#مادرانه❤️ #برگرفته از خاطرات مادربزرگوارشهید اوایل که عارفم شهید شده بود هم از طرفی نمی خواستم جلوی دخترم و پدرشون گریه کنم واز طرف دیگه یاد حرف های قشنگش می افتادم که میگفت با نشاط راهم را ادامه بدید هی گریه نکنید ها مامان جان😘 و.... خلاصه منم تا تونستم رعایت می کردم ☺️ امایه بارکه دلتنگی خیلی امانم رو بریده بود با خودم گفتم برگشتنی از مسیر دانشگاه تا خونه کلی راهه حساآاآبی میتونم دلم رو سبک کنم😭 از دانشگاه که برگشتم مسیرم هم موقعیت خوبی داشت و هم کمی طولانی بود؛ خیلی از بغضهایم تخلیه شد ، اما همچنان ادامه می دادم ، هیچ چیزی لذت بخش تر از گریه سراغ نداشتم...💔 توی شهر می گشتم و گریه می کردم جای خالیشو می دیدم و تصورمی کردم که کنارم هست😍😭 امابه واقعیت که می رسیدم کمی سختم بود...💓 تا اینکه رسیدم خونه گفتم بمونم توی باغچه توی ماشین هنوز دلم تنگ بود ... بس هزارسال🤗 خلاصه ... این بلبل ها چند تا بودند که من قبلا هروقت می‌دیدمشون عارفم و دوستان شهیدش را تصور میکردم 😍😍😍 همیشه از دور باهاشون صحبت می کردم💖 وقتی که داشتم حسابی ضجه میزدم دیدم یکیشون اومدو شروع کرد به سروصدا کردن انگار ناراحت بود هی خودشو میزد به شیشه ماشین😭😭😭 اولش انگار اومده بود باهام حرف بزنه ولی من توجه نمی‌کردم و ادامه میدام😭 خلاصه اینقدرررر خودشو زد به این شیشه که دیگه شروع کردیم باهم حرف زدن😊 اولش گفتم دلم برات تنگه میفهمی؟!😭😍😅 دیدم انگار ناراحته که نتونستم ناراحتیشو ببینم 💓😭 گفتم ببین عمرم... ایام فاطمیه است و من هم دارم برای مظلومیت مادرمون حضرت زهرا (س) گریه میکنم😭😭😭 خیلی جالب بود دیدم دیگه اصلا خودشو به شیشه نزدو شروع کرد به آواز و چهچه کردن😍😍😍😍 من بالاترین سرمایه زندگیم رو که عارف بود با تمام وجودم تقدیم کردم به حضرت زینب(س)❤️ اللهم عجل لولیک الفرج✨