✡ الیگارشی یهودی و حضرت عیسی (2)
1⃣ طبق روایات اناجیل، یکی از حواریون به‌نام #یهودا_اسخریوطی (جوداس ایسکاریوت) به عیسی (ع) خیانت کرد و «نگهبانان معبد سلیمان» که نیروی انتظامی و بازوی اجرایی #سنهدرین بودند، او را دستگیر کرده و به محل اجلاس کاهنان و حاخام‌های یهودی بردند.
2⃣ شخصیت یهودا اسخریوطی با شخصیت نمونه‌وار #یهودی در فرهنگ اروپایی انطباق دارد؛ او مسئول #امور_مالی مسیحیان است، به سرقت وجوه بیت‌المال دست می‌زند و در ازای 30 سکه نقره عیسی را به یهودیان می‌فروشد. «ایسکاریوت» از واژه «کریوت» گرفته شده که منشاء و معنای آن ناشناخته است. این واژه، امروزه در زبان انگلیسی صفتی را می‌سازد به‌معنی «خیانتکار»، «فریبکار» و «انسان دو چهره».
3⃣ در متون پایه‌ای مسیحیت، یهودا اسخریوطی شخصیتی پلید شناخته می‌شود و نمادی از #یهودیت؛ و نام او مترادف با «یهودی» (جودائیوس) است. در اساطیر دینی مسیحی تثلیث «شیطان – یهودی – یهودا اسخریوطی» نماد شرّ به‌شمار می‌رود.
4⃣ تا سده نوزدهم و حتی در آثار مارکس یهودی‌تبار نیز واژه «یهودی» چنین معنایی دارد. لذا یهودیان از زمان استقرار جدّی در سرزمین‌های درون قاره اروپا خود را #اسرائیلی یا #عبرانی می‌خواندند. در نوشتار چاپی یهودیان آمستردام در سده هفدهم همه‌جا نام «اسرائیلی» به‌کار رفته و زمانی که در سال 1860 سازمان جهانی یهودیان در پاریس تشکیل شد خود را آلیانس اسرائیلی نامید نه آلیانس یهود.
5⃣ بازگشت یهودیان به نام‌های یهودی و یهودیت (دین یهود) تنها از اواخر سده نوزده و اوایل سده بیستم رخ داد. این بیان‌گر تعلق عمیق یهودیان به نام #یهودا و سننی است که با این مفهوم آمیخته است. احساس تعلق روانی و همذات‌پنداری با این نام، فرهنگی عمیق و کهن را در پشت خود دارد؛ با یهودا، پسر یعقوب و بنیان‌گذار «سبط یهودا»، آغاز می‌شود، با تاریخ #قبیله_یهودا و #دولت_یهود پیوند می‌خورد و با نام #یهودا_ناسی مرحله‌ای نوین را در تکوین یهودیت رقم می‌زند.
6⃣ در دایرةالمعارف یهود مقاله‌ای مستقل به یهودا اسخریوطی اختصاص نیافته و کلامی در ذم یا مدح او مندرج نیست. تنها گفته می‌شود که وی «به انگیزه‌ای نامعلوم به عیسی خیانت کرد». عجیب است که آقای سیدنی بار در مقاله «یهودا اسخریوطی» خود مندرج در دایرةالمعارف آمریکانا به‌شکلی آشکار با این شخصیت همدلی نشان داده است.
7⃣ او، برخلاف رویه متعارف دایرةالمعارف نویسی، به توجیه عمل یهودا دست می‌زند و می‌نویسد: «شاید [یهودا اسخریوطی] تصور می‌کرد اگر مسیح دستگیر شود قدرت الهی‌اش را به کار می‌گیرد و یهودیان را بر دشمنان‌شان پیروز می‌کند.» در این نوشته طنز یا تمسخری ظریف مشهود است. جالب است بدانیم که دایرةالمعارف آمریکانا مقاله «عیسی مسیح» خود را چنین آغاز کرده است: «آموزگار یهودی سده اول میلادی که مسیحیان مدعی‌اند مسیح موعود… است.»
✍ عبدالله شهبازی
📖 متن کامل مقاله به‌همراه مستندات:
👉 yon.ir/taslib
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
✡️ نهاد «رش گلوتا» [رأس الجالوت] (1)
1️⃣ از اقدامات #یهودا_ناسی به منظور تجدید سازمان بقایای پراکنده یهودیان به صورت یک واحد اجتماعی منسجم و متمرکز، تأسیس نهادهای #ناسی و #رش_گلوتا است.
2️⃣ رش گلوتا در نیمه دوم سده دوم میلادی جعل شد. در این زمان خاندان‌های #الیگارشی_یهودی در دو کانون اصلی متمرکز بودند: #فلسطین و #بین‌النهرین.
3️⃣ یهودا ناسی از این وضع سود جست و اعلام کرد «داوود، شاه اسرائیل، زنده است و وجود دارد». از این زمان است که در بین‌النهرین نهاد «رش گلوتا» (شاه داوودی) پدید شد.
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
✡️ نهاد «رش گلوتا» [رأس الجالوت] (3)
1️⃣ در زمان یهودا ناسی #رش_گلوتا یا #شاه_یهود مستقر در بین‌النهرین تابع او بود و جعل این نهاد فرهمند تنها به منظور تحکیم پایه‌های اقتدار #الیگارشی_یهودی انجام گرفت.
2️⃣ در زمان یهودا ناسی #شاه_داوودی یهودیان راو هونا رش گلوتا نام داشت. هونا در زمان حیات یهودا ناسی درگذشت و خانواده‌اش جنازه وی را برای دفن به فلسطین بردند. می‌دانیم که اقتدار و شأن یهودا ناسی فراتر از هونا بود.
3️⃣ در حکایات کهنِ یهودی است که #یهودا_ناسی در زمان صرف شام با دوستانش به شوخی، شاید تحت تأثیر شراب، گفت تا زمانی که حاخام‌های اورشلیم و «شاهان داوودی» بین‌النهرین وجود دارند مسیح ظهور نخواهد کرد. این داستان نیز بیان‌گر اقتدار بی‌رقیب یهودا ناسی و سلطه او بر #الیگارشی_حاخامی و «رش گلوتا» است.
4️⃣ پس از مرگ یهودا ناسی در سده‌های سوم و چهارم میلادی مهاجرت یهودیان به #بین‌النهرین گسترش یافت و به تدریج بر اهمیت «رش گلوتا» افزوده شد.
5️⃣ از نیمه اول سده پنجم میلادی مرکزیت یهودیان به‌طور کامل در بین‌النهرین استقرار یافت و #شاهان_داوودی بدون تبعیت از خاندان هیلل ریاست یهودیان جهان را به دست گرفتند.
6️⃣ دایرة المعارف یهود می‌نویسد: «یهودیان وجود شاهان داوودی را دلیلی بر آن می‌دانستند که حکومت #خاندان_داوود منقطع نشده است» بنابراین، یهودیان برای «شاه داوودی» شأنی در حد یک شاه واقعی قایل بودند.
✍️ عبدالله شهبازی
👉 yon.ir/Exilarch
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
✡ یهودا ناسی و یهودیت جدید (١)
«یهودا بن شمعون بن جمالیل دوم»، بزرگترین چهره‌ی #الیگارشی_حاخامی در سده‌های نخستین دوران مسیحی به‌شمار می‌رود. سهم #یهودا_ناسی در بنیان‌گذاری نهادهای سیاسی و فقهی #یهودیت و اقتدار اقتصادی و سیاسی #الیگارشی_یهودی چنان عظیم است که به‌درستی می‌توان او را بنیان‌گذار #یهودیت_جدید نامید. یهودیان او را «رِبّی شاهزاده یهودا» و «آقای قدّیس ما» می‌نامند و به‌طور خلاصه به «رِبّی» شهرت دارد. زمانی که به‌طور مطلق از «رِبّی» سخن می‌رود منظور «یهودا ناسی» است. یهودا ناسی پیش از سال ١٩٢ میلادی به‌جای پدر رئیس یهودیان شد و قریب به ۵٠ سال با اقتدار تمام ریاست یهودیان جهان را به‌دست داشت. امروزه، آرامگاه او در «بیت شعارم» #فلسطین زیارتگاه یهودیان است.
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
✡ یهودا ناسی و یهودیت جدید (٢)
به‌نوشته دائرةالمعارف یهود، #یهودا_ناسی بر تمامی یهودیان ساکن فلسطین یا سایر نقاط جهان، ریاست داشت؛ از همه‌جا وجوهات می‌گرفت و در همه‌جا عزل و نصب می‌کرد. مورّخین «دانشگاه عبری اورشلیم» دوران یهودا ناسی را «دوران سعادت اقتصادی و سیاسی یهودیان در فلسطین» می‌خوانند. یهودا ناسی، به تعبیر یکی از معاصرین مسیحی‌اش، به امپراتوری کوچک در رأس اتباع #یهودی خود بدل شد. او را به‌سان شاهان گذشته‌ی یهود خوانده‌اند که احکام مرگ را بدون اطلاع رومی‌ها و طبق قوانین یهودی، نه رومی، اجرا می‌کرد.
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
✡ یهودا ناسی و یهودیت جدید (٣)
#یهودا_ناسی که در عین رهبری سیاسی، وارث سنن حاخامی و رئیس دینی #الیگارشی_یهودی بود، با اتکاء بر اقتدار و ثروت فراوانش به تأسیس «بیت دین» در #بیت‌المقدس دست زد، و گروهی پرشمار از مدرّسین و طلاب را سامان داد و به‌کمک آنان «روایات شفاهی» را برای نخستین‌بار به‌صورت کتاب، مدوّن ساخت. این کتاب #میشنا نام دارد. تدوین میشنا پاسخ به نیازهای آن روز الیگارشی یهودی بود. در این زمان، حفظ بقایای فروپاشیده یهودیان و تجدید سازمان آنان در یک ساختار جدید اجتماعی تنها به‌کمک میشنا امکان داشت؛ زیرا الیگارشی یهودی فاقد مهم‌ترین پایه برای ساماندهی اتباع خویش، یعنی «استقرار در یک سرزمین واحد» بود. لذا، تنها «احکام شرعی» می‌توانست یک جامعه‌ی منسجم فرا ملی و پراکنده در سرزمین‌های ایران و روم را بنیاد نهد.
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter