🔻«زمین ما» به روایت #جان_اشتاین_بک | از کتاب #خوشه_های_خشم (سی‌وسومین صفحه از #یک_صفحه_خوب_از_یک_رمان_خوب ویژۀ پروندۀ #ادبیات_ضدآمریکایی) ▪️«کشورهای مغرب از نزدیکی تحول مضطرب هستند. تگزاس و اکلاهاما، کانزاس، نیومکزیکو، آریزونا، کالیفرنی. خانواده‌ای کشور را رها کرده و رفته است. پدر خانواده از بانک پول قرض گرفته است و اینک بانک زمین می‌خواهد. بانک هنگامی که زمین‌ها را تملک می‌کند نام "شرکت غیرمنقول" به خود می‌گیرد و برای زمین‌ها تراکتور می‌خواهد، نه خانواده. آیا تراکتور بد است؟ آیا نیرویی که بر زمین شیارهای درازی می‌کند اشتباه می‌کند؟ اگر این تراکتورها مال ما بود خیلی هم خوب بود؛ مال ما، نه مال من. اگر تراکتور شیارهای درازی بر زمین ما می‌کند، خوب بود؛ زمین ما، نه زمین من. ما می‌توانیم این تراکتور را دوست بداریم. همچنان که زمین خودمان را دوست می‌داشتیم. ولی این تراکتور دو کار می‌کند: زمین ما را بر می‌گرداند و ما را بیرون می‌راند. میان این تراکتور و تانک تفاوت زیادی نیست. هر دو مردم را بیرون می‌رانند، وحشت‌زده و مجروح می‌کنند. این چیزی است که باید به آن بیندیشیم...» 🔗 متن کامل این صفحه را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11182 ☑️ @ShahrestanAdab

🔸اینطوری بنویس (نامۀ #جان_اشتاین_بک به دوستش #جورج_آلبی، با ترجمۀ #سونیا_محسنی) 🔹«نامه‌ات امروز صبح به دستم رسید و مرا به بحث و جدل با خودم واداشت، این نشان می‌دهد افسردگی شدیدم رو به بهبود است. به نظرم جهان حتی ذره‌ای به اندازه تو خصمانه نیست‌. جورج تو با جهان می‌جنگی و اینکه دنیا چندان توجهی به تو نشان نمی‌دهد خشمگینت می‌کند. به نظر می‌رسد آثار هنری ارزشمند همیشه در مواجهه با سختی خلق می‌شوند. ظاهراً احساس تحقیر همان خاک سختی است که بهترین گل‌ها در دل آن ریشه می‌دوانند. جورج خودت را فریب نده. تعریف و تمجید نه تنها هنرمند نمی‌آفرینند بلکه هنرمند را زایل می‌کنند. بهترین اثر هنگامی خلق می‌شود که هنرمند برای دیده شدن می‌جنگد نه زمانی‌که مخاطبان با شور و اشتیاق در انتظار جملات او هستند. یک قطار هوایی شهری بیشتر به یک کتاب خوب مربوط می‌شود تا ناشر جوان و مشتاقی که با حق نشر در سالن به انتظار ایستاده است...» 💠 ادامۀ این نامه را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11770 ☑️ @ShahrestanAdab