انتشار برخط مقاله پذیرش شده در فصلنامه تعلیم و تربیت https://B2n.ir/g02694 عنوان مقاله: بررسی انتقادی مدعای تقابل فهم و اقرار در تربیت دینی مولف: سیدنقی موسوی چکیده: تربیت دینی به معنای پرورش ایمان، رویکردی دیرین است. از دهه 1950 این رویکرد با انتقاداتی مواجه شد. منتقدان از منظر سکولاریستی و پلورالیستی براین باورند که در تربیت دینی، فهم و عقلانیت اولویت دارد و نه اقرار و اعتراف؛ همچنین تربیت دینی موجب فهم نمی¬شود و باید غیراقراری باشد و بجای «آموزش دین» باید به «آموزش درباره ادیان» همت گماشت. این نوشتار با روش تحقیق توصیفی، تحلیلی و انتقادی، درصدد گردآوری، صورت¬بندی و ارزیابی این دیدگاه است. پس از گزارش این دیدگاه، مدعای مذکور در قالب سه تقریر بازسازی شد که عبارت¬اند از : 1. عدم امکان فهم دینی در تربیت دینی؛ 2. تلازم انحصارگرایی دینی و عدم فهم؛ 3. تلازم تلقین و عدم فهم. در ادامه به تفصیل تقریرهای فوق مورد سنجش و نقادی قرار گرفت و در نهایت مدعای تقابل فهم و اقرار در تربیت دینی مخدوش دانسته شد و به فراخور فرصت، زوایایی از رویکرد اسلامی در این¬باره تبیین شد. کلید واژه : #ایمان، #تربیت_اسلامی، #فلسفه_تربیت_دینی، #عقلانیت، #آموزش_درباره_ادیان، #آموزش_دین #مقاله_جدید 🧷کانال و سایت سیدنقی موسوی 👉 @seyednaghimousavi 👉http://seyednaghimousavi.ir/