‌‌ صدائه گفت همونا که رو دلت بود دیگه! مگه نفهمیدی؟ - گریه که کردی، ضجه که زدی، منو که خواستی، این خرت و پرتاعم کم‌کم از بین رفتن.. مونده بودن سرِ دلت، مانع شده بودن، برای همین نه صدای منو می‌شنیدی نه منو می‌دیدی.. ؛

‌ صدائه‌ گفت : گریه که کردی، از ته دلت .. با ضجه و التماس که منو خواستی، خرت و پرتا نابود شدن، مانع‌ها همه رفتن ؛ - دلت صاف شد ، الان، من همین‌جام . .

‌ اومد بپرسه چرا زودتر نبودی پیشم؟ خودش جوابشو فهمید .. صدائه توی ذهنش اکو شد [ منو که خواستی، مانع‌ها همه رفتن ]

‌ صدائه گفت حسش کردی؟ قلبتو می‌گم.. تو الان فکر می‌کنی قلبت عجیب شده و تغییر کرده، اما اصلش اینه که قلبت به خودِ واقعیش برگشته . . قلبتم صاف شد ، چون منو خواستی . . چون برای دیدار من، از زرق و برق های دنیا گذشتی..

‌ صدائه گفت توی بقیه‌ی‌ جاهات که تغییری حس نمی‌کنی، یعنی اون‌جاها مُرده‌ن! یعنی نفس نمی‌کشن.. نمی‌شه با تاریکی نفس کشید .. - با قلبی که الان زنده شده، به دادِ بقیه‌ی جاهاتم برس .

‌‌ گفت من خیلی دلتنگتم: .. چیکار کنم؟

‌‌ صدائه گفت تو در واقع دلتنگ خودتی، خودی که ازش دور شدی ..؛

‌ صدائه گفت : ولی هرموقع از عمق جونت منو بخوای، من خودتو به خودت برمی‌گردونم؛ تو فقط باید بخوای؛ ..

‌ صدائه باز گفت مراقب قلبت باش و فقط به همین عمل کن:) ..

‌ پرسید بازم تو رو می‌بینم؟!

صدائه گفت: تنها وقتی، که خودت بخوایی . . من همیشه به تو مشتاقم . - به امید به دیدار، بنده‌ی من ؛؛

‌ [ تنها، وقتی که خودت بخوای. ]