نخل‌گردانی صبح عاشورا خراسان رضوی گناباد_ شهر

. هر بار صدای محمود کریمی می‌پیچه تو بلندگو که می‌گه: عمه‌ی سادات، قلبم با تمامِ اجزائش فرو می‌ریزه... آه عمه... .

. غبارِ ماتمِ تو، آبرو به من بخشید.... .

. لاحولی... تکبیری... موجی از ملکوت صدایت... جسته و گریخته میان چِکاچِک شمشیرها به گوش می‌رسد... و دلِ خیمه‌گاه به شنیدن همین طنین، خوش است... بابا هنوز زنده است... رزمِ تن به لشکر، توان از تو می‌گیرد، لحظه‌ای توقف می‌کنی تا نفس تازه کنی، که ناگاه سنگی بر پیشانی‌ات می‌نشیند... سنگ، کسوف می‌کند! چهره‌ات غرقِ خون می‌شود. درنگ می‌کنی تا خون از چهره بگیری که یکباره تیر سه شعبه‌ی آغشته به زهری روشنیِ سینه‌ات را نشانه می‌رود... بِسم الله و بالله عَلی ملّة رَسول الله... سر به آسمان بلند می‌کنی و خدا را شاهد می‌گیری بر ستم‌پیشگی قومی که تو را می‌کشند تویی که پسرِ دخترِ پیامبری جز تو روی زمین نیست! ثمَّ أخَذَ السّهم فأخرَجه مِن وَراءِ ظَهره فأنبعثَ الدّمُ کأنّه میزاب! خون از تنت سرازیر می‌شود... ضعف، تمام وجودت را می‌گیرد... میانِ برق شمشیر و ضرب نیزه‌ها تو هنوز در پِیِ دستگیری از این نانجیبانی: باز موعظه‌شان می‌کنی و می‌ترسانی‌شان از اینکه قیامت در حالیکه خون تو بر گردن‌شان باشد در پیشگاه خدا حاضر شوند... از خودت می‌گویی و از اینکه فرزند بهترین خلق خدایی... لشکر اما هلهله می‌کند تا صدای هدایت تو را نشنود.. ضعف و ناتوانی بر تار و پود جانت ریشه دوانده... جنگ ِنا برابر توان از تو گرفته... وَ صاحَ شمر بأصحابه ما تنتظرون بالرّجل؟ شمر بر لشکر فریاد می‌زند چرا کار را یکسره نمی‌کنند؟! لشکر دیگربار بر تو هجوم می‌آورد... زرعه چنان ضربه‌ای بر دوشت می‌زند که... وَ کانَ قد أعیی فَجعلَ یَنوءُ وَ یکُبُْ توانی دیگر برایت نمی‌مانَد... از زمین بلند می‌شوی و باز می‌افتی... سنان پیش می‌آید: فَطعنه سنان فی تَرقُوَته. ثمَّ انتزعَ الرّمحَ فَطعَنه فی بَوانی صَدره ثمّ رَماه سنان ایضا بِسهم فوقع السّهمُ فی نحره... چگونه شد که آسمان بر زمین نیفتاد؟! چطور شد که کوه‌ها از جا کنده نشد؟! چگونه دشت زیر و رو نشد؟! بر زمین افتادی... باز برخاستی... باز بر زمین افتادی ... باز برخاستی... محاسن را به خونِ سر و رو خضاب کردی... هکذا ألقی الله مُخضّباً بِدمی مَغصوباً علیّ حقی... و خواستی خدا را در حالی ملاقات کنی که سر و رویت خضاب باشد از خون... شیبٌ خَضیب... خدٌّ تریب... گرگ‌ها دوره‌ات کردند... تکه تکه روی زمین افتاده بودی... اما هنوز از تو ترس داشتند... هنوز نفس‌هایت یاد حیدر را زنده می‌کرد... ترس و بغض... فقال عمربن سعد: أنزَل وَیحَک إلی الحسین فأرحَه... عمر سعد فریاد زد وای بر شما کارش را تمام کنید... فَضرَبه بالسّیف فی حلقه الشّریف و هو یقول: و الله إنّی لأجتزُّ رأسکَ وَ أعلَم أنّک إبن رسول الله وَ خَیرُ الناس أباً وَ اُمّاً نانجیبی پیش آمد... شمشیر را بالا برد... و نعره می‌زد به خدا می‌کشمت و می‌دانم تو فرزند رسول خدایی و پدر و مادرت بهترین خلقند! . . یک‌باره... قیامت به پاشد... آسمان سیاه شد... زمین سخت لرزید... دشت سرخ شد... هلهله برپا شد... صدای لشکر به تکبیر بلند شد... . پسرِ پیغمبری به دست امتش ذبح شد...... . حالا باید اسب‌ها را نعل تازه بزنند... . آه حسین... . ✍ملیحه سادات مهدوی نگارش یافته با استناد به ارشاد شیخ مفید و لهوف سیدبن طاووس https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a .

من خیال می‌کنم توی پیدا شدنِ این انگشترها سِرّی هست! انگار بعد از آن انگشتری که توی گودال گم شد و زینب هر چه که گشت پیدایش نکرد و آخرش هم دلواپس و چشم به راه از گودال بیرون رفت، انگشترهای تمامِ شهیدهای عالَم شرمنده‌ی زینب شدند و پیشِ خودشان عهد بستند بعد از هر شهیدی اولین چیزی باشند که پیدا می‌شوند! انگار انگشترها می‌خواهند هر طور که هست از خجالت زینب دربیایند، هر جور شده کمی از بارِ دلواپسی‌اش بردارند! بعد از آن انگشتری که بین گرد و غبارِ بلند شده‌ وسطِ گودی قتلگاه به غارت رفت، و دلِ زینب برای همیشه پیشش ماند، انگشترها با خودشان قرار کردند حتی اگر شهیدشان سوخت و پیکری نداشت، آنها بمانند و وسط قتلگاه پیدا شوند، اینجوری شاید دنیا کمی از خجالت زینب درآمد... ✍ملیحه سادات مهدوی فیلم: انگشتر شهید جمهور. اگه خاطرتون باشه انگشتر سردار هم پیدا شد. هر دو پیکرهاشون سوخت ولی انگشترهاشون موند! تقدیم به روح بلند سردار عزیزمون و شهیدجمهور نازنینمون #صلوات https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a ❌ با احترام به جهت رعایت حق مولف نشر مطالب بدون نام نویسنده و لینک کانال جایز نیست🙏🌱

. حوالیِ همین ساعت‌ها بود که طنین اذانِ اکبر روی دشت ریخت... عمه وَ إنْ یَکاد خواند و حسین لاحول و لاقوة الا بالله... دشت به سیمای اکبر تکبیر گفت و آسمان به تحریرِ صدایش تحسین... . . غلط اگر نکنم، شورچَشم‌های لشکر یزید، در همین اذان، اکبر را نظر زدند... 💔 . ✍ملیحه سادات مهدوی اذان ظهر عاشورا 🖤 ■ اَعظَمَ اللّهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَینِ عَلیهِ السّلامُ ، وَ جَعَلَنا وَ ایّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَعَ وَلِیّهِ الاِمامِ المَهدِیِّ مِن الِ مُحَمَّدِِ عَلَیهِمُ السّلامُ ■ غمت شبیه ندارد، ای شبیهِ پیامبر! @sharaboabrisham

. بنظر من غیر از آیت‌اله حکیم، کمتر کسی تونسته حقِ مقتل رو ادا کنه و اونجور که باید مقتل بخونه... ظهر عاشورا وقتِ تماشای مقتل‌خوانیِ آیت‌اله حکیمه. از اینجا ببینید: https://www.aparat.com/v/eunp5 .

و أَسْرَعَ فَرَسُک َ شارِداً ، إِلى خِیامِک َ قاصِداً و ذو الجناح به سمت خیمه گاه شتافت... ای فرس با تو چه رخ داده که خود باخته ای مگر اینگونه که ماتی! تو شه انداخته ای #عاشورا @fateminia

. با احتسابِ اینکه علی‌اصغر یکی از آخرین شهداست، باید حوالیِ همین ساعت داغش را روی قلبِ اباعبدالله گذاشته باشند... @sharaboabrisham

باز هم روزِ دهم ساعت سه، ساعت سَر ساعت وقت ملاقات سری با مادر ساعت رفتن جان از بدن یک خواهر چون خداحافظی پیرهنی با پیکر ساعت سینه مولا شده سنگین ناگاه ریخت عبدلله از آغوش اباعبدالله ساعت غارت خیمه شده آماده شوید دین ندارید شما، لااقل آزاده شوید بکشیدش سپس آماده منظور شوید او نَفَس می کشد از اهل حرم دور شوید شعر و اجرا: عالیجنابِ شاعرها سید حمیدرضا برقعی کربلای معلا_ ورودی حرم مطهر @sharaboabrisham

. یکباره دشت لرزید... و صدایی مهیب سمت خیمه‌گاه شدت گرفت... کوبیده شدن سم اسبان بر سینه‌ی دشت، آمیخته با نعره و هلهله و فریاد... لشکر، قصد حرم کرده بود! و تو هراسناک، سوی خیمه‌ی زین‌العابدین شتاب گرفتی پرده را بالا زدی و با اضطراب پرسیدی: چه کنیم؟! سجاد اضطراب نگاهت را به یک کلام پاسخ گفت: علَیکنَّ بِالفَرار... و اهل حرم با اشارت تو از خیمه‌گاه بیرون ریختند... هر کدام به سمت و سویی... شیهه‌ی اسب‌ها، نعره و فریاد حرامی‌ها، آتش و غارت... حرم، خیمه به خیمه زیر آتش و سم اسبان می‌سوخت... و رعب و وحشت بر دل کودکان می‌ریخت... . . . غارت خیمه‌گاه که آرام گرفت تو ماندی و حرمی سوخته و اهل‌بیتی پراکنده! پیش از آتش ریختن بر سر خیمه‌ها، فقط قتلگاه، سرخ بود! اما حالا دشت به گلزار شبیه‌تر شده بود! دشت پر شده بود از پاره‌های تن رسول خدا...! بچه‌ها از شدت ترس با تمام توانشان گریخته بودند و فقط خدا می‌دانست راه به کجا برده‌اند! تمامِ دشت را از پِیِ طفلان زیر پا گذاشتی... چقدر دشت وسیع شده بود... چقدر آمار بچه‌ها کم شده بود... بچه‌ها را یک به یک پیدا کردی... از کنار بوته‌های خار... از گوشه‌ی چادرهای سوخته... از نزدیکی‌های قتلگاه... از سمتِ مدینه... از سویِ نجف... از زیر سمِ اسبان... از گوشه و کنار دشتی به وسعت ِدرد... طفلانی مجروح و مضطرب با جگرهایی خون شده از وحشت... کاش مصیبت به همین‌جا ختم می‌شد... اما اینجا تازه آغاز مصیبت بود.. تازه آغاز اسارت... حالا تو مانده بودی و یک کاروان اسیر... اشتران برهنه و بی جهاز... آفتاب داغ مسیر... گرسنگی و تشنگی طفلان... تازیانه و شلاق و غل و زنجیر... کوچه به کوچه هلهله و شادی مردمان... ترس و اضطراب و بی‌پناهی طفلان... آه، عمه... ✍ملیحه سادات مهدوی #عصرعاشورا ساعتی‌پس‌ازساعتِ‌سه... https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

. چقدر دشت، وسیع شده بود چقدر، آمار بچه ها کم شده بود... . . آه، عمه جان... @sharaboabrisham

. حسین دنیا را به زینب سپرد و رفت... .

. همان‌جا... میانِ حمله‌ی گرگ‌ها در تعقیب و گریزِ اسب‌های جنگی و طفلانِ بی‌پناه پنج کودک به زیر سم اسب‌ها تلف شدند... . برشی از کتاب آفتاب در حجاب اثر سید مهدی شجاعی

. من عمیقا معتقدم اگر حضرت زینب نبود، دنیا در همان عصرِ عاشورای ۶۱ پایان می‌یافت و بساط بشر از کره‌ی زمین برچیده می‌شد! برای این ادعا هم سند روایی دارم. دهها روایتی که قرارِ آفرینش را بسته به وجودِ ولیّ خدا می‌داند و می‌گوید که اگر لحظه‌‌ای زمین از حجت خدا خالی شود، زمین اهلش را می‌بلعد، همه مؤیدِ ادعای من است! این زینب کبری بود که خودش را رساند جلوی خیمه‌ی زین‌العابدین و نگذاشت که در یورش لشکر، حجت خدا از بین برود و بعد از آن تا خودِ شام، جانِ عزیزش را سپر جانِ امامش کرد و اینطوری دنیا را از نابودی حتمی رهاند... . ✍ملیحه سادات مهدوی @sharaboabrisham

. دنیا تا دنیاست اهل زمین، مدیونِ زینب کبراست...‌ .

. یک رسمِ خوبی هست که شب یازدهم مادرها تشکها و رختخوابهای نرم را جمع می‌کنند تا بچه‌ها روی زمین بخوابند به یاد بچه‌های اباعبدالله که امشب را آواره‌ی بیابانها بودند... حتما امشب کمی از راحتی بزنیم. به احترامِ مخدره‌هایی که امشب بر آنها خیلی سخت گذشت... .

من اگه دهه‌ی اول محرم روضه‌دار بودم، شبِ آخر وقتی مهمونام داشتن مجلسم رو ترک می‌کردن، حتما این مداحی رو می‌ذاشتم که از بلندگو پخش بشه تا هر کی داره کفشهاشو می‌پوشه که بره، همونجا دمِ در دلش بلرزه و تکیه بده به دیوار و گریه کنه و زیر لب بگه: حسین جان نکنه دهه‌ی محرمی بیاد و من گریه‌کنِ تو نباشم... اشک بریزه و بگه تازه شب یازدهمه و من باز دلم برای دهه‌ی اول محرم تنگه... من مهمونای روضه‌هام رو جوری دلتنگ و دلبسته راهی می‌کنم که تا خودِ اربعین آروم نگیرن... . ملیحه سادات مهدوی @sharaboabrisham

. عمه‌ی محترمِ ما را احترام نکردند... .

کاش من توی راسته‌ی بازار یک حجره‌ی قالی‌فروشی داشتم! داستان این تصویر، در متن بعدی...👇

. دوست داشتم یک بازاریِ قدیمی بودم و معتمدِ محل و پناهِ آدم‌های بی‌کس. توی بازار یک حجره‌ی قالی‌فروشی داشتم و تمامِ بیوه‌زن‌ها و دخترانِ تنهای شهر فرشهای دستبافشان را می‌سپردند من برایشان بفروشم. من به عشقِ زن‌های بی‌سرپرستِ صبح یازدهمِ کربلا، خودم را به آب و آتش می‌زدم تا فرشها را به بالاترین قیمت بدهم برود. کار بافتِ هر قالی تمام که می‌شد، تمامِ آن زنهای قالی‌باف را جمع می‌کردم، دست روی قالی می‌کشیدم و با آه می‌گفتم بچه‌های ابی‌عبدالله شب یازدهم روی خاک خوابیدند و با نقش و نگارِ روی قالی‌ از خار و خسِ بیابانها می‌گفتم و یک نَفَس روضه‌ی صبح یازدهم به جانِ قالی‌ها می‌خواندم و اجازه می‌دادم اشک‌ِ بافنده‌ها بیفتد وسطِ نقش قالی... بعد مشتری که آمد می‌گفتم این قالی‌ با همه‌ی قالی‌های دنیا فرق می‌کند، با دست غریب‌های بی‌کس بافته شده، روضه‌ی غریب به جانش خوانده شده و تار و پودشان، عطرِ خیمه‌گاه گرفته. برای تبرک ببرید، برای داشتنِ یک تکه از فرشهای خیمه‌گاه! بعد شروع می‌کردم از غربتِ زن‌های حرمِ ابی‌عبدالله می‌خواندم و می‌گفتم به حرمتِ مخدره‌هایی که عصرِ عاشورا خیمه‌هایشان به غارت رفت، این قالی‌ها را به بالاترین قیمت ببرید، تا دیگر هرگز زنی آواره نشود... من قالی‌های دستبافِ زن‌های آواره‌ی شهر را با روضه‌های عصر روز دهم و صبح روز یازدهم به مشتری می‌دادم، که تا هر زمان قالی در خانه‌اش پهن باشد، به آوارگیِ هیچ زنی رِضا ندهد... من اگر آن حجره‌دارِ راسته‌ی قالی‌فروشها بودم، صبحِ امروز درِ حجره‌ام را باز می‌کردم و آن بانَفَس‌ترین روضه‌خوانِ محل را می‌آوردم تا برای من و تمامِ بازاریها روضه‌ی بیچارگی بخواند... روضه‌ی آواره شدنِ بچه‌های پیغمبر... ✍ملیحه سادات مهدوی https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a .

توی این دهه‌ی محرم هر چی اجر بود برای اشک‌ها و قدم‌ها و کلمه‌هام، همه و همه به نیابت از پدر و مادرم، تقدیم به سه پیشوای داخلِ این قاب! پیشوای مردانگی و جهاد: سردار سلیمانی پیشوای اخلاص و عمل: شهید رئیسی و پیشوای تمامِ آزادگانِ جهان در عصرِ حاضر، شجاع‌ترین و وارسته‌ترین رهبرِ دنیا، مایه‌ی مباهاتِ حضرت زهرا، ابالفضلی‌ترین سیدِ آلِ طاها، امام خامنه‌ای جانِ جانانم💚 .