eitaa logo
شعر هیأت
10.2هزار دنبال‌کننده
1هزار عکس
172 ویدیو
14 فایل
🔹انتخاب شعر خوب، استوار و سالم، تأثیرگذار و روشن‌گرانه همواره دغدغه ذاکران و مرثیه‌خوانان اهل معرفت و شناخت بوده است. 🔹کانال «شعر هیأت» قدمی کوچک در راستای تحقق این رسالت بزرگ است.
مشاهده در ایتا
دانلود
علیه‌السلام 🔹نور تو خاموش نشد🔹 قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست... دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نشد آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست... نه بقا کرد ستمگر، نه به جا ماند ستم ظالم از دست شد و پایهٔ مظلوم به‌جاست زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست بلکه زنده‌ست شهیدی که حیاتش ز قفاست دولت آن یافت که در پای تو سر داد ولی این قبا، راست نه بر قامت هر بی سر و پاست تو در اول سر و جان باختی اندر ره عشق تا بدانند خلایق که فنا شرط بقاست رفت بر عرشهٔ نی تا سرت، ای عرش خدا کرسی و لوح و قلم، بهر عزای تو به‌پاست 📝 📗 @ShereHeyat
علیه‌السلام 🔹با غم دل خُرّم‌اند🔹 ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند! سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند هر که غمت را خرید، عشرت عالَم فروخت باخبرانِ غمت، بی‌خبر از عالَم‌اند در شکن طُرّه‌ات، بسته دل عالمی‌ست وآن همه دل‌بستگان، عقده‌گشای هم‌اند یوسف مصرِ بقا، در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن، آمده با دِرهم‌اند تاج سر بوالبشر، خاک شهیدان توست کاین شهدا تا ابد، فخر بنی‌آدم‌اند... چون به جهان خُرّمی، جز غم روی تو نیست باده‌کشان غمت، مست شراب غم‌اند عقد عزای تو بست، سنّت اسلام و بس سلسلۀ کائنات، حلقۀ این ماتم‌اند گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند خیل ملک در رکوع، پیش لوایت خم‌اند خاک سر کوی تو، زنده کند مرده را زان که شهیدان او، جمله مسیحا دم‌اند هردم از این کشتگان، گر طلبی بذل جان در قدمت جان‌فشان، با قدمی محکم‌اند سرّ خدای ازل، غیب در اسرار توست سرّ تو با سرّ حق، خود ز ازل تواَم‌اند محرم سرّ حبیب، نیست به غیر از حبیب پیک و رُسُل در میان، محرم و نامحرم‌اند در غمِ جسمت «فؤاد» اشک نبارد چرا؟ کاین قطراتِ عُیون، زخم تو را مرهم‌اند 📝 🌐 shereheyat.ir/node/3882@ShereHeyat
شعر هیأت
#شعر_عاشورایی #امام_حسین علیه‌السلام #غزل 🔹با غم دل خُرّم‌اند🔹 ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌
💠 غم خرّم 🔹آن‌ها که مکتب تشیع را از بیرون نگاه کرده‌اند نه از درون، گاه بر عزاداری‌ها و اشک و ناله‌های آن خرده گرفته‌اند و زبان به طعنه و استهزا گشوده‌اند. اما این غم، با نگاه از درون خیمه‌ی برافراشته‌ی سیدالشهدا(علیه‌السلام) چهره‌ی دیگری دارد و آنان که به این خیمه راه یافته‌اند حاضر نیستند این داغ را با هیچ عشرتی معاوضه کنند. 🔸یکی از درون‌مایه‌های شعر عاشورایی خود «غم» و «عشق» حسینی بوده است و شعرا به زبان‌های مختلف همواره این غم را ستوده‌اند و تقدیس کرده‌اند و از آن صیانت کرده‌اند. از ماندگارترین سروده‌های عاشورایی با درون‌مایه‌ی غم و عشق حسینی می‌توان از این غزل فؤاد کرمانی نام برد. او در این غزل مدح باشکوه سیدالشهدا(علیه‌السلام) را با مدح غم او و کربلای او و دلدادگان او آمیخته است. 🔹انتخاب وزنی دوری و طرب‌انگیز در توصیف غم و تکرار صنعت ادبی تضاد در بسیاری از ابیات (سوختگان غم و خرم‌اند، غم و عشرت، خرید و فروخت، باخبران و بی‌خبران، دلبستگان و عقده‌گشا، محرم و نامحرم، زنده و مرده و...) باعث موفقیت شاعر شده است، تا مخاطب بتواند خُرّمی و بهجت و سرور این غم بزرگ را از عمق جان بچشد. نگاه باشکوه عرفانی به بندگی امام حسین(علیه‌السلام) و عزای او نیز در این شعر به اثربخشی بیشتر شعر و عمق محتوایی آن کمک کرده است. ❗️نمی دانم چرا با این همه سروده‌های ولایی و عاشورایی متمایز و درخشان تا این حد در مجالس مذهبی ما مهجور است. 📝 📗 🌐 shereheyat.ir/node/4125@ShereHeyat
💠 غم خرّم ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند! سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند هر که غمت را خرید، عشرت عالَم فروخت باخبرانِ غمت، بی‌خبر از عالَم‌اند در شکن طُرّه‌ات، بسته دل عالمی‌ست وآن همه دل‌بستگان، عقده‌گشای هم‌اند یوسف مصرِ بقا، در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن، آمده با دِرهم‌اند تاج سر بوالبشر، خاک شهیدان توست کاین شهدا تا ابد، فخر بنی‌آدم‌اند... چون به جهان خُرّمی، جز غم روی تو نیست باده‌کشان غمت، مست شراب غم‌اند عقد عزای تو بست، سنّت اسلام و بس سلسلۀ کائنات، حلقۀ این ماتم‌اند گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند خیل ملک در رکوع، پیش لوایت خم‌اند خاک سر کوی تو، زنده کند مرده را زان که شهیدان او، جمله مسیحا دم‌اند هردم از این کشتگان، گر طلبی بذل جان در قدمت جان‌فشان، با قدمی محکم‌اند سرّ خدای ازل، غیب در اسرار توست سرّ تو با سرّ حق، خود ز ازل تواَم‌اند محرم سرّ حبیب، نیست به غیر از حبیب پیک و رُسُل در میان، محرم و نامحرم‌اند در غمِ جسمت «فؤاد» اشک نبارد چرا؟ کاین قطراتِ عُیون، زخم تو را مرهم‌اند 📝 🔹آن‌ها که مکتب تشیع را از بیرون نگاه کرده‌اند نه از درون، گاه بر عزاداری‌ها و اشک و ناله‌های آن خرده گرفته‌اند و زبان به طعنه و استهزا گشوده‌اند. اما این غم، با نگاه از درون خیمه‌ی برافراشته‌ی سیدالشهدا(علیه‌السلام) چهره‌ی دیگری دارد و آنان که به این خیمه راه یافته‌اند حاضر نیستند این داغ را با هیچ عشرتی معاوضه کنند. 🔸یکی از درون‌مایه‌های شعر عاشورایی خود «غم» و «عشق» حسینی بوده است و شعرا به زبان‌های مختلف همواره این غم را ستوده‌اند و تقدیس کرده‌اند و از آن صیانت کرده‌اند. از ماندگارترین سروده‌های عاشورایی با درون‌مایه‌ی غم و عشق حسینی می‌توان از این غزل فؤاد کرمانی نام برد. او در این غزل مدح باشکوه سیدالشهدا(علیه‌السلام) را با مدح غم او و کربلای او و دلدادگان او آمیخته است. 🔹انتخاب وزنی دوری و طرب‌انگیز در توصیف غم و تکرار صنعت ادبی تضاد در بسیاری از ابیات (سوختگان غم و خرم‌اند، غم و عشرت، خرید و فروخت، باخبران و بی‌خبران، دلبستگان و عقده‌گشا، محرم و نامحرم، زنده و مرده و...) باعث موفقیت شاعر شده است، تا مخاطب بتواند خُرّمی و بهجت و سرور این غم بزرگ را از عمق جان بچشد. نگاه باشکوه عرفانی به بندگی امام حسین(علیه‌السلام) و عزای او نیز در این شعر به اثربخشی بیشتر شعر و عمق محتوایی آن کمک کرده است. ❗️نمی دانم چرا «فؤاد کرمانی» با این همه سروده‌های ولایی و عاشورایی متمایز و درخشان تا این حد در مجالس مذهبی ما مهجور است. ✍🏻 📗 🌐 shereheyat.ir/node/4125@ShereHeyat
علیه‌السلام 🔹زندهٔ جاوید🔹 زندۀ جاوید کیست؟ کشتۀ شمشیر دوست کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست گر بشکافی هنوز خاک شهیدان عشق آید از آن کشتگان زمزمۀ دوست دوست... بندۀ یزدان‌شناس، موت و حیاتش یکی‌ست زآن‌که به نور خداش پرورشِ طبع و خوست... گوش دل مؤمن است سامع صوت خدا گر چه ز آواز خلق، ملک پر از های و هوست... عاشق وارسته را با سر و سامان چه کار؟ قصۀ ناموس و عشق صحبت سنگ و سبوست عاشق دیدار دوست اوست که همچون حسین زردی رخسار او سرخ ز خون گلوست... گر به اسیری برند عترت او دشمنان هرچه ز دشمن بر او دوست پسندد، نکوست تا بتوانی «فؤاد» در غم او گریه کن بر تو از این آبِ رو نزد خدا آبروست 📝 🌐 shereheyat.ir/node/874@ShereHeyat
علیه‌السلام فرازی از یک 🔹غم دوست🔹 برق عشق تو نه تنها به دل عالم زد آتش این بارقه بر عالم و بر آدم زد.. خرگه ظلم نگون، خیمۀ مظلوم به‌پاست این بنا را ز ازل دست خدا محکم زد.. خُرّمى در دو جهان نیست به جز در غم دوست هر که دل بست به این غم نفسى خُرّم زد غرق دریاى غمت تا دل ما گشت حسین زیر این بحر معلق نفسى بى‌غم زد مرهمى خواست نهد عشق تو بر زخم دلم باز بر زخم دلم زخمى از آن مرهم زد هر که را عشق رهایى بود از دام جهان بایدش دست بر این طرۀ خم در خم زد چشم عشاق تو بر حُسن تو بینا شد و بس پرده شد غفلت و بر دیدۀ نامحرم زد ره به اکسیر وجود تو به جز دوست نبرد خاک بر دیدۀ دشمن طمع دِرهم زد ما به توفیق تو گوییم ثناى تو حبیب که ز خود دم نزند هر که ز جانان دم زد.. 📝 @ShereHeyat
علیه‌السلام فرازی از یک 🔹کتاب فضل🔹 نه مراست قدرت آن که دم زنم از جلال تو یا علی نه مرا زبان که بیان کنم صفت کمال تو یا علی شده مات، عقل موحدین همه در جمال تو یا علی چو نیافت غیر تو آگهی ز بیان حال تو یا علی نبرد به وصف تو ره کسی مگر از مقال تو یا علی.. تویی آن که غیر وجود خود به شهود و غیب ندیده‌ای همه دیده‌ای نه چنین بود، شه من! تو دیدۀ دیده‌ای فقرات نفس، شکسته‌ای؛ سُبَحات وهم، دریده‌ای ز حدود فصل، گذشته‌ای؛ به صعود وصل، رسیده‌ای ز فنای ذات به ذات حق بود اتصال تو یا علی چو عقول و افئده را نشد ملکوت سِرّ تو منکشف ز بیان وصف تو هر کسی رقم گمان زده مختلف همه گفته‌اند و نگفته شد ز کتاب فضل تو یک الف فُصَحای دهر به عجز خود ز ادای وصف تو معترف بُلَغای عصر به نطق خود شده‌اند لال تو یا علی.. نه همین بس است که گویمت به وجود جود مکرّمی نه همین بس است که خوانمت به ظهور فیض مقدّمی تو منزّهی ز ثنای من، که در اوج قدس قدم نهی به کمال خویش مُعَرِّفی، به جلال خویش مسلّمی نه مراست قدرت آن که دم زنم از جلال تو یا علی.. نه فرشته یافته در بشر چو تو ذوالکرم، چو تو ذوالعطا نه بشر شنیده فرشته را به چنین صفت، به چنین صفا به خدا ظهور عجائبی چو تو نیست در بشر از خدا که تعجب است به حق حق ز تو آن قناعت و این سخا به طراز سورۀ هل أتی چه نکوست فال تو یا علی تو که از علایق جان و تن به کمال قدس مجرّدی تو که بر سرائر معرفت به جمال انس مخلّدی تو که فانی از خود و متّصف به صفات ذات محمّدی به شئون فانی این جهان نه معطّلی نه مقیّدی بود این ریاست دنیوی غم و ابتهال تو یا علی تو همان تجلی ایزدی که فراز عرشی و لامکان دهد آن فؤاد و لسان تو ز فروغ لوح و قلم نشان خبری ز گردش چشم تو حرکات گردش آسمان تو که ردّ شمس کنی عیان به یکی اشارۀ ابروان دو مسخر آمده مهر و مه هِله بر هلال تو یا علی هله ای موحّد ذات حق! که به ذات معنی وحدتی هله ای ظهور صفات حق! که جهان فیضی و رحمتی به تو گشت خلقت کُن فَکان که ظهور نور مشیّتی چو تو در مدینۀ علم حق ز شرف مدینۀ حکمتی سَیَلان رحمت حق بود همه از جبال تو یا علی.. منم آن مجرد زنده‌دل که دم از ولای تو می‌زنم ره کوه و دشت گرفته‌ام قدم از برای تو می‌زنم به همین نفس که تو داده‌ای نفس از ثنای تو می‌زنم شب و روز حلقۀ التجا به در سرای تو می‌زنم.. ز چه رو به پرسش حال ما نشود مجال تو یا علی؟.. 📝 @ShereHeyat
علیه‌السلام 🔹با غم دل خُرّم‌اند🔹 ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند! سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند هر که غمت را خرید، عشرت عالَم فروخت باخبرانِ غمت، بی‌خبر از عالَم‌اند در شکن طُرّه‌ات، بسته دل عالمی‌ست وآن همه دل‌بستگان، عقده‌گشای هم‌اند یوسف مصرِ بقا، در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن، آمده با دِرهم‌اند تاج سر بوالبشر، خاک شهیدان توست کاین شهدا تا ابد، فخر بنی‌آدم‌اند... چون به جهان خُرّمی، جز غم روی تو نیست باده‌کشان غمت، مست شراب غم‌اند عقد عزای تو بست، سنّت اسلام و بس سلسلۀ کائنات، حلقۀ این ماتم‌اند گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند خیل ملک در رکوع، پیش لوایت خم‌اند خاک سر کوی تو، زنده کند مرده را زان که شهیدان او، جمله مسیحا دم‌اند هردم از این کشتگان، گر طلبی بذل جان در قدمت جان‌فشان، با قدمی محکم‌اند سرّ خدای ازل، غیب در اسرار توست سرّ تو با سرّ حق، خود ز ازل تواَم‌اند محرم سرّ حبیب، نیست به غیر از حبیب پیک و رُسُل در میان، محرم و نامحرم‌اند در غمِ جسمت «فؤاد» اشک نبارد چرا؟ کاین قطراتِ عُیون، زخم تو را مرهم‌اند 📝 🌐 shereheyat.ir/node/3882@ShereHeyat
علیه‌السلام فرازی از یک 🔹غم دوست🔹 برق عشق تو نه تنها به دل عالم زد آتش این بارقه بر عالم و بر آدم زد.. خرگه ظلم نگون، خیمۀ مظلوم به‌پاست این بنا را ز ازل دست خدا محکم زد.. خُرّمى در دو جهان نیست به جز در غم دوست هر که دل بست به این غم نفسى خُرّم زد غرق دریاى غمت تا دل ما گشت حسین زیر این بحر معلق نفسى بى‌غم زد مرهمى خواست نهد عشق تو بر زخم دلم باز بر زخم دلم زخمى از آن مرهم زد هر که را عشق رهایى بود از دام جهان بایدش دست بر این طرۀ خم در خم زد چشم عشاق تو بر حُسن تو بینا شد و بس پرده شد غفلت و بر دیدۀ نامحرم زد ره به اکسیر وجود تو به جز دوست نبرد خاک بر دیدۀ دشمن طمع دِرهم زد ما به توفیق تو گوییم ثناى تو حبیب که ز خود دم نزند هر که ز جانان دم زد.. 📝 @ShereHeyat