📕دوازدهمین میزگرد از سری میزگردهای آزاد ادبی #بوطیقا در موسسه‌ی شهرستان ادب برگزار شد و ملیکا آلیک، محمد خندان، معصومه توکلی، محمدقائم خانی، مجید اسطیری، حسن صنوبری و علیرضا سمیعی درباره‌ی جهان داستانی #رومن_گاری به بحث و گفت‌وگو پرداختند. خلاصه جلسه : ✔️ #محمد_خندان : «رومن گاری به مسائل بزرگ مدرنیته، روشنگری و ادامه‌ی سنت روشنگری فکر می‌کند. اما هرچه جلوتر می‌آید، خوشبینی‌اش به انسان کمتر می‌شود چون می‌بیند که سیاستمداران بر خلاف آنچه می‌گویند عمل می‌کنند.» ✔️ #معصومه_توکلی : «اکثر قهرمان‌های رمان‌های رومن گاری نفی و انکار و مبارزه نمی‌کنند؛ یا می‌گریزند، یا نسبت به آنچه دور و برشان می‌گذرد کاملاً بی‌اعتنا هستند یا از هرگونه موضع‌گیری تا آن جا که بشود پرهیز می‌کنند.» ✔️ #ملیکا_آلیک : «گاری معتقد است فمینیسم در بسیاری از بحث‌هایش متظاهرانه است و آخر این مردها هستند که باید بار فمینیسم را به دوش بکشند. در اغلب داستان‌های گاری زن نقطه‌ی وصل و فصل است؛ جایی است که زندگی آغاز می‌شود.» ✔️ #حسن_صنوبری : «وقتی رومن گاری فعالیت‌های سیاسی-اجتماعی شخصیت‌های داستان‌هایش را به سخره می‌گیرد قصدش تمسخر اصل حضور اجتماعی جدی آدم‌ها و مبارزه نیست، بلکه تمسخر نومبارزهایی است که با خامی، بدون پشتوانه نظری و تحت تأثیر هیجانات محض به این فعالیت‌ها می‌پردازند.» ✔️ #مجید_اسطیری : «لنی در "خداحافظ گری کوپر" دارد از امریکایی فرار می‌کند که نماد سنگین‌ترین جنبه‌های هستی از جمله تعهدات اجتماعی و اخلاقی است. شانه‌های لنی تحمل سبک‌ترین بار هستی را هم ندارد.» ✔️ #علیرضا_سمیعی : «روح زمانه روح سیاسی است. تا قلم به دست می‌گیری که رمان بنویسی خواه ناخواه رمانت سیاسی می‌شود. حضور سیاسی در کتاب‌های رومن گاری خیلی پررنگ است به خصوص در "مردی با کبوتر".» ✔️ #محمدقائم_خانی : «فرانسوی‌ها اولین ملتی هستند که به کل جریان مدرنیته شک می‌کنند. این شک در ظاهر ویرانگر است ولی در نهایت با این شک دنیای آنها ساخته می‌شود. از این منظر گاری یک فرانسوی اصیل است.» 🔗 گزارش و مشروح این میزگرد بوطیقا به زودی منتشر خواهد شد. ☑️ @ShahrestanAdab

📕 هجدهمین میزگرد از سری میزگردهای آزاد ادبی #بوطیقا در مؤسسه‌ی شهرستان ادب برگزار شد و ملیکا آلیک، محمدرضا گودرزی، مصطفی فعله‌گری، احسان عباسلو و علیرضا سمیعی درباره‌ی شخصیت در داستان به بحث و گفت‌وگو پرداختند. خلاصه‌ی جلسه: ✔️ #احسان_عباسلو: «شخصیت در گذشته آسمانی بود، در قرن نوزده تقریباً زمینی و از قرن بیستم به بعد ذهنی شد. ما هیچ‌وقت شخصیت قهرمانی که بتوانیم به آن بیاویزیم نخواهیم داشت، چون اقتضای ادبیات امروز این‌گونه است.» ✔️ #محمدرضا_گودرزی: «شخصیت‌های رمان‌های ایرانی تک‌صدایی هستند؛ همان تک‌صدای غالب نویسنده که در تمام رمان شنیده می‌شود. این موضوع باعث شده شخصیت‌های ما تک‌بعدی شوند.» ✔️ #مصطفی_فعله‌گری: «شخصیت ویژه‌ی نویسنده با نگاه کمالگرا به هنر در بستر خانواده و آموزش و پرورش صحیح شکل می‌گیرد. اگر نهاد اجتماعی نیرومندی پشت نویسنده قرار بگیرد رمان و شخصیت ماندگار خلق خواهد شد.» ✔️ #ملیکا_آلیک: «یکی از دلایل ضعف ما در شخصیت‌پردازی این است که طرح اساسی رمان را درک نکرده‌ایم. علت دیگرش این است که خود ما سرگردان هستیم و در زمانه‌ی سرگردانی زندگی می‌کنیم.» ✔️ #علیرضا_سمیعی: «از آنجایی‌که شخصیت از نمایشنامه وارد رمان شده، شخصیت‌پردازی معطوف به کنش است. ما به شخصیت‌های داستانی کنش‌مند احتیاج داریم؛ چه مخاطبان معمولی در زندگی روزمره‌شان، چه حرفه‌ای‌ها در زمینه‌ی نقد یا نگارش داستان.» ▪️ گزارش و مشروح این نشست به زودی منتشر خواهد شد. ☑️ @ShahrestanAdab

🔻 مشروح و گزارش تصویری هجدهمین میزگرد #بوطیقا منتشر شد. (گفتگو پیرامون #شخصیت_در_داستان) ▪️ «... حال چطور می‌شود در رمان یک شخصیت خوب داشت؟ استفاده از تکنیک‌های موثر و هویت دادن به شخصیت. همان‌طور که اشاره کردم شخصیت‌ها هویت‌های مختلفی دارند از جمله هویت ملی، اجتماعی، خانوادگی و فردی. برخی از این هویت‌ها، هویت‌هایی هستند که متمایزکننده‌ی شخصیت اند. هر شخصیتی یکسری عناصر وجودی دارد و یکسری عناصر متمایزکننده. عناصر وجودی بین همه‌ی شخصیت‌ها مشترک است اما این عناصر متمایزکننده هستند که شخصیت را متفاوت می‌کنند و باعث می‌شوند شخصیت دیده شود. اصل وجودی در فلسفه‌ی اجتماعی این است که تا تمایزی نباشد چیزی دیده نمی‌شود. طبیعتاً همه‌ی ما در داستان‌هایمان شخصیت را داریم اما در پردازش شخصیت‌هایمان اشکال داریم، در عناصری که می‌توانند شخصیت را متمایز کنند و او را تبدیل کنند به یک شخصیت کنشگر. همین مشکل باعث شده که اینک شخصیت های داستان های مان هویت نداشته باشند... » برای خواندن متن کامل سخنان #ملیکا_آلیک، #محمدرضا_گودرزی، #مصطفی_فعله‌گری، #احسان_عباسلو و #علیرضا_سمیعی در هجدهمین بوطیقا پیرامون #شخصیت_در_داستان این صفحه را در سایت شهرستان ادب ببینید: 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/9631 همچنین برای مطالعه دیگر میزگردهای بوطیقا سری به صفحه ثابت این برنامه در سایت شهرستان ادب بزنید: 🔗 ShahrestanAdab.com/بوطیقا ☑️ @ShahrestanAdab

📕 بیست‌وهشتمین میزگرد از سری میزگردهای آزاد ادبی #بوطیقا در مؤسسۀ شهرستان‌ادب برگزار شد. در این نشست آقایان علیرضا شفاه، مرتضی کربلایی‌لو، محمدقائم خانی، علیرضا سمیعی و خانم ملیکا آلیک دربارۀ #رمان_و_فلسفه به بحث و گفت‌وگو پرداختند. خلاصۀ جلسه: ✔️ #علیرضا_شفاه: «فلسفۀ رمان، آن نقطۀ نهایی و قطعی سرنوشت یا پایان‌بندی داستان است که هم‌زمان از آن داستان و نظام‌های فلسفی متولد شده‌اند» ✔️ #مرتضی_کربلایی_لو: «ما باید بفهمیم اندیشۀ فلسفی کلاً چه نسبتی با داستان دارد، نه صرفاً با داستان فلسفی. در منطقۀ اتصال اندیشه به داستان باید یک منطقۀ فلسفی وجود داشته باشد که شخصیت‌ها به‌واسطۀ آن از برزخ عبور کنند» ✔️ #علیرضا_سمیعی: «شخصیت‌ها در رمان‌هایی که به‌عنوان رمان فلسفی می‌شناسیم در موقعیت‌های پرسش‌برانگیز قرار می‌گیرند. افکار و رفتار این شخصیت‌ها به ما نشان می‌دهد که یک سؤال هستی‌شناسانه دارند» ✔️ #محمدقائم_خانی: «ویژگی‌های رمان به ما اجازه نمی‌دهند از دام فلسفه فرار کنیم. یکی از این المان‌ها شخصیت است؛ شخصیت هرچه بیشتر درگیر روزمره‌گی شود، بیشتر دچار مسائل فلسفی است» ✔️ #ملیکا_آلیک: «مفهوم روزمره‌گی می‌تواند نقطۀ شکاف و اتصال رمان و فلسفه باشد. اگر این نقطه را کشف کنیم می‌توانیم به نویسندگانی که سعی دارند یک رمان فلسفی بنویسند یا فلسفه را به شکل رمان بیان کنند، کمک کنیم» ▪️گزارش و مشروح این نشست به زودی منتشر خواهد شد. ☑️ @ShahrestanAdab

🔻مشروح و گزارش تصویری بیست‌وهشتمین میزگرد #بوطیقا منتشر شد. (گفتگو پیرامون #رمان_و_فلسفه) ▪️«...فلسفه به شما اطمینان می‌دهد که سرنوشت در چنگ شماست. به‌همین‌خاطر کسانی که فلسفه می‌خوانند تنَبه پیدا نمی‌کنند؛ یعنی آن‌ها را به نقطۀ غیرقابل‌تحملی که دلیل ساختن فلسفه بوده، نمی‌برد. نظرات فلسفی به‌عنوان مسکن عمل می‌کنند، تبدیل می‌شوند به عقاید ما. در رمان اجازه داده نمی‌شود که این وضعیت پیش بیاید. رمان به مخاطب نشان می‌دهد که نمی‌تواند در زندگی روزمره‌اش از بار فلسفه در امان باشد. البته این موضوع به آن معنا نیست که رمان یک نظام فلسفی طراحی می‌کند. فلسفۀ رمان آن نقطۀ نهایی و قطعی سرنوشت یا پایان‌بندی داستان است که هم‌زمان از آن داستان و نظام‌های فلسفی متولد شده‌اند...» 🔗 برای خواندن متن کامل سخنان #علیرضا_شفاه، #مرتضی_کربلایی_لو، #علیرضا_سمیعی، #محمدقائم_خانی و خانم #ملیکا_آلیک دربارۀ رمان و فلسفه این صفحه را در سایت شهرستان ادب ببینید: shahrestanadab.com/Content/ID/11080 🔗 همچنین برای مطالعه دیگر میزگردهای بوطیقا سری به صفحه ثابت این برنامه در سایت شهرستان ادب بزنید: ShahrestanAdab.com/بوطیقا ☑️ @ShahrestanAdab

🔻جدایی آه از شین (نقد و بررسی رمان #آه_با_شین نوشتۀ #محمدکاظم_مزینانی به قلم #ملیکا_آلیک در پروندۀ #ادبیات_انقلاب) ▪️«...هر هنرمند مطرحی با یک جهش ژنتیکی به دنیا می‌آید. مثلاً نویسنده‌ها مانند شش‌انگشتی‌ها با یک گوش و چشم اضافه متولد می‌شوند و یا شاید مثل گربه‌ها هفت جان دارند که هریک را برای جاسوسی به گوشه‌ای می‌فرستند و هربار که می‌میرند با جان دیگر زنده می‌شوند و دوباره زندگی را تجربه می‌کنند. آن‌ها فلسفه و ایده دارند و فلسفه‌شان را می‌بینند و می‌شنوند و می‌توانند چیزها را به زبانی غیرفلسفی بنویسند. وضعیت شاعران هم بهتر نیست. آن‌ها هم با احساسات گیج و درهمی به دنیا می‌آیند و انگار هیچ‌کدام از حس‌ها نمی‌خواهند فقط سر کار خود باشند و شاعر را در هزیان و سرگردانی همیشگی نگه می‌دارند. خوشبختانه "محمدکاظم مزینانی" یک شاعر و نویسنده است...» 🔗 متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11503 ☑️ @ShahrestanAdab