#قسمت_دوم به ساعتم نگاه کردم، وقت #نماز_ظهر بود. با خود گفتم، کاش در اینجا نبودم و می‌توانستم #نماز را #اول_وقت بخوانم. انتظارم برای آمدن #ژنرال طولانی شد. گفتم که هیچ کار مهمی بالاتر از #نماز نیست، همین جا #نماز را می‌خوانم. #انشاءالله تا #نمازم تمام شود، او نخواهد آمد. به گوشه‌ای از #اتاق رفتم و #روزنامه‌ای را که همراه داشتم به #زمین انداختم و مشغول #نماز شدم. در حال خواندن #نماز بودم که متوجه شدم #ژنرال وارد اتاق شده است. با خود گفتم چه کنم؟ #نماز را ادامه بدهم یا #بشکنم؟ بالاخره گفتم، #نمازم را ادامه می‌دهم، هر چه #خدا بخواهد همان خواهد شد. سرانجام #نماز را تمام کردم و در حالی که بر روی صندلی می‌نشستم از #ژنرال معذرت ‌خواهی کردم. #ژنرال پس از چند لحظه #سکوت نگاه #معناداری به من کرد و گفت: چه می‌کردی؟ گفتم: #عبادت می‌کردم. گفت: بیشتر توضیح بده. گفتم: در دین ما #دستور بر این است که در ساعت‌های #معین از #شبانه_روز باید با #خداوند به #نیایش بپردازیم و در این ساعات #زمان آن فرا رسیده بود، من هم از نبودن شما در #اتاق استفاده کردم و این #واجب_دینی را انجام دادم. #ژنرال با توضیحات من سری تکان داد و گفت: همه این مطالبی که در #پرونده تو آمده مثل این که راجع به همین کارهاست. این طور نیست؟ پاسخ دادم: آری همین‌طور است. او لبخندی زد. از نوع نگاهش پیدا بود که از #صداقت و #پای_‌بندی من به #سنت و فرهنگ و #رنگ نباختنم در برابر #تجدد جامعه آمریکا خوشش آمده است. با چهره‌ای #بشاش خود نویس را از جیبش بیرون آورد و #پرونده‌ام را #امضا کرد. سپس با حالتی #احترام_‌آمیز از جا برخاست و دستش را به سوی من دراز کرد و گفت: به شما #تبریک می‌گویم. شما قبول شدید. برای شما آرزوی #موفقیت دارم. من هم متقابلاً از او #تشکر کردم. احترام گذاشتم و از #اتاق خارج شدم. آن روز به اولین محل #خلوتی که رسیدم به پاس این #نعمت بزرگی که #خداوند به من #عطا کرده بود، دو رکعت #نماز_شکر خواندم . 🌹 #سالروز_شهادت🌹 #روحش_شاد #یادش_گرامی با ذکر#صلوات