"میلاد امام حسین (ع) مبارک باد" ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #مصباح_الهدى قاصد طبعم سحرگه با سُرور از در رسید گوییا پیک وصال از جانب دلبر رسید از در آمد با بسی وجد و نشاط و انبساط کز طفیلش شام هجر و رنج و محنت سر رسید مژده بر من داد کای افسرده‌ی خاموش دل! خیز کز چرخ شرف ، ماه فلک_افسر رسید تا به کی؟ باشی خموش ای عاشق شوریده حال! شمع دانش برفروزان ، شاه دانشور رسید بزمی آرا ، سوم شعبان فرا آمد به ناز همچنان کبک دری با صد خرام از در رسید جستم ازجا بر گرفتم خامه‌ی عرفان به کف تا مرا ، این مژده از طبع گهرپرور رسید نور عرفان سر زد از شرقِ خِرد خورشیدسان همچنان خورشیدِ عالمتاب کز خاور رسید زآنکه میلاد شهی باشد که شاهان جهان هر یکی بر درگهش چون چاکر و نوکر رسید مولد مسعود شاهنشاه احرار جهان مظهر يزدان، حسين آن بَضعه‌ی حيدر رسيد شد برون، از بحر هستی گوهر شهوار عشق كز وجودش قدر و عزت بر دُر و گوهر رسيد سنبل گیسوی او بازار عنبر را شکست نافه خشکید آن زمان کآن طرفه مُشکِ تر رسید چون علی درياى گوهر بود و زهرايش صدف گوهری اين‌سان، به گنج علم و دين زيور رسيد شد کمان از فرط حسرت ، سَرو مُلک کاشمر مژده‌ی آن قامت رعنا چو بر کِشمَر رسید آبروی گل ، سراسر ریخت نزد باغبان تا که خندان در گلستان آن گل احمر رسید شمس برج دين و دانش ، شمع بزم معرفت گشت "مصباح الهدىٰ" با چهره‌ی انور رسيد ماهِ کیهان حقیقت ، پرتو افکن شد به دهر آری آری نور حق ، از مَطلع داور رسید از سپهر معدلت ، وز آسمان مُلک دین از فروغ لایزالی ، پرفروغ اختر رسید بر نجات مَردم از جهل و فساد و انحراف كشتی بحر هدايت با بسی لنگر رسيد از ميان بحر آزادى و اقيانوس عدل ناخدا يعنی خدا با چهره‌ی ديگر رسيد باغبان گلشن دين ، آبيار باغ عشق بر نهال شرع احمد ، مُثمِر و مُثمَر رسيد شاهد بزم امامت ، ساقی جام مراد بر خماران طريقت با می و ساغر رسيد خادما ! آتش فروزان ، عود در مجمر بریز کاندرین میخانه ، پور ساقی کوثر رسید رهبر آزادگان و ، سَرور سردادگان لشكر اسلام را سالار و سرلشكر رسيد مجری فرمان يزدان ، عاملِ اَعمال حق حاكم احكام قرآن ، سبط پيغمبر رسيد مکتب یزدان‌شناسی، رونق از عِلمَش گرفت کز صباوت بر همه اَعلام دین ، رهبر رسید از ضمير عشق او جز حق كسی آگاه نيست آنقدر دانم ضمير عشق را مُضمر رسيد تا كه بر قنداقه‌اش ساييد فُطرس بال و پر سرخط آزادی‌اش از درگه داور رسيد فاش گويم راست گويم در ميان خاكيان پور آدم ، ليک ز افواج فلک برتر رسيد مِدحت ثاراللَّهی تنها بوَد در شأن وی خونبهاى دين و خونِ خالق اكبر رسيد افتخار اهل‌بيت مصطفیٰ فخرالامم آبروى شيعه و اسلام را مفخر رسيد بهر قلع ظالمان و دفع استبدادیان قاضی عادل بیامد ، مجری کیفر رسید آسمان گویی چراغانی بوَد از اختران مجلس آرایی كند مَه ، كآن مَهِ انور رسيد سومين خورشيد رخشانِ امامت شد عيان بر سپهر دين چنين خورشيدِ روشنگر رسيد روز جشن و شادمانی، گاهِ عيش است و صفا چون صفابخش زمان ، شاه همايونفر رسيد هست چون در ساغر ما باده‌ی عشق حسين بانگ نوشانوشِ ما ، بر گنبد اخضر رسيد شاد زی ای شیعه! کز لطف خداوند کریم ناسخ ادیان ناقص ، ناقض کافر رسید دانی ای دل! کیست این مولود با عزّ و شرف؟ پور حیدر ، آن مهین سلطان اژدر در رسید حامی بیچارگان و منجی درماندگان سرپرست کِهتران بر مِهتران مِهتر رسید ماحصل، آن خسرو ظالِم‌كش و مظلوم‌كيش بهر دفع ظلم و كين ، مظلوم را ياور رسيد (شمس قم) ديگر چه غم باشد تورا كز لطف حق كاين‌چنين طبع رسا و شعر چون شِکّر رسيد. شادروان سيد عليرضا شمس قمی 1346 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

(اللهم عجل لوليك الفرج) مرآت تجلّی خدا ، شد مولود مجموعه‌ی شرح «انما» شد مولود مهدی زمان صاحب عصر و دوران آن مظهر عدل کبریا ، شد مولود . شادروان سید علیرضا شمس قمی #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

(اللَّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِيِّكَ الْفَرَج) دی هاتف عشق ، داد بر طبع نوید شد نیمه‌ی شعبان و دل از غصه رهید دل ، علّت آن ز طبع پرسید بگفت : مولود ولیّ حىّ معبود رسيد . شادروان سید علیرضا شمس قمی #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

(موکب دلدار) ای دل از خواب گران خیز که دلدار گذشت کاروان رفت سوی مقصد و دیدار گذشت چند خفتی به رباط غم و حرمان و فراق همت از عشق طلب موکب دلدار گذشت باغبان غافل و طی شد طرب فصل بهار موسم گشت و گذار گل و گلزار گذشت ای که سرگشته‌ی خورشید جمال یاری آفتاب رخ او ، از سر دیوار گذشت کار امروز ، به فردا مگذار از سستی ورنه افسوس خوری کار تو از کار گذشت از گرانباری اوضاع جهان ، دوری جوی ره به پایان ببرد هر که سبکبال گذشت "به عمل کار برآید ، به سخندانی نیست" چونکه کار از سخن و دعوی گفتار گذشت چون بوَد (شمس قمی) ذره‌ای از خاک رهش نورش از مهر و مه و ثابت و سیار گذشت . شادروان سید علیرضا شمس قمی #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

(مناظره‌ی خارکن و تبر) یکی خارکن پای یک بوته خار چنین گفت روزی سخن با تبر : اگرچه بوَد نیش تو سخت و تیز ز شمشیر هم گر بوَد تیزتر ز نیروی بازوی من ‌خارِ سخت شود از بن خاک و خارا به در نباشد اگر زور ِ بازوی من نیاید برون با تبر ، خارِ تر تبر بی تأمل زبان برگشود بگفتا که : ای ابله بی هنر گرت هست نیروی خرطوم پیل و یا زور ِ سر پنجه‌ی شیر ِ نر نخواهی توانست با زور خویش ز بُن برکنی خار را بی تبر اگر من نباشم به کف خار تیز برآرد ز دست تو خون جگر خَلَد بر تن و دست و پایت چنانک سر از پای نشناسی و پا ز سر به یاری تو هیچکس همچو من به خار شرر ، گر نیارد ظفر به همدستی من توان بر کَنی ز بن ریشه‌ی خار و بیخ شجر نشاید کنی سعی ما را تباه نشاید بری قدر ما از نظر بخوان درس همکاری و اتحاد ز خودخواهی و خودسری کن حذر من و تو دو همکار با همتیم تویی کاردان و منم کارگر تو پای مرا هِشته در دست و من کَنم خار ها را به نیروی سر چو یک دست را نیست هرگز صدا نیاز من و توست بر یکدگر کنون وقت کار است و نبوَد مَجال سخن واگذارم به وقت دگر کن اندیشه در شعر (شمس قمی) به فحوای این گفت و گو پی ببر شادروان سید علیرضا شمس قمی 1334 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

#فانی_عشق واله ِ عشق تو هستیم خدا می‌داند دل به کس جز تو نبستیم خدا می‌داند با سر زلف تو پیوند دل و دین چو زدیم مِهر اغیار ، گسستیم خدا می‌داند ما نه امروز شده عاشق و شیدای رخت واله ِ از روز الستیم خدا می‌داند ساقیا خوش بنشین! جام بِهل، باده مریز کز مِیِ عشق تو مستیم خدا می‌داند دُردنوشِ دَر ِ میخانهٔ عشقت چو شدیم ساغر باده شکستیم خدا می‌داند دانه و دام نهادی چو ز خال و خم زلف ما ز دام تو نرستیم خدا می‌داند همه دم خون دل از چشمهٔ چشمم ریزد که به خونابه نشستیم خدا می‌داند هوس سلطنتم ، بندگی کوی تو داد سرفرازیم که پستیم خدا می‌داند (شمس قم) در طلبت جان دهد ای مایهٔ جان! فانی عشق تو هستیم خدا می‌داند . شادروان سید علیرضا شمس قمی #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi