📕یازدهمین میزگرد از سری میزگردهای آزاد ادبی #بوطیقا در موسسه‌ی شهرستان ادب برگزار شد شد و محمدهادی محمودی، اباصالح تقی‌زاده طبری، محمدقائم خانی و علیرضا سمیعی، درباره‌ی رمان #موبی_دیک اثر گران‌سنگ #هرمان_ملویل به بحث و گفت‌وگو پرداختند. خلاصه جلسه : ✔️ #محمدهادی_محمودی : «آب موبی‌دیک آب تاریخ غرب است در همه‌ی کتاب‌های سرآغازینش، آبی که انسان را به مبارزه برای بختش می‌خواند، این مبارزه‌ چه بسا پیروزی نداشته باشد، با ا ین حال، اگر بخواهیم انسان باشیم، گریزی از آن نداریم.» ✔️ #اباصالح_تقی_زاده_طبری : « اگر "موبی‌دیک" را یک رمان آغازین بدانیم، این رمان طرح تازه‌ای درباره‌ی دریا مطرح می‌کند. شاید همان طرح ایلیاد و اودیسه نباشد، بلکه یک فهم تازه در آن در حال شکل‌گیری است. این فهم تازه در نوع تصویری که ملویل از دریا دارد، خودش را بهتر نشان می‌دهد. اگر داستان‌های یونانی با طرح انسان در برابر قوانین و خدایان می‌توانستند تراژدی بیافرینند و انسان را در وضع تراژیک قرار دهند، رمان "موبی‌دیک" می‌تواند پایان تراژدی باشد.» ✔️ #محمدقائم_خانی : «آخاب نماینده‌ی آدم‌هایی است که هوس دست‌اندازی به چیزی را دارد که انگار گوهر درونی و الوهی طبیعت است. موبی‌دیک سلطان اقیانوس است و به خاطر وجود اوست که بقیه وجود دارند. این همان فراچنگ آوردن و آرزوی به دست آوردن چیزی است که متعلق به انسان نیست.» ✔️ #علیرضا_سمیعی : «"موبی‌دیک" یک جنبه از مسیحیت را مورد انتقاد قرار می‌دهد. می‌خواهد بگوید نقصی در مسیحیت وجود دارد و آن آری گفتن به زندگی است. مسیحیت معتقد است برای آری گفتن به زندگی باید تلاش کرد که این همان چیزی است که آمریکای نو می‌گوید.» goo.gl/FFDNSs 🔗 گزارش و مشروح این میزگرد بوطیقا به زودی منتشر خواهد شد. ☑️ @ShahrestanAdab

🔻مشروح و گزارش تصویری یازدهمین میزگرد #بوطیقا منتشر شد. (نقد و بررسی رمان #موبی_دیک نوشته‌ی #هرمان_ملویل) ▪️«...موبی‌دیک تاریخ رمان را به قبل و بعد از خودش تقسیم می‌کند. شاید این قدرت را بتوان به این موضوع نسبت داد که این کتاب شبیه به یک کتاب مقدس است. «ایلیاد و ادیسه» هومر هم یک کتاب مقدس محسوب می‌شود. شاهنامه قرآن ایرانی به حساب می‌آید. قرآن، انجیل و تورات کتب مقدس هستند. کتاب‌های مقدس یک نقطه‌ی اجماع دارند و شاید قداستشان به آن باشد. اگر من در کتابم لحن مقدس‌مآبانه داشته باشم یا درباره‌ی خدا حرف بزنم کتابم مقدس نمی‌شود. چه چیزی یک داستان را مقدس می‌کند؟ کتب مقدس به ابتدایی‌ترین مسائلی که عوام با آن در اتباطند جواب می‌دهد. ابتدایی‌ترین موضوعی که آدمی در هر حال با آن روبرو است اتفاق است. کتاب مقدس درباره‌ی اتفاق می‌گوید: «آنچه در زندگی تجربه می‌کنیم اتفاق است، نه اینکه فقط باشد.» اتفاقات وقوع و رخداد دارند. جهانی درون خودشان فراهم می‌آورند، قابل نفوذند. چرا‌ برمی‌دارند؛ شما ممکن است با آنها درگیر شوید و بپرسید: «چرا من؟ چرا اینجا؟» نمی‌شود به راحتی از کنارشان گذشت. کتاب مقدس به توضیح این مسئله می‌پردازد که اتفاق چگونه می‌افتد؟ این سوال در مورد این نیست که چه اتفاقی؟ زلزله، بیماری و مرگ عزیزان اتفاق هستند و اینگونه جهان انسانی را می‌سازند. انسانی بودن این اتفاق‌ها به اتفاقی بودن‌شان است. همه‌ی کتاب‌های مقدس، مقدس‌اند حتی اگر خدایی آنها را نازل نکرده باشد، مثل موبی‌دیک...» goo.gl/NcXGYS برای خواندن متن کامل سخنانِ #محمدهادی_محمودی، #اباصالح_تقی_زاده_طبری، #محمدقائم_خانی و #علیرضا_سمیعی در یازدهمین بوطیقا پیرامون نقد و بررسی رمان «موبی دیک» این صفحه را در سایت شهرستان ادب ببینید: 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/8992 همچنین برای مطالعه دیگر میزگردهای بوطیقا سری به صفحه ثابت این برنامه در سایت شهرستان ادب بزنید: 🔗 shahrestanadab.com/بوطیقا ☑️ @ShahrestanAdab

🔻 روایت #هرمان_ملویل از دیدار پی‌کواد با کشتی راحیل (در زادروز هرمان ملویل، نویسندۀ بزرگ کلاسیک، هفتمین صفحه از ستون «#یک_صفحه_خوب_از_یک_رمان_خوب» را در رمان #موبی_دیک بخوانید) ▪️«...روز بعد، کشتی بزرگی راحیل‌نام، به دیده درآمد که یک‌راست به سمت پی‌کواد می‌آمد، و آدم بود که بر گرد دیرک‌های آن حلقه زده بود. همان‌وقت، پی‌کواد با سرعت از میان آب می‌گذشت، اما هم‌چو که کشتی بادبان برافراشتۀ رو به باد غریبه نزدیکش رسید، بادبان‌های پر از باد بروت پی‌کواد روی هم افتادند، مانند کیسۀ هوای سفید که می‌ترکد، و بادش خالی شد. پیرمرد اهل مان زیر لب گفت: «خبر بد؛ حامل خبر بد است»، اما پیش از این‌که فرماندۀ این کشتی، که شیپور بر دهان در قایقش به پا ایستاده بود، پیش از این‌که وی دهان به درود گفتن باز کند، صدای آخاب به گوش رسید. ـ وال سفید را دیده‌ای؟ ـ آری، دیروز. شما قایق وال‌گیری دست‌خوش امواجی را ندیده‌اید؟ آخاب، که شادی خود را مهار می‌کرد، به این سؤال نامنتظر جواب منفی داد و چیزی نمانده بود سوار کشتی غریبه شود. پس از متوقف‌ساختن قایقش، زیر نگاه همگان از پهلوی آن فرود آمد. پاروزنان دو‌ـ‌سه بار پارو زدند و طولی نکشید که تیرک قلاب‌دار قایق در زنجیر اصلی پی‌کواد حلقه شد و ناخدای غریبه، جست‌زنان پا بر عرشۀ کشتی نهاد. آخاب بلادرنگ او را به جا آورد. یعنی معلوم شد از نانتوکتی‌های آشنای اوست. منتها سلام‌وعلیک رسمی ردوبدل نشد...» ادامۀ این صفحۀ خوب از رمان موبی دیک را در سایت شهرستان ادب بخوانید: 🔗 https://shahrestanadab.com/Content/ID/9301 ☑️ @ShahrestanAdab

🔻مطالب منتشر شدۀ سایت شهرستان ادب درخصوص رمان #موبی_دیک (به بهانه زادروز #هرمان_ملویل، خالق "موبی‌دیک") ▪️اولین روز ماه اوت میلادی، زادروز یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان کلاسیک جهان است؛ هرمان ملویل. نویسنده‌ای آمریکایی که اگرچه شاعری را نیز تجربه کرده است، اکنون نام او بیش از هرچیز با یک اثر در ذهن خوانندگانش پررنگ می‌شود؛ رمان «موبی دیک». اثری که نویسندگان و متنقدان بسیاری در سرتاسر جهان همواره زبان به تحسین آن گشوده‌اند و از آن به عنوان شاهکاری در ادبیات نام برده‌اند. گفته شده است که هرمان ملویل در سال‌های جوانی خود، دریانوردی‌های هیجان‌انگیزی داشته است و در نگارش رمان موبی دیک از تجربه‌های شخصی خود، بهره برده است. سایت شهرستان ادب پیش از این چندمطلب درخصوص این شاهکار جهانی منتشر کرده بود، که امروز به مناسبت زادروز هرمان ملویل، به بازخوانی آن‌ها می‌پردازیم: 🔸یازدهمین میزگرد #بوطیقا: نقد و بررسی رمان «موبی دیک» نوشته‌ی «هرمان ملویل» 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/8992 🔸روایت هرمان ملویل از دیدار پی‌کواد با کشتی راحیل در رمان «موبی دیک» | هفتمین صفحه از ستون «#یک_صفحه_خوب_از_یک_رمان_خوب» 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/9301 🔸تابش بی‌کرانگی در آینۀ موبی‌دیک | یادداشتی از #محمدقائم_خانی 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/6969 ☑️ @ShahrestanAdab

🔻موبی‌دیک و یک حماسۀ نهنگی (بررسی تمدن آمریکایی ذیل رمان #موبی_دیک اثر #هرمان_ملویل، یادداشتی به قلم #علیرضا_سمیعی) ▪️«نهنگ عنبر از آن ماهي‌هاي خجالتي است كه بيشتر وقتش را صرف گم وگور كردن خود در اعماق دريا مي‌كند. مي‌گويند يك بار آمده روي آب و حضرت يونس را بلعيده و به اين ترتيب در كتاب مقدس ثبت شده است. هيچ موجود زنده‌اي روي زمين بزرگ‌تر از او نيست. و اين چيزها آدم‌ها را وسوسه مي‌كند بروند توي كوكش تا سر از كارش در آورند. هرمان ملويل پانزده سال قبل از جنگ داخلي شمال و جنوب در آمريكا نشست پشت ميز تحرير و يك سال و نيم تايپ كرد تا موبي‌ديك را اول در لندن و بعد در آمريكا چاپ كند. دوران شلوغي بود و هي جنگ و بحران اقتصادي از پي هم آمدند تا در سراسر قرن نوزدهم كسي براي اين رمان بلندبالا، تره هم خرد نكند. اما در قرن بيستم فاكنر و لارنس حسابي در شهرت كتاب دم دادند و آنقدر در اين جا و آنجا خوانده شد تا اينكه در فهرست بهترين رمان‌ها درآمد. تازه آن وقت بود كه اهميت كتاب و اصلا دهه‌هاي ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ معلوم شد...» 🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11658 ☑️ @ShahrestanAdab