#پارت_سیصدو_هشتادم🦋🥀 ازبعدشهادت بابا🥀کارکردن توی جنت آبادبرای من اهمیت اولیه اش را ازدست داده بود. چون هم تعدادکشته هابه نسبت کمترشده بود، هم تلاش برای زنده ماندن آدم هامسلما برایم اهمیت بیشتری داشت. بااین همه سرزدن ها ورفت وآمدهایم به جنت آباد🍃اگرجنازه ایی آورده بودندوکاری داشتند، انجام می دادم. هرچندداغ بابا🧔وعلی تحملم کرده بود. دیگرنمی توانستم چندان توی غسالخانه طاقت بیاورم. اوایل ازصبح که داخل غسالخانه می شدم شاید تاوقت اذان هم بیرون نمی آمدم، ولی حالااصلا قرارنداشتم.😞 بادیدن چهره ها وپیکرهای متلاشی یاصدای بمباران ها☄ طاقتم طاق می شد. صحنه های واقعی رامی دیدم که حتی تصورش زجرآوراست. ترکش به شکم بچه ها خورده وروده هایشان بیرون ریخته بود.😭 یکی، دوتا اززن ها غیرازپاره شدن شکم هایشان ، کلیه های شان هم بیرون آمده بود. یک مورد آن قدروضعش خراب بود که می خواستم ازاو فرارکنم. سرش، پاهایش له وآن قدر داغان😱 بودکه نمی توانستیم تشخیص بدهیم چندساله است. انگارخمپاره درست روی سرش منفجرشده بود. جنازه هیچ جای سالمی نداشت. اورا نشستند. فقط تیممش دادند وکفنش کردند.😢 همان موقع آن قدرخون ازجنازه رفت که کفن خون آلودشد. گفتند: یه گوشه بذاریدش خون هاش که خشک شد، دوباره کفنش کنیم .اولش که اورا دیدم، دلم برایش سوخت ولی اصلا به طرفش نرفتم. گفتم: چرا شهید شدی؟ بعدباهاش حرف زدم، ازخودش پرسیدم: چراموندی که به این روز بیفتی ؟ می گذاشتی می رفتی! بعددوباره بهش گفتم: کجامی خواستی بروی؟ هرجا می رفتی ازدست اجل که نمی تونستی فرارکنی! خوبه که از اینجا باشهادت رفتی وبه اسم شهید 🌹دفن می شوی. بعدیواش یواش عصبانی شدم. توی وجودم فریادزدم؛ خدالعنتت کنه صدام.😌 📚برگرفته از کتاب دا #ادامه_دارد..... #داستان_شب 🌱_______🥀 @shahid_aviiny