🔶🔸🔸🔸🔸
با پدرم رفتم سیرک، توی صف خرید بلیط؛
یک زن و شوهر با 4 تا بچشون جلوی ما بودند.
وقتی به باجه رسيدند و متصدی باجه،
قیمت بلیط ها رو بهشون اعلام کرد،
ناگهان رنگ صورت مرد تغییر کرد
و نگاهی به همسرش انداخت، معلوم بود
که پول کافی ندارد و نميدانست چه بکند...!
ناگهان پدرم دست در جیبش کرد
و یک اسکناس صد دلاری بیرون آورد
و روی زمین انداخت، سپس خم شد
و پول را از زمین برداشت و به شانه مرد
زد و گفت: ببخشید آقا،
این پول از جیب شما افتاده!
مرد که متوجه موضوع شده بود،
بهت زده به پدرم نگاه کردو گفت:
متشکرم آقا...!
مرد شریفی بود ولی برای اینکه پیش
بچه هايش شرمنده نشود،
کمک پدر را پذیرفت، بعد از ينکه بچه ها
به همراه پدر و مادرشان داخل سیرک شدن،
ما آهسته از صف خارج شدیم
و بدون دیدن سیرک به طرف خانه برگشتیم
و من در دلم به داشتن چنین پدری افتخار کردم!
"آن زیباترین سیرکی بود که به عمرم رفته بودم"
ثروتمند زندگی کنیم،
بجای آنکه ثروتمند بمیریم!
انسانیت نهایت دین داریست....!
از خاطرات چارلی چاپلین
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
🔶🔸🔸🔸🔸
معلم عربیمان کوتاه قد و تندخو بود. علی را بلند کرد و پرسید: «دیک» چی میشه؟
علی، مرغ و خروس را قاطی کرد. چشمهای آقای معلم مثل کروکودیلی که پای آهوی نوبالغی توی گِل کنار برکه گیر کند برق زد. آرام آمد طرفش برای شکنجه مورد علاقهاش.
خودکار میگذاشت لای انگشتهای باریک بچهها و آنقدر فشار میداد تا ولو شوند کف کلاس.
اما این بار تنوع به خرج داد.
موهای شقیقه علی را از دو طرف سرش گرفت و از زمین بلندش کرد. پسرک لاغری که به زحمت سی کیلو میشد، جیغ میکشید...
بعدها تنبیهبدنی دانشآموزان ممنوع شد.
یکی از کسانی که این ماجرا را جدی پیگیری کرد وزیر وقت آموزش و پرورش دولت هاشمیرفسنجانی بود.
اسمش؟ محمدعلی_نجفی!
محمدعلی نجفی که حالا حتماً یک گوشه نشسته و دارد فکر میکند به مسیر پرپیچ و خم زندگیاش.
به اینکه چه دانش آموز درسخوانی بود.
_کسب رتبه دوم امتحانات نهایی سال ششم دبیرستانهای ایران.
_ کسب رتبه اول کنکور ورودی دانشگاه صنعتی شریف.
_ کسب رتبه اول مسابقات ریاضی دانشجویان سراسر کشور.
_ کسب رتبه اول در میان فارغالتحصیلان دانشگاه صنعتی شریف
_ کسب نمره A+ در تمام دروس در دانشگاه M.I.T آمریکا
به وزیر آموزش و پرورش و علوم شدن.
به شهردار تهران شدن.
به رئیس سازمان میراث و رئیس سازمان برنامه و بودجه شدن.
به تحسینها، مدالها، افتخارها، به روزی که فسادهای مالی شهرداری را فاش کرد، به روزی که استعفا کرد، به روزی که سرش را گذاشت روی پای میترا_استاد و رو به دوربین گوشی او سلفی گرفت.
با لبخندی که انگار پوزخند میزد به تمام آنها که زندگی را، پست و مقام و موی سفید را جدی گرفتهاند.
این خلاصه راهرفتهی مردی است که حالا در خلوتش از شاملو زمزمه میکند: ه
رگز کسی این گونه فجیع به کشتن خود برنخاست که من به زندگی نشستم!
او آدم کُشته است.
قابل دفاع نیست، حتی اگر محمدعلی نجفی شهردار خوشپوش تهران بوده باشی. حتی اگر توجیه کنی که «با نقشه آمده بود زندگی من را به هم بریزد.
میخواست رازهایم را فاش کند».
چه رازی که فاش شدنش از این بدتر بود؟
که حالا شاید وزیر سابق را ببرد پای چوبهدار؟ امان از الاکلنگ روزگار!
نمیدانم چرا از تمام کتاب «ملت عشق» این بخش عجیب توی ذهنم مانده است.
وقتی خبر قتل را شنیدم رفتم سراغش.
الیف شافاک مینویسد: «راستش را بخواهید برای همه، بدون استثنا، لحظهای میرسد که میتوانند یکی از بکشند، اما این را اکثر آدمها نمیدانند. نمیخواهند بپذیرند. تا وقتی حادثهای غیرمنتظره باعث میشود خون جلو چشمشان را بگیرد. چقدر هم مطمئنند که دستشان هیچوقت به خون آلوده نمیشود و جان کسی را نمیگیرند.
حال آنکه همهچیز به تصادفی بند است. گاهی حرکت چشم و ابرو کافی است تا خون کسی به جوش بیاید. از کاه، کوهی بسازد و سر هیچ و پوچ دعوا و کتککاری راه بیندازد. راستش حتی در زمان و مکان اشتباه بودن کافی است برای آنکه حیوان درون آدمهای پاک و تمیز و باشرف یکدفعه آشکار شود. همه میتوانند آدم بکشند».
فارغ از کار خودشونه گفتنها، اینکه حقش بود یا نه؟ باید اعدام بشود یا نه؟
چرا خونسرد چای مینوشد و بعد مثل یک بازدید اداری از کلانتری دست میدهد؟ چرا لبخند میزند و جوری مقابل دوربین در مورد فاجعه حرف میزند که انگار گزارش افتتاح یک پل را میدهد؟
اینکه آلت قتاله دست خبرنگار تلویزیون چه میکند
و آیا پخش اعتراف قانونی است یا نه؟
همه اینها به کنار، بگذاریم به حساب دادگاه و محکمه و اولیای دم.
فقط یادمان نرود که هر کدام از ما میتوانیم آدم بکشیم.
با گلوله، با کلمههایمان.
حتی ما که موقع راه رفتن مراقب هستیم روی مورچهها پا نگذاریم.
فقط خدا کند لحظهاش نرسد. ثانیهاش نرسد و اینکه از رتج و درد دیگران شادی نکنیم، تسویه حساب سیاسی نکنیم و یادمان باشد که هرکس به زخم دیگری خندید، روزگار کنار اسمش تیک زد و یکروز، یکوقت و یکجا به او زخمی زد تا دیگران بخندند. به دردش. به رنجش.
میترا استاد حالا در سردخانه خوابیده.
توی همان کیسههایی که زیپش را میکشند و هُلت میدهند داخل یک کشوی کوچک. آنقدر تنگ است که نمیتوانی سلفی بگیری.
این پایان قصه زنی شد که میگفت
او و نجفی عاشق هم هستند و دیگران حسودی میکنند.
حالا آسوده از قضاوتها خوابیده
خبرها را نمیخواند
توئیت ها را نمیبیند
نگران به هم ریختن آشپزخانهاش نیست و
البته هیچ زنی به او حسودی نمیکند.
دارم با صدای بلند شجریان گوش میدهم:
جهان پیر است و بی بنیاد
از این فرهادکُش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش
ملول از جان شیرینم
به عکس و لبخندها و سلفیهای سرخوشانه دیگران حسادت نکنیم
خیلی هم باورشان نکنیم
فقط دعا کنیم خدا کند آن لحظه شوم را نرساند
لحظهای که خشم ارباب مغزت شود.
#احسان_محمدی
.📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
🔶🔸🔸🔸🔸
ﯾﮏ ﺷﮑﺎﺭﭼﯽ، ﭘﺮﻧﺪﻩﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ: ﺍﯼ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ!
ﺗﻮ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺷﺖ ﮔﺎﻭ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﯼ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺳﯿﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﯼ...
ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﺪﻥ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺭﯾﺰ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺳﯿﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ.
ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻨﯽ، ﺳﻪ ﭘﻨﺪ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﺩﻫﻢ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﺮﺳﯽ...
ﭘﻨﺪ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﯽﺩﻫﻢ.
ﺍﮔﺮ ﺁﺯﺍﺩﻡ ﮐﻨﯽ،
ﭘﻨﺪ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪﺍﺕ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﺩﻫﻢ.
ﭘﻨﺪ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ...
ﻣﺮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ.
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ: ﭘﻨﺪ ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﺤﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﮑﻦ...
ﻣﺮﺩ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ.
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎﻡ ﻧﺸﺴﺖ،
ﮔﻔﺖ ﭘﻨﺪ ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻏﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻣﺨﻮﺭ...
ﺑﺮﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼ ﺣﺴﺮﺕ ﻣﺨﻮﺭ.
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺥ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﯼ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ!
ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﻣﻦ ﯾﮏ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﺯﻥ ﺩﻩ ﺩﺭﻡ ﻫﺴﺖ.
ﻭﻟﯽ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺖ ﻧﺒﻮﺩ!
ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﯽﺷﺪﯼ!!!
ﻣﺮﺩ ﺷﮑﺎﺭﭼﯽ ﺍﺯ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻩ ﻭ
ﻧﺎﻟﻪﺍﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ.
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻧﺨﻮﺭ؟
ﯾﺎ ﭘﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯼ ﯾﺎ ﮐَﺮ ﻫﺴﺘﯽ؟
ﭘﻨﺪ ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻨﯽ...
ﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺡ! ﻫﻤﻪ ﻭﺯﻥ ﻣﻦ ﺳﻪ ﺩﺭﻡ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ ﺩﻩ ﺩِﺭَﻣﯽ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ؟
ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺍﻧﺎ ﭘﻨﺪﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﺳﺖ،
ﭘﻨﺪ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ.
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ: ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﭘﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﭘﻨﺪ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟
ﭘﻨﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﻧﺎﺩﺍﻥِ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺬﺭ ﭘﺎﺷﯿﺪﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﺷﻮﺭﻩ ﺯﺍﺭ ﺍﺳﺖ!
.📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
پدری برای پسرش تعریف میکرد که:
گدایی بود که هر روز صبح وقتی از این کافه ی نزدیک دفترم میاومدم بیرون جلویم را میگرفت.
هر روز یک بیست و پنج سنتی میدادم بهش... هر روز. منظورم اینه که اون قدر روزمره شده بود که گدائه حتی به خودش زحمت نمیداد پول رو طلب کنه. فقط براش یه بیست و پنج سنتی میانداختم.
چند روزی مریض شدم و چند هفته ای زدم بیرون و وقتی دوباره به اون جا برگشتم میدونی بهم چی گفت؟ پسر: چی گفت پدر؟
میگوید: «سه دلار و پنجاه سنت بهم بدهکاری...!»
بعضی از خوبی ها و محبت ها، باعث بدعادتی و سوءاستفاده میشه!
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
💙🍃🦋
🍃🍁
🦋
#تلنگر 📚
هرکسی به بقیه چیزی رو هدیه میده که توی قلبش داره
روزی مردی برای خود خانه ای بزرگ و زیبا خرید که حیاطی بزرگ با درختان میوه داشت.
در همسایگی او خانه ای قدیمی بود که صاحبی حسود داشت که همیشه سعی می کرد اوقات او را تلخ کند و با گذاشتن زباله کنار خانه اش و ریختن آشغال آزارش می داد.
یک روز صبح خوشحال از خواب برخاست و همین که به ایوان رفت دید یک سطل پر از زباله در ایوان است. سطل را تمیز کرد، برق انداخت و آن را از میوه های تازه و رسیده حیاط خود پر کرد تا برای همسایه ببرد.
وقتی همسایه صدای در زدن او راشنید خوشحال شد وپیش خود فکر کرداین بار دیگر برای دعوا آمده است.
وقتی در را بازکرد مرد به او یک سطل پر از میوه های تازه و رسیده داد و گفت :
" هر کس آن چیزی را با دیگری قسمت میکند که از آن بیشتر دارد..."
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
اگر فردا آخرین روز دنیا باشد، جالب است!!
تمام خطوط تلفن دنیا پر می شود از جمله هایی مانند:
عاشقتم.
همیشه دوست داشتم.
هیچ وقت جرات نکردم بگویم "دوستت دارم".
مرا ببخش.
دلتنگتم.
و …
هزاران نفر برای دیدن کسی که دوست دارند، حاضرند کل داراییشان را بدهند تا وقت دیدن طرفشان را لحظه ای داشته باشند.
خیلی ها پشیمان میشوند که چرا خیانت کردند.
خیلی ها دنبال گرفتن یک بخشش ساده میروند، که سالها از هم دریغ کردند.
کاشکی که هر روز،
روز آخر بود..
تا ما انسان ها قدر لحظات زندگی را میفهمیدیم…
کاشکی به جای لج بازی و غرور،
لحظه ای را با عشق سپری میکردیم
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
❣️#سلام_امام_زمانم❣️
سلام ای همه #هَستیَم، تمام دلم
سلام ای که به #نامت،سرشته آب و گلم
سلام #حضرت دلبر، بیا و رحمی کن
به پاسخی بنوازی تو قلب مشتعلم..
امام خوب #زمانم هر کجا هستید
با هزاران عشق و ارادت سلام
السّلامُ عَلَیْکَ یا صاحِبَ الزَّمانِ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَلیفَةَ الرَّحْمانِ ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا شَریکَ الْقُرْآنِ ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا إِمامَ الْإِنْسِ وَالْجانِّ
💚 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج💚
در محضر مرحوم حجت الاسلام سید یونس اردبیلی بودیم ، جوانی آمد و مسئله ای پرسید .
گفت مادرم را دو روز پیش دفن کردم هنگامی که وارد قبر شدم و جنازه مادرم را گرفته خواستم صورت او را روی خاک بگذارم کیف کوچکی که اسناد و مدارک و مقداری پول و چک هایی در آن بوده از جیبم میان قبر افتاده آیا اجازه می دهید نبش قبر کنیم تا مدارک را برداریم
و تقاضا کرد که نامه ای به مسئولین قبرستان بنویسند که آنها اجازه نبش قبر بدهند ، ایشان فرمود همان قسمت قبر را که می دانید مدارک درآنجاست بشکافید و مدارک را بردارید و نامه ای برای او نوشت .
بعد از چند روز آن جوان را دوباره در منزل آقای اردبیلی دیدم ، آقا از او پرسیدند آیا شما کارتان را انجام دادید و به نتیجه رسیدید ، او غمگین و مضطرب بود و جواب نداد .
بعد از آنکه دوباره اصرار کردند گفت : وقتی قبر را نبش کردم دیدم مار سیاه باریکی دور گردن مادرم حلقه زده و دهانش را در دهان مادرم فرو برده و مرتب او را نیش می زند ، چنان منظره وحشتناکی بود که من ترسیدم دوباره قبر را پوشاندم .
از او پرسیدم آیا کار زشتی از مادرت سر می زد ؟
گفت من چیزی بخاطر ندارم ولی همیشه پدرم او را نفرین می کرد زیرا او در ارتباط با نـــامحرم بی پروا بود و با سر و روی باز با مرد نامحرم روبرو می شد و بی پروا با او سخن می گفت و در پوشش و حجاب رعایت قوانین اسلامی را نمی کرد .
با نامحرمان شوخی می کرد و می خندید و از این جهت مورد عتاب و سرزنش پدرم بود.
.
حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده اند:
یکی از گروهی که وارد جهنم می شوند زنان بدحجابی هستند که
برای فتنه و فریب مردان خود را آرایش و زینت می کند
.📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
کل اسداله و حمام زنانه
زبونُم لال، زبونُم لال
توی ایوان خانه قدیمی عهد بوقمان نشسته بودم و داشتم داستانی از مهدی محبی کرمانی میخواندم و در آن سکوت دلانگیز پاییزی فنجانی چای میل میکردم و همزمان به بازیهای روزگار هم فکر میکردم!
یکی از داستانها مربوط به حمامهای خزینه قدیمی بود که گویا سوراخ آب سرد حمام به دلایلی میگیرد و دمای آب خزینه مثل آتش میشود!
از قضا آن روز تا اذان مغرب شیفت حمام برای بانوان بوده و خانمی شتابان خودش را به کلاسداله که صاحب حمام بوده میرساند و مشکل را بازگو میکند و به کل اسداله میگوید: کل اسداله... کل اسداله... دستم به دامنت! سوراخ آب سرد خزینه گرفته! آب داغ شده و زنها میخواهند خودشان را آب بکشند و بیایند بیرون، الان اذان میگویند و سانس مردها شروع میشود و میریزند داخل حمام و رسوایی به بار میآید. تو رو خدا سریع یه کاری کن!!!
کل اسداله اولش بهانه میآورد که این درست نیست و مرد نامحرم نباید داخل جمع زنان داخل حمام بشود! اما گویا چون این اتفاق بیسابقه هم نبوده؛ کل اسداله قبول میکند که همراه آن خانم داخل حمام زنانه شود و مشکل گرفتگی آب سرد حمام را حل کند!
وارد حمام که میشود پاچههای شلوارش را بالا میکشد و داد میزند: آهای خانمها چشمهایتان را ببندید که مرد دارد داخل حمام میشود!!!
آن خانم هم که به دنبال کل اسداله رفته بود پشت بند او داد میزند: آهای خانمها چشمهاتون رو ببندید که مرد دارد می آید داخل!!!
و اینگونه بود که کل اسداله وارد حمام میشود و از میان خانمها که همگی دست بر چشمهایشان داشتهاند عبور میکند و سوراخ آب سرد خزینه را باز میکند! آب ولرم میشود و کلاسداله میرود!
پیرزن زبلی که در حمام شاهد ماجرا بوده به سمت خزینه میرود و دست در آب خزینه میزند و با رضایت میگوید: بارکالله کلاسداله خدا خیرش بدهد! و سپس با لحنی فیلسوفانه ادامه میدهد: ولی درستش این بود که کل اسداله میبایست چشمهایش را میبست نه ما!!!
اما جملگی زنها با هم میگویند: خب اگر کلاسداله چشمهایش را میبست چطور سوراخ آب را باز میکرد؟!
٫اتصال به پروکسی٫
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
🈹🗯🗯🗯🗯
⚡️ #قصه_و_عبرت
در دهه ی پنجاه میلادی در یکی از دانشکده های کشور های عربی دانشجویی ساعتش را در دست گرفت، به آن نگاه می کرد و فریاد می کشید: اگر خدایی وجود دارد یک ساعت بعد جان مرا بگیرد.
صحنه عجیبی بود، گروهی از دانشجویان و اساتید شاهد آن بودند. دقیقه ها به سرعت گذشت. وقتی دقیقه ها به پایان رسید با غرور و مبارزه طلبی برخواست و به همشاگردی هایش گفت: ببینید، اگر خدا وجود داشت جان مرا می گرفت!
دانشجویان رفتند. شیطان بعضی از آن ها را وسوسه کرد، بعضی از آنها گفتند خداوند به خاطر حکمتی به او مهلت داده است و بعضی سرشان را تکان دادند و او را مسخره کردند.
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
این جوان با خوشحالی نزد خانواده اش رفت «با غرور» گویا با دلیل عقلی که پیش از این کسی آن را به کار نبرده ثابت کرده است که خدا وجود ندارد و انسان بیهوده خلق شده است و پروردگاری وجود ندارد و معاد و حسابی هم در میان نیست!
وارد خانه شد. مادرش سفره ی غذا پهن کرد. پدرش در جایش کنار سفره نشسته بود و منتظر بود تا همراه اعضای خانواده خوردن را شروع کند. پسر به سرعت رفت تا دستش را بشوید. صورت و دستانش را شست سپس آن ها را خشک کرد. در همین زمان بر زمین افتاد و هیچ حرکتی نکرد.
بله افتاد و مرد. پزشک در گزارشش قید کرد که مرگش به خاطر آبی بود که داخل گوشش رفته بود.
دکتر عبدالرزاق نوفل رحمه الله در این باره می گوید: خداوند نپذیرفت مگر اینکه مانند الاغی بمیرد!
در مورد الاغ و اسب به لحاظ علمی معروف است که اگر آب وارد گوش یکی از آنها شود در جا می میرد.
#منقول
پ.ن : از صحت یا کذب بودن این داستان اطلاعی ندارم .. و الله اعلم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
🍃🌸 برای خواندن داستان های بیشتر به ما بپیوندید
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
💕ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﻋﻀﻮﯼ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻓﻮﺭﺍ
ﺑﻪ ﻓﮑﺮ "ﻗﻠﺐ" ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ " ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ" ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺁﺩﻡ ﺍﺳﺖ ،
ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮﻕ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ.
ﺣﺎﻻ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ " ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ " ﺁﺩﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ !
ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺩﻡ می گیرﺩ !
ﻏﺬﺍ ﺍﺯﮔﻠﻮﯾﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ نمی رﻭﺩ،
ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﯽ
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ می کنی ﺗﺎ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ
ﺭﺍﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺟﺰ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ " ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ" ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﯽ ﻭ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﻭﺭ !
ﺣﺎﻻ
ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ باﺷﯽ، ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ،
ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﺑﯽ،
ﺭﺍﺣﺖ ﻏﺬﺍ می خوری
ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺕ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭﻟﯽ...
.
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵ ﻫﺴﺖ ،
ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺗﻪﺩﻝ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ...
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
🍃🍃🍃
💠 سرگذشت واقعی و تاثیرگذار با نام #صابره
🈯️🗯
🔶 قسمت اول
این مترو هم «هایپر مارکتی» شده واسه خودش!
این را دختر جوانی که کنارم ایستاده و همچون من در شلوغی و ازدحام جمعیت قطار درون شهری از دستگیره آویزان شده بود تا با تکان های ناگهانی قطار به این سو آن سو پرتاب نشود، گفت.
در جواب دختر جوان لبخندی زدم و کیفم را محکم تر به خودم چسباندم. همین ده روز قبل بود که در شلوغی مترو یک نفر از خدا بی خبر کیفم را زد و تمام صد و شانزده هزار تومان دار و ندارم را برد! هر چند این بار پول زیادی همراهم نبود اما از ترس اینکه مبادا دوباره آن اتفاق نیفتد، کیفم را با تمام قدرت به خودم چسباندم.
قطار تا خرخره پر از مسافر بود و صدای هر کسی به نوعی درآمده بود. یکی دکمه گفتگو با راننده قطار را می زد و با عصبانیت می گفت: «این فن لعنتی رو روشن کن دیگه، خفه شدیم!»
دیگری می گفت: «یعنی هنوز وقتش نرسیده که یکی، دو تا واگن بیشتر به خانما اختصاص بدن؟!»
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk
و خلاصه هر کسی به شکلی اعتراض می کرد. اگر در رفت و آمدهایتان مجبور به استفاده از مترو باشید خودتان خوب می دانید که اوج شلوغی قطارها بین ساعت چهار تا هفت و هشت عصر است؛ یعنی درست زمانی که من داشتم از دفتر مجله باز می گشتم.
قطار در هر ایستگاهی که می ایستاد به تعداد مسافرینش افزوده می شد و هر کس به بغل دستی اش فشار وارد می آورد تا جایی برای ایستادن نصیبش شود. شدت فشار وارده از طرف مسافران آنقدر زیاد بود که احساس می کردم عنقریب است که خفه شوم!
حال فکرش را بکنید که با آن وضعیت و در حالیکه فن های واگن به درستی کار نمی کردند، قطار چند لحظه ایی در تاریکی تونل بین دو ایستگاه متوقف شود! باور کنید دیگر گریه ام درآمده بود. درآن وضعیت برایم جالب بود که فروشنده های خانم داخل واگن از تک و تا نیفتاده بودند و همچنان با زور تلاش می کردند که راهی از بین جمعیت بیابند و اجناس شان را تبلیغ کنند و بفروشند!
و جالبتر اینکه، در فضایی که نفس کم می آوردی، بعضی از خانم ها خیلی ریلکس خرید هم می کردند!
⏪ ادامه دارد ...
ـــــــــــــــــــــــــ
📕 برای خواندن داستان های بیشتر به ما بپیوندید
📚داستانڪ📚
༺📚════════
@dastanakk