💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃
💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃
💛🍃💛🍃💛🍃
💛🍃💛🍃
💛🍃
🍃
#رمانڪابوسࢪویایے
#قسمت261
در همین افڪار هستم ڪہ با شنیدن صداے گوش خراشے قلبم همچون پرنده اے در قفس خودش را مے ڪوبد.
بر مے خیزم.
رد دستبند روے دستم دیگر توجہ ام را جلب نمے ڪند.
اثرے از برادر محسن و بقیہ نیست!
تعجب مے ڪنم و چند قدمے بیرون مے آیم.
صداے داد برادر محسن ڪہ نهیب مے زند گوش هایم را مے خراشد.
_خانم برید داخل! نیاید بیرون!
مے خواهم بپرسم چرا ڪہ صداے تیر باعث مے شود جیغ بڪشم.
بعد هم صداے پیمان مرا تا سر حد مرگ مے ترساند.
دوباره لرز بہ دل ڪوچڪم مے افتد.
_آهاے!
ما با شما ڪارے نداریم اگہ اون زن رو بہ ما تحویل بدین.
داخل نمے روم و دم در مے ایستم.
_خیلے فرصت ندارین.
فقط سہ دیقہ وقت دارین. اون زن رو بفرستین.
برادر محسن فریاد مے ڪشد:
_این خانم بہ ما پناه آورده.
ما نمے تونیم این ڪارو بڪنیم.
_هہ! پناه؟
اون نمیدونہ باید بہ ڪے پناه ببره.
شما مے برینش تیر بارونش مے ڪنین.
از گوشہے پلاستیڪ بہ بیرون نگاه مے ڪنم.
برادر محسن پشت سنگے پناه گرفتہ و دوست دیگرش هم آن طرفش روے زمین نشستہ.
صداے شان تن ڪوه ها را مے لرزاند و پخش مے شود.
_نخیر! اون از شما احساس خطر میڪنہ.
شما جونشون رو بہ خطر میندازین.
صدایے نمے آید و با ڪمے تاخیر پیمان مے گوید:" فقط دو دیقہ وقت دارین.
جونتونو بردارین و برید.
هر چند ڪہ واجبہ خون شما هم ریختہ بشہ."
سڪوت دشت و ڪوه را پر مے ڪند.
بغض ڪرده ام و مثل گنجشڪے زیر باران بر روے شاخہے درخت مے لرزم.
ڪمے پایین تر همان مرد لباس ڪردے را مے بینم.
بہ برادر محسن علامت مے دهد.
برادر محسن هم با ایما و حرڪت بے صداے لب هایش مے گوید آهستہ و از پشت سنگ هاے سنگر پایین بروم گویا ماشین آمده.
دلم ڪمے خوش مے شود اما تا وقتے پیمان در دو قدمے آزادے ام ڪمین ڪرده نمے توانم خوشحال باشم.
نگاهم بہ قرآنم مے افتد.
مے دوم و با سرعت آن را توے جیب مے گذارم.
وقت تنگ است و باید سریع بیرون بروم.
بہ پشت سنگ ها مے روم ڪہ صداے تیر تعادلم را بهم مے ریزد.
جیغ خفیفے مے ڪشم و دست روے دهانم مے گذارم.
همان جا با اشارهے برادر محسن، پشت سنگ ها پناه مے گیرم.
_گفتم زیاد صبر نمے ڪنم.
خودت بهم ندادےش. مجبورم خودم بیام پسش بگیرم.
چڪاچڪ ڪلماتش مثل تیزے شمشیر پرده گوشم را پاره مے ڪند.
تنها چند قدم بہ جارے شدن قطرات اشڪ مانده!
بہ برادر محسن نگاه مے ڪنم ڪہ با دستش علامت مے دهد.
مے گوید وقتے صداے شلیڪ شنیدم تنها بدوم.
سر تڪان مے دهم و گوش تیز مے ڪنم.
با صداے اول شلیڪ قلبم بالا و پایین مے پرد.
پاهاے سستم را بر زمین مے گذارم و آهستہ از سراشیبے گذر مے ڪنم.
صداے درگیرے بالا مے گیرد.
نمے دانم چند نفر اند اما از همہ جا صداے تیراندازے بر مے خیزد.
با نشستن تیرے درست در سہ قدمے ام پخش زمین مے شوم.
لباسم بہ بوتہ خارے گیر مے ڪند.
تا بیایم لباس را از خار جدا ڪنم چند بار آن مرد بہ جانم غر زده است.
هر لحظہ نزدیڪ و نزدیڪ تر مے شوند و دیگر پناه شان بہ سنگر رسیده!
حال خوب در تیررس شان هستیم.
بہ سنگ هاے دامنہے ڪوه متوسل مے شویم تا شاید پناه مان شوند.
صداے پیمان ڪاسہے دلم را از ترس لبریز مے ڪند.
_ما با شما ڪاري نداریم.
اون زن رو فقط بفرستین.
ماشین حرڪت ڪرده و آن طرف ڪوه دور از تیررس شان منتظر مان است.
برادر محسن جواب مے دهد:
_این خانم نمیخواد با شما بیاد.
شما خودتون مجرم هستین و باید تسلیم بشید.
حال قدم هایمان بہ نیم گام رسیده و آهستہ آهستہ خودمان را در پناه سنگ و بوتہ ها مے ڪشانیم.
برادر محسن رو بہ ما مے گوید:
_وقتے گفتم سہ همگے بدوید.
قبول مے ڪنیم ڪہ یڪهو مے گوید:" سہ!"
در شوڪ یڪ و دو هستیم ڪہ بر مے خیزیم.
دویدن در سراشیبے ڪوه حڪم مرگ را دارد!
اما بہ هر حال این مرگ برایم از مرگ روح پیش منافق ها گوارا تر است.
برادر محسن هم بہ ما مے رسد و گاه بر گردد و جواب تیراندازے شان را مے دهد.
نمے توانم تصورش را ڪنم این ها چند نفرند ڪہ مثل سایہ بہ دنبال مان شلیڪ مے ڪنند.
همہ چیز در یڪ چشم بهم زدن تغییر مے ڪند.
انگار محاصره شده ایم!
در حال دویدن هستم ڪہ قرآن از جیبم مےافتد.
سرعت زیاد و شیب باعث مے شود دیرتر بایستم.
مے خواهم برگردم ڪہ برادر محسن داد مے زند:
_برنگرد! برنگرد!
خاطرات آن قرآن و دلخوشے سال ها درد و رنج برایم در چند ثانیہ تداعے مے شود.
نمے توانم از چیزے ڪہ عضو روحم شده دل بڪنم.
بے توجہ بہ حرفش بہ طرف قرآن مے دوم.
تیرها انگار مثل نقل و نبات از آسمان بر بخت بدم مے بارد!
تا بہ قرآن برسم چند بار مرده ام و زنده شدم.
شدت شلیڪ ها زیاد مے شود.
عمداً جورے مے زنند تا ڪسے نتوانو نزدیڪم شود.
#اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel
#کپےبههیچوجهجایزنیست🚫
#نویسندهمبینارفعتی(آیه)
گروه نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻
https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c
.....★♥️★.....
@kalametalaei
.....★♥️★.....
