#نهج_البلاغه 🌸فَهُوَ مَعْدِنُ الاِْيمانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ وَ يَنَابِيعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُهُ، وَ رِيَاضُ الْعَدْلِ وَ غُدْرَانُهُ وَ أَثَافِيُّ الاِْسْلامِ وَ بُنْيَانُهُ، وَ أَوْدِيَةُ الْحَقِّ وَ غِيطَانُهُ وَ بَحْرٌ لاَ يَنْزِفُهُ الْمُسْتَنْزِفُونَ، وَ عُيُونٌ لاَ يُنْضِبُهَا الْمَاتِحُونَ وَ  مَنَاهِلُ لاَ يُغِيضُهَا الْوَارِدُونَ، وَ مَنَازِلُ لاَ يَضِلُّ نَهْجَهَا الْمُسَافِرُونَ، وَ أَعْلاَمٌ لاَ يَعْمَى عَنْهَا السَّائِرُونَ، وَ آکَامٌ لاَ يَجُوزُ عَنْهَا الْقَاصِدُونَ 💠قرآن معدن ايمان و کانون آن است، چشمه سارهاى دانش و درياهاى علم و باغهاى عدالت و برکه هاى عدل و پايه هاى اسلام و بنيان آن و نهرهاى حق و دشتهاى خرّم و سرسبز دين است، دريايى است که هر چه از آن برگيرند پايان نمى گيرد و چشمه هايى است که هر چه از آن بردارند کم نمى شود و آبشخورهايى که هر چه از آن برکشند کاستى نمى يابد. منزلگاههايى است که مسافرانش راه خود را گم نمى کنند و نشانه هايى است که از چشم رهگذران پنهان نمى ماند و زمينهاى مرتفعى است که جويندگانش از آن نمى گذرند» 📚#خطبه_198 #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س

بسم الله الرحمن الرحیم إِذْ هَمَّت طَّائِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلَا وَاللَّهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (و به یاد آور) زمانى را که دو طایفه از شما تصمیم گرفتند سستى نشان دهند (و از وسط راه باز گردند). و خداوند یاور آنها بود (که از این فکر بازگردند). و افراد باایمان، باید تنها بر خدا توکّل کنند. (آل عمران/122) سپس به گوشه دیگرى از این ماجرا اشاره کرده مى فرماید:  در آن هنگام دو طایفه از مسلمانان تصمیم گرفتند که سستى 🥱به خرج دهند و از وسط راه به مدینه بازگردند  (إِذْ هَمَّتْ طائِفَتانِ مِنْکُمْ أَنْ تَفْشَلا). که این دو طایفه طبق نقل تواریخ  بنو سلمه  از قبیله اوس و  بنو حارثه  از قبیله خزرج بودند. علت این تصمیم، شاید این بود که آنها از طرفداران نظریه  جنگ در شهر  بودند و پیامبر با نظر آنها مخالفت کرده بود.   به علاوه چنان که خواهیم گفت:  عبداللّه بن ابى سلول  با سیصد نفر از یهودیانى که به لشکر اسلام پیوسته بودند بر اثر مخالفت پیامبر(صلى الله علیه وآله) با ماندن آنها در اردوگاه اسلام، به  مدینه  بازگشتند. و همین موضوع، تصمیم آن دو طایفه مسلمان را بر ادامه راهى که در پیش گرفته بودند سست کرد.   اما چنان که از ذیل آیه استفاده مى شود: آن دو طایفه به زودى از تصمیم خود بازگشتند، و به همکارى با مسلمانان ادامه دادند، لذا قرآن مى گوید:  خداوند یاور و پشتیبان این دو طایفه بود و افراد با ایمان باید بر خدا تکیه کنند  (وَ اللّهُ وَلِیُّهُما وَ عَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ). ضمناً باید توجه داشت: ذکر ماجراى  احد  به دنبال آیاتى که قبلا درباره عدم اعتماد به کفار بود، اشاره به یک نمونه زنده از این واقعیت است; زیرا همان طور که گفتیم و نیز بعداً مشروحاً خواهیم گفت، پیغمبر اجازه نداد👈 یهودیانى که به ظاهر👌 به حمایت او برخاسته بودند، در لشکرگاه اسلام بمانند;🤔👌👌 زیرا هر چه بود آنها بیگانه بودند و بیگانگان نباید محرم اسرار و تکیه گاه مسلمانان در آن شرایط حساس شوند.👌👏👏👏 تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۷ #نشردهنده_معارف_قرآنی_باشیم #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۱ ـ سرچشمه وقوع غزوه احد در اینجا لازم است قبلاً اشاره اى به مجموع حوادث احد گردد: از روایات و تواریخ اسلامى چنین استفاده مى شود، هنگامى که قریش در جنگ بدر شکست خوردند و با دادن هفتاد کشته، و هفتاد اسیر به  مکّه  مراجعت کردند، ابو سفیان به مردم  مکّه  اخطار کرد، نگذارند زنان بر کشته هاى بدر گریه کنند; زیرا اشک چشم، اندوه را از بین مى برد، و عداوت و دشمنى را نسبت به محمّد از قلب هاى آنان زایل مى کند. ابو سفیان خود عهد کرده بود ما دام که از قاتلان جنگ بدر انتقام نگیرد، با همسر خود همبستر نشود! به هر حال طایفه قریش با هر وسیله اى که در اختیار داشت، مردم را به جنگ با مسلمانان تحریک مى کردند و فریاد  انتقام! انتقام!  در شهر  مکّه  طنین انداز بود. در سال سوم هجرت، قریش به با سه هزار سوار و دو هزار پیاده، به عزم جنگ با پیامبر(صلى الله علیه وآله) با تجهیزات کافى از  مکّه  خارج شدند، و براى این که در میدان جنگ بیشتر استقامت کنند، بت هاى بزرگ و زنان خود را نیز با خود حرکت دادند. ۲ ـ گزارش به موقع عباس عباس عموى پیامبر هنوز اسلام نیاورده بود، و در میان قریش به کیش و آئین آنان باقى بود، ولى از آنجا که به برادرزاده خود، زیاد علاقمند بود، هنگامى که دید لشکر نیرومند قریش به قصد جنگ با پیامبر(صلى الله علیه وآله) از  مکّه  بیرون آمد، بى درنگ سوى نامه اى نوشت، و به وسیله مردى از قبیله  بنى غفار  به  مدینه  فرستاد. پیک  عباس  به سرعت به  مدینه  روان شد، هنگامى که پیامبر از جریان مطلع شد با  سعد بن ابى  ملاقات کرد و گزارش عباس را به او رساند، و حتى المقدور سعى مى شد این موضوع مدتى پنهان بماند. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۸ #نشردهنده_معارف_قرآنی_باشیم #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س

💎توجه به اوامر الهی در قرآن #نهج‌_البلاغه 🌟الله الله! أيها الناس! فيما استحفظكم من كتابه، واستودعكم من حقوقه، فإن الله سبحانه لم يخلقكم عبثا. 🌗اى مردم! به خدا توجه كنيد در آنچه رعايت آن را در كتاب خودش از شما خواسته است و در حقوقى كه شما را امانتدار آن كرده است؛ زيرا خدواند سبحان شما را بيهوده نيافريده است. 📘#خطبه_86 #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س

بسم الله الرحمن الرحیم ادامه تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۳ ـ پیغمبر(صلى الله علیه وآله) با مسلمانان مشورت مى کند در همان روز که نامه عباس به پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیده بود، به چند نفر از مسلمانان دستور داد به راه  مکّه  و  مدینه  بروند و از اوضاع لشکر قریش اطلاعاتى به دست آورند. طولى نکشید دو نیروى اطلاعاتى محمّد(صلى الله علیه وآله) که براى کسب اطلاع رفته بودند، باز گشتند، و چگونگى قواى قریش را به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) رساندند، و گفتند: این سپاه نیرومند تحت فرماندهى خود ابو سفیان است . پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از چند روز، همه اصحاب و اهل  مدینه  را دعوت کرد و براى رسیدگى به این وضع، جلسه اى تشکیل داد، و موضوع دفاع را آشکارا با آنها در میان گذاشت. آن گاه در این که: در داخل  مدینه  به پیکار دست زنند، و یا این که از شهر خارج شوند، با مسلمانان به مذاکره پرداخت. عده اى گفتند: از  مدینه  خارج نشویم، و در کوچه هاى تنگ شهر با دشمن بجنگیم; زیرا در این صورت حتى مردان ضعیف و زنان و کنیزان نیز مى توانند به لشکر کمک کنند.    عبداللّه بن أُبَىّ  بعد از گفتن این سخنان اضافه کرد: اى رسول خدا! تا کنون هیچ دیده نشده است ما داخل حصارها و درون خانه خود باشیم، و دشمن بر ما پیروز شود!. این رأى به خاطر وضع خاص  مدینه  در آن روز مورد توجه پیغمبر(صلى الله علیه وآله) هم بود، او نیز مى خواست در  مدینه  توقف کنند و در داخل شهر با قریش به مقابله پردازند. ولى گروهى از جوانان و جنگجویان با این رأى مخالف بودند،  سعد بن معاذ  و چند نفر از قبیله اوس، برخاسته، گفتند: اى پیامبر! در گذشته کسى از عرب قدرت این که در ما طمع کند نداشته است، با این که ما در آن موقع مشرک و بت پرست بودیم. و هم اکنون که تو در میان ما هستى، چگونه مى توانند در ما طمع کنند؟! نه، حتماً باید از شهر خارج شده با دشمن بجنگیم.   اگر کسى از ما کشته شود شربت شهادت نوشیده است. و اگر هم کسى نجات یافت به افتخار جهاد در راه خدا نائل شده است. این گونه سخنان و حماسه ها طرفداران خروج از  مدینه  را بیشتر کرد، به طورى که طرح  عبداللّه بن أُبَىّ  در اقلیت افتاد.   خود پیغمبر(صلى الله علیه وآله) با این که تمایل به خروج از  مدینه  نداشت به این مشورت احترام گذاشت و نظریه طرفداران خروج از  مدینه  را انتخاب کرد، با یک نفر از اصحاب براى مهیا کردن اردوگاه از شهر خارج شد و محلى را که در دامنه کوه احد از جهت شرائط نظامى موقعیت حساسى داشت براى اردوگاه انتخاب فرمود. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۱۰۰ #نشردهنده_معارف_قرآنی_باشیم #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س

#تلنگر ✍عجیب است گاهی ما به کسی که در پُست و مقام یا ثروت از ما پیشی گرفته حسادت میورزیم اما هنگامی که کسی: در صف اول نماز یا در حفظ قرآن ازما پیشی گرفته، غبطه نمیخوریم و علت آن بسیار واضح است و آن عشق به دنیا و فراموش نمودن آخرت است. •{ بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى }• 🔺بلکه شما زندگی دنیا را بر آخرت ترجیح میدهید، در حالی که آخرت بهتر و پایندتر است. 🕌سخنان ناب📖 #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س

بسم الله الرحمن الرحیم ادامه تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۴ ـ مسلمانان براى دفاع آماده مى شوند آن روز، جمعه بود که پیامبر(صلى الله علیه وآله) این مشورت را به عمل آورد، پس از آن براى اداى خطبه نماز جمعه ایستاد، بعد از حمد و ثناى خداوند یکتا، مسلمانان را از نزدیک شدن سپاه قریش آگاه ساخت و فرمود:  اگر شما با جان و دل براى جنگ آماده باشید و با چنین روحیه اى با دشمنان بجنگید خداوند به طور یقین پیروزى را نصیبتان مى کند  و در همان روز با هزار نفر از مهاجر و انصار رهسپار اردوگاه شدند.   پیغمبر(صلى الله علیه وآله) شخصاً فرماندهى لشکر را بر عهده داشت، و قبل از آن که از  مدینه  خارج شوند دستور داد: سه پرچم ترتیب دهند، یکى را به مهاجران و دو تا را به انصار اختصاص داد. پیامبر(صلى الله علیه وآله) فاصله میان مدینه و احد را پیاده پیمود، و در طول راه از صفوف لشکر سان مى دید و به دست خود صفوف لشکر را مرتب و منظم مى ساخت، تا در یک صف راست و مستقیم حرکت کنند. مورخ معروف  حلبى  در کتاب خود مى نویسد: پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) هنوز به احد نرسیده بود که ضمن بازدید از لشکر، گروهى را در میان آنها دید که هرگز ندیده بود، پرسید: اینها کیستند؟   عرض کردند: عده اى از یهودند که با  عبداللّه ابن أبَىّ  هم پیمان بوده اند، و بدین مناسبت به یارى مسلمانان آمده اند، حضرت تأملى کرد و فرمود:  براى جنگ با مشرکان از مشرکان نتوان یارى گرفت،👌👌👌 مگر این که مسلمان شوند . یهود این پیشنهاد را قبول نکردند، و همگى به  مدینه  باز گشتند، و به این ترتیب از قواى یک هزار نفرى پیامبر(صلى الله علیه وآله) سیصد تن کم شد.   ولى مفسران نوشته اند: چون با پیشنهاد  عبداللّه ابن أبَىّ  موافقت نشد، او در اثناى راه از همراهى پیامبر خوددارى نمود، و با جمعى که تعدادشان بالغ بر سیصد نفر بود به  مدینه  بازگشتند. به هر حال، پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از تصفیه لازم، با قواى خود که هفتصد نفر بودند به پاى کوه احد رسید، بعد از اداى نماز صبح صفوف مسلمانان را آراست.  عبداللّه ابن جبیر  را با پنجاه نفر از تیراندازان ماهر، مأمور ساخت در دهانه شکاف کوه قرار گیرند، و به آنها اکیداً توصیه کرد: در هر حال از جاى خود تکان نخورند و پشت سر سپاه را حفظ کنند، و فرمود حتى اگر ما دشمن را تا  مکّه  تعقیب کنیم و یا اگر دشمن ما را شکست داد و ما را تا  مدینه  مجبور به عقب نشینى کرد، باز هم از سنگرگاه خود دور نشوید. از آن طرف  ابو سفیان ،  خالد بن ولید  را با دویست سرباز زبده، مراقب این گردنه کرد و دستور داد در کمین باشید، وقتى سربازان اسلام از این دره کنار کشیدند، بلافاصله لشکر اسلام را از پشت سر مورد حمله قرار دهید. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۱۰۱ #نشردهنده_معارف_قرآنی_باشیم #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س

#قرآن_راه_نجات #قرائت_روزانه_قرآن #تدبر_در_قرآن #انس_با_قرآن #عمل_به_قرآن حفظ قرآن موجب افزایش تدبر در قران #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س