. ا ﷽ ا 🏷 #سفرنامه | #اربعین | #پیاده‌روی 🚩 #گزارش_بیستم | «من البحر إلی النّحر» ✍ محسن رمضان تاش 🗓 ۵ صفر ۱۴۴۶ بسم اللّه الرّحمن الرّحیم سلام علیکم ... ساعت حدود ۸:۳۰ صبح در دروازه خروجی شهر فاو بودیم... قبلا با آقای سیّدمحمّد موسوی هماهنگ کرده بودم که حدود همین ساعت به دنبال بچه ها بیایند و آنها را به خانه اش در البِحار نزد همسر و بچه هایش برساند و بنده تا قبل از ظهر خودم را به البِحار برسانم امّا روز قبل آقای کاظمینی گفت که یکی از دوستانش خواهش کرده اند که برای تبرّک،ما ظهر را به خانه او که در فاو هست برویم...اللّهُ اکبر هم از بزرگواری آن عزیز شرمنده شدم که چه نگاهی به زائران دارند و هم از گناههکاری خودم شرمسار شدم که میان زائران امام حسین علیه السّلام خودم را جا کرده ام و این برادران به من گُمان نیکو‌ برده اند. مضمون روایتی از امیرالمؤمنین علیه السّلام که اگر کسی به تو گمان نیک بُرد،گمانِ او را واقعیت ببخش... و بنده دائم در کوتاهی در عمل به این دستور بودم. نمی توانستیم دعوت دوست آقای کاظمینی را رد کنیم و لذا به او قول دادیم و به آقای سیّدمحمّد نیامدن خود را اطّلاع دادیم. قرار شد که آقای کاظمینی با ما در تماس باشد و شماره دوستش را به ما بدهد لکن از قبل از ساعت ۸ هر چه تماس با آقای کاظمینی گرفتم،ارتباط برقرار نشد و راه دیگری هم برای هماهنگی با دوستش نداشتم (بعدا به ما گفت که گوشی اش دچار مشکل شده بود) مقابل دروازه خروجی فاو بچه ها دیگر خسته شده بودند و تابش آفتاب هم شدید شده بود. به موکبی برای استراحت رفتیم که مسئول موکب خواست که برای استراحت ظهر به خانه یکی از اهالی فاو برویم که رفتیم. از رأس البیشه تا بصره چون هنوز جادّه تکمیل نشده مواکب با مصالح ساختمانی بسیار کم هست و بیشتر مواکب خیمه ای هستند. مواکب خیمه ای در این فصل سال آنهم به شرطی که دستگاه خنک کننده (کولر) داشته باشند آنهم برای دقایقی کوتاه قابل استفاده هستند زیرا در تابش مستقیم آفتاب سقف و بدنه آنها مثل بخاری عمل می کنند اصلا صاحبان مواکب اجازه استفاده و استراحت طولانی مدّت را به زائر نمی دهند و به محض اینکه اقامت شما در موکب از چند دقیقه بگذرد تلاش بسیار می کنند تا شما را به منزل ببرند دلیل دیگر این است که در این مواکب معمولا حمّام و وسائل پذیرایی آنگونه که آنها می خواهند برقرار نیست. دو سال پیش در این مسیر و در غروب یکروز بنده تصمیم گرفتم که به خانه کسی نروم و در موکبی استراحت کنم و غذایی که همراه داشتم را بخورم... با آنکه صاحب موکب نبود ولی یکی از برادران عراقی از آنسوی خیابان بنده را دید و آمد و اصرار کرد که به خانه او بروم. هر چه گفتم قبول نکرد و اگر به شما بگویم کار که بالا بگیرد ممکن است چند نفر را خبر کنند که دست و پای شما را ببندند و به خانه ببرند اغراق نکرده ام. یکبار برادری هموطن به بنده می گفت که خودش سعی می کند در مواکب مستقر شود و به خانه نرود که این برای مسیرها یا فصول دیگر یا دوران شلوغی مسیر ممکن است شُدَنی باشد ولی حالا بسیار سخت یا غیر ممکن است. گاهی دیدم که صاحبان مواکب همسر و دخترانشان را برای تهیّه غذا و سبزی و...به موکب می آورند که آنها خیلی محفوظ، پشت موکب یا در یک اتاقک مقابل حرارت اجاق و زیر گرمای شدید کار می کنند در حالیکه در خانه ها در آشپزخانه خنک خود و با داشتن امکانات بسیار هستند و نقشه خانه های آنها هم طوری هست که برخورد و مواجهه‌ای با زائرانِ آقا ندارند معدود کواکبی هستند که آقایان خودشان زحمت آماده کردن غذا را می کِشند. قبلا گمان می کردم که برادران عراقی ما از محبّت بسیار به زائران امام حسین علیه السّلام است که معماری خانه های خود را اینگونه قرار می دهند لکن بعد فهمیدم که این معماری است که زمینه محبّت به زائران را ایجاد می کند یا هر دو مکمّل هم هستند اتاق ها در اکثر این خانه ها به حیاط درب مجزّا دارد و دستشویی و حمّام مستقل برای اهل خانه و مهمان وجود دارد در بسیاری از این خانه ها که ما رفتیم نه نامحرمی ما را دید و نه ما نامحرمی را دیدیم... بله،معماری می تواند به انسان در مسیر بندگی بسیار کمک کند 📌 ان شاءالله ادامه دارد... 👈 درباره مسیر پیاده‌روی «من البحر إلی النّحر» ╭─═══════─ 🆔 @Sanatgaraan ❁ صنعتگران ╰─════════════─