💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت260 آن نفر با تعجب نگاه برادر محسن مے ڪند و مثلا آهستہ چیزے مے گوید در حالے ڪہ من مے شنوم. _واقعا میخواین حرف ایشون رو باور ڪنین؟ او خوب در چشمانش نگاه مے ڪند و مے گوید: _شرط عقل میگہ احتیاط واجبہ. از ڪجا معلوم اینا با عراقیا همدست نشدن ڪہ اونوقت... باقے اش را در خفا مے گوید. نگاهم را پایین مے اندازم. آن فرد بر مے خیزد و بے حرف بہ طرفے مے رود. وقتے مے بینم ڪارے با من ندارند بہ داخل بر مے گردم. دلخوشے ام را از جیب بیرون مے ڪشم. انگشتانم انگار بر صفحات قرآن جاے خودشان را پیدا مے ڪنند. گاه حواسم پرت این مے شود ڪہ اڪنون در پیمان چہ مے گذرد؟ حتما خبر فرار ڪردنم بہ گوشش رسیده. ڪاش اینطور از هم جدا نمے شدیم. ڪاش او هم مثل من راه حق را مے یافت و مے دانست دل آدمے تنها با یڪ همدم همراه مے شود. بہ نقطہ اے زل زده ام ڪہ متوجہ ورود برادر محسن مے شوم. سرش پایین است. لباس ڪردے پوشیده و بہ گمانم براے ڪارش است. شاید هم مے خواهد بومے سرگردانے بہ نظر برسد و بهتر بتواند اطلاعات بدست آورد. البتہ ڪہ این هم احتمال است و مطمئن نیستم او واقعا یڪ نظامے اطلاعاتے باشد. با آرامش خاصے لب مے گشاید: _ببخشید... سوالے داشتم ڪہ باید بپرسم. خودم را جم و جور مے ڪنم و مے گویم:" بفرمایید." _چیزے از اون جایے ڪہ اومدین میدونین. میدونین ڪجاست؟ مثلا چقدر فاصلہ داره. ڪمے فڪر مے ڪنم. چیز زیادے بہ ذهن ندارم. با آن همہ استرس فقط ڪوه و دشت دیدم و دو پا براے فرار. همان وقت هم ڪہ مرا آوردند بیهوش بودم. نمے دانم جوابش را چہ بدهم. شاید اگر بگویم نمے دانم فڪر ڪند مے دانم و نمے گویم. از طرفے هم نمے خواهم چیزے را ڪہ نمے دانم بگویم مے دانم؛ پس لب را بہ زبان تر مے ڪنم و مے گویم: _راستش.. من چیزے نمے دونم. وقتے داشتم فرار مے ڪردم بہ هیچ چیز دقت نڪردم. فقط مے دونم الان توے ڪردستان هستم ولے حتے نمے دونم ڪجاے ڪردستان. دوستتون هم ڪہ من رو آورد اینقدر منو گردوند ڪہ اصلا نمے دونم از ڪجا اومدم. اگہ لازم باشہ باهاتون میام نگاه ڪنم مناطقو شاید جرقہ اے بہ ذهنم بیاد. _باشہ. نہ لازم نیست شما بیاین. چند ساعت دیگہ ماشین میاد دنبالتون اینجا موندن براے امنیت شما هم خوب نیست. مے خواهد برود ڪہ یڪهو از زبانم در مے رود و سوال دلم را بہ زبان بیان مے ڪنم. _دیشب چے میخونین؟ سرش را بر مے گرداند و بر خلاف قبل زل مے زند بہ رُخ نیمہ ام. _فڪر مے ڪردم استراحت میڪنید. اگہ صدام بلند بود عذر میخوام. آن آشوب آرامش در چشمانش مرا بس مبهوت خود ڪرده بود و دوست دارم با یادآورے اش بیشتر بدانم. ڪاش پرده از این سِر بردارم و بیشتر در دریاے خدا غرق شوم. سیر نمے شوم از آب دریاے شیرینش. انگار مبتلا گشتہ ام بہ بیمارے استسقاے دریاے رحمتش. او مرا بدجور شیداے ڪوے اش ڪرده و دوست دارم عاشقان ره اش را بیشتر بشناسم. دوست دارم بدانم چطور مے توانم این بیمارے را درمان نڪنم. ڪاش براے ابد حرص تشنگے آب حیات و ممات را داشتہ باشم. _نَ..نہ! منظور من این نبود. شما خیلے آشنا هستین. من با اون حالت آشنایے دارم. اون تضرع و زارے... شونہ هاے لرزان و دل لرزان تر. من یہ آقاے دیگہ اے درست مثل شما دیدم. انگار سر از حرف هایم نمے آورد. دوست ندارم رشتہ‌ے صحبت مان گسستہ شود. میخواهم بیشتر بگویم و او دل مضطربم را با خدایش آشنا ڪند. البتہ خدایش نہ! بهتر است بگویم خداے همگے مان. _اگہ منظورتون نمازه ڪہ خب واضحہ. یڪے از مستحبات هستش.. میان ڪلامش دوان دوان مے دوم. _نہ.. نماز نہ! من چیز زیادے از مستحبو اینا نمے دونم. ولے منظور من اون حالتہ. اون نور دل... اون روشنے واقعے.. نگاهش رنگ تعجب ندارد. نمے فهمم چہ برداشتے از من ڪرده است. گمان مے ڪنم فڪر مے ڪند من دیوانہ ام! شاید هم... _ببخشید. من نمے تونم منظورمو بهتون برسونم. حدس مے زنم فڪر ڪردین من دیوونہ ام! دندان هایش بہ لبخند دیده مے شود. _نہ.. متوجہ ام. بہ قول شاعر میگہ هر ڪہ را اسرار حق آموختند مُهر ڪردند و دهانش دوختند. نشونہ‌ے خوبیہ. بعد هم فورے مے رود. تا چند دیگہ بیتے را ڪہ خواند را در ذهنم بالا و پایین مے ڪنم. اسرار حق؟ نشانہ‌ے خوب؟ #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....