👤 دکتر امین عبدمجیری عضو ستاد راهبری معماری و شهرسازی اسلامی حوزه علمیه: معماری و شهرسازی یک جامعه همانند زبان آن جامعه است، اگر زبان مملکتی آسیب ببیند و یا آن را کنار گذاشت نمیتوان گفت قصد حفظ فرهنگ آن جامعه وجود دارد. بالعکس قطعا در حفظ فرهنگ آن جامعه موفقیتی حاصل نخواهد شد. 💠 نظام کالبدی یک جامعه مانند واژگان زیستی آن جامعه است. اگر این نظام کالبدی بهم بخورد انگار شما اجزای چگونه زیستن را از بین برده اید. حالا بخواهید در موردش داستان ها بسرایید فایده ای نخواهد داشت، چون دیدن و لمس آن فضای زیستی می تواند تجربه مشابه به وجود آورد و تداوم #فرهنگ را دربر داشته باشد. 💠 اگر به این راحتی برخی از عناصر معماری و شهرسازی یک #جامعه را از بین برد مثل این می ماند که عملا آهسته آهسته دارید همه آن را از بین می برید. 💠 دو عرصه شهرسازی و معماری یک خصلت هم افزایی دارند. نمیتوان گفت فقط بنا را حفظ کرده و #بافت_شهری پیرامون را #تخریب کرد و به این بسنده شود که چون تک بناهایی حفظ شده اند میراث فرهنگی گذشتگان هم حفظ شده است، خیر به این صورت نیست. 💠 بسیاری از قابلیت های یک اثر معماری به واسطه بافت پیرامونش است و زمانی که بافت پیرامون از بین می رود خود به خود خیلی از قابلیت های این اثر از بین می رود و چه بسا مضحک به نظر برسد. این مساله خیلی جدی است که در غیاب بافت برخی وقت ها گمان می شود که اثر چرا اینگونه ساخته شده است و ممکن است ایرادات جدی به آن وارد شود. پس به راحتی نمی توان #معماری و #شهرسازی را از هم جدا نمود. با ستاد راهبری معماری و شهرسازی اسلامی همراه باشید🔻 https://eitaa.com/setad_memari