💢 علت حرکت امام حسین علیه‌السلام از مدینه تا زمانی که معاویه زنده بود، سعی کرد، ولایتعهدی یزید را در بین مردم و به‌خصوص بزرگان جا بیندازد و از آنان برای یزید بیعت بگیرد؛ ولی برخی از بزرگان مانند امام حسین (ع) زیر بار بیعت با یزید نرفتند. بعد از اینکه معاویه از دنیا رفت، یزید دستور بیعت یا کشتن امام حسین (ع) را صادر کرد که به برخی از منابع آن اشاره می‌شود: 🔺یزید به فرماندار خود در مدینه این‌گونه نوشت: «مِنْ يَزِيدَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ إِلَى الْوَلِيدِ بْنِ عُتْبَةَ، أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مُعَاوِيَةَ... مَاتَ بأجلٍ... أَمَّا بَعْدُ فَخُذْ حُسيناً وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْرِ بِالْبَيْعَةِ أَخْذًا شَدِيدًا لَيْسَتْ فِيهِ رُخْصَةٌ حَتَّى يُبَايِعُوا» «از امیرالمؤمنین یزید به ولید بن عتبه، معاویه... از دنیا رفت... پس از حسین و عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر با شدت و سخت‌گیری بیعت بگیر و هیچ رخصتی در این کار وجود ندارد تا اینکه بیعت کنند». 📔البداية و النهاية ج 8 ص 157 ▪️در این نامه به سخت‌گیری برای بیعت گرفتن از حضرت تصریح شده است. 🔺یعقوبی درباره نامه یزید به والی مدینه چنین می‌نویسد: «إِذَا أَتَاكَ كِتَابِي هَذَا فَأُحْضِرِ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍ وَ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلزُّبَيْرِ فَخُذْهُمَا بِالْبَيْعَةِ لِي فإِنِ امْتَنَعَا فَاضْرِبْ أَعْنَاقَهُمَا وَ ابْعَثْ لِي بِرُءُوسِهِمَا» «هنگامی که نامه من به تو رسید، حسین بن علی و عبدالله بن زبیر را حاضر کن و از آنان برای من بیعت بگیر، اگر امتناع کردند گردن هر دو را بزن و سرهایشان را برای من بفرست» 📙تاریخ‌ يعقوبی ج 2 ص 241 ▪️در این نامه نيز صریحا به قتل امام حسین علیه‌السلام دستور داده است. 👆بر اساس این دو نقل، مدینه به شدت برای امام حسین (ع) ناامن شده بود؛ بنابراین امام دو راه بیشتر نداشت: 1️⃣ امام حسین (ع) با یزید بیعت کند. در این صورت؛ علاوه بر ذلت، مردم آن را مهر تأییدی بر تمام کارهای غلط یزید می‌پنداشتند و در نتیجه اساس اسلام به مرور زمان از بین می‌رفت؛ زیرا با سرکار بودن امثال یزید، باید فاتحه اسلام خوانده شود. 2️⃣ امام حسین (ع) از بیعت با او سرباز زند. در این صورت برای حفظ جان خود، خانواده و شیعیان، باید از مدینه خارج شود. ♦️پس علت ظاهری خارج شدن امام حسین (ع) از مدینه، به دلیل ناامن شدن مدینه برای حضرت و شیعیانش بود؛ زیرا اگر در مدینه می‌ماند و شهید می‌شد، می‌گفتند که چرا حسین بن علی علیهما السلام از مدینه خارج نشد تا زنده بماند؟ علاوه بر اینکه هیچ پیامی را نمی‌توانست به مردم برساند. ❇️ حرکت حضرت به سوی مکه بعد از اینکه مدینه برای امام حسین (ع) ناامن شد، تنها گزینه برای حضرت، شهر مکه بود؛ زیرا به دلیل نزدیک بودن ایام حج، احتمال یاری مردم در مکه وجود داشت، پس اگر به شهر دیگری می‌رفت این امکان نبود و به حسب ظاهر تنها راه برای امام حسین (ع) مکه بود. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🔥 داغ ابدی 💮 امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) حسین را دید که به سمت ایشان می‌آمد، او را در آغوش گرفت و فرمود: برای شهادت حسین داغی است در دل‌های مؤمنان که هرگز سرد نخواهد ‌شد. 🔰 کشته اشک امام صادق بعد از نقل این ماجرا فرمود: پدرم فدای او که کشته‌شده هر اشکی است. از امام پرسیدند: معنای کشته اشک چیست؟ حضرت فرمود: هیچ مؤمنی او را یاد نمی‌کند مگر آن‌که اشک می‌ریزد. 🔺عَنِ اِبْنِ سِنَانٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: نَظَرَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِلَى اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ مُقْبِلٌ فَأَجْلَسَهُ فِي حِجْرِهِ وَ قَالَ: إِنَّ لِقَتْلِ اَلْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ لاَ تَبْرُدُ أَبَداً . ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: بِأَبِي قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ قِيلَ: وَ مَا قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ؟ قَالَ لاَ يَذْكُرُهُ مُؤْمِنٌ إِلاَّ بَكَى . 📓مستدرک الوسائل ج ۱۰ ص ۳۱۸ 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

❇️ ورود به کربلا قافله امام حسین (ع) روز دوم محرم در حالی که توسط لشکر حرّ بن یزید ریاحی محاصره شده بود به سرزمین کربلا رسید. امام وقتی نام کربلا را شنید فرمود: ▫️هَذا مَوْضِعُ کَرْبٍ‌ هاهُنا مُناخُ رِکابِنا وَ مَحَطُّ رِحالِنا وَ مَقْتَلُ رِجالِنا وَ مَسْفَکُ دِمائِنا بِهذا حَدَّ ثَنی جَدّی رَسُولُ اللّه ِ(ص) ▫️اینجا محل غم و بلا است، اینجا خوابگاه مرکب‌های ماست، محل فرود آوردن بارها و توشه‌های ماست، اینجا قتلگاه مردان ما و محل ریختن خون‌های ماست؛ جدم رسول خدا (ص) این گونه به من خبر داده است. 💢 از امام سجاد (ع) روایت شده که: در آن شبی که فردای آن، پدرم به شهادت رسید در خیمه نشسته بودم و عمه‌ام، زینب (س) از من پرستاری می‌کرد. در آن هنگام پدرم از یارانش کناره گرفت و به خیمه خود رفت و جوین (غلام ابوذر غفاری) نزدش بود و سرگرم تعمیر و اصلاح شمشیر آن حضرت بود. در این هنگام پدرم این اشعار را بر زبان جاری ساخت: ◻️یا دهر اف لک من خلیل ◻️کم لک بالاشراق و الاصیل ◽️من صاحب و طالب قتیل ◽️و الدهر لا یقنع بالبدیل ▫️و انما الامر الی الجلیل ▫️و کل حی سالک سبیلی ‌ ◼️ای روزگار، اف بر تو باد با این دوستی‌ات ◼️چه‌اندازه تو در صبحگاهان و شامگاهان ◾️دوستان و خواستاران خود را به کشتن می‌دهی ◾️و از آن‌ها به عوض و بدلی هم قانع نمی‌شوی. ▪️به درستی که کارها به دست خدای جلیل است ▪️و هر زنده‌ای سالک این طریق است. آن حضرت ۲ یا ۳ بار، این شعر را تکرار کردند تا آن جا که فهمیدم و دانستم که منظورش چیست. پس گریه، راه گلویم را بست؛ ولی بغضم را فرو خوردم و هیچ نگفتم و دانستم که به زودی بلا، نازل خواهد شد؛ اما عمه‌ام نیز آنچه را که من شنیدم، شنید و نتوانست خود را نگاه دارد. پس از جا جسته و در حالی که لباسش را بر روی زمین می‌کشید و سخت درمانده شده بود، خود را به امام (ع) رساند و گفت: وا مصیبتا! کاش پیش از این مرگم فرا رسیده بود. امروز، گویی مادرم حضرت فاطمه (س) و پدرم علی (ع) و برادرم حسن (ع) از دنیا رفته‌اند، ‌ای جانشین گذشتگان و پناه بازماندگان ... ای اباعبدالله! پدر و مادرم به فدایت، خود را آماده کشته شدن کرده‌ای، جانم به فدایت. امام حسین (علیه‌السّلام) خواهرش را دلداری داد و به او فرمود: خواهرجان! تو را قسم می‌دهم که در عزایم، گریبان چاک ندهی و صورت نخراشی و چون به شهادت رسیدم، ناله و فغان نکنی. پس از اینکه عمه‌ام آرام گرفت، پدرم او را نزدیک من آورد و در کنارم نشاند و آنگاه به نزد یاران خویش رفت ...» 📒انساب الاشراف ج ۳ ص ۱۸۵-۱۸۶ 📗تاریخ الرسل و الملوک ج ۵ ص ۴۲۰-۴۲۱ 📘الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد ج ۲ ص۹۳-۹۴ 📕الکامل فی التاریخ ج ۴ ص۵۸-۵۹ 📔مناقب آل ابی‌طالب (ع) ج ۳ ص ۲۴۹ 😭امّا در روز عاشورا بعد از شهادت امام، کسی نبود که بانوان حرم را تسلی دهد و آرام کند. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💢درس عبرتی برای ما به نام "طرماح" 👈 طرماح بن عدی بن عبداللّه بن خیبری بن أفلت طائی،‏ از اصحاب امام علی(ع) و امام حسن(ع) بود. ✅طرماح در زمان امام علی(ع) وقتی معاویه نامه تهدیدآمیزی برای امام علی(ع) نوشت،و حضرت نیز بعد از نوشتن پاسخ، آنرا به طرماح بن عدی که مردی دانا و عاقل و سخنوری فصیح بود داد و از وی خواست تا نامه را به معاویه برساند و جواب آنرا بیاورد. 🔹در راستای این مأموریت، طرماح هنگام وارد شدن بر معاویه اینگونه سلام کرد: «السلام علیک أیها الملک»: سلام ای پادشاه! 🔸معاویه پرسید: چرا مرا امیرالمؤمنین خطاب نکردی؟ 🔹طرماح گفت: مؤمنین ما هستیم، چه کسی تو را بر ما حکومت داد تا تو را امیر بخوانم؟! ♦️معاویه از وی خواست تا نامه را به او بدهد. 🔹طرماح گفت: از این‌که پای بر بساط تو گذارم و پایم نجس شود ناخشنود هستم! 🔸معاویه گفت: به وزیرم عمرو عاص بده! 🔹طرماح گفت: پادشاهی که ظلم می‌کند، وزیر او خائن است! 🔸معاویه از وی خواست تا نامه را به غلامش بدهد. 🔹طرماح گفت: این مملوک را از پول حلال نخریده‌ای و او را به ناحق به کار می‌گیری! 🔸معاویه گفت: پس چگونه نامه را از تو بگیرم؟! 🔹طرماح گفت: از جای خود برخیز و نامه را از دستم بگیر! ♦️وقتی معاویه این مطلب را شنید از جای برخاست و نامه را از دست طرماح گرفت باز کرد و خواند و سپس جواب آن‌را داد. 🔸وقتی طرماح به سوی کوفه بازگشت، معاویه به اطرافیانش گفت: اگر من آن چه دارم را به شما بدهم، یک دهم خدمتی که این عرب بیابانی به علی نمود، را به من نخواهید کرد. ❌ طرماح رفوزه کربلا فقط به خاطر #تسويف او در واقعه کربلا توانست حلقه‌های محاصره و کمین سربازان ابن زیاد را بشکند و از کوفه خارج شود و پس از دیدن لشکر عظیم مستقر در نخیله، با سه تن از دوستانش در عذیب الهجانات، خود را به امامِ محصور در سپاه حرّ، برساند. امام (ع) از وضعیت مردم کوفه پرسید. مجمع بن عبدالله گزارش داد. امام(ع) سپس سراغ قیس بن مسهّر را گرفت و در پاسخ، خبر شهادت او را شنید و گریست ... ⬅️ آن گاه طرماح به امام (ع) عرض کرد: «...بیایید با من برویم به دیار و موطن من تا شما را در کنار کوه «اجأ» منزل دهم و آن کوهی است دژ مانند که همواره ما را از قشون و لشکر کشی پادشاهان غسان و حمیر و نعمان بن منذر و هر سرخ و سیاهی پناه داده و به خدا هرگز خواری ندیدیم. من همراه شما می‌آیم و شما را در آنجا سکنا می دهم و شما نزد مردان قبیله طیّ که در کوه اجأ و سلمی هستند، نماينده اعزام نمایید تا سربازان پیاده و سواره شان گرد شما جمع شوند. به خدا ده روز نشود که بیست هزار شمشیر به دست از قبیله طایی فراهم گردد و تا جان دارند دست کسی به شما نخواهد رسید...» ♦️امام (ع) طرماح را دعا کرد. ❌ طرماح قصد ترک امام (ع) و حرکت به سوی خاندان خود را داشت، چرا که از کوفه برایشان آذوقه تهیه کرده بود. هنگام جدا شدن از امام (ع) به ایشان عرض کرد: «من خوارباری برای خانواده‌ام از کوفه تهیه کرده‌ام، نزد آنها می‌روم و آنچه همراه دارم می‌برم و به ایشان برسانم، سپس به سوی شما بر می گردم. اگر به شما رسیدم به طور قطع از یاران شما خواهم بود!» ♨️ امام (ع) در پاسخ طرماح جمله‌ای گفتند که طنین آن در تاریخ تکرار می‌شود: «إن کنت فاعلاً، فعجّل رحمک الله!» اگر می خواهی پس شتاب کن، خدایت بیامرزد!.. 👈طرماح حادثه را از همین درخواست تعجیل امام (ع) حدس می‌زند و خود می‌گوید: از این که امام (ع) فرمود: تعجیل کن! دانستم که از رفتن به سوی کوفیان هراسی دارد! ♦️ طرماح با شتاب! به سمت قبیله خود رفت. وسایل و آذوقه را تحویل داد، وصیت کرد و به سرعت به سمت نینوا بازگشت. وقتی به همان منزل عُذَیبُ الهِجانات که امام (ع) را در آنجا ترک کرده بود، رسید، خبر شهادت حضرت را دریافت کرد و با حسرت به سمت قوم و قبیله خویش بازگشت. ❎👈طرماح با همه خوبی‌ها و صفایش، با ریشه محکم و اصالت تشیعش، وقتی می‌رسد که دیگر در نینوا لاله‌ای نیست و آتش‌ها خاکستر شده‌اند و از حسین (ع)، جز سری بر روی نیزه باقی نمانده! با اینکه به سرعت، اسب تاخت و رفت، تا سریع بازگردد، اما افسوس، زمانی بازگشت که اسمش جزء جاماندگان کربلا ثبت شد. ❇️ طرماح شاید اهل بهشت باشد، اما دیگر در حائر حسین (ع) جای ندارد و مغبوط نشد و مورد حسرت آدمیان قرار نگرفت تا به او نیز چونان هفتاد و اندی یاران حسین (ع) بگویند: یا لیتنی کنت معکم! طرماح با همه تیزفهمی و عشقش به نصرت حسین (ع)، از فرصتی که برایش فراهم و از دریچه‌ای که برایش گشوده شد، با تأخیر و تسویف خود، بی‌بهره ماند و این #تسویف و تأخیر، به خاطر هر عذر و بهانه‌ای که باشد، در واقع از ترجیح آن بهانه حکایت دارد که بهانه‌های ما، ما را از تکالیف، باز می‌دارد. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💠 نفاق و منافقین از منظر قرآن (17) ♻️ عوامل و راه‌های شناخت منافقان ♻️ ج: کیفیت انجام واجبات الهی یکی از راه‌های ارتباط انسان با خالق هستی انجام عبادات و فرائضی است که حضرت حق جلّ و علا از طریق وحی بر ما واجب کرده است. 👆از مهمترین عبادات در اسلام «نماز» است که به فرموده پیامبر اکرم (ص) «ستون و پایه دین»‌ شمرده می شود. ❌ برای منافقان که کفر به حق سراسر وجودشان را فراگرفته است، اقامه نماز و انجام دیگر عبادات بسیار سخت و طاقت‌فرساست و اگر هم آن را به جا آورند از روی کراهت ، بی‌حالی و به خاطر حفظ ظاهر و ترس از جان و از حفظ اموال است. آنان وقتی که می‌بینند مسلمانان ایشان را زیرنظر دارند، نماز می‌خوانند و اگر کسی آنها را نبیند نمی‌خوانند» (مجمع البيان ج 2 ص 268) 🔺خداوند متعال در آیه 142 سوره نساء می‌فرماید: 📖 «... وَ إِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَ لَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا» (نساء/142) 📖 «.... و هنگامی که به نماز می ایستند، با کسالت می ایستند، و همواره در برابر مردم ریاکاری می کنند؛ و خدا را جز اندکی به یاد نمی آورند». ⬅️ چنین نمازی قطعاً هیچ تأثیری بر دل‌های بیمار آنان نمی‌گذارد و آنان را از «فساد و فسادانگیزی» دور نمی‌کند: 📖 «اَلا اِنََّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لایَشْعُرُونَ» (بقره/12) 📖 «آگاه باشيد! اينها همان مفسدانند ولى [خودشان هم] نمى‌فهمند». 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

❓چرا اقامه عزای حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام با وجود گذشت حدود چهارده قرن همچنان ضرورت دارد؟ ✅ پاسخ اين سوال را از مرحوم شهيد مطهری بشنويم 👆 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🗓 تاریخچه و شیوه عزاداری برای امام حسین (ع)در طول تاریخ 🏴 از روايات بسياری استفاده می‌شود که عزاداری برای سید الشهداء (ع) از زمان حضرت آدم (ع) شروع شد و پیش از ولادت امام حسین (ع) نیز توسط خاتم الانبیاء (ص) صورت پذیرفت. پس از واقعه عاشوراء نيز امامان شيعه تلاش داشتند تا ياد اين حادثه و ارزش هاى والايى را كه دربردارد، در اذهان باقى بماند. ♦️شیعیان پس از دوران سقیفه تا به امروز در اقلیت و تقیه به‌سر برده‌اند. گرچه رعایت تقیه در همه زمان‌ها یکسان نبوده و شدت و ضعف داشته، اما رعایت مصالح اسلام در باورهای شیعی، اهمیت مضاعف دارد. عزاداری برای امام حسین (ع) در دوران حضور معصومان علیهم‌ السلام به آسانی انجام نمی‌شده و بیشتر حکومت‌ها به دلیل داشتن مذهب غیرشیعی، از انجام علنی و آشکار آن ممانعت می‌کردند. از این‌رو شیعیان مراسم‌های عزاداری خود را مخفیانه و در منازل برپا می‌داشتند. ☝️ این وضعیت ادامه داشت تا اوائل قرن چهارم هجری قمری که قدرت شیعه در بغداد به‌ عنوان مرکز خلافت اسلامی، افزایش یافت و در نهایت به تشکیل سلسله حکومت آل‌بویه منجر شد. 👈 گزارش‌های تاریخی نشان می‌دهد با روی کار آمدن حکومت آل‌بویه، اجرای مراسم‌های مذهبی توسط شیعیان تغییرات چشمگیری یافتند. نمود ویژه و خاص این تغییرات در عزاداری امام حسین (ع) آشکار شد. 👌برای نخستین‌بار از سوی حکومت، روز عاشورا تعطیل رسمی و عزای عمومی اعلام شد. از مردم نیز خواسته شد که با پوشیدن لباس‌های سیاه، اندوه خود را در عزای امام حسین علیه‌السلام نشان دهند. خرید و فروش ممنوع گردید و در بازارها خیمه‌های عزا بر پا شد تا گریه و ندبه برای امام حسین (ع) و نوحه‌خوانی و برپایی ماتم آن امام شهید، به خوبی برگزار گردد. 📙شیعیان بغداد (محمد طاهر یعقوبی) ص211 👌فرمانروایان آل‌بویه برخی از سنت‌های عزاداری بومی ایران همچون سینه‌زنی و آویختن نمد سیاه بر گردن را که از رسم‌های دیلمیان بود در عزاداری امام حسین (ع) به کار بردند. استفاده از عَلَم‌ها و پارچه‌های رنگارنگ در مراسم شیعی در این زمان به فراوانی مشاهده می‌شود. 📓سنت عزاداری و منقبت‌خوانی در تاریخ شیعه امامیه (محمود تقی‌زاده) ص67 💢 در مراسم سوگواری به ویژه عزاداری امام حسین (ع) در روز عاشورا از پارچه‌های سیاه استفاده می‌شد و به‌کار بردن عَلَم‌های سفید در هنگام زیارت مقابر ائمه شیعه علیهم‌ السلام به ویژه مرقد امیرالمؤمنین (ع) و مرقد امام حسین (ع) در کربلا گزارش شده است. 🔺ابن‌جوزی گزارش می‌دهد: «در ماه صفر سال ۴۴۹ قمری به خانه مرحوم شیخ طوسی در کرخ حمله شد و سه عَلَم سفید که مردم هنگام زیارت امیرالمؤمنين على (ع) با خود حمل می‌کردند، غارت و سوزانده شد». 📒المنتظم ج ‏16 ص 16 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🍂 امیرالمؤمنین عليه السلام در قرآن (100) 📖 وَ هُوَ الَّذي خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ كانَ رَبُّكَ قَديراً (فرقان/54) 📖 او كسى است كه از آب، انسانى را آفريد؛ سپس او را [داراى] نسب و سبب قرار داد [و نسل او را از اين دو طريق گسترش داد]؛ و پروردگار تو همواره توانا بوده است. 📍عَنْ سَلْمَانَ وَ أَبِي ذَرٍّ وَ الْمِقْدَاد .... : فَقَامَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ انْسُبْنِي مَنْ أَنَا لِتَعْرِفَ النَّاسُ قَرَابَتِي مِنْكَ فَقَالَ: يَا عَلِيُّ خُلِقْتُ أَنَا وَ أَنْتَ مِنْ عَمُودَيْنِ مِنْ نُورٍ مُعَلَّقَيْنِ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ يُقَدِّسَانِ الْمَلِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَخْلُقَ الْخَلْقَ بِأَلْفَيْ عَامٍ ثُمَّ خَلَقَ مِنْ ذَيْنِكَ الْعَمُودَيْنِ نُطْفَتَيْنِ بَيْضَاوَيْنِ مُلْتَوِيَتَيْنِ ثُمَّ نَقَلَ تِلْكَ النُّطْفَتَيْنِ فِي الْأَصْلَابِ الْكَرِيمَةِ إِلَى الْأَرْحَامِ الزَّكِيَّةِ الطَّاهِرَةِ حَتَّى جَعَلَ نِصْفَهَا فِي صُلْبِ عَبْدِ اللَّهِ وَ نِصْفَهَا فِي صُلْبِ أَبِي طَالِبٍ فَجُزْءٌ أَنَا وَ جُزْءٌ أَنْتَ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ كانَ رَبُّكَ قَدِيراً يَا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ سِيطَ لَحْمُكَ بِلَحْمِي وَ دَمُكَ بِدَمِي وَ أَنْتَ السَّبَبُ فِيمَا بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ بَعْدِي فَمَنْ جَحَدَ وَلَايَتَكَ قَطَعَ السَّبَبَ الَّذِي فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ وَ كَانَ مَاضِياً فِي الدَّرَجَات‏ از سلمان و ابوذر و مقداد نقل شده است که روزی با پيامبر در مسجد بوديم که: علی (ع) برخاست و از رسول خدا (ص) خواست که قرابتش را با وی برای مردم بیان کند تا مردم هرچه بیشتر او را بشناسند. پیامبر (ص) فرمود: «ای علی، من و تو از استوانه‌ نور که به عرش الهی پیوند خورده بودند، و همواره مورد تقدیس فرشتگان بودند به دوهزار سال قبل از آفرینش موجودات دیگر خلق شدیم. آنگاه از آن دو عمود دو نطفه‌ سفید در هم آمیخته گرفته شد و از پشت مردان کریم به رحم‌های پاک، پاکیزه، یکی پس از دیگری منتقل شد تا اینکه نیمی از آن نطفه به عبدالله و نیم دیگر آن به صلب ابوطالب منتقل شد. از عبدالله من و از ابوطالب علی (ع) متولّد گشت، و این است معنی آیه: وَ هُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ کانَ رَبُّکَ قَدِیراً. ای علی، تو از من و من از تو هستم، گوشت تو با گوشت من و خون تو با خون من درآمیخته است. تو بعد از من رابط بین خدا و خلقی، و آن که ولایت تو را انکار کند قطع‌کننده‌ این رابطه خواهد بود. 📗بحار الأنوار ج ۲۲ ص ۱۴۷ 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💢قضا شدن نماز صبح به سبب شرکت در عزاداری ❓سوال: اگر بعضی از واجبات از مکلف به سبب شرکت در مجالس عزاداری فوت شود مثلا #نماز_صبح قضا شود، آیا بهتر است بعد از این در این مجالس شرکت نکند یا این که عدم شرکت او باعث دوری از #اهل_بیت علیهم‌ السلام می شود؟ ✅ پاسخ: بدیهی است که #نماز_واجب، مقدم بر فضیلت شرکت در مجالس عزاداری اهل بیت علیهم‌ السلام است و ترک نماز و فوت شدن آن به بهانه شرکت در عزاداری #امام_حسین (ع) جایز نیست، ولی شرکت در عزاداری به گونه ای که مزاحم #نماز نباشد ممکن و از مستحبات موکد است. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💠 پنج نكته درباره صداى نامحرم‏ 1. شنيدن صداى زن نامحرم در صورتى كه به قصد لذت نباشد و سبب افتادن در گناه نشود، اشكال ندارد. 2. گوش دادن به آواز زن نامحرم در هر صورت، اشكال دارد. 3. اگر زن قرآن را به صورت ترتيل و ساده بخواند، گوش دادن به صداى او مانعى ندارد و اگر با صدا بخواند، جايز نيست. 4. شنيدن نوحه خوانى و مرثيه سرايى زنان اگر مفسده نداشته باشد اشكال ندارد. 5. سخنرانى زن در مجلس مردان، اگر مفسده نداشته باشد اشكال ندارد. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🗞 یک حدیث ، یک داستان ✳️ امام علی عليه السّلام فرمود: عِبَادَ اللَّهِ عَدُوَّ اللَّهِ أَنْ يُعْدِيَكُمْ بِدَائِهِ وَ أَنْ يَسْتَفِزَّكُمْ بِنِدَائِهِ وَ أَنْ يُجْلِبَ عَلَيْكُمْ بِخَيْلِهِ وَ رَجِلِه‏ اي بندگان خدا! از دشمن خدا (شيطان) برحذر باشيد كه همانا او شما را به درد خود گرفتار می‌کند و با فرياد خويش شما را از جا می‌پراند و نگرانتان می‌سازد و سواران و پيادگان خود را عليه شما فراهم می‌آورد. 📘نهج البلاغه، خطبه 182 📜سلام بن مستنير مى‌گويد: در محضر امام باقر (ع ) بودم، حمران بن اعين (يكى از شاگردان معروف امام باقر ع) وارد شد، و چند سؤ ال كرد و از امام جواب شنيد، هنگامى كه حمران خواست خداحافظى كند، به امام باقر (ع ) عرض كرد: وقتى كه ما در محضر شما هستیم [محضر ملكوتى و بيانات قدسى شما باعث مى‌شود كه] دلهاى ما نرم گردد، و جانهاى ما از نداشتن اين دنيا، آرامش يابد، ثروتهائى كه در دست مردم است به نظر ما خوار و پست جلوه كند، ولى وقتى كه از نزد شما بيرون مى‌رويم و با مردم به داد و ستد و تجارت سرگرم مى‌گرديم حال ما عوض مى‌شود و به دنيا علاقه‌مند مى‌شويم ، و از معنويات دور مى‌گرديم. امام باقر (ع) فرمود: إِنَّمَا هِيَ الْقُلُوبُ مَرَّةً تَصْعُبُ وَ مَرَّةً تَسْهُل‏ اين حالات، مربوط به دلها است كه گاهى سخت مى‌شوند و گاهى نرم مى‌گردند. سپس فرمود: جمعى از اصحاب رسول خدا (ص ) به محضر آن حضرت آمده و عرض كردند: يا رسول الله! ما در مورد صفت نفاق كه مبادا به سراغمان آيد، نگران هستيم. پيامبر اکرم (ص) فرمود: چرا نگران هستيد؟ اصحاب گفتند: هنگامى كه ما در حضور شما هستيم، شما با نصايح خود، به ما تذكر مى‌دهيد، و به آخرت تشويق مى‌نمائيد، حالت خدا ترسى در ما پديد مى آيد و دنيا را فراموش مى‌كنيم ، و به گونه‌اى به آن بى ميل مى‌شويم كه گويا آخرت و بهشت و دوزخ را با چشم مى‌نگريم، ولى وقتى كه از حضور شما مى‌رويم و به خانه‌هاى خود باز مى‌گرديم، و بوى فرزندان به مشام ما مى‌رسد و زنان و افراد خاندان را مى‌بينيم، حالت ما عوض ‍مى‌گردد، به گونه‌اى كه گويا در حضور شما نبوده‌ايم، و هيچ گونه حالت معنوى نداشته‌ايم، آيا شما از اينكه اين تغيير حالت ما، نشانه نفاق ما باشد، نگران نيستيد؟ پيامبر (ص) به آنها فرمود: كَلَّا إِنَّ هَذِهِ خُطُوَاتُ الشَّيْطَانِ فَيُرَغِّبُكُمْ فِي الدُّنْيَا .... نه، هرگز (اين نفاق نيست) بلكه وسوسه‌هاى شيطان است كه شما را به سوى دنيا ترغيب و تشويق مى‌كند، به خدا سوگند اگر از شما همان حالت را كه تعريف كرديد (كه در نزد من پيدا مى‌كنيد) نگهداريد و ادامه دهيد، به مقامى مى‌رسيد كه: لَصَافَحَتْكُمُ الْمَلَائِكَةُ وَ مَشَيْتُمْ عَلَى الْمَاءِ فرشتگان دست در دست شما مى‌نهادند، و بر روى آب (بدون وسيله) راه مى افتاديد .... همانا مؤمن ، دستخوش آزمايشات و پرتگاه‌هاى گناه قرار مى‌گيرد و بسيار توبه مى‌كند، آيا سخن خدا را نشنيده‌ايد كه مى‌فرمايد: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (بقره/222) خداوند توبه كنندگان را دوست دارد، و پاكان را نيز دوست دارد و نيز مى فرمايد: وَ قَالَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ (هود/90) از پروردگار خود آمرزش طلبيد و به سوى او باز گرديد 📕کافى ج 2 ص 423 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

مردم (به ویژه در ایام سوگواری اهل بیت علیهم السلام)، نذرهای زیادی می‌کنند، ولی بسیاری از آنها نذر شرعی نیست!! ✅ برای انعقاد نذر شرعی لازم است که شرایط ذیل مراعات شود: ۱. صیغۀ نذر (به زبان عربی یا ترجمۀ آن) را به زبان جاری کند، مثلا بگوید «برای خدا بر عهدۀ من است که اگر فلان حاجتم برآورده شد، روز عاشورا، مجلس روضه برپا کنم.» ۲. چیزی را که نذر می­ کند انجام دهد یا ترک کند، باید از جهتی رجحان (برتری) داشته باشد، پس چنانچه بجا آوردن و ترک آن مساوی باشد، نذر صحیح نیست. ۳. کاری را نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد. ۴. نذر کننده باید مکلف و عاقل باشد و با اختیار نذر کند. ۵. در صورت حضور شوهر، نذر زن (گرچه در اموال خود و حتی در امور غير مالی، مثل نذر گفتن صلوات) بنا بر نظر مشهور فقهاء باید با اجازه او باشد. 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃