✨﷽ ‏✨ ✳️ مهريه (6) 📖 و آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْ‏ءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنيئاً مَريئاً سوره نساء آيه 4 📖 و به زنان مهریه‌های‌شان را‌ بدهید. پس اگر چیزی از آن را با طیب خاطر کامل برای شما واگذاشتند، پس آن را بخورید گوارا و نوش جان! 📌«مهریه» هدیه مرد است به زنی که می‌خواهد با او ازدواج کند؛ و اصلا وجه تسمیه «مهریه»‌به «صدُقه» را این دانسته‌اند که نشانه راستین بودن علاقه مرد به زن است. ✨ در واقع، در اسلام مقرر شده مرد به علامت اینکه به زن نشان دهد که من تو را دوست دارم و واقعا خواهان تو‌أم در همان ابتدای ازدواج یک هدیه ارزشمندی به او بدهد؛ و با افزودن کلمه «نحله» (که به معنای هدیه‌ای است که انسان کاملا با طیب خاطر می‌دهد و به ازایش چیزی نمی‌خواهد) بر اینکه این اقدام جز هدیه و پیشکشی و عطیه وجه دیگری ندارد تاکید کرده است. 👌چنین هدیه دادنی بقدری در شکل‌گیری و تقویت محبت بین زن و شوهر موثر است که حتی در روابط غیرشرعی نیز، غالبا این پسر است که ابتدا به دختر ابراز محبت می‌کند، هدیه‌ای می‌دهد، و سعی می‌کند برای او هزینه کند. ❎ نقدی جامعه‌شناختی بر وضعیت ما هدف اصلی اسلام از وضع قانون مهریه، تشدید محبت بین زن و شوهر و تقویت پیوند زناشویی بوده است. مساله این است در نگاه عمیق انسانی- اسلامی، نظام خانواده با تمام نظامات اجتماعی متفاوت است و منطق و معیار ویژه‌ای دارد جدا از منطق‌ها و معیارهایی که در سایر تاسیسات اجتماعی به کار می‌رود. 🔺هدف از ایجاد هر سازمان و نهاد اجتماعی، انجام شراکت به منظور رسیدن به نفع و فایده بیشتر برای طرفین است، از این رو، منطق اصلیِ حاکم بر نظامات اجتماعی عدالت است، افراد باید حد و مرز خود را از ابتدا دقیقا مشخص کنند که اگر در فرایند همکاری مشکلی پیش آمد براحتی و بدون اینکه ظلمی بشود بتوانند از هم جدا شوند؛ 👆اما هدف از خانواده، صرفا یک شراکت برای نفع بیشتر نیست؛ بلکه تکمیل هریک از زن و مرد و رسیدن به وحدت روحی‌ای است که از آن به عشق تعبیر می‌شود: ابتدا بین زوجین، و سپس تجربه کردن محبت بی‌دریغ در خصوص فرزندان؛ که تجربه عشق ورزیدن و محبت کردن شکوفایی‌ای برای روح انسان می‌آورد که جای دیگر به دست نمی‌آید. به تعبیر قرآنی، قانون اصلی حاکم بر خانواده، تحقق «مودت و رحمت» است: «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیها وَ جَعَلَ بَینَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی‏ ذلِكَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَكَّرُون‏» (روم/۲۱). ✔️ بدین ترتیب، میزان اصلی در مطلوبیت روابط خانوادگی، تحقق مودت و رحمت، و برداشته شدن مرزهای منیت بین زوجین و والدین و فرزندان است؛ نه تحقق عدالت، که در گروی تثبیت حد و مرزهای بین افراد می‌باشد. 👈 البته عدالت، به عنوان کف وضعیت خانوادگی قابل قبول است؛ یعنی اسلام رویه‌ای در پیش گرفته و قوانینیش را به گونه‌ای قرار داده که اگر مودت و رحمت (عشق) در فضای خانواده حاصل نشد، دست کم کسی به دیگری ظلم نکند؛ 💯اما تفاوت بسیار است بین اینکه دغدغه اصلی در خانواده (همچون سایر نظامات اجتماعی) این باشد که ظلمی رخ ندهد، با اینکه دغدغه اصلی این باشد که مودت و رحمت حاصل شود. ☝️مثلا وقتی دغدغه اولی عدالت، و نه عشق، باشد، «جنگ اول به از صلح آخر» می‌شود، در هنگام تاسیس شرکت سخت‌گیری می‌شود، قراردادهای با وسواس نوشته و بر آن شاهد گرفته می‌شود؛ ولی در مقام به هم زدن شرکت، صرف توافق طرفین کافی است؛ زیرا خود این شرکت هیچ قداست و ارزشمندی خاصی نداشته؛ اما وقتی دغدغه اصلی تحقق مودت و رحمت می‌باشد، در شکل‌گیری نهاد خانواده بنا بر آسان گرفتن می‌باشد، و صرفا در اصل انتخاب (مناسب بودن همسر) تاکید می‌شود، و وقتی این مقدار رعایت شد، بنا بر سهل‌گیری است، حتی تاسیس خانواده نیاز به شاهد ندارد؛ اما در مقابل، برای به هم زدن آن سخت گیری می‌شود، افراد به مدارا و تحمل همدیگر توصیه می‌شوند و طرفین به آوردن شاهد و حَکَم الزام می‌شوند، تا بلکه شاید به میانجی‌گری آنها این نهاد مقدس از هم نپاشد. ❌در غرب مدرن، به دلایل تاریخی، نهاد خانواده به عنوان یک سازمان اجتماعی فهمیده شد که هدف اصلی آن، شراکت برای نفع بیشتر طرفین است و قانون اصلی آن هم عدالت و صرفاً ظلم نشدن به همدیگر قلمداد شد؛ و ثمره‌اش تضعیف قداست و ارزشمندیِ نهاد خانواده بود، و فروکاستن آن در حد یک شرکت عادی، با تعهداتی بسیار اندک (حتی طرفین در مسائل جنسی هم مختص همدیگر نیستند)‌ که براحتی قابل به هم خوردن است. متاسفانه این رویکرد ناصواب چنان در فرهنگ ما رسوخ کرده، که برخی قوانین کاملا اسلامی که اصلا در غرب وجود ندارد (مانند مهریه) را به نحو کاملا غربی و خلاف آموزه‌های اسلام پیاده می‌کنیم! ادامه 👇👇👇

❌ مهریه – چنانکه در بالا بیان شد – هدفش صرفاً ایجاد مودت و رحمت در شروع زندگی بوده، اما نزد بسیاری از افراد تبدیل به قانونی صرفاً ناظر به عدالت و جلوگيری از ظلم شده است؛ 👈بیش از اینکه علامت صدق و نشانه علاقه مرد به زن باشد، ضمانت اجرایی برای تحت فشار قرار دادن مرد در آینده شده است؛ و طبیعی است که نه‌تنها کارکرد اولیه خود (کمک به تحقق مودت و رحمت)‌را از دست داده، بلکه کارکرد معکوس پیدا کرده، و خود چنین مهریه‌هایی عامل نزاع و درگیری زن و شوهر و مداخله‌های ناصواب اطرافیان شده است. شاید این گونه مواجهه با مهریه در کشور ما، از بارزترین نمونه‌های استفاده بسیار بد از قانونی بسیار خوب باشد! 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

✳️ حضرت مسلم، پیروز حقیقی در اطاعت از فرامین الهی ▫️بر اساس جهان بینی اسلامی، سراسر هستی در مالکیت خداوند متعال است: «أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ» (اعراف/54) «آگاه باشید که آفرینش و تدبیر (جهان)، از آن (و به فرمان) اوست! پر برکت (و زوال ناپذیر) است خداوندی که پروردگار جهانیان است» ▫️و در این قلمرو، برای او که خالق هستی است، شریکی متصور نیست: «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» «خداوند، یکتا و یگانه است» 🔺در نتیجه فرمانی جز فرمان خداوند وجود ندارد: «إِنِ الْحُکْمُ إِلاَّ لِلَّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ» (یوسف/40) «حکم تنها از آن خداست فرمان داده که غیر از او را نپرستید!» ▪️بر اساس آیات فوق انحصار «حاکمیت» و «ولایت» در خداوند به وضوح بیان شده است. اطاعت از امامان معصوم علیهم السلام نیز در طول حاکمیت خداوند متعال است و خداوند اطاعت از خدا و رسول را در ردیف اطاعت از خود قرار داده و آن را واجب دانسته است: «يا أَيُّها الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِى‏‌ الأمْرِ مِنْكُمْ (نساء/59) «اى‏‌ كسانى‏‌ كه ايمان آورده ‏ايد از خدا اطاعت كنيد و از رسول خدا، و صاحبان امر (اولوالامر) خودتان اطاعت كنيد» ✔️بنده‌ مطیع، امری را که مولا به او فرمان می‌دهد، بدون کم و کاست به نحو احسن به فعلیت می‌رساند، پس پیروزی در زندگی انسان زمانی مهیا می‌شود که حکم خداوند را در زندگی و در مرحله‌ی بعد در شهر و جامعه حاکم کنیم، که این حکومتِ حکم خداوند، در تمام امورات پیروزی نهایی و مطلق انسان محسوب می‌شود. ✅ یکی از جلوه‌ها و اهداف درخشان نهضت کربلا را می‌توان همین فعلیت بخشیدن و گردن نهادن به حکم خداوند دانست، لذا توسط معتقدترین انسانها این نهضت به وجود آمد. که از آن جمله می توان به حضرت «مسلم بن عقیل» آن مرد شجاع و پاکدامن اشاره کرد که به نوبه‌ خود نهضت امام حسین (ع) را با پاکدامنی و پرهیزگاری پیوند اساسی بخشید. 👆از جمله کارهای حضرت مسلم در رعایت اصول و فروع دین را می‌توان در چند واقعه‌ حساس که قبل از واقعه‌ عاشورا رخ داده است مشاهده کرد: 1️⃣ عدم ترور و حمله‌ غافلگیرانه یکی از بزرگان کوفه به نام «شریک» مریض شد عبیدالله خواست که به عیادت او برود، به مسلم خبر دادند به منزل «شریک» برود و پشت پرده کمین کرده و «عبید الله» را به قتل برساند. مسلم به خانه‌ شریک آمد و با شریک قرار گذاشت که وقتی شریک تقاضای آب کرد، مسلم به عبید الله حمله‌ور شود. وقتی عبید الله به خانه‌ شریک آمد و او در فرصت مناسب چندین بار علامت داد و درخواست آب کرد، مسلم حمله نکرد تا جایی که عبید الله مشکوک شد و رفت. بعد به مسلم گفتند: چرا حمله نکردی و از این فرصت طلایی استفاده نکردی؟! گفت: یادم آمد که پیامبر (ص) ترور را حرام دانسته و می‌فرمايد: «إِنَّ الْإِیمَانَ‏ قَیَّدَ الْفَتْک‏» «ایمان مانع ترور و حمله‌ غافلگیرانه است» 📕كافی ج 7 ص 375 👈 این نشان دهنده‌ تقیّد و اعتقاد قلبی یک مجاهد فی سبیل الله است که منافع مادی خود که تاثیر بسزایی در امورات دنیایی او داشته را فدای حکم الهی می کند و حضرت مسلم به زیبایی هرچه تمام‌تر این هنر زیبای خود را در این برهه از تاریخ به نمایش گذاشته است. 2️⃣ استفاده‌ از غذای پاک و طاهر بر اساس موازین شرعی انسان از خوردن غذای نجس باید دوری کند. و اعتقاد و عمل به این دستور را در سیره‌ عملی «مسلم بن عقیل» به وضوح حتی زمانی‌که به شدت محتاج بود می‌توان مشاهده کرد. البته در فروعات دینی حکم اضطرار موجود است، که در این مواقع می توان به فروعات دینی عمل نکرد، اما حضرت مسلم با این عمل خود می‌خواست در زمره‌ این روایت پیامبر (ص) که فرمود: «أَفْضَلُ‏ الْأَعْمَالِ‏ أَحْمَزُهَا» «بهترین اعمال سخت‌ترین آنهاست»، واقع شود. 🔺وقتی حضرت مسلم بن عقیل را با جراحات و زخم های متعدد دستگیر کردند، به شدت تشنه شد و درخواست آب نمود. وقتی خواست آب بخورد، خون دهانش به آب مخلوط شد و آب نخورد. آب را عوض کردند، خواست بخورد باز آب نجس شد. لذا آب نخورد. چرا؟! چون شرع مقدّس اجازه نمی‌دهد انسان آب نجس بخورد. 3️⃣ ادای حقوق دیگران حضرت مسلم در هنگام شهادت دو وصیت کرد: الف ـ به حسین بن علی (ع) خبر دهید که به کوفه نیاید. ب ـ من هفتصد دینار به این مردم مقروض هستم، زره و شمشیرم را بفروشید و بدهی من را بدهید. 👌در این مورد نیز می‌توان عمل‌گرایی و اعتقاد راسخ او به انجام احکام و دستورات شرع را مشاهده کرد و باید گفت: کسانی که تمام ابعاد اسلام را پذیرفته اند مفتخر به شهادت در راه حضرت امام حسین (ع) خواهند شد. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

❓آیا اولین شهید در راه حرکت امام حسین (ع) به سوی کوفه مسلم بن عقیل بود؟ ✅ پاسخ: درباره اولین شهید در راه حرکت امام حسین (ع) به سوی کوفه باید گفت: ⬅️ در برخی از منابع تاریخی آمده: پس از آن‌که امام حسین (ع) از مکه خارج شد، در پاسخ نامه مسلم که در آن خواستار آمدن امام (ع) شده و اتحاد مردم را به اطلاع آن‌حضرت رسانده بود، امام حسین نامه‌اى به وسیله عبد اللّه بن یَقطُر حمیرى‏، نزد مسلم فرستاد. عبد اللّه، توسط حُصَین بن تمیم (یا نُمَیر) در قادسیه دستگیر شد، وى او را نزد عبید اللّه بن زیاد فرستاد، عبید اللّه ماجراى او را جویا شد، ولى او اطلاعاتى در اختیار وى قرار نداد، از این‌رو، گفت: بالاى دار الاماره برو و دروغگو فرزند دروغگو [منظورش امام حسین(ع) بود] را لعنت نما و سپس پایین بیا، تا درباره‌ات بیندیشم، وى بالاى دارالاماره رفت، وقتى مشرف بر مردم شد، گفت: مردم! من فرستاده حسین پسر فاطمه دخت رسول خدا (ص) به سوى شما هستم، بیایید و او را یارى کنید و در برابر پسر مرجانه و پسر سمیّه، فرومایه فرزند فرومایه، از حسین حمایت و پشتیبانى نمایید. عبید اللّه فرمان داد او را از بالاى دار الاماره به زمین افکندند و استخوان‌هایش درهم شکست و اندک رمقى در بدنش باقى مانده بود، که عبد الملک بن عمیر لخمى وارد شد و با کاردى سر از بدن او جدا ساخت و زمانى که او را بر این کار مورد نکوهش قرار دادند، گفت: من خواستم او را راحت کنم.‏ 📙اعلام الوری بأعلام الهدی ج ‏1 ص 446 – 447 📓روضة الواعظین و بصیرة المتعظین ج ‏1 ص 405 📒أنساب الاشراف ج ‏3 ص 168 – 169 بر طبق این نقل، اولین شهید مربوط به حرکت امام حسین(ع) به کوفه عبد الله بن یقطر حمیری بوده است. ⬅️ در برخی دیگر از منابع همان جریان بالا را برای قیس بن مسهر نقل کرده‌اند. 📗الإرشاد ج ‏2 ص 70 – 71 📘اللهوف فی قتلی الطفوف ص 75 – 77 📕تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة ص 221 ❇️ بنابراین، طبق نقل‌های تاریخی در ترتیب جریانی که در کوفه اتفاق افتاد؛ بعد از عبد اللّه بن یَقطُر یا قیس بن مسهر، مسلم بن عقیل و هانى بن عروه در کوفه به شهادت رسیدند. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💢 علت حرکت امام حسین علیه‌السلام از مدینه تا زمانی که معاویه زنده بود، سعی کرد، ولایتعهدی یزید را در بین مردم و به‌خصوص بزرگان جا بیندازد و از آنان برای یزید بیعت بگیرد؛ ولی برخی از بزرگان مانند امام حسین (ع) زیر بار بیعت با یزید نرفتند. بعد از اینکه معاویه از دنیا رفت، یزید دستور بیعت یا کشتن امام حسین (ع) را صادر کرد که به برخی از منابع آن اشاره می‌شود: 🔺یزید به فرماندار خود در مدینه این‌گونه نوشت: «مِنْ يَزِيدَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ إِلَى الْوَلِيدِ بْنِ عُتْبَةَ، أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مُعَاوِيَةَ... مَاتَ بأجلٍ... أَمَّا بَعْدُ فَخُذْ حُسيناً وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْرِ بِالْبَيْعَةِ أَخْذًا شَدِيدًا لَيْسَتْ فِيهِ رُخْصَةٌ حَتَّى يُبَايِعُوا» «از امیرالمؤمنین یزید به ولید بن عتبه، معاویه... از دنیا رفت... پس از حسین و عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر با شدت و سخت‌گیری بیعت بگیر و هیچ رخصتی در این کار وجود ندارد تا اینکه بیعت کنند». 📔البداية و النهاية ج 8 ص 157 ▪️در این نامه به سخت‌گیری برای بیعت گرفتن از حضرت تصریح شده است. 🔺یعقوبی درباره نامه یزید به والی مدینه چنین می‌نویسد: «إِذَا أَتَاكَ كِتَابِي هَذَا فَأُحْضِرِ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍ وَ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلزُّبَيْرِ فَخُذْهُمَا بِالْبَيْعَةِ لِي فإِنِ امْتَنَعَا فَاضْرِبْ أَعْنَاقَهُمَا وَ ابْعَثْ لِي بِرُءُوسِهِمَا» «هنگامی که نامه من به تو رسید، حسین بن علی و عبدالله بن زبیر را حاضر کن و از آنان برای من بیعت بگیر، اگر امتناع کردند گردن هر دو را بزن و سرهایشان را برای من بفرست» 📙تاریخ‌ يعقوبی ج 2 ص 241 ▪️در این نامه نيز صریحا به قتل امام حسین علیه‌السلام دستور داده است. 👆بر اساس این دو نقل، مدینه به شدت برای امام حسین (ع) ناامن شده بود؛ بنابراین امام دو راه بیشتر نداشت: 1️⃣ امام حسین (ع) با یزید بیعت کند. در این صورت؛ علاوه بر ذلت، مردم آن را مهر تأییدی بر تمام کارهای غلط یزید می‌پنداشتند و در نتیجه اساس اسلام به مرور زمان از بین می‌رفت؛ زیرا با سرکار بودن امثال یزید، باید فاتحه اسلام خوانده شود. 2️⃣ امام حسین (ع) از بیعت با او سرباز زند. در این صورت برای حفظ جان خود، خانواده و شیعیان، باید از مدینه خارج شود. ♦️پس علت ظاهری خارج شدن امام حسین (ع) از مدینه، به دلیل ناامن شدن مدینه برای حضرت و شیعیانش بود؛ زیرا اگر در مدینه می‌ماند و شهید می‌شد، می‌گفتند که چرا حسین بن علی علیهما السلام از مدینه خارج نشد تا زنده بماند؟ علاوه بر اینکه هیچ پیامی را نمی‌توانست به مردم برساند. ❇️ حرکت حضرت به سوی مکه بعد از اینکه مدینه برای امام حسین (ع) ناامن شد، تنها گزینه برای حضرت، شهر مکه بود؛ زیرا به دلیل نزدیک بودن ایام حج، احتمال یاری مردم در مکه وجود داشت، پس اگر به شهر دیگری می‌رفت این امکان نبود و به حسب ظاهر تنها راه برای امام حسین (ع) مکه بود. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🔥 داغ ابدی 💮 امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) حسین را دید که به سمت ایشان می‌آمد، او را در آغوش گرفت و فرمود: برای شهادت حسین داغی است در دل‌های مؤمنان که هرگز سرد نخواهد ‌شد. 🔰 کشته اشک امام صادق بعد از نقل این ماجرا فرمود: پدرم فدای او که کشته‌شده هر اشکی است. از امام پرسیدند: معنای کشته اشک چیست؟ حضرت فرمود: هیچ مؤمنی او را یاد نمی‌کند مگر آن‌که اشک می‌ریزد. 🔺عَنِ اِبْنِ سِنَانٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: نَظَرَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِلَى اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ مُقْبِلٌ فَأَجْلَسَهُ فِي حِجْرِهِ وَ قَالَ: إِنَّ لِقَتْلِ اَلْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ لاَ تَبْرُدُ أَبَداً . ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: بِأَبِي قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ قِيلَ: وَ مَا قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ؟ قَالَ لاَ يَذْكُرُهُ مُؤْمِنٌ إِلاَّ بَكَى . 📓مستدرک الوسائل ج ۱۰ ص ۳۱۸ 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

❇️ ورود به کربلا قافله امام حسین (ع) روز دوم محرم در حالی که توسط لشکر حرّ بن یزید ریاحی محاصره شده بود به سرزمین کربلا رسید. امام وقتی نام کربلا را شنید فرمود: ▫️هَذا مَوْضِعُ کَرْبٍ‌ هاهُنا مُناخُ رِکابِنا وَ مَحَطُّ رِحالِنا وَ مَقْتَلُ رِجالِنا وَ مَسْفَکُ دِمائِنا بِهذا حَدَّ ثَنی جَدّی رَسُولُ اللّه ِ(ص) ▫️اینجا محل غم و بلا است، اینجا خوابگاه مرکب‌های ماست، محل فرود آوردن بارها و توشه‌های ماست، اینجا قتلگاه مردان ما و محل ریختن خون‌های ماست؛ جدم رسول خدا (ص) این گونه به من خبر داده است. 💢 از امام سجاد (ع) روایت شده که: در آن شبی که فردای آن، پدرم به شهادت رسید در خیمه نشسته بودم و عمه‌ام، زینب (س) از من پرستاری می‌کرد. در آن هنگام پدرم از یارانش کناره گرفت و به خیمه خود رفت و جوین (غلام ابوذر غفاری) نزدش بود و سرگرم تعمیر و اصلاح شمشیر آن حضرت بود. در این هنگام پدرم این اشعار را بر زبان جاری ساخت: ◻️یا دهر اف لک من خلیل ◻️کم لک بالاشراق و الاصیل ◽️من صاحب و طالب قتیل ◽️و الدهر لا یقنع بالبدیل ▫️و انما الامر الی الجلیل ▫️و کل حی سالک سبیلی ‌ ◼️ای روزگار، اف بر تو باد با این دوستی‌ات ◼️چه‌اندازه تو در صبحگاهان و شامگاهان ◾️دوستان و خواستاران خود را به کشتن می‌دهی ◾️و از آن‌ها به عوض و بدلی هم قانع نمی‌شوی. ▪️به درستی که کارها به دست خدای جلیل است ▪️و هر زنده‌ای سالک این طریق است. آن حضرت ۲ یا ۳ بار، این شعر را تکرار کردند تا آن جا که فهمیدم و دانستم که منظورش چیست. پس گریه، راه گلویم را بست؛ ولی بغضم را فرو خوردم و هیچ نگفتم و دانستم که به زودی بلا، نازل خواهد شد؛ اما عمه‌ام نیز آنچه را که من شنیدم، شنید و نتوانست خود را نگاه دارد. پس از جا جسته و در حالی که لباسش را بر روی زمین می‌کشید و سخت درمانده شده بود، خود را به امام (ع) رساند و گفت: وا مصیبتا! کاش پیش از این مرگم فرا رسیده بود. امروز، گویی مادرم حضرت فاطمه (س) و پدرم علی (ع) و برادرم حسن (ع) از دنیا رفته‌اند، ‌ای جانشین گذشتگان و پناه بازماندگان ... ای اباعبدالله! پدر و مادرم به فدایت، خود را آماده کشته شدن کرده‌ای، جانم به فدایت. امام حسین (علیه‌السّلام) خواهرش را دلداری داد و به او فرمود: خواهرجان! تو را قسم می‌دهم که در عزایم، گریبان چاک ندهی و صورت نخراشی و چون به شهادت رسیدم، ناله و فغان نکنی. پس از اینکه عمه‌ام آرام گرفت، پدرم او را نزدیک من آورد و در کنارم نشاند و آنگاه به نزد یاران خویش رفت ...» 📒انساب الاشراف ج ۳ ص ۱۸۵-۱۸۶ 📗تاریخ الرسل و الملوک ج ۵ ص ۴۲۰-۴۲۱ 📘الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد ج ۲ ص۹۳-۹۴ 📕الکامل فی التاریخ ج ۴ ص۵۸-۵۹ 📔مناقب آل ابی‌طالب (ع) ج ۳ ص ۲۴۹ 😭امّا در روز عاشورا بعد از شهادت امام، کسی نبود که بانوان حرم را تسلی دهد و آرام کند. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💢درس عبرتی برای ما به نام "طرماح" 👈 طرماح بن عدی بن عبداللّه بن خیبری بن أفلت طائی،‏ از اصحاب امام علی(ع) و امام حسن(ع) بود. ✅طرماح در زمان امام علی(ع) وقتی معاویه نامه تهدیدآمیزی برای امام علی(ع) نوشت،و حضرت نیز بعد از نوشتن پاسخ، آنرا به طرماح بن عدی که مردی دانا و عاقل و سخنوری فصیح بود داد و از وی خواست تا نامه را به معاویه برساند و جواب آنرا بیاورد. 🔹در راستای این مأموریت، طرماح هنگام وارد شدن بر معاویه اینگونه سلام کرد: «السلام علیک أیها الملک»: سلام ای پادشاه! 🔸معاویه پرسید: چرا مرا امیرالمؤمنین خطاب نکردی؟ 🔹طرماح گفت: مؤمنین ما هستیم، چه کسی تو را بر ما حکومت داد تا تو را امیر بخوانم؟! ♦️معاویه از وی خواست تا نامه را به او بدهد. 🔹طرماح گفت: از این‌که پای بر بساط تو گذارم و پایم نجس شود ناخشنود هستم! 🔸معاویه گفت: به وزیرم عمرو عاص بده! 🔹طرماح گفت: پادشاهی که ظلم می‌کند، وزیر او خائن است! 🔸معاویه از وی خواست تا نامه را به غلامش بدهد. 🔹طرماح گفت: این مملوک را از پول حلال نخریده‌ای و او را به ناحق به کار می‌گیری! 🔸معاویه گفت: پس چگونه نامه را از تو بگیرم؟! 🔹طرماح گفت: از جای خود برخیز و نامه را از دستم بگیر! ♦️وقتی معاویه این مطلب را شنید از جای برخاست و نامه را از دست طرماح گرفت باز کرد و خواند و سپس جواب آن‌را داد. 🔸وقتی طرماح به سوی کوفه بازگشت، معاویه به اطرافیانش گفت: اگر من آن چه دارم را به شما بدهم، یک دهم خدمتی که این عرب بیابانی به علی نمود، را به من نخواهید کرد. ❌ طرماح رفوزه کربلا فقط به خاطر #تسويف او در واقعه کربلا توانست حلقه‌های محاصره و کمین سربازان ابن زیاد را بشکند و از کوفه خارج شود و پس از دیدن لشکر عظیم مستقر در نخیله، با سه تن از دوستانش در عذیب الهجانات، خود را به امامِ محصور در سپاه حرّ، برساند. امام (ع) از وضعیت مردم کوفه پرسید. مجمع بن عبدالله گزارش داد. امام(ع) سپس سراغ قیس بن مسهّر را گرفت و در پاسخ، خبر شهادت او را شنید و گریست ... ⬅️ آن گاه طرماح به امام (ع) عرض کرد: «...بیایید با من برویم به دیار و موطن من تا شما را در کنار کوه «اجأ» منزل دهم و آن کوهی است دژ مانند که همواره ما را از قشون و لشکر کشی پادشاهان غسان و حمیر و نعمان بن منذر و هر سرخ و سیاهی پناه داده و به خدا هرگز خواری ندیدیم. من همراه شما می‌آیم و شما را در آنجا سکنا می دهم و شما نزد مردان قبیله طیّ که در کوه اجأ و سلمی هستند، نماينده اعزام نمایید تا سربازان پیاده و سواره شان گرد شما جمع شوند. به خدا ده روز نشود که بیست هزار شمشیر به دست از قبیله طایی فراهم گردد و تا جان دارند دست کسی به شما نخواهد رسید...» ♦️امام (ع) طرماح را دعا کرد. ❌ طرماح قصد ترک امام (ع) و حرکت به سوی خاندان خود را داشت، چرا که از کوفه برایشان آذوقه تهیه کرده بود. هنگام جدا شدن از امام (ع) به ایشان عرض کرد: «من خوارباری برای خانواده‌ام از کوفه تهیه کرده‌ام، نزد آنها می‌روم و آنچه همراه دارم می‌برم و به ایشان برسانم، سپس به سوی شما بر می گردم. اگر به شما رسیدم به طور قطع از یاران شما خواهم بود!» ♨️ امام (ع) در پاسخ طرماح جمله‌ای گفتند که طنین آن در تاریخ تکرار می‌شود: «إن کنت فاعلاً، فعجّل رحمک الله!» اگر می خواهی پس شتاب کن، خدایت بیامرزد!.. 👈طرماح حادثه را از همین درخواست تعجیل امام (ع) حدس می‌زند و خود می‌گوید: از این که امام (ع) فرمود: تعجیل کن! دانستم که از رفتن به سوی کوفیان هراسی دارد! ♦️ طرماح با شتاب! به سمت قبیله خود رفت. وسایل و آذوقه را تحویل داد، وصیت کرد و به سرعت به سمت نینوا بازگشت. وقتی به همان منزل عُذَیبُ الهِجانات که امام (ع) را در آنجا ترک کرده بود، رسید، خبر شهادت حضرت را دریافت کرد و با حسرت به سمت قوم و قبیله خویش بازگشت. ❎👈طرماح با همه خوبی‌ها و صفایش، با ریشه محکم و اصالت تشیعش، وقتی می‌رسد که دیگر در نینوا لاله‌ای نیست و آتش‌ها خاکستر شده‌اند و از حسین (ع)، جز سری بر روی نیزه باقی نمانده! با اینکه به سرعت، اسب تاخت و رفت، تا سریع بازگردد، اما افسوس، زمانی بازگشت که اسمش جزء جاماندگان کربلا ثبت شد. ❇️ طرماح شاید اهل بهشت باشد، اما دیگر در حائر حسین (ع) جای ندارد و مغبوط نشد و مورد حسرت آدمیان قرار نگرفت تا به او نیز چونان هفتاد و اندی یاران حسین (ع) بگویند: یا لیتنی کنت معکم! طرماح با همه تیزفهمی و عشقش به نصرت حسین (ع)، از فرصتی که برایش فراهم و از دریچه‌ای که برایش گشوده شد، با تأخیر و تسویف خود، بی‌بهره ماند و این #تسویف و تأخیر، به خاطر هر عذر و بهانه‌ای که باشد، در واقع از ترجیح آن بهانه حکایت دارد که بهانه‌های ما، ما را از تکالیف، باز می‌دارد. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💠 نفاق و منافقین از منظر قرآن (17) ♻️ عوامل و راه‌های شناخت منافقان ♻️ ج: کیفیت انجام واجبات الهی یکی از راه‌های ارتباط انسان با خالق هستی انجام عبادات و فرائضی است که حضرت حق جلّ و علا از طریق وحی بر ما واجب کرده است. 👆از مهمترین عبادات در اسلام «نماز» است که به فرموده پیامبر اکرم (ص) «ستون و پایه دین»‌ شمرده می شود. ❌ برای منافقان که کفر به حق سراسر وجودشان را فراگرفته است، اقامه نماز و انجام دیگر عبادات بسیار سخت و طاقت‌فرساست و اگر هم آن را به جا آورند از روی کراهت ، بی‌حالی و به خاطر حفظ ظاهر و ترس از جان و از حفظ اموال است. آنان وقتی که می‌بینند مسلمانان ایشان را زیرنظر دارند، نماز می‌خوانند و اگر کسی آنها را نبیند نمی‌خوانند» (مجمع البيان ج 2 ص 268) 🔺خداوند متعال در آیه 142 سوره نساء می‌فرماید: 📖 «... وَ إِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَ لَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا» (نساء/142) 📖 «.... و هنگامی که به نماز می ایستند، با کسالت می ایستند، و همواره در برابر مردم ریاکاری می کنند؛ و خدا را جز اندکی به یاد نمی آورند». ⬅️ چنین نمازی قطعاً هیچ تأثیری بر دل‌های بیمار آنان نمی‌گذارد و آنان را از «فساد و فسادانگیزی» دور نمی‌کند: 📖 «اَلا اِنََّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لایَشْعُرُونَ» (بقره/12) 📖 «آگاه باشيد! اينها همان مفسدانند ولى [خودشان هم] نمى‌فهمند». 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

❓چرا اقامه عزای حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام با وجود گذشت حدود چهارده قرن همچنان ضرورت دارد؟ ✅ پاسخ اين سوال را از مرحوم شهيد مطهری بشنويم 👆 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🗓 تاریخچه و شیوه عزاداری برای امام حسین (ع)در طول تاریخ 🏴 از روايات بسياری استفاده می‌شود که عزاداری برای سید الشهداء (ع) از زمان حضرت آدم (ع) شروع شد و پیش از ولادت امام حسین (ع) نیز توسط خاتم الانبیاء (ص) صورت پذیرفت. پس از واقعه عاشوراء نيز امامان شيعه تلاش داشتند تا ياد اين حادثه و ارزش هاى والايى را كه دربردارد، در اذهان باقى بماند. ♦️شیعیان پس از دوران سقیفه تا به امروز در اقلیت و تقیه به‌سر برده‌اند. گرچه رعایت تقیه در همه زمان‌ها یکسان نبوده و شدت و ضعف داشته، اما رعایت مصالح اسلام در باورهای شیعی، اهمیت مضاعف دارد. عزاداری برای امام حسین (ع) در دوران حضور معصومان علیهم‌ السلام به آسانی انجام نمی‌شده و بیشتر حکومت‌ها به دلیل داشتن مذهب غیرشیعی، از انجام علنی و آشکار آن ممانعت می‌کردند. از این‌رو شیعیان مراسم‌های عزاداری خود را مخفیانه و در منازل برپا می‌داشتند. ☝️ این وضعیت ادامه داشت تا اوائل قرن چهارم هجری قمری که قدرت شیعه در بغداد به‌ عنوان مرکز خلافت اسلامی، افزایش یافت و در نهایت به تشکیل سلسله حکومت آل‌بویه منجر شد. 👈 گزارش‌های تاریخی نشان می‌دهد با روی کار آمدن حکومت آل‌بویه، اجرای مراسم‌های مذهبی توسط شیعیان تغییرات چشمگیری یافتند. نمود ویژه و خاص این تغییرات در عزاداری امام حسین (ع) آشکار شد. 👌برای نخستین‌بار از سوی حکومت، روز عاشورا تعطیل رسمی و عزای عمومی اعلام شد. از مردم نیز خواسته شد که با پوشیدن لباس‌های سیاه، اندوه خود را در عزای امام حسین علیه‌السلام نشان دهند. خرید و فروش ممنوع گردید و در بازارها خیمه‌های عزا بر پا شد تا گریه و ندبه برای امام حسین (ع) و نوحه‌خوانی و برپایی ماتم آن امام شهید، به خوبی برگزار گردد. 📙شیعیان بغداد (محمد طاهر یعقوبی) ص211 👌فرمانروایان آل‌بویه برخی از سنت‌های عزاداری بومی ایران همچون سینه‌زنی و آویختن نمد سیاه بر گردن را که از رسم‌های دیلمیان بود در عزاداری امام حسین (ع) به کار بردند. استفاده از عَلَم‌ها و پارچه‌های رنگارنگ در مراسم شیعی در این زمان به فراوانی مشاهده می‌شود. 📓سنت عزاداری و منقبت‌خوانی در تاریخ شیعه امامیه (محمود تقی‌زاده) ص67 💢 در مراسم سوگواری به ویژه عزاداری امام حسین (ع) در روز عاشورا از پارچه‌های سیاه استفاده می‌شد و به‌کار بردن عَلَم‌های سفید در هنگام زیارت مقابر ائمه شیعه علیهم‌ السلام به ویژه مرقد امیرالمؤمنین (ع) و مرقد امام حسین (ع) در کربلا گزارش شده است. 🔺ابن‌جوزی گزارش می‌دهد: «در ماه صفر سال ۴۴۹ قمری به خانه مرحوم شیخ طوسی در کرخ حمله شد و سه عَلَم سفید که مردم هنگام زیارت امیرالمؤمنين على (ع) با خود حمل می‌کردند، غارت و سوزانده شد». 📒المنتظم ج ‏16 ص 16 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🍂 امیرالمؤمنین عليه السلام در قرآن (100) 📖 وَ هُوَ الَّذي خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ كانَ رَبُّكَ قَديراً (فرقان/54) 📖 او كسى است كه از آب، انسانى را آفريد؛ سپس او را [داراى] نسب و سبب قرار داد [و نسل او را از اين دو طريق گسترش داد]؛ و پروردگار تو همواره توانا بوده است. 📍عَنْ سَلْمَانَ وَ أَبِي ذَرٍّ وَ الْمِقْدَاد .... : فَقَامَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ انْسُبْنِي مَنْ أَنَا لِتَعْرِفَ النَّاسُ قَرَابَتِي مِنْكَ فَقَالَ: يَا عَلِيُّ خُلِقْتُ أَنَا وَ أَنْتَ مِنْ عَمُودَيْنِ مِنْ نُورٍ مُعَلَّقَيْنِ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ يُقَدِّسَانِ الْمَلِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَخْلُقَ الْخَلْقَ بِأَلْفَيْ عَامٍ ثُمَّ خَلَقَ مِنْ ذَيْنِكَ الْعَمُودَيْنِ نُطْفَتَيْنِ بَيْضَاوَيْنِ مُلْتَوِيَتَيْنِ ثُمَّ نَقَلَ تِلْكَ النُّطْفَتَيْنِ فِي الْأَصْلَابِ الْكَرِيمَةِ إِلَى الْأَرْحَامِ الزَّكِيَّةِ الطَّاهِرَةِ حَتَّى جَعَلَ نِصْفَهَا فِي صُلْبِ عَبْدِ اللَّهِ وَ نِصْفَهَا فِي صُلْبِ أَبِي طَالِبٍ فَجُزْءٌ أَنَا وَ جُزْءٌ أَنْتَ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ كانَ رَبُّكَ قَدِيراً يَا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ سِيطَ لَحْمُكَ بِلَحْمِي وَ دَمُكَ بِدَمِي وَ أَنْتَ السَّبَبُ فِيمَا بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ بَعْدِي فَمَنْ جَحَدَ وَلَايَتَكَ قَطَعَ السَّبَبَ الَّذِي فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ وَ كَانَ مَاضِياً فِي الدَّرَجَات‏ از سلمان و ابوذر و مقداد نقل شده است که روزی با پيامبر در مسجد بوديم که: علی (ع) برخاست و از رسول خدا (ص) خواست که قرابتش را با وی برای مردم بیان کند تا مردم هرچه بیشتر او را بشناسند. پیامبر (ص) فرمود: «ای علی، من و تو از استوانه‌ نور که به عرش الهی پیوند خورده بودند، و همواره مورد تقدیس فرشتگان بودند به دوهزار سال قبل از آفرینش موجودات دیگر خلق شدیم. آنگاه از آن دو عمود دو نطفه‌ سفید در هم آمیخته گرفته شد و از پشت مردان کریم به رحم‌های پاک، پاکیزه، یکی پس از دیگری منتقل شد تا اینکه نیمی از آن نطفه به عبدالله و نیم دیگر آن به صلب ابوطالب منتقل شد. از عبدالله من و از ابوطالب علی (ع) متولّد گشت، و این است معنی آیه: وَ هُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ کانَ رَبُّکَ قَدِیراً. ای علی، تو از من و من از تو هستم، گوشت تو با گوشت من و خون تو با خون من درآمیخته است. تو بعد از من رابط بین خدا و خلقی، و آن که ولایت تو را انکار کند قطع‌کننده‌ این رابطه خواهد بود. 📗بحار الأنوار ج ۲۲ ص ۱۴۷ 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💢قضا شدن نماز صبح به سبب شرکت در عزاداری ❓سوال: اگر بعضی از واجبات از مکلف به سبب شرکت در مجالس عزاداری فوت شود مثلا #نماز_صبح قضا شود، آیا بهتر است بعد از این در این مجالس شرکت نکند یا این که عدم شرکت او باعث دوری از #اهل_بیت علیهم‌ السلام می شود؟ ✅ پاسخ: بدیهی است که #نماز_واجب، مقدم بر فضیلت شرکت در مجالس عزاداری اهل بیت علیهم‌ السلام است و ترک نماز و فوت شدن آن به بهانه شرکت در عزاداری #امام_حسین (ع) جایز نیست، ولی شرکت در عزاداری به گونه ای که مزاحم #نماز نباشد ممکن و از مستحبات موکد است. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃