى مادر و دآیه در برابر شیر دادن فرزند پرداخت شود.«وعلى المولود له رزقهن و كسوتهن... اذا سلّمتم ما آتیتم» 5 - مقدار خرجى باید بر اساس عرفِ شناخته شده و به قدر توانایى باشد. «بالمعروف لا تكلّف نفس الاّ وسعها» 6- تكلیف، براساس قدرت وبه اندازه‌ى توانایى انسان است. «لا تكلّف نفس الاّ وسعها» 7- فرزند نباید اسباب ضرر به والدین شود. «لا تضارّ والدة بولدها» 8 - باید زندگى مادر در دوران شیردهى تأمین شود، هرچند پدر فرزند از دنیا رفته باشد. «وعلى الوارث مثل ذلك» 9- از شیر گرفتن كودك، نیاز به مشورت وتوافق والدین دارد. «و ان ارادا فصالا عن تراض منهما و تشاور» 10- زن و شوهر درباره امور نوزاد باید مشورت كنند. «تشاور» 11- در شیر دادن، اوّل مادر بعد دایه. «والوالدات یرضعن... ان اردتم أن تسترضعوا اولادكم» 12- رعایت تقوا در تغذیه كودكان، بر عهده والدین است. «...واتقوا اللّه» 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
🌹 یک زیبای با حضرت دوست در : 👈 ای که چون عمر میروی بشتاب خستگانرا به غمزهٔ دریاب گروفا میکنی بوعده قتل کارم از دست میرود بشتاب غم تو راحت دل غمگین عشقت آرام سینهای کباب بی خودم کن از آن لب میگون تشنهٔ را به جرعهٔ دریاب شب نشستم بیاد ابرویت پشت بر خواب و روی در محراب عاشقانرا سر غنودن نیست دیدهٔ بی دلان ندارد خواب خواب در چشم من چه سان آید چون دمی نیست خالی از سیلاب بر رخم بسته تا بکی در وصل افتتح یا مفتح الابواب آندم بدوست پیوندی که نباشی تو در میانه حجاب ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ لطفا عبارت زیر را در کانال جستجو کنید : علیه السلام علیه السلام مجموعه ی ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ بین خودم و خدا 🔴 روز عرفه را قدر بدانید. در روایتی دیدم که «عرفه و عرفات را بدین خاطر چنین اسمی داده‌اند که در این روز و آن مکان، موقعیّتی برای اعتراف به گناه در نزد پروردگار پیش می‌آید.» اسلام، به گناه را در پیش بندگان، مجاز نمیداند. کسی نباید گناهی را که انجام داده است بر زبان آورد و پیش کسی به آن اعتراف کند. اما پیش خدا، چرا. بین خودتان و خدا، بین خودمان و خدا، خلوت کنیم و به قصورهایمان، به تقصیرهایمان، به خطاهایمان و به گناهانمان که مایه روسیاهی ما، مایه بسته شدن پروبال ما و مانع پرواز ماست، اعتراف نماییم و از آنها توبه کنیم. اگر فردی بخواهد اصلاح شود، باید گناه و عیب خود را بپذیرد و در پیش خود و خدا، به آن عیب و گناه اعتراف کند. کسانی که برای خودشان هیچ عیب و خطایی قائل نیستند، هرگز اصلاح نخواهند شد. 👤 🖋کانال انس با 🆔 @sahife2