نوحه امام صادق علیه السلام رفت از جهان قرآن ناطق سیّدنا امام صادق ز جور اهل ظلم و اهل کینه غرق ماتم شده شهر مدینه واویلا واویلا آه و واویلا... امام شیعیان فدا شد بر تنِ ما رَخْتِ عزا شد چشم عالم ز غم مثال دریاست صاحب این عزا حضرت زهراست واویلا واویلا آه و واویلا... آن شه که بوده سَرور خَلق شد سایه اش کم از سر خلق او که بر اهل دل قبله راز است اول و آخر حرفش نماز است واویلا واویلا آه و واویلا... چو جدّ خود حیدر کرّار غریب بود و بی کس و یار دشمنِ بی حیای او به طعنه کشاندش به کوچه سر برهنه واویلا واویلا آه و واویلا... در آن هیاهو ظالمانه آتش فروزان شد به خانه گویی آن دم به لب زمزمه خوانده روضهٔ علی و فاطمه خوانده واویلا واویلا آه و واویلا... چون زهر از کامَشْ گذر کرد سوز عطش بر او اثر کرد گرچه اشکش روان ز هر دو عین است گریهٔ صادق از داغ حسین است واویلا واویلا آه و واویلا... #امام_صادق #نوحه_امام_صادق @sherosabk

مدح و‌ مرثیه امام صادق علیه السلام بین همه ائمه اول به نام جعفر دوم پس از پدر دَر ، عِلم از قضای داور سوم جمال حق از، صُلْبِ حسینِ مُضطر چارم گلِ حَسَن رو ، پنجم وصّی حیدر در عرصهٔ امامت ، باشد ششم دلاور احیاگر نبوّت، نور دل پیمبر ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق بر دردِ دردمندان ، باشد طبیبِ حاذق گدای او به سُلطان ، سزاتر است و لایق اسیر دامِ مِهٔرش ، به چرخ دَهْرْ فائق حدیث او به نورِ ، وِلاست بَسْ مطابق بُوَد به هر کلامِ ، خدا زبانِ ناطق چه خوش گرفته است او ، لَقَبْ به نام صادق ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق نموده دینِ حق را ، در عهد و روزگارش ز نور دانِش احیا ، به إِذْنِ کردگارش تمام اهل علمِ ، زمانه جیره خوارش به کسب علم و دانش ، همیشه بی قرارش مقابل عدو در ، نبرد و کارْزارش سخن چو مرکب او ، قلم چو ذوالفقارش ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق شهی که می نوازد ، فقیر و بی نوا را ز دلبری رُبوده ، دل خودِ خُدا را به تیغ دانشِ خود ، زده سرِ جفا را به علم کرده کامل، قیام کربلا را کسی که هست وارث ، علیّ مرتضیٰ را شود کند شفاعت ، به روز حشر ما را ؟ ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق کسی که قبله گاهِ ، تمام اهل راز است بهشت را زِ عزّت ، به مقدمش نیاز است درِ حریمِ جودش ، به ذاتِ جود باز است دو دست خالیِ جود ، به سوی او دراز است شهی که از غمش دل، به سوز و در گداز است وصیّتَش به عالَم ، کِرامتِ نماز است ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق گرفتم از ولایش ، به لوح جان نشانه پرستوی زیارت ، به دل گرفته لانه زیارت بقیعش ، مرا شده بهانه به اشک و آه و ناله ، به گریهٔ شبانه اگر کند عنایت ، خدای جاودانه بَرَم همیشه نامش ، به لبْ من عاشقانه ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق شهی که در فضیلت ، به شب چو ماهتاب است سؤالِ مُسْتَحَقْ را ، کرامتش جواب است ز شرمِ او جمالِ ، فرشته در نِقاب است گزیدَنِ رَهِ او ، کمال انتخاب است به بزم ماتم او ، که سوگ آفتاب است ز غربتش روان اشک ، ز چشم بوتراب است شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق شده فدای مکتب ، رئیس مذهبِ ما شود ز اشک خلقت ، کویر همچو دریا ز داغ پور باقر ، مدینه گشته غوغا نمازِ گریه خوانده ، فرشته در مصلّیٰ تو گوئیا دوباره ، شده عزای طاها زَنَد به عالم آتش ، شرارِ آهِ زهرا شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق دلا ببین دوباره ، فضا فضای غم شد فروغ نورِ طاقت ، ز چشم عشق کم شد گرفته از دو عالم ، گران ترین نِعَمْ شد سرودِ اشکْ شعرِ ، تمامیِ حرم شد لِوای روضه خوانی ، به هر کجا عَلَم شد ز بارِ هجرِ صادق ، قَدِ وِصال خم شد شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق مکن عدوی بی رحم ، جفا به دِلْشکسته که آن امام مظلوم ، به بزم غم نشسته تو که دل سیاهت ، زِ حُبّ او گسسته مَبَر ز بیتش اینطور ، که هست پیر و خسته مبر به کوچه هایش به دست های بسته به حقّ دست بسته ، به پهلوی شکسته شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق چو می نمودی آن شب ، دعا به درگهِ رَبْ زِ بی حیاییِ خصم ، ز غصّه شد لَبالَبْ ز شرم روی او شد ، سیَهْ جمال کوکب که شاهد غمش شد ، سیاهی و دلِ شب ز حال و روزِ آلَش ، رسید جان چو بر لب به گریه کرده یادی ، ز ناله های زینب شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق چو شعله های کینه ، شد آن زمان فروزان بدید اهل بیتش ، به دیده های گریان چو دید آن امامِ ، جمیع کون و امکان زنان و کودکان از ، عدو همه گریزان نموده یادی آندم ، ز خیمه های سوزان به آه و ناله می گفت ، حسین حسین حسین جان به یاد آن‌ دمی که شرر زبانه میزد عدو یتیم ها را به تاریانه میرد 🔴 این سرود در ۲۱ آذر سال ۱۳۸۴ سروده شده #امام_صادق #شعر_امام_صادق @sherosabk

سرود ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام تویی که ذکر لبی ثانیِ حُسنِ نبی ای دل ودلبر آقا یا علی اکبر آینۀ نبوی دسته گل علوی سیّد و سرور آقا یا علی اکبر گلخونۀ عشق حسین پر از گل عقاقیِه تولّد علمدار رشادت و عاشقیه اومده لالۀ باغ اهل بیت اومده چشم و چراغ اهل بیت کعبۀ تموم دلها اومده یوسف حسین و لیلا اومده عشق زهرا و علی،علی اکبر... گل بهار حسین دار و ندار حسین ای دل و دلبر آقا یا علی اکبر هنر خدا شده رو فروغ چشم عمو سید و سَرور آقا یا علی اکبر در جمال خون خدا اشک و خنده شده قرین بوسه زده بر صورتِت دسته گل امّ البنین این پسر خوشبو تر از گل یاسه فرش زیر پاش ز جِنسِ احساسه توی میدون نبرد کربلا این پسر شاگِرْدِ رزمِ عبّاسه عشق زهرا و علی،علی اکبر... یاس سپید حسین همه اُمید حسین ای دل و دلبر آقا یا علی اکبر منوّری چو قمر میوۀ قلب پدر ای دل و دلبر آقا یا علی اکبر ما رو دعا کن آقا جون تا که نَشیم از تو جدا عنایت کن تا که بیایم همچین شبی پائین پا رشتۀ دل به غم دلبر بَستیم از سبوی عشق ثارالَّهْ مستیم یک نگاهی کن به این جمع عاشق ما همه دلتنگ کربلا هستیم عشق زهرا و علی،علی اکبر... #اعیاد_شعبانیه #حضرت_علی_اکبر #ولادت_حضرت_علی_اکبر @sherosabk

نوحه حضرت علی اکبر علیه السلام قربانی راه داور ای آینه ی پیغمبر ای روی ماهت عالم آرا ای زاده ی مجنون لیلا از چه شدی اینگونه بابا ای هستی ام تازه جوانم با هجر خود بردی تو جانم چگونه من زنده بمانم دیده بگشا ای تمام هستی بابا آمده بالینت اینک زینب کبری میزند خنده به من دشمن ز داغ تو آبرو داری نما ای زاده ی لیلا ای علی جان ای علی جان ای علی اکبر... ای ظلم و جفای اعدا شد پیکرت اربا اربا بنگر به جان پر شرارم این غصه را طاقت ندارم باید از این غم جانسپارم دل بر دو چشمان تو بستم یعقوبم و در غم نشستم ای یوسفم رفتی ز دستم بر نماز وصل جانان بسته ام قامت ای شهید سرافراز ای کعبه ی عزت با نوای گرم پیغمبر دگر باره ای مؤذن گو اذان غربت و محنت ای علی جان ای علی جان ای علی اکبر... #حضرت_علی_اکبر #شب_هشتم #نوحه_حضرت_علی_اکبر @sherosabk

زبانحال حضرت زینب با امام حسین سلام الله علیهما باشد سرود عشقت روی لبم ترانه این است بهر تاریخ گلبانگ جاودانه ای حُسنِ تو خدایی ای وَجهِ تو چو اَحمَد ای روی تو چو زهرا خوی تو حیدرانه چون خوانده ای نوایِ اُفِّ لَّکَ خلیلي از مرغ جان زینب سوزاندی آشیانه هر چند من پناه و اُمّید عالمینم بر من تو هستی ای دوست اُمّید و پشتوانه من در نماز عشقم رو بر رُخِ تو دارم ذکرت روی لب من پیدا و مخفیانه آفاق اشک ریزند از درد غربتِ تو چشم فلک زِ سوگت دریای بی کرانه تو سوی دَرد رفتی بهر نبرد رفتی من دارم از فراقت هر دم به دل بهانه از تلّ زینبیّه دیدم که خصم ملعون از هر طرف ز کینه شد سوی تو روانه داغ غریبیِ تو ای نور چشم زهرا تا صبح روز محشر از دل کِشَد زبانه دردم فزون نمودند غرقِ به خون نمودند آن گیسویی که زهرا می زد به ناز ، شانه این جسم توست جانا در بین تیر و شمشیر؟ باور نمی کنم من ای دلبر یگانه چون آمدم کنارت ای دلخوشیِّ زینب من را زِ تو جدا کرد دشمن چه ظالمانه خواهی اگر مِدالِ دلداگیِّ من را مانده به عضو عضوم از عشق تو نشانه چون ناله ام بر آمد در ماتمت برادر دشمن جواب من داد با ضرب تازیانه 🔴 این ابیات در ۲۳ بهمن سال ۱۳۸۵ سروده شده #دلنوشته #شعر_امام_حسین #شعر_حضرت_زینب @sherosabk

سرود ولادت حضرت زینب سلام الله علیها حبیبه معبود عالمین خوش آمدی ای خواهر حسین نور چشم علیّ مرتضی دختر حضرت خیرالنسا قهرمان عرصه کربلا یا زینب گل زهرا آینه دار عصمتِ امّ ابیها آمده گل بریزید ای عاشقان زینب کبری آمده آمده کعبه عشق همه آمده عرش حق را قائمه آمده دلربای فاطمه میکنیم این زمزمه یا زینب یا زینب یا زینب... یا زینب بنت الحیدر گشته همه ی عالم ولوله علی دهد امشب به ما صله آمده دردانه مرتضی جان و هم جانانه ی مرتضی روشنیِّ خانه مرتضی آمده بنت الحیدر نگاه شاه کربلا به سوی دستان فاطمه قنداقه ی زینب بود به روی دستان فاطمه آمده دلبرِ خون خدا یار و همسنگر خون خدا یار و هم یاور خون خدا خواهر خون خدا یا زینب یا زینب یا زینب... یا زینب بنت الحیدر 🔴 این سرود در تاریخ ۱ خرداد ۱۳۹۶ سروده شده #حضرت_زینب #ولادت_حضرت_زینب @sherosabk

مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف من فانی تو هستم خالی بُو‌َد دو دستم یابن الحسن ببین از هجران تو شکستم مولای من‌کجایی من آمدم گدایی در مُلْک بی وفایی کس همچو من ندیده از کوله بار عصیان سَرْوِ قَدَم خمیده آقا تو را من از خود هرگز رضا نکردم تو لُطْف کردی و من حَقَّش أدا نکردم در گلشن طریقت آکنده ام ز بویت آقا قسم به أَشْکَتْ شرمنده ام ز رویت چون یاس، رو سپیدِ عشقِ تو می شوم من با یا حسین شهیدِ عشقِ تو می شوم من دارُ الْوِلا بگردان این قلب مبتلا را من سائل تو هستم دِهْ پاسخ گدا را هر چند جانِ من بود مشتاق و مایل تو با غفلت و گناهم سوزانده ام دل تو داغی به سینه دارم زان غرقِ سوز و دَرْدَم تیری به جانِبَتْ بود هر معصیت که کردم چون لاله زار بینم، دشت شمایلت را با پیروی ز نَفْسَم خون کرده ام دلت را طوفان زده منم من عُمْرَم همه تباه است از کِثْرَتِ گناهان پرونده ام سیاه است من می کِشَم خجالت از روی رو سپیدان هستم منِ سیهْ رو شرمندهٔ شهیدان هر چند رو سیاهم ای مِهرِ عالمینم من غصّه دار جدَّت ، خونِ خدا حسینم دارم غمِ شهیدی ، کو زار و مبتلا شد در پیش چشم خواهر سر از تنش جدا شد 🔴 این ابیات در ۲ مرداد سال ۱۳۸۷ سروده شده #دلنوشته #شعر_امام_زمان @sherosabk