💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت251 سینے چاے را بر مے دارم و روے میز مے گذارم. یڪے از مردها بہ اسم نادر لیوان چاے را بر مے دارد. زیر چشمے نگاهم مے ڪند. سرم را پایین مے اندازم و بہ آشپزخانہ مے روم. صداے مینا مے آید ڪہ با نفرے دارد صحبت مے ڪند. جلوے من چیزے از ڪارهایشان نمے گویند. مشغول خوردن مے شوند. لیوانے برمے دارم. دستم مے لرزد و آب در ڪترے هم لرزان توے لیوان مے ریزد. مراقبم چیزے را نشڪنم تا سر ڪوفت هاے مینا را نشنوم. چاے را روے نعلبڪے مے گذارم. پرده را ڪنار مے زنم و بہ آسمان نگاه مے ڪنم. چقدر دلم براے آسمان پر مے ڪشد. در چنین هواے بهارے مے چسبد آدمے در پیاده رو قدم بزند و بزند... زیر درختان سبز و از خواب بیدار شده... ولے من اینجا حبس شده ام. بہ یاد نمے آورم در این چهار سال بیرون رفتہ باشم. مدام از این خانہ تیمے چشم بستہ بہ دیگرے منتقل شده ام. اصلا نمے دانم این خانہ در چہ خیابانے است! من ڪجاے این ڪره‌ے خاڪے نفس مے ڪشم؟؟ با داد مینا بہ خود مے آیم. استڪان مے لرزد و آن را در هوا مے گیرم. _اینجا وایستادے ڪہ چے؟ مگہ نگفتم لب پنجره و دم در واینستا؟ سرم را پایین مے اندازم و از پنجره دور مے شوم. سفره را جمع مے ڪنم و ظرف ها را مے شویم. با خودم فڪر مے ڪنم دنیا چہ چیز بیخودے ست. چقدر وارونہ است! ڪہ فڪرش را مے ڪردم دختر آقاے توللے ڪہ خیلے ها دستبوس اش بودن حال براے همچین آدم عقده اے نوڪرے ڪند؟ واقعا ڪہ دنیا ارزش ظلم ڪردن را ندارد. ظلم براے دو روز دنیا ڪہ یڪ روزش شڪست است ارزش ندارد. توے اتاق ڪوچڪ مے روم و روے گلیم مے نشینم. بہ بیرون سرڪ مے ڪشم و بعد قرآنم را در مے آورم. تنها چیزے ڪہ باعث شده براے لحظہ اے غم این خفت را تحمل ڪنم تنها خداست. با خود مے گویم حتما حڪمتے است در این روزهاے سخت. شاید از همین آتش روزهاے سخت است ڪہ ققنوسے بیرون مے آید. در قرآن دنبال سوره‌ے الشرح مے گردم. هر وقت از عالم و آدم زده مے شوم بہ این سوره نگاه مے ڪنم و بارها این آیات را تڪرار مے ڪنم: فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۵﴾ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۶﴾ پس [بدان ڪہ] با دشوارے آسانے است (۵) آرے با دشوارے آسانے است (۶) محروم آسمان جز با این آیات نمے تواند قلب ناآرامش را درمان ڪند. چند روزے زمزمہ هایے شده و گاه شاهد رفت و آمدها بہ خانہ هستم. منتهے هیچ دستگیرم نمے شود. انقدر چشم در این خانہ است ڪہ جرئت فضولے ڪردن را ندارم. عصر بعد از ڪارها و صداے در مے شود. ڪسے مے رود و در را باز مے ڪند. منتظر مے مانم از گوشہ‌ے دیوار آشپزخانہ سرڪ بڪشم چہ ڪسے مے آید. با شنیدن صداے پیمان و حرف هایش با مرد دیگر اشڪ در چشمم جمع مے شود. دستم را روے دهانم مے گذارم. نفس هایم مرا یارے نمے دهند. خم مے شوم و از ڪنج دیوار نگاه مے اندازم. پیراهن سفید بہ تن دارد و شلوار چینے. تا مے خواهد گردن بچرخاند سرم را بلند مے ڪنم. نمے گذارم مرا ببیند. بعد از شنیدن صداے در اشڪ هایم را پاڪ مے ڪنم. صداے نادر مرا از حالم بیرون مے ڪشد. _اینجا چرا وایستادے؟ لب هاے لرزانم را حرڪت مے دهم: _مَ...من ڪار مے ڪردم. _نمیخواد! برو تو اتاق. تا اجازه ندادن هم نیا بیرون. باشہ مے گویم و خود را در اتاق محبوس مے ڪنم. دلم بدجور مے تپد. مشتاق ذره اے صحبت هستم. قدر یڪ سلام هم باشد ڪافے است. در همین فڪرها هستم ڪہ در باز مے شود. نیم رخ چهره‌ے پیمان در نظرم قاب مے شود. خودم را جمع مے ڪنم. _میخوام یڪم باهات حرف بزنم. چیزے نمے گویم. نگاهے بہ بیرون مے اندازد و سپس داخل مے شود. نفس عمیقش چنگ بہ دلم مے زند. با زبان لب تر مے ڪند و مے گوید: _نتونستم... نتونستم حرف مینا رو قبول ڪنم. اون میگفت بڪشیمش... نتونستم! نہ...! این دیگہ ڪار من نبود. گفتم نڪشیمش. جونتو بهم بخشید. نمے خوام فڪر ڪنے دارم منت میزارم نہ! خواستم بدونے پستم اما نامرد نیستم. میان ڪلامش دوان دوان مے دوم. _نہ پیمان! اسم مرد روے خودت نزار. مرد بودن رو لڪہ دار نڪن. مردونگے حرمت داره! مرد اونہ از سختے جا نزنہ ولے تو جا زدے سر چیزے ڪہ هیچ وقت بهش نرسیدے و نمے رسے. مرد اونہ هر چے هم زن بر خلافش بود اون صبورے ڪنہ. تو مرد نبودے...! تو اگہ مرد بودے... #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت252 بغض گلویم را مے فشارد. دست روے گلو مے گذارم و بہ سختے بغضم را مهار مے ڪنم. _تو مرد نبودے... اگہ مرد بودے نمیذاشتے دست حروم بہ ناموست بخوره! تُ... تو اگہ مرد بودے تو تاریڪے انبار و اتاق خوفناڪ ولش نمے ڪردے. وقتے فحش و ناسزا بهش میگفتن انگشت تو گوشت نمے ڪردے. اسم مرد روے خودت نزار! مردونگے حرمت داره. چیزے نمے گوید. سرش پایین است. گاه دستش مے لرزد و صداے قورت دادن آب دهانش را مے شنوم. _باش... من نامرد! من پست.. من نا آدم.. هر چے میخواے بگے بگو. فقط تونستم همین ڪارو بہ حرمت تلخے و شیرینے ڪہ باهم ڪشیدیم، بڪنم. نمے تونم بیشتر از این جلوے سازمان بایستم. تو هم درڪم ڪن... راهے ڪہ اومدم برگشت نداره. برگردم اعدامم! باید تا هر جا مے تونم توے این ڪثافت پیش برم. ڪارے ازم برنمیاد. عوضش براے تو دارم عملیات پشت عملیات میرم. تا فقط نڪشنت... نمے دونم این حس لعنتے چیہ! دوست داشتن یا ترحم.. یا هر ڪوفتے! من تو رو وارر این وادے ڪردم. شایدم عذاب وجدان! نمے تونستم بزارم همین قدر راحت بڪشنت. اگہ یہ ذره دست از این افڪارت بر مے داشتے... گر چہ مثل قدیم نمے شد اما ازین بهتر مے شد. چڪاچڪ ڪلماتش دلم را ریز ریز مے ڪند. بهانہ هایش ڪارش را توجیہ نمے ڪند. هیچ وقت... هیچ وقت نمے بخشمش! _ڪاش میذاشتے بمیرم. ڪاش هیچ وقت بهشون التماس نمے ڪردے. دوست ندارم بہ التماس اونا زنده باشم. نمیخواد براے جون من عملیات برے... اگہ برات مهمم ڪارے برام نڪن. نمیخوام اینطور برام دلسوزے ڪنے. جون چند نفر دیگہ رو بگیرے و براے من. من راضے نیستم. پیمان! جور گناهامون رو مے ڪشیم تو فقط برگرد! چنان نہ را مے ڪشد و با قاطعیت مے گوید ڪہ مے لرزم. _من آدم ڪشتم! تاوان من مرگہ... مرگ! بعد هم در را بهم مے زند و بیرون مے رود . روے زمین ولو مے شوم. صداے نالہ و اشڪ هایم بهم تنیده مے شود. من مے مانم و حسرت مرگے ڪہ آرزوست... پشت در سرڪ مے ڪشم. ظاهراً ڪسے نیست. بہ آشپزخانہ مے روم و صداے مینا و پیمان را مے شنوم. حالت پچ پچ هاے نامفهوم است. از آشپزخانہ بیرون مے آیم. باز هم خبرے نیست و صدایشان از بالا مے آید. فرصت را غنیمت مے شمارم و پشت در فالگوش مے ایستم. ڪمے حرف ها برایم واضح تر مے شود. پیمان مے گوید: _نمیشہ با دمڪراسا و ڪوملہ ها سازش ڪرد. با دستوراے بالا و برادر رجوے نمیشہ! اینا خودمختارن و با برادر رجوے هم آب شون توے یہ جوب نمیره. فعلا بهم گفتن تڪلیف همینہ ڪہ... با شنیدن صداے پا بہ آشپزخانہ مے روم. جارو را بہ دست مے گیرم و الڪے روے زمین مے ڪشم. نادر از دور حواسش بہ من است. خیلے ڪنجڪاوم بدانم مینا و پیمان در ادامہ چہ گفتند. فڪر مے ڪنم از اتفاقات مهم است. خیلے وقت است ڪہ جز رادیو مجاهد ڪہ آن هم هر از گاهے مینا از قصد مے گذارد، اخبار را دنبال نڪرده ام. نشریہ مجاهد و رادیو شان هم فقط پوشش خبرے خودشان است و با تحریفات زیادے همراه است. هر چہ هست انگار واقعا بوهایے مے آید . تڪ بہ تڪ اعضا داخل مے شوند و بعد از ڪمے بیرون مے آیند. دست آخر پیمان بیرون مے آید. مرا در اشپزخانہ مے بیند و مردمڪ چشمش را بہ سویے دیگر هدایت مے ڪند. بعد از خداحافظے هم مے رود. مینا در چارچوب مے ایستد و مے گوید: _خب دیگہ امروز بسہ. برو تو اتاق. لیوان آب را ڪہ نوشیدم سر جا مے گذارم. وارد اتاق مے شوم ڪہ مینا در را قفل مے ڪند. دیگر بہ این قفل و بندها عادت ڪرده ام. گوشہ اے دراز مے ڪشم. لامپ ڪم جان اتاق بہ صفحہ‌ے قرآن مے تابد و دلم را روشن مے ڪند. صبح صداها بیشتر مے شود. پشت در هستم ڪہ مینا در را باز مے ڪند. چیزے نمے گوید. انگار دارند وسایل جمع مے ڪنند. چند ڪاغذ در تشت آهنے در حال گر گرفتن و سوختن هستند، تا رد و نشانے ازشان باقے نماند. مینا غر مے زند: _برو یہ چایے بریز گلومون خشڪ شد! قبول مے ڪنم. آب در ڪترے مے ریزم و بہ این فڪر مے ڪنم قرار است ڪجا بروند؟ یاد حرف هاے دیروز مے افتم و این ڪہ نڪند تڪلیف جدیدے رسیده؟ شاید هم مثل همیشہ براے رد گم ڪنے. چاے را روے میز مے گذارم. نمے گذارند ڪمڪ شان ڪنم و مبادا چشمم بہ اسرار ڪاغذ ها باز شود. تا ظهر پیمان هم آمده. وسایل را بار ماشین مے ڪنند. مینا پیشم مے آید و چشم بند را بہ صورتم مے زند. از پلہ هاے حیاط ڪہ پایین مے آییم سریع مرا داخل ماشین مے اندازد. بعد هم سرم را خم مے ڪند تا ڪسے از بیرون مرا نبیند. دهان بستہ شده ام تقلاے یڪ آه و فریاد دارد. #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت260 آن نفر با تعجب نگاه برادر محسن مے ڪند و مثلا آهستہ چیزے مے گوید در حالے ڪہ من مے شنوم. _واقعا میخواین حرف ایشون رو باور ڪنین؟ او خوب در چشمانش نگاه مے ڪند و مے گوید: _شرط عقل میگہ احتیاط واجبہ. از ڪجا معلوم اینا با عراقیا همدست نشدن ڪہ اونوقت... باقے اش را در خفا مے گوید. نگاهم را پایین مے اندازم. آن فرد بر مے خیزد و بے حرف بہ طرفے مے رود. وقتے مے بینم ڪارے با من ندارند بہ داخل بر مے گردم. دلخوشے ام را از جیب بیرون مے ڪشم. انگشتانم انگار بر صفحات قرآن جاے خودشان را پیدا مے ڪنند. گاه حواسم پرت این مے شود ڪہ اڪنون در پیمان چہ مے گذرد؟ حتما خبر فرار ڪردنم بہ گوشش رسیده. ڪاش اینطور از هم جدا نمے شدیم. ڪاش او هم مثل من راه حق را مے یافت و مے دانست دل آدمے تنها با یڪ همدم همراه مے شود. بہ نقطہ اے زل زده ام ڪہ متوجہ ورود برادر محسن مے شوم. سرش پایین است. لباس ڪردے پوشیده و بہ گمانم براے ڪارش است. شاید هم مے خواهد بومے سرگردانے بہ نظر برسد و بهتر بتواند اطلاعات بدست آورد. البتہ ڪہ این هم احتمال است و مطمئن نیستم او واقعا یڪ نظامے اطلاعاتے باشد. با آرامش خاصے لب مے گشاید: _ببخشید... سوالے داشتم ڪہ باید بپرسم. خودم را جم و جور مے ڪنم و مے گویم:" بفرمایید." _چیزے از اون جایے ڪہ اومدین میدونین. میدونین ڪجاست؟ مثلا چقدر فاصلہ داره. ڪمے فڪر مے ڪنم. چیز زیادے بہ ذهن ندارم. با آن همہ استرس فقط ڪوه و دشت دیدم و دو پا براے فرار. همان وقت هم ڪہ مرا آوردند بیهوش بودم. نمے دانم جوابش را چہ بدهم. شاید اگر بگویم نمے دانم فڪر ڪند مے دانم و نمے گویم. از طرفے هم نمے خواهم چیزے را ڪہ نمے دانم بگویم مے دانم؛ پس لب را بہ زبان تر مے ڪنم و مے گویم: _راستش.. من چیزے نمے دونم. وقتے داشتم فرار مے ڪردم بہ هیچ چیز دقت نڪردم. فقط مے دونم الان توے ڪردستان هستم ولے حتے نمے دونم ڪجاے ڪردستان. دوستتون هم ڪہ من رو آورد اینقدر منو گردوند ڪہ اصلا نمے دونم از ڪجا اومدم. اگہ لازم باشہ باهاتون میام نگاه ڪنم مناطقو شاید جرقہ اے بہ ذهنم بیاد. _باشہ. نہ لازم نیست شما بیاین. چند ساعت دیگہ ماشین میاد دنبالتون اینجا موندن براے امنیت شما هم خوب نیست. مے خواهد برود ڪہ یڪهو از زبانم در مے رود و سوال دلم را بہ زبان بیان مے ڪنم. _دیشب چے میخونین؟ سرش را بر مے گرداند و بر خلاف قبل زل مے زند بہ رُخ نیمہ ام. _فڪر مے ڪردم استراحت میڪنید. اگہ صدام بلند بود عذر میخوام. آن آشوب آرامش در چشمانش مرا بس مبهوت خود ڪرده بود و دوست دارم با یادآورے اش بیشتر بدانم. ڪاش پرده از این سِر بردارم و بیشتر در دریاے خدا غرق شوم. سیر نمے شوم از آب دریاے شیرینش. انگار مبتلا گشتہ ام بہ بیمارے استسقاے دریاے رحمتش. او مرا بدجور شیداے ڪوے اش ڪرده و دوست دارم عاشقان ره اش را بیشتر بشناسم. دوست دارم بدانم چطور مے توانم این بیمارے را درمان نڪنم. ڪاش براے ابد حرص تشنگے آب حیات و ممات را داشتہ باشم. _نَ..نہ! منظور من این نبود. شما خیلے آشنا هستین. من با اون حالت آشنایے دارم. اون تضرع و زارے... شونہ هاے لرزان و دل لرزان تر. من یہ آقاے دیگہ اے درست مثل شما دیدم. انگار سر از حرف هایم نمے آورد. دوست ندارم رشتہ‌ے صحبت مان گسستہ شود. میخواهم بیشتر بگویم و او دل مضطربم را با خدایش آشنا ڪند. البتہ خدایش نہ! بهتر است بگویم خداے همگے مان. _اگہ منظورتون نمازه ڪہ خب واضحہ. یڪے از مستحبات هستش.. میان ڪلامش دوان دوان مے دوم. _نہ.. نماز نہ! من چیز زیادے از مستحبو اینا نمے دونم. ولے منظور من اون حالتہ. اون نور دل... اون روشنے واقعے.. نگاهش رنگ تعجب ندارد. نمے فهمم چہ برداشتے از من ڪرده است. گمان مے ڪنم فڪر مے ڪند من دیوانہ ام! شاید هم... _ببخشید. من نمے تونم منظورمو بهتون برسونم. حدس مے زنم فڪر ڪردین من دیوونہ ام! دندان هایش بہ لبخند دیده مے شود. _نہ.. متوجہ ام. بہ قول شاعر میگہ هر ڪہ را اسرار حق آموختند مُهر ڪردند و دهانش دوختند. نشونہ‌ے خوبیہ. بعد هم فورے مے رود. تا چند دیگہ بیتے را ڪہ خواند را در ذهنم بالا و پایین مے ڪنم. اسرار حق؟ نشانہ‌ے خوب؟ #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت261 در همین افڪار هستم ڪہ با شنیدن صداے گوش خراشے قلبم همچون پرنده اے در قفس خودش را مے ڪوبد. بر مے خیزم. رد دستبند روے دستم دیگر توجہ ام را جلب نمے ڪند. اثرے از برادر محسن و بقیہ نیست! تعجب مے ڪنم و چند قدمے بیرون مے آیم. صداے داد برادر محسن ڪہ نهیب مے زند گوش هایم را مے خراشد. _خانم برید داخل! نیاید بیرون! مے خواهم بپرسم چرا ڪہ صداے تیر باعث مے شود جیغ بڪشم. بعد هم صداے پیمان مرا تا سر حد مرگ مے ترساند. دوباره لرز بہ دل ڪوچڪم مے افتد. _آهاے! ما با شما ڪارے نداریم اگہ اون زن رو بہ ما تحویل بدین. داخل نمے روم و دم در مے ایستم. _خیلے فرصت ندارین. فقط سہ دیقہ وقت دارین. اون زن رو بفرستین. برادر محسن فریاد مے ڪشد: _این خانم بہ ما پناه آورده. ما نمے تونیم این ڪارو بڪنیم. _هہ! پناه؟ اون نمیدونہ باید بہ ڪے پناه ببره. شما مے برینش تیر بارونش مے ڪنین. از گوشہ‌ے پلاستیڪ بہ بیرون نگاه مے ڪنم. برادر محسن پشت سنگے پناه گرفتہ و دوست دیگرش هم آن طرفش روے زمین نشستہ. صداے شان تن ڪوه ها را مے لرزاند و پخش مے شود. _نخیر! اون از شما احساس خطر میڪنہ. شما جونشون رو بہ خطر میندازین. صدایے نمے آید و با ڪمے تاخیر پیمان مے گوید:" فقط دو دیقہ وقت دارین. جونتونو بردارین و برید. هر چند ڪہ واجبہ خون شما هم ریختہ بشہ." سڪوت دشت و ڪوه را پر مے ڪند. بغض ڪرده ام و مثل گنجشڪے زیر باران بر روے شاخہ‌ے درخت مے لرزم. ڪمے پایین تر همان مرد لباس ڪردے را مے بینم. بہ برادر محسن علامت مے دهد. برادر محسن هم با ایما و حرڪت بے صداے لب هایش مے گوید آهستہ و از پشت سنگ هاے سنگر پایین بروم گویا ماشین آمده. دلم ڪمے خوش مے شود اما تا وقتے پیمان در دو قدمے آزادے ام ڪمین ڪرده نمے توانم خوشحال باشم. نگاهم بہ قرآنم مے افتد. مے دوم و با سرعت آن را توے جیب مے گذارم. وقت تنگ است و باید سریع بیرون بروم. بہ پشت سنگ ها مے روم ڪہ صداے تیر تعادلم را بهم مے ریزد. جیغ خفیفے مے ڪشم و دست روے دهانم مے گذارم. همان جا با اشاره‌ے برادر محسن، پشت سنگ ها پناه مے گیرم. _گفتم زیاد صبر نمے ڪنم. خودت بهم ندادےش. مجبورم خودم بیام پسش بگیرم. چڪاچڪ ڪلماتش مثل تیزے شمشیر پرده گوشم را پاره مے ڪند. تنها چند قدم بہ جارے شدن قطرات اشڪ مانده! بہ برادر محسن نگاه مے ڪنم ڪہ با دستش علامت مے دهد. مے گوید وقتے صداے شلیڪ شنیدم تنها بدوم. سر تڪان مے دهم و گوش تیز مے ڪنم. با صداے اول شلیڪ قلبم بالا و پایین مے پرد. پاهاے سستم را بر زمین مے گذارم و آهستہ از سراشیبے گذر مے ڪنم. صداے درگیرے بالا مے گیرد. نمے دانم چند نفر اند اما از همہ جا صداے تیراندازے بر مے خیزد. با نشستن تیرے درست در سہ قدمے ام پخش زمین مے شوم. لباسم بہ بوتہ خارے گیر مے ڪند. تا بیایم لباس را از خار جدا ڪنم چند بار آن مرد بہ جانم غر زده است. هر لحظہ نزدیڪ و نزدیڪ تر مے شوند و دیگر پناه شان بہ سنگر رسیده! حال خوب در تیررس شان هستیم. بہ سنگ هاے دامنہ‌ے ڪوه متوسل مے شویم تا شاید پناه مان شوند. صداے پیمان ڪاسہ‌ے دلم را از ترس لبریز مے ڪند. _ما با شما ڪاري نداریم. اون زن رو فقط بفرستین. ماشین حرڪت ڪرده و آن طرف ڪوه دور از تیررس شان منتظر مان است. برادر محسن جواب مے دهد: _این خانم نمیخواد با شما بیاد. شما خودتون مجرم هستین و باید تسلیم بشید. حال قدم هایمان بہ نیم گام رسیده و آهستہ آهستہ خودمان را در پناه سنگ و بوتہ ها مے ڪشانیم. برادر محسن رو بہ ما مے گوید: _وقتے گفتم سہ همگے بدوید. قبول مے ڪنیم ڪہ یڪهو مے گوید:" سہ!" در شوڪ یڪ و دو هستیم ڪہ بر مے خیزیم. دویدن در سراشیبے ڪوه حڪم مرگ را دارد! اما بہ هر حال این مرگ برایم از مرگ روح پیش منافق ها گوارا تر است. برادر محسن هم بہ ما مے رسد و گاه بر گردد و جواب تیراندازے شان را مے دهد. نمے توانم تصورش را ڪنم این ها چند نفرند ڪہ مثل سایہ بہ دنبال مان شلیڪ مے ڪنند. همہ چیز در یڪ چشم بهم زدن تغییر مے ڪند. انگار محاصره شده ایم! در حال دویدن هستم ڪہ قرآن از جیبم مےافتد. سرعت زیاد و شیب باعث مے شود دیرتر بایستم. مے خواهم برگردم ڪہ برادر محسن داد مے زند: _برنگرد! برنگرد! خاطرات آن قرآن و دلخوشے سال ها درد و رنج برایم در چند ثانیہ تداعے مے شود. نمے توانم از چیزے ڪہ عضو روحم شده دل بڪنم. بے توجہ بہ حرفش بہ طرف قرآن مے دوم. تیرها انگار مثل نقل و نبات از آسمان بر بخت بدم مے بارد! تا بہ قرآن برسم چند بار مرده ام و زنده شدم. شدت شلیڪ ها زیاد مے شود. عمداً جورے مے زنند تا ڪسے نتوانو نزدیڪم شود. #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت264 گاه از تابلوهاے ڪنار جاده بغداد مے خوانم. بالاخره بہ بغداد مے رسیم. تصوراتے ڪہ از دفعہ‌ے پیش و سفر بہ عراق را داشتم جلوے چشمم مے آید. فڪر مے ڪنم باز باید در خانہ اے زندانے شویم. اما بر خلاف تصورهایم جلوے یڪ هتل چند طبقہ ماشین مے ایستد. با دستور شهربانو پیاده مے شوم. سر را براے یافتن انتهاے این ساختمان غول پیڪر بلند مے ڪنم. از تعجب مات و مبهوت شده ام! سازمان ڪے اینقدر رشد ڪرد؟ هم ڪاسہ‌ے ڪہ شد تا بہ اینجا برسد؟ رو بہ پیمان مے ڪنم و مے گویم: _دستبندمو باز ڪن. الان ڪہ راهے برام نذاشتے. نگاه گذرایے بہ شهربانو مے اندازد و ڪلید در جیبش را بہ طرفش پرت مے ڪند. هول زده ڪلید را مے گیرد و دستبند را از دستم بر مے دارد. از فرش قرمز رد مے شویم. چند خدمتڪار بہ عربے بهمان خوش آمد مے گویند. وقتے پیمان اسم سازمان و رجوے را مے برد گرم تر برخورد مے ڪند و ما را بہ پذیرش مے رساند. ڪلید اتاق مان را تحویل مے گیریم. از پلہ ها بالا مے رویم. با تعجب از پیمان مے پرسم: _رجوے رو از ڪجا میشناسن؟ چرا اینطور برخورد ڪرد؟ پوزخندے نثارم مے ڪند. _برادر رجوے رو الان ڪے نمے شناسہ؟ یہ دنیا پشتشن. ما حق مون رو پس مے گیریم. _پیمان هنوزم حق حق مے ڪنے؟ _معلومہ! _بعد از اون همہ ڪشتو ڪشتار؟ بعد از ڪمڪ بہ ڪوملہ ها و تجزیہ طلبا؟ واقعا فڪر مے ڪنین هنوز حقے دارین؟ شما بدهڪار این ملتم هستین.. با مشت سخن دهانم را مے بندد. _رویا ازین حرفا نزن. هیچ وقت! تو دلت نگہ دار ولے نگو! _چرا؟ من چیزے ڪہ بهش باور دارم رو میگم. میخوام خودمو از صف شما جدا ڪنم. _براے جونت. هیچ چیز ارزش جون آدمو نداره.. منے ڪہ مے بینے تا الان زنده ام بخاطر اینڪہ جونمو نگہ داشتم مثل رجوے! با این ڪہ با خیلے ڪاراش موافق نیستم ولے خب... فعلا دور، دور اونہ. دور، دورہ آدماے زبون بازه. وگرنہ یہ مبارز باید صف اول باشہ مثل حنیف نژاد. از این بے ارادگے پیمان خوشم نمے آید. بنظر من خیلے چیزها در جهان هستند ڪہ ارزش شان از جان مادے انسان بیشتر است. عقاید حق پیلہ اے ست براے رهایے از ڪرم پلیدے درون! اگر همہ اینطور فڪر ڪنند ڪہ حب وطن نبود! هیچ ڪس حاضر بہ جان دادن در راه وطن نمے شد. ڪسے از عقاید حق چیزے نمے گفت. اصلا حقو باطلے وجود نداشت و همگے رهسپار نیستے وجدان مے شدیم. حق باید در دل نهادینہ شود و نسل بہ نسل بچرخد چرا ڪہ عالم بر پایہ حق است و بہ حق باز مے گردد. روز بہ روز بر تعداد اعضا اضافہ مے شود. هر ڪسے یڪ طور خودش را بہ عراق رسانده. انگار مے خواهند آخرین تیر ترڪش شان را بزنند و بہ ڪس و ناڪس رو بیاندازند. یڪ روزے سازمان مجاهدین خلق براے رهایے انسان از بند فقرے مے جنگید ڪہ امپریالیست ها آن را جهان سوم مے نامیدند و حال نوچہ‌ے امپریالیست ها شده اند. دست در ڪاسہ‌ے انگلیس و آمریڪا فرو برده اند. انگلیس و آمریڪایے ڪہ از خیلے وقت پیش ڪمر بہ نابودے این ڪشور بستہ بودند. از قحطے ها... ڪودتاها... تا جدایے سرزمین هاے مختلف از دامان میهن. از مشت استڪبار خون جوانان پاڪے چڪیده مے شد ڪہ سالیان سال بود در هوس یڪ ڪشور بے اجنبے بودند. حالِ دلِ زنان و دخترانے ڪہ با ترس بر پیاده رو و خیابان قدم مے گذاشتند و دعا و ثناے شان براے سالم برگشتن بہ خانہ. این ڪہ مردے بیگانہ جلوے شان را نگیرد و حق ڪاپیتولاسیون را بہ صورت دخترڪان بزند و هر چہ مے خواهد بڪند! روزے دشمن شان همان انگلیس و آمریڪایے بود ڪہ جوانان شان بر علیہ دست نشانده اش برخواستند. بہ طریق و راهش ڪارے ندارم اما هدف را مے نگرم. آن جوان ها تیر باران شدند اما براے چہ؟ براے این ڪہ دادے علیہ استعمار جهانے بر حلقوم ڪسے نگذرد اما حال چہ؟ آن ها بہ خون ڪسانے ڪہ همیشہ عڪس شان را براے بنر هاے تبلیغاتے چاپ مے ڪردند و قهرمان خطاب شان مے ڪردند، پشت ڪردند! این سازمان با سازمان آن روزها از زمین تا آسمان فرق مے ڪند. آن سازمان هدفش ریشڪن ڪردن فقر بود و در خانہ هاے تنگ و تاریڪ شان سر مے ڪردند و حال در هتل مجلل نشست و برخاست مے ڪنند! #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت265 عطش قدرت هر بینایے را ڪور مے ڪند و لہ لہ مےزند براے سیراب ڪردن خود. اڪنون این حس با مڪیدن خون مردم سیراب نشده و مے خواهند ننگ همڪارے با دشمن بعثے هم بہ پیشانے بزنند. این همان سازمانے ست ڪہ ابتداے جنگ دشمن بعثے را ملامت مے ڪرد! این همان سازمانے ست ڪہ سپاه را خائن بہ ملت معرفے مے ڪرد. یادم است آن روزنامہ را... آن عڪس ها ڪہ مشتے تبلیغ بیش نبود! سازمان بهانہ‌ے ارگان براے جنگ مے پیچید و خود را مشتاق جبهہ و جهاد با بعث مے نامید و حال رجوے در ڪنار صدام عڪس یادگارے مے اندازد! همگے جمع شده اند و در حال دیدن نشستن هواپیماے رجوے در بغداد هستند. با پیاده شدن او جوانان خام احساسات شان را با اشڪ و گریہ نشان مے دهند و ذوق مرگ مے شوند! بعد هم گفت و گوے تشریفاتے و پر تجمل او را با صدام نشان مے دهند. از صورتش خنده محو نمے شود و سازمان را متحد بعث مے خواند! مے گوید ما از هیچ ڪمڪے براے براندازے این رژیم ڪوتاهے نمے ڪنیم در حالے ڪہ تعهد بستہ اند بہ جبهہ هایے هجوم برند ڪہ بیشتر شان از خود مردم اند. پیر ، جوان و حتے نوجوان ها را هدف رفتہ اند. آن ها مے دانند انتخاب مردم این رژیم است پس باید براے برانداختن آن از سد جان بر ڪف مردم بگذرند! با دیدن آن فیلم حالم بد مے شود و بہ اتاق مے روم. در فڪر فرو مے روم. واے بر من! واے بر من ڪہ با ڪسانے همراه شده ام ڪہ ارق ملے شان را فداے قدرت ڪرده اند! ڪاش همان موقع بہ دست مینا ڪشتہ مے شدم و این ننگ بر دامنم نبود. دستان آلوده بہ خون جوانان وطن حال با دستان حزب بعث بهم تنیده تا خانہ هاے بیشترے بر سر ملت فرو ریزند و داغ پدر و مادر را بر یتیمان بیشترے بگذارند. سازمان خیلے وقت بود دیگر بہ دنبال حق نبود! بہ دنبال آزادے نبود! تنها بہ دنبال حڪومت استبدادے دیگر بر مردم بود. آزادے براے شان معنا نداشت، همین ڪہ بہ قدرت برسند اوج ڪارشان است. حال با چہ و چہ همدستانے مهم نبود. از ڪجا معلوم بہ جاے محمدرضا پهلوے دست نشانده‌ے شان رجوے نمے شد؟ نظام شاهنشاهے با روڪس دمڪراسے ڪنترل شده بہ دست شان بود تا دهان مردم را ببندند و با خیال راحت اوامر رئیس شان را انجام دهند؟ رجوے ڪسے نیست ڪہ این مردم را بہ ترقے برساند. تنها یڪ انسان با روح بلند مےتواند این چنین جوانانے را شیدا ڪند و عاشقانہ برایش لباس رزم بپوشند. تنها امام خمینے ست ڪہ مے تواند مرهم بگذارد بر جراحت چندین و چند سالہ‌ے استڪبار. حال ڪہ خوب فڪر مے ڪنم مے بینم رجوے در دل مردم جایے ندارد و بہ زور و نوڪرے غربے ها مے خواهد بر رأس قدرت بنشیند. ترورهاے خونین این سال ها... ایستادن آن ها در ڪنار ڪوملہ هاے خونخوار و بے صفت ڪہ حتے بہ ڪردهاے غیور رحم نڪردند. مردم هیچ دل خوشے ازشان نداشتند. بعضے ها هم بہ اعتبار سال هاے پیش از انقلاب بہ سازمان نگاه مے ڪردند و حال با آمدن شان بہ عراق مُهر بر ڪارنامہ‌ے نفاق شان زدند! خیلے زود رجوے از امڪانات غربے و پول هاے عرب ها دست بہ ڪار شد. استان دیالمہ شد مقرّے براے رفت و آمد این سازمان ضد بشریت. زمین هاے غصب شده از ڪشاورزان بے نوا پیشڪش صدام بہ رجوے بود. خیلے زود روند ساخت بہ دست گرفتہ شد. من بیچاره هم باید از صبح زود تا غروب همزمان با بقیہ براے سریع تر شدن ڪار ڪمڪ مے ڪردم. دستان نحیفم از بس آجر و پاره سنگ بهش خورده زخمے بود. گاه زیر آفتاب سوزان مے نشستم تا نفسے چاق ڪنم اما از نظر مینا دور نمے ماند و با تشر بر مے خاستم. با دستان خودم براے خود قفس مے ساختم تا در آن محبوس بمانم. چندے بعد قسمت هایے براے اسڪان ساختہ شد و همگے جمع شدند. آموزش هاے نظامے و شست و شوے مغزے در صدر ڪارها بود. پیمان بہ اجبار مرا در ڪلاس هاے عقیدتے مے فرستاد تا شاید تغییرے ڪنم اما تنها یڪ آیہ از اعجاز قرآن تمام حرف ها و شنیده هاے شان را برایم باطل مے ساخت. بارها لطف خدا را بہ وضوح مے دیدم ڪہ چطور در قلب ڪفر و نفاق مرا محفوظ مے ساخت. شب ها از فرط خستگے در اتاق هاے پر خاڪ بخش هاے نیمہ ساخت سر مے ڪردم و روزها نظافت و ڪلاس. هر چند ڪہ با رفتن بہ این ڪلاس ها، پیمان سعے مے ڪرد القا ڪند من بے تمایل نیستم اما مینا و خیلے ها این را باور نداشتند. اجازه‌ے ورود بہ خیلے از قسمت ها را نداشتم و بیشتر در آشپزخانہ مشغول بودم. در ڪلاس ها زنانے را مے دیدم ڪہ باید عدم وابستگے شان را بہ شوهر و فرزند در ڪاغذ مے نوشتند و دلایل نظامے و روشنفڪرے مے آوردند. خیلے دلم برایشان مے سوخت. #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....