#شعر_عاشورایی 🔹خجالت آب🔹 آب هستم، آب هستم، آب پاک جاری‌ام از آسمان تا قلب خاک گاه ابر و گاه باران می‌‏شوم گاه از یک چشمه جوشان می‌شوم‏ گاه از یک کوه می‌‏آیم فرود آبشار پر غرورم، گاه رود گاه قطره، گاه دریا می‌شوم گاه در یک کاسه پیدا می‏‌شوم‏ روز و شب هر گوشه کاری می‏‌کنم باغ‌ها را آبیاری می‏‌کنم‏.. گرچه آبم، روزی اما سوختم قطره تا دریا، سراپا سوختم‏ تشنه‌‏ای آمد لبش را تر کند چارهٔ لب‌تشنه‏‌ای دیگر کند تشنه‌ای آمد که سیرابش کنم مشک خالی داد تا آبش کنم‏ تشنهٔ آن روزِ من عبّاس بود پاسدار خیمه‌های یاس بود خون عباس علمدار رشید قطره‌قطره در درون من چکید.. ‏چشم‌‏هایم خواب، موجم خفته باد آبی آرامشم، آشفته باد!.. وای بر من، وای بر من، وای دل مانده در مرداب حسرت پای دل‏ پیچ و تاب رودم از درد دل است برکه از اندوه دل پا در گل است‏ چشمه از غم روز و شب نالان شده ابر هم از رنج من گریان شده‏ گریهٔ من شرشر باران شده غصه‏‌ام در گریه‏‌ها پنهان شده‏ دود داغم ابرها را تیره کرد آسمان‌ها را سراپا تیره کرد آب اگر شد اشک چشم، از شرم شد از خجالت شور و تلخ و گرم شد.. حال، از اکبر خجالت می‌کشم از علی‌اصغر خجالت می‌کشم‏‏ 📝 #مصطفی_رحماندوست ✅ @ShereHeyat_Nojavan

#حضرت_فاطمه علیهاالسلام 🔹افطار مهربانی🔹 علی بود و همراز او فاطمه و گل‌های روییده در باغشان همه روزه بودند و در انتظار که روید گل با شکوه اذان همه روزه بودند و افطار شد و یک سفرۀ ساده روی زمین دو تا قرص نان بود و یک کاسه شیر و یک کاسۀ آب، تنها همین فقیری به در زد، کسی خانه نیست؟ منِ بی‌نوا را کمی نان دهید صدایش که بوی غم و رنج داشت به گوش همان روزه‌داران رسید نگاهی به یکدیگر انداختند گل خنده بر رویشان نقش بست و تصویر هم‌رنگی از همدلی بر آن چهره‌های خدایی نشست علی از سر سفره برخاست زود به یک دست نان و به یک دست، شیر غذا را علی برد تا پشت در نباید گرسنه بماند فقیر سر سفره، آن شب جز آن چند گل خدا بود و آواز و مهتاب بود همه روزه بودند و افطارشان به جز مهربانی، فقط آب بود 📝 #مصطفی_رحماندوست ✅ @ShereHeyat_Nojavan

#شعر_عاشورایی 🔹خجالت آب🔹 آب هستم، آب هستم، آب پاک جاری‌ام از آسمان تا قلب خاک گاه ابر و گاه باران می‌‏شوم گاه از یک چشمه جوشان می‌شوم‏ گاه از یک کوه می‌‏آیم فرود آبشار پر غرورم، گاه رود گاه قطره، گاه دریا می‌شوم گاه در یک کاسه پیدا می‏‌شوم‏ روز و شب هر گوشه کاری می‏‌کنم باغ‌ها را آبیاری می‏‌کنم‏.. گرچه آبم، روزی اما سوختم قطره تا دریا، سراپا سوختم‏ تشنه‌‏ای آمد لبش را تر کند چارهٔ لب‌تشنه‏‌ای دیگر کند تشنه‌ای آمد که سیرابش کنم مشک خالی داد تا آبش کنم‏ تشنهٔ آن روزِ من عبّاس بود پاسدار خیمه‌های یاس بود خون عباس علمدار رشید قطره‌قطره در درون من چکید.. ‏چشم‌‏هایم خواب، موجم خفته باد آبی آرامشم، آشفته باد!.. وای بر من، وای بر من، وای دل مانده در مرداب حسرت پای دل‏ پیچ و تاب رودم از درد دل است برکه از اندوه دل پا در گل است‏ چشمه از غم روز و شب نالان شده ابر هم از رنج من گریان شده‏ گریهٔ من شرشر باران شده غصه‏‌ام در گریه‏‌ها پنهان شده‏ دود داغم ابرها را تیره کرد آسمان‌ها را سراپا تیره کرد آب اگر شد اشک چشم، از شرم شد از خجالت شور و تلخ و گرم شد.. حال، از اکبر خجالت می‌کشم از علی‌اصغر خجالت می‌کشم‏‏ 📝 #مصطفی_رحماندوست ✅ @ShereHeyat_Nojavan

#حضرت_فاطمه علیهاالسلام 🔹افطار مهربانی🔹 علی بود و همراز او فاطمه و گل‌های روییده در باغشان همه روزه بودند و در انتظار که روید گل با شکوه اذان همه روزه بودند و افطار شد و یک سفرۀ ساده روی زمین دو تا قرص نان بود و یک کاسه شیر و یک کاسۀ آب، تنها همین فقیری به در زد، کسی خانه نیست؟ منِ بی‌نوا را کمی نان دهید صدایش که بوی غم و رنج داشت به گوش همان روزه‌داران رسید نگاهی به یکدیگر انداختند گل خنده بر رویشان نقش بست و تصویر هم‌رنگی از همدلی بر آن چهره‌های خدایی نشست علی از سر سفره برخاست زود به یک دست نان و به یک دست، شیر غذا را علی برد تا پشت در نباید گرسنه بماند فقیر سر سفره، آن شب جز آن چند گل خدا بود و آواز و مهتاب بود همه روزه بودند و افطارشان به جز مهربانی، فقط آب بود 📝 #مصطفی_رحماندوست ✅ @ShereHeyat_Nojavan

#شعر_عاشورایی 🔹خجالت آب🔹 آب هستم، آب هستم، آب پاک جاری‌ام از آسمان تا قلب خاک گاه ابر و گاه باران می‌‏شوم گاه از یک چشمه جوشان می‌شوم‏ گاه از یک کوه می‌‏آیم فرود آبشار پر غرورم، گاه رود گاه قطره، گاه دریا می‌شوم گاه در یک کاسه پیدا می‏‌شوم‏ روز و شب هر گوشه کاری می‏‌کنم باغ‌ها را آبیاری می‏‌کنم‏.. گرچه آبم، روزی اما سوختم قطره تا دریا، سراپا سوختم‏ تشنه‌‏ای آمد لبش را تر کند چارهٔ لب‌تشنه‏‌ای دیگر کند تشنه‌ای آمد که سیرابش کنم مشک خالی داد تا آبش کنم‏ تشنهٔ آن روزِ من عبّاس بود پاسدار خیمه‌های یاس بود خون عباس علمدار رشید قطره‌قطره در درون من چکید.. ‏چشم‌‏هایم خواب، موجم خفته باد آبی آرامشم، آشفته باد!.. وای بر من، وای بر من، وای دل مانده در مرداب حسرت پای دل‏ پیچ و تاب رودم از درد دل است برکه از اندوه دل پا در گل است‏ چشمه از غم روز و شب نالان شده ابر هم از رنج من گریان شده‏ گریهٔ من شرشر باران شده غصه‏‌ام در گریه‏‌ها پنهان شده‏ دود داغم ابرها را تیره کرد آسمان‌ها را سراپا تیره کرد آب اگر شد اشک چشم، از شرم شد از خجالت شور و تلخ و گرم شد.. حال، از اکبر خجالت می‌کشم از علی‌اصغر خجالت می‌کشم‏‏ 📝 #مصطفی_رحماندوست ✅ @ShereHeyat_Nojavan