جایگاه شیخ احمد احسائی در انحرافات
مرحوم سید هاشم معروف الحسنی در کتاب تشیع و تصوف می نویسد:
«معصومعلیشاه در کتاب طرائق از شیخ احمد احسانی متوفا به سال ١٢٤٦ه تمجید بسیار کرده و درباره زهد و تقوای وی شرحی از پدرش نقل کرده و سید کاظم رشتی را که شاگرد و جانشین شیخ بوده ستوده و در صفحه ۳۳۸ و ۳۳۹ جلد سوم طرائق نوشته است:
«.... پس از فوت مرحوم شیخ و سید قدس سرهما جمعی که پیروان آن دو بزرگوار بودند متفرق به دو فرقه شدند، یکی به نام رکنیه (منظورش شیخیه است که معتقد به رکن رابعند) و دیگری بابیه و نیز به نوشته میرزا جلال الدین شیرازی ملقب به مجد الاشراف قطب فرقه صوفیان ذهبی اشاره کرده که در نامه خود از او به عنوان شامخ الفضائل والاوضاف شيخ الشیوخ یاد کرده و از سوی وی مأمور اطراف ایران شده است، در حالی که شیخ احمد احسایی چنان که مخالفان او که اکثر از برجستگان علمای دینند نوشته اند در شرح زیارت جامعه راه غلو پیموده و برخی از ضروریات دین را انکار کرده و از جمله گفته است معاد و حشر و نشر با بدن هور قلیائی است و همین سخنان و اعتقادات باعث شده است که از سوی اکابر علما مانند مرحوم شهید ثالث، شیخ جعفر کاشف الغطاء، مؤلف جواهر و مؤلف ضوابط و جمع دیگری از اعاظم مراجع دین تکفیر گردد.
یادآوری می شود که علی محمد شیرازی مؤسس بابیه و کریمخان کرمانی رئیس شیخیه از شاگردان سید رشتی مذکور بوده اند و به گفته مؤلف روضات الجنات غائله بابيه، بهائیه، ازليه، شیخیه، کریمخانی ها و کشتارهایی که به وسیله این دسته ها انجام گرفته دودهایی بوده که همه از کنده شیخ احمد احسایی برخاسته است»
📚منبع:
تصوف و تشیع ص۱۵۳/سید هاشم معروف الحسنی/ترجمه:محمد صادق عارف/ناشر:موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی/۱۴۰۰
#عرفان_تصوف
#غلات
@sonnat_voice
https://eitaa.com/joinchat/952107051C6569ff7b9d