🔻دل او (شعری از #مرتضی_حیدری_آل_کثیر، به مناسبت شهادت #امام_جواد علیه‌السلام) ▪️چون باد، اگر روی خودش پا نگذارد آزادی خود را به تماشا نگذارد کِل می‌کشد آیینه در آن لحظه که ماهی لب بر لب انگور به شکرانه گذارد در او بنگر درد علی (ع) را که محال است غم ردی از آغوش خودش جا نگذارد از سایۀ خود نیز جلوتر زده تا مرگ بی‌رخصت او بر دل او پا نگذارد این سان که گذر می‌کند از خویش به اکراه ترسم که دری پشت سرش وا نگذارد وقتی دلش آغشته به «یارب» شده، سم هم تاثیر شگفتی به طپش‌ها نگذارد #شعر_آیینی ☑️ @ShahrestanAdab

🔻تیرباران (داستانی چندکلمه‌ای از #ارنست_همینگوی، با ترجمۀ #الهه_هدایتی) ▪️شش وزیر کابینه را شش‌و‌نیم صبح، جلوی دیوار بیمارستان تیرباران کردند. در حیاط بیمارستان چاله‌ها پر از آب شده‌بودند. کف حیاط پرشده بود از برگ‌های ریخته شده سبز. باران شلاقی می‌بارید. جلوی همه پنجره‌ها را با میخ کوبیده بودند. یکی از وزیرها حصبه داشت. دوسرباز او را پایین آوردند و زیر باران حملش کردند. سربازها تلاش می‌کردند جلوی دیوار او را سرپا نگهدارند، اما نشست توی چاله آب. پنج وزیر دیگر، ساکت ایستاده بودند جلوی دیوار. آخرسر افسر به سربازها گفت که برای سرپا نگهداشتنش تلاش نکنند. اولین تیر را که شلیک کردند، وزیر ششم نشسته بود توی چاله آب و سرش را گذاشته بود روی زانوهاش. #داستان_کوتاه ☑️ @ShahrestanAdab

🎥 فیلم شعرخوانی استاد #محمدرضا_سهرابی_نژاد در جشن #سلام_ماه، فروردین ۱۳۹۷ ☑️ @ShahrestanAdab

🔻همین (شعری از کتاب #صبح_زود سرودۀ #سیدعلی_لواسانی) ▪️نرفته از یادم؛ آمد و نشست و گریست دلش شکست خدایا! دلش شکست و گریست همیشه مست که می‌شد، بلند می‌خندید چه شد که مست شد و ناگهان نشست و گریست؟ چه رفت بر دلش آیا، چه بر سرش آمد چه شد که خسته شد و باز چشم بست و گریست؟ چه چاره داشت؟ نمی‌دانم و نمی‌دانست همین! گذاشت فقط دست روی دست و گریست گریست؛ آینۀ هق‌هقِ کسی شده بود اگر غلط نکنم عاشقِ کسی شده بود... 🔗 «صبح زود» را از فروشگاه اینترنتی #ادب_بوک تهیه نمایید: adabbook.com/صبح-زود ☑️ @ShahrestanAdab

🔻دنیای قشنگ مجازی نو (یادداشت #علیرضا_سمیعی بر رمان #دنیای_قشنگ_نو اثر #آلدوس_هاکسلی، به مناسبت زادروز این نویسندۀ شهیر انگلیسی) ▪️«آلدوس هاکسلی از آن انگلیسی‌هایی است که روحیۀ آلمانی دارد. می‌دانید که توجه به علم (حتی در هنر) و مخصوصاً توجه به دقت عملی از ویژگی‌های هنرمندان انگلیسی است. مثلاً "کانل دویل" می‌توانست با دقت "شرلوک هلمز" خواننده‌هایش را سر ذوق بیاورد. ما ایرانی‌ها همیشه انگلیسی‌ها را با یک‌جور ژست اضافی در آداب‌دانی می‌بینیم: کسانی‌که سرمیز نهار چنگال و دستمالی به بزرگی یک پتوی مسافرتی همراه دارند. اما هاکسلی به این دقت عملی شک کرده است. از این‌رو آن روح انتقادی و رمانتیک آلمانی در آثارش به چشم می‌خورد. او در معروف‌ترین رمانش، یعنی "دنیای قشنگ نو" تصویری از لندنِ آینده به دست می‌دهد. مردمی که از دورۀ جنینی تحت کنترل کامل ماشین‌ها به وجود می‌آیند و تحت برنامه‌ای از پیش تعیین شده بزرگ می‌شود. شاید در اولین نگاه، این کار را ادامۀ همان بدبینی به علم بدانیم که در سفر سوم گالیور به قلم "جاناتان سوییفت" نوشته شده بود...» 🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11655 ☑️ @ShahrestanAdab

🎥 فیلم شعرخوانی #افسانه_غیاثوند در دومین شب شعر ضدآمریکایی #هرچه_فریاد، آبان ۱۳۹۷ 🔗 #عشق_ناگهان_است و #باغ_وحش، دو دفتر شعر سرکار خانم غیاثوند را از فروشگاه اینترنتی #ادب_بوک تهیه نمایید: adabbook.com #ادبیات_ضدآمریکایی ☑️ @ShahrestanAdab

🔻نامسلمان (چند رباعی تازه از #میلاد_عرفانپور) ▪️کفریم، تو زنده کن به ایمان ما را عیبیم، تو رحم کن بپوشان ما را صبر تو کشانده‌ست به عصیان ما را اینقدر مخواه نامسلمان ما را ▪️کی می‌شود از مهر تو، شرمنده نشد یا بنده‌نوازی تو را بنده نشد؟ از خشم تو بندۀ گنه‌کار گریخت اما به کسی جز تو پناهنده نشد ▪️آن محرم چشمه‌های تسنیم، کجاست آن سینۀ خالی از غم و بیم، کجاست گیریم که بگذرد خداوند از ما ذوقی که بهشت را بفهمیم کجاست؟! ▪️اشک آوردم، آتش آه آوردم هم نامه و هم روی سیاه آوردم هرکس به تمنای تو چیزی آورد من هیچ نداشتم، گناه آوردم ▪️با آنکه دمی نبوده خرسند از من هرگز نبریده‌است پیوند از من از این همه عیب‌پوشی‌اش حیرانم انگار حیا کرد خداوند از من! ▪️از تن بگذر، تدارک رفتن کن تاریک نمان، چشم و دلی روشن کن عریانی محشر است، در پیش رفیق! احرام نبستی، کفنی بر تن کن ▪️ای نفس! تو را نمازِ خجلت‌باری‌ست هر رکعت تو، منت بی‌مقداری‌ست مغرور مشو، به داغ پیشانی خویش در فاصلۀ دوسجده، استغفاری‌ست ▪️در سینه، هزار عیب پنهان داریم از کعبۀ دل، روی به شیطان داریم هیچیم و غم فلان و بهمان داریم موریم و گلایه از سلیمان داریم 🔗 آثار «میلاد عرفان‌پور» را از فروشگاه اینترنتی #ادب_بوک تهیه نمایید: Adabbook.com ☑️ @ShahrestanAdab

🔻سرخ‌نگار سبزوار | پی‌جویی ردپای ستیهندگی و ستیزندگی در آثار #محمود_دولت_آبادی (به قلم دکتر #حامد_صلاحی در زادروز این نویسندۀ معاصر) ▪️«محمود دولت‌آبادی نویسنده‌ای است "مردمی" و برخاسته از توده مردم و نگاشته‌های نگارینش رویه و سویه اجتماعی دارند؛ اما آیا این آثار از طعم و لون سیاسی هم برخوردار و بهره‌مندند؟ سرمان فرومی‌افتد وقتی برمی‌خوریم به یکی "از رمان‌های رئالیستی- جامعه‌گرای سیاسی و تاریخی با گرایش گاهگاهِ سوسیالیستی" (تسلیمی، ۱۳۹۳: ۱۳۷) و تازه جز کلیدر مواجهیم با جای خالی سلوچ، آوسنه‌ باباسبحان، با شبیرو، گاواره‌بان، عقیل‌عقیل، ققنوس، لایه‌های بیابانی، هجرت سلیمان و ... . به قول زنده‌نام نادر ابراهیمی: "محمود دولت‌آبادی در مجموعه آثارش نویسنده‌ای است که با یکدندگی در اندیشه دردهای مردم است و فقر و استثمار و ستم زمین‌داران و مالکان و ستم‌دیدگان بی‌حدوحساب طبقات مستضعف." (ابراهیمی، ۱۳۶۹: ۶۹)...» 🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11656 ☑️ @ShahrestanAdab

🎥 فیلم شعرخوانی #مهدی_مظفری_ساوجی در جشن #سلام_ماه، اسفند ۱۳۹۵ 🔗 #به_شکوفه_سیب اثر «مهدی مظفری ساوجی» را از فروشگاه اینترنتی #ادب_بوک تهیه نمایید: adabbook.com/به-شکوفۀ-سیب ☑️ @ShahrestanAdab

🔻طلسم (شعری از #علی_سلیمیان) ▪️دل بریدم از تو اما دیگر این دل، دل نشد آه از این عشق جز شرمندگی حاصل نشد گریه‌هایم رود شد دریا شد اقیانوس شد شانه‌ای امواج اشکم را ولی ساحل نشد خواستم از نو بسازم این دل صدپاره را تکه‌ای کم بود از آن، پازلم کامل نشد دیدمت با دشمنانم، خاک بر سر ریختم چشمۀ رویایت اما در خیالم گل نشد عکس تو دارد کماکان دلربایی می‌کند چشم‌های تو طلسمی داشت که باطل نشد با خیالت زندگی کردم تمام عمر را هرچه کردم بیخیال تو شود این دل، نشد ☑️ @ShahrestanAdab

🔻موبی‌دیک و یک حماسۀ نهنگی (بررسی تمدن آمریکایی ذیل رمان #موبی_دیک اثر #هرمان_ملویل، یادداشتی به قلم #علیرضا_سمیعی) ▪️«نهنگ عنبر از آن ماهي‌هاي خجالتي است كه بيشتر وقتش را صرف گم وگور كردن خود در اعماق دريا مي‌كند. مي‌گويند يك بار آمده روي آب و حضرت يونس را بلعيده و به اين ترتيب در كتاب مقدس ثبت شده است. هيچ موجود زنده‌اي روي زمين بزرگ‌تر از او نيست. و اين چيزها آدم‌ها را وسوسه مي‌كند بروند توي كوكش تا سر از كارش در آورند. هرمان ملويل پانزده سال قبل از جنگ داخلي شمال و جنوب در آمريكا نشست پشت ميز تحرير و يك سال و نيم تايپ كرد تا موبي‌ديك را اول در لندن و بعد در آمريكا چاپ كند. دوران شلوغي بود و هي جنگ و بحران اقتصادي از پي هم آمدند تا در سراسر قرن نوزدهم كسي براي اين رمان بلندبالا، تره هم خرد نكند. اما در قرن بيستم فاكنر و لارنس حسابي در شهرت كتاب دم دادند و آنقدر در اين جا و آنجا خوانده شد تا اينكه در فهرست بهترين رمان‌ها درآمد. تازه آن وقت بود كه اهميت كتاب و اصلا دهه‌هاي ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ معلوم شد...» 🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11658 ☑️ @ShahrestanAdab